 |
| Από παλαιότερες παρουσιάσεις του πρότζεκτ των αρμοδίων |
του ακτιβιστή
Και πραγματικά αισθανόμασταν σαν τον γερογκρινιάρη ανάμεσα σε ευτυχισμένους ανθρώπους. Δεν είχαμε όμως την παραμικρή αμφιβολία για την επικοινωνιακή προσπάθεια ανάδειξης του θέματος, σε αντίθεση με αυτούς που περίμεναν στις αποβάθρες (;) και ήταν έτοιμοι να επιβιβαστούν στα ανύπαρκτα πλοία της γραμμής (των οριζόντων!!).
Μια φωτογραφία όμως και ένα δελτίο τύπου (σχεδόν παρόμοια με αυτά που κατά καιρούς είχαμε διαβάσει από διάφορους ΑΡΜΟΔΙΟΥΣ και ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ) του Αντιπεριφερειάρχη Γιώργου Τσαμασλή που πληροφορούσε για την πιλοτική λειτουργία της θαλάσσιας αστικής συγκοινωνίας, προφανώς επειδή σχετίζεται με την (μη ανακοινωθείσα ακόμη) υποψηφιότητά του για τον Δήμο Θερμαϊκού, προκάλεσε τον σχολιασμό του (επί χρόνια ασχολούμενου με το θέμα) κ Σπύρου Βούγια.
Έχοντας την αίσθηση ότι μας δουλεύουν κανονικά (οι πρώην, οι νυν και οι επόμενοι) παραθέτουμε το δελτίο τύπου του κ. Τσαμασλή αλλά και το άρθρο του κ. Βούγια, που δημοσιεύτηκε σήμερα στον Αγγελιοφόρο και φιλοξενήθηκε σε μπλογκς της περιοχής:
Σε τροχιά υλοποίησης η πιλοτική εφαρμογή της θαλάσσιας αστικής συγκοινωνίας
.jpg)
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Σε τροχιά υλοποίησης εισέρχεται η πιλοτική λειτουργία της θαλάσσιας αστικής συγκοινωνίας στη Θεσσαλονίκη, μετά το «πράσινο φως» που έδωσε το υπουργείο Ναυτιλίας και Αιγαίου για την εκκίνηση του έργου.
Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια συνάντησης που πραγματοποίησε ο Αντιπεριφερειάρχης της Μητροπολιτικής Ενότητας Θεσσαλονίκης Γεώργιος Τσαμασλής με τον Υπουργό Ναυτιλίας και Αιγαίου Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη συμφωνήθηκε να δοθεί από το Υπουργείο άδεια λειτουργίας γραμμής για την πιλοτική εφαρμογή της θαλάσσιας αστικής συγκοινωνίας στον πλοιοκτήτη Εμμανουήλ Κάϊλα, χωρίς να του αφαιρείται το δικαίωμα να εξακολουθεί να πραγματοποιεί δρομολόγια στις γραμμές στην περιοχή της Σαλαμίνας, όπου ήδη δραστηριοποιείται.
Ο σχεδιασμός προβλέπει την ύπαρξη τριών (3) πλοίων, με χωρητικότητα 100 έως 200 επιβατών ανά διαδρομή, εκ των οποίων τα δύο θα εκτελούν το δρομολόγιο από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης μέχρι τους Νέους Επιβάτες, ενώ το τρίτο θα εξυπηρετεί τη γραμμή λιμάνι Θεσσαλονίκης – Καλαμαριά.
Το πιλοτικό πρόγραμμα εφαρμογής της θαλάσσιας αστικής συγκοινωνίας υπολογίζεται να γίνει τον Απρίλιο του 2014, ενώ το Μάρτιο πρόκειται να υπογραφεί η προγραμματική σύμβαση μεταξύ του πλοιοκτήτη και της Αντιπεριφέρειας Θεσσαλονίκης.
«Ένα χρόνιο αίτημα των Θεσσαλονικέων παίρνει σάρκα και οστά. Στόχος μας είναι να ενώσουμε το κέντρο με την Ανατολική Θεσσαλονίκη και να μπορεί το επιβατικό κοινό να μετακινείται γρήγορα και με χαμηλό κόστος. Ταυτόχρονα, με το συγκεκριμένο έργο ενισχύουμε το τουριστικό προφίλ της πόλης. Τα βήματα που γίνονται για την εκκίνηση τηςπιλοτικής λειτουργίας της θαλάσσιας αστικής συγκοινωνίας στη Θεσσαλονίκη είναι ικανοποιητικά σε μεγάλο βαθμό. Είμαστε αισιόδοξοι για την τήρηση του χρονοδιαγράμματος και ευελπιστούμε φέτος το καλοκαίρι να δούμε πλοία στο Θερμαϊκό», υπογράμμισε ο κ. Τσαμασλής.
