Αν το χιόνι και το κρύο σας εκνευρίζει μάλλον θα πρέπει να χαίρεστε που δε ζείτε στο Γιακούτσκ, την πιο κρύα πόλη της Σιβηρίας, όπου ο υδράργυρος πέφτει στους -45 βαθμούς Κελσίου ή ακόμη χειρότερα στο Ογμιακον, όπου η θερμοκρασία μπορεί να φτάσει στους -71 βαθμούς Κελσίου.
Το Γιακούτσκ είναι πόλη της Σιβηρίας, με αντίξοες κλιματολογικές συνθήκες, κάτι που την καθιστά την πιο παγωμένη πόλη στον κόσμο. Τον Ιανουάριο η μέση θερμοκρασία είναι κοντά στους -41 °C ενώ ο υδράργυρος συχνά φτάνει και τους -45°C.
Παρά τις προφανείς δυσκολίες, η πόλη που είναι χτισμένη κατά μήκος του ποταμού Λένα, περίπου 280 χλμ νότια του Αρκτικού Κύκλου, είναι το σημαντικότερο λιμάνι του ποταμού ενώ παράλληλα θεωρείται μια από τις σημαντικότερες "πρωτεύουσες ορυκτού πλούτου" καθώς η περιοχή πλούσια σε διαμάντια και χρυσό.
Στην πόλη των 270.000 κατοίκων η ζωή κυλάει με κανονικούς ρυθμούς παρά τις ακραίες συνθήκες και την ομίχλη. Το μόνο που χρειάζεται είναι ο σωστός εξοπλισμός και ένδυση, από την κορυφή μέχρι τα νύχια, σε αντίθεση με το παγωμένο χωριουδάκι Oymyakon της Ρωσίας, όπου ο υδράργυρος μπορεί να αγγίξει μέχρι και τους -71 βαθμούς Κελσίου.
Υπάρχει και πιο παγωμένη κατοικημένη περιοχή
Το Oymyakon κατέχει τον τίτλο του πιο ψυχρού χωριού παγκοσμίως, με τη χαμηλότερη καταγεγγραμμένη θερμοκρασία (-71 βαθμούς Κελσίου) που έχει σημειωθεί σε κατοικημένη περιοχή ανά τη Γη. Το χωριουδάκι, βρίσκεται σε υψόμετρο 750 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας κι έχει πληθυσμό περίπου 500 ατόμων. Αρχικά, το μέρος χρησίμευε μόνο ως τοποθεσία προσωρινής διαμονής από νομάδες εκτροφείς ταράνδων, στη δεκαετία του 1920 και του 1930, ενώ αργότερα έγινε μόνιμος οικισμός.
Όπως είναι φυσικό, οι κάτοικοι αντιμετωπίζουν καθημερινά προβλήματα διαβίωσης κατά τους χειμερινούς μήνες ενώ διαθέτουν πολύ λίγες σύγχρονες ανέσεις. Κάλυψη κινητής τηλεφωνίας δεν υπάρχει αλλά και να υπήρχε, όπως λένε οι κάτοικοι τα κινητά δε θα λειτουργούσαν σε τέτοιες θερμοκρασίες. Η προσγείωση αεροσκάφους είναι επίσης αδύνατη και φυσικά ούτε λόγος για βλάστηση.
Οι ντόπιοι επιβιώνουν τρώγοντας κυρίως κρέας και γάλα ταράνδου και κρέας αλόγου για να καλύψουν τις καθημερινές διατροφικές τους ανάγκες και για θέρμανση χρησιμοποιείται ο άνθρακας και το ξύλο. Η μετακίνηση με αυτοκίνητα δεν είναι εφικτή στις πιο κρύες ημέρες του χειμώνα, λόγω παγετού ενώ και η ταφή των νεκρών μπορεί να χρειαστεί έως και τρεις ημέρες, μέχρι το έδαφος να ζεσταθεί με κάρβουνα και να μπορέσει να σκαφτεί.
Παρά τις συνθήκες οι κάτοικοι έχουν προσαρμοστεί και η καθημερινότητά τους δεν επηρεάζεται από το κρύο. Το τοπικό σχολείο για παράδειγμα κλείνει μόνο όταν οι θερμοκρασίες πέφτουν κάτω από -52 βαθμούς Κελσίου!
Οι καλοκαιρινοί μήνες αντίθετα, είναι πολύ πιο ζεστοί, με θερμοκρασία που συχνά φθάνει πάνω από 20 ° C τον Ιούλιο.
Το Γιακούτσκ είναι πόλη της Σιβηρίας, με αντίξοες κλιματολογικές συνθήκες, κάτι που την καθιστά την πιο παγωμένη πόλη στον κόσμο. Τον Ιανουάριο η μέση θερμοκρασία είναι κοντά στους -41 °C ενώ ο υδράργυρος συχνά φτάνει και τους -45°C.
Παρά τις προφανείς δυσκολίες, η πόλη που είναι χτισμένη κατά μήκος του ποταμού Λένα, περίπου 280 χλμ νότια του Αρκτικού Κύκλου, είναι το σημαντικότερο λιμάνι του ποταμού ενώ παράλληλα θεωρείται μια από τις σημαντικότερες "πρωτεύουσες ορυκτού πλούτου" καθώς η περιοχή πλούσια σε διαμάντια και χρυσό.
Στην πόλη των 270.000 κατοίκων η ζωή κυλάει με κανονικούς ρυθμούς παρά τις ακραίες συνθήκες και την ομίχλη. Το μόνο που χρειάζεται είναι ο σωστός εξοπλισμός και ένδυση, από την κορυφή μέχρι τα νύχια, σε αντίθεση με το παγωμένο χωριουδάκι Oymyakon της Ρωσίας, όπου ο υδράργυρος μπορεί να αγγίξει μέχρι και τους -71 βαθμούς Κελσίου.
Υπάρχει και πιο παγωμένη κατοικημένη περιοχή
Το Oymyakon κατέχει τον τίτλο του πιο ψυχρού χωριού παγκοσμίως, με τη χαμηλότερη καταγεγγραμμένη θερμοκρασία (-71 βαθμούς Κελσίου) που έχει σημειωθεί σε κατοικημένη περιοχή ανά τη Γη. Το χωριουδάκι, βρίσκεται σε υψόμετρο 750 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας κι έχει πληθυσμό περίπου 500 ατόμων. Αρχικά, το μέρος χρησίμευε μόνο ως τοποθεσία προσωρινής διαμονής από νομάδες εκτροφείς ταράνδων, στη δεκαετία του 1920 και του 1930, ενώ αργότερα έγινε μόνιμος οικισμός.
Όπως είναι φυσικό, οι κάτοικοι αντιμετωπίζουν καθημερινά προβλήματα διαