Εν τω μεταξύ, ένας απ’ αυτούς τους «δημοκρατικά» νομιμοποιημένους «υπουργούς», ομολογεί ανερυθρίαστα ότι αδυνατεί να καταθέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων αυτό που επιτάσσει η κοινή λογική και τα προφανή δεδομένα, ότι, δηλαδή, τα νούμερα δε βγαίνουν, χωρίς να αποδεκατιστεί ένας ολόκληρος λαός! Δεν μπορεί ο «υπουργός», επειδή το πραγματικό του αφεντικό, του είπε: «Γιάννη ξέχνα το». Έτσι απλά: «Γιάννη ξέχνα το»! Οπότε τι μπορούσε να κάνει κι αυτός…
Όμως ο χρόνος μετράει αντίστροφα, το ξεζούμισμα ημών των ραγιάδων τείνει στα έσχατα όρια του και ο δρόμος προς τον ερχόμενο Απρίλιο –οπότε ο θησαυρός του πρωτογενούς πλεονάσματος θα αποδειχθεί κι αυτός άνθρακας- είναι σπαρμένος με περισσότερα ράκη ανέργων, απολυμένων, ανασφάλιστων, αστέγων, αναξιοπαθούντων∙ είναι σπαρμένος με περισσότερα πτώματα αυτοχείρων…
Παράλληλα έχει αρχίσει να γίνεται ορατή και από τους πιο αφελείς από μας η κορυφή του παγόβουνου∙ απελευθερώνεται σε μικρές δόσεις η βρωμιά κι η δυσωδία όλων αυτών που ανέκαθεν ήταν και παραμένουν μέλη της διακομματικής συμμορίας που μας έφερε έως εδώ∙ αυτών που επιμένουν με την ανοχή μας και με δημοκρατική (sic) νομιμοποίηση να μας «σώζουν»: Ένας εσμός λερών υποκειμένων καταχωρισμένων σε λίστες που αραχνιάζουν. «Γιάννη ξέχνα το», έχουν πει στον «υπουργό» μας κι αυτοί!
Κατά τα άλλα, ο πρώτος τη τάξει κρονόληρος κόπτεται για τη διαφθορά…
Την ώρα που συμβαίνουν όλα αυτά, την ώρα που η αλληλουχία των αποκαλύψεων των ημερών τεκμηριώνει αδιάσειστα το σύστημα της διακομματικής διαπλοκής τους, της υπερκομματικής διαφθοράς τους και αυτής της αδιανόητης πολιτικής τους αγυρτείας, των πράξεων και των παραλείψεών τους που χρόνια τώρα υπονομεύουν την εθνική μας υπόσταση και μας έχουν εν τέλει καταντήσει εδώ που μας κατάντησαν, την ώρα που απαγορεύουν τη “συνάθροιση άνω των τριών” μην τυχόν και χαλάσουμε τις φιέστες της προεδρίας τους, την ίδια αυτή ώρα, εμείς επιμένουμε να τους ανεχόμαστε, υποταγμένοι στην εθνική μας κατάθλιψη, αρνούμενοι να σηκωθούμε από τους καναπέδες μας, ανήμποροι να βγούμε στους δρόμους, όχι για να κάψομε μαγαζιά ούτε για να σπάσομε βιτρίνες ζητώντας κρεμάλες και εκδίκηση, μα για να απαιτήσουμε, επιτέλους όλοι μαζί ενωμένοι, την παράδοση εκείνου του λεπτού, διπλωματικού φακέλου, που λέγαμε το περασμένο καλοκαίρι, έτσι ώστε να μπει κάποια στιγμή ένα τέλος στο θράσος των πατρώνων που σουλατσάρουν στο ξέφραγο ελληνικό αμπέλι, μιλώντας για «δημοκρατική νομιμότητα της Τρόικας» και διατάζουν «Γιάννη ξέχνα το»!
Όχι! Εμείς, εν χορδαίς και οργάνοις, προτιμάμε να ασχολούμαστε με τον (κάθε) Τατσόπουλο∙ γιατί έτσι μας αρέσει, στο κάτω-κάτω, βρε αδερφέ…
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.