Γιατί δεν γίνονται τα "καραβάκια" στο Θερμαϊκό
του Σπύρου Βούγια
συγκοινωνιολόγου
Ηταν φθινόπωρο του 1986 και ήμουν για πρώτη φορά υποψήφιος στις δημοτικές εκλογές με τον Στέλιο Νέστορα. Μιλούσα, θυμάμαι, στην Ανω Πόλη και, μεταξύ πολλών άλλων μεγαλεπήβολων σχεδίων, ανέφερα διστακτικά και την ιδέα της θαλάσσιας αστικής συγκοινωνίας. Παρατήρησα με έκπληξη ότι το μέτριο ενδιαφέρον του κόσμου για την ομιλία μου αυξήθηκε ξαφνικά στο άκουσμα της λέξης «καραβάκια».
Εκείνη την εποχή, με τη βοήθεια δύο καλών μου φοιτητών, του Κώστα Παπανδρέου και του Θόδωρου Τσιάλα (που θα πρέπει να προσκληθούν στην πρώτη επίσημη διαδρομή του συστήματος ακόμη και αν δεν προσκληθώ εγώ), είχα μελετήσει αναλυτικά τις παραμέτρους της πρότασης για ένα ολοκληρωμένο σύστημα με ταχύπλοα σκάφη από το κέντρο της πόλης στις απέναντι ακτές του Θερμαϊκού, όχι μόνο για καλοκαιρινό μπάνιο, όπως παλιά, αλλά και για καθημερινές μετακινήσεις.
Η συνέχεια είναι γνωστή, αφού η ιδέα αυτή αποδείχτηκε η πιο δημοφιλής σε μια πόλη που αντλεί από τη μνήμη το όραμά της για το μέλλον. Εγκρίθηκε αρχικά μετ' επαίνων από το Νομαρχιακό Συμβούλιο το '89, αλλά χάθηκε ένα χρόνο μετά στην αποτυχημένη, ευτυχώς, επιχείρηση του μπαζώματος της Παλιάς Παραλίας. Μετά το '94 επανήλθε και αναζήτησε χρηματοδότηση χωρίς, όμως, επιτυχία, εξαιτίας υπόγειων τοπικών αντιδράσεων, αλλά και της αντικειμενικής δυσκολίας για την αδειοδότηση υποδομών σε περιοχές αιγιαλού. Μόλις το πρόβλημα αυτό ξεπεράστηκε (με την Πολιτεία να αναλαμβάνει την κατασκευή των στάσεων και τους ιδιώτες να φέρνουν τα σκάφη), η αποκεντρωμένη περιφέρεια «βύθισε» και πάλι το έργο το 2004, προφασιζόμενη έλλειψη βιωσιμότητας και επιχειρηματικού ενδιαφέροντος, παρά τις αντίθετες ενδείξεις και μελέτες.
Εξι χρόνια αργότερα, το 2010, είχα τη δυνατότητα ως υφυπουργός να διερευνήσω την επικαιροποίηση της βιωσιμότητας του έργου (που επιβεβαιώθηκε απόλυτα και μάλιστα με σχετικά χαμηλό κόμιστρο της τάξεως των 2 ευρώ) και να συντονίσω τον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό ιδεών για τις στάσεις με τα θαυμάσια σχέδια νέων αρχιτεκτόνων. Παράλληλα, η πολιτική βούληση του δήμου Θεσσαλονίκης, σε συνδυασμό με την έγκριση των κονδυλίων για τις οριστικές μελέτες των λιμενικών και των αρχιτεκτονικών εγκαταστάσεων, οδήγησε σε εύλογη αισιοδοξία για την οριστική υλοποίηση του έργου. Και, ενώ συνέβησαν, επιτέλους, όλα αυτά τα θαυμαστά μετά 27 χρόνια δυστοκίας, παρουσιάζεται ξαφνικά στα τοπικά μέσα η είδηση της απευθείας ανάθεσης της λειτουργίας για «πιλοτική» εφαρμογή της θαλάσσιας συγκοινωνίας από τον επόμενο Απρίλιο!
Δεν ξέρω αν πρέπει να πετάξω απ' τη χαρά μου ή ν' αρχίσω να φοβάμαι. Ηταν, τελικά, τόσο απλό; Αρκούσε μια προεκλογική παρέμβαση του αρμόδιου αντιπεριφερειάρχη και η απλή άδεια του υπουργείου Ναυτιλίας; Ποια θα είναι η ποιότητα εξυπηρέτησης του πιλοτικού συστήματος, η συχνότητα των δρομολογίων, οι συνθήκες της αναμονής των επιβατών; Μήπως ισχύσει το «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού»; Και, το κυριότερο, μήπως απογοητευτεί το κοινό και μειωθεί το επιχειρηματικό ενδιαφέρον για τη λειτουργία του ολοκληρωμένου συστήματος, αν αποτύχει η πιλοτική εφαρμογή; Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά ακόμη εύλογα ερωτήματα. Είμαι ο τελευταίος που θα γκρίνιαζε για την πρόοδο μιας ιδέας στην οποία αφιέρωσα με ενθουσιασμό ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου. Ομως, ανησυχώ πολύ και περιμένω απαντήσεις. Δε θέλω (αλλά και δεν έχω) άλλα τριάντα χρόνια να εξηγώ, γιατί δεν έγιναν τελικά τα «καραβάκια».
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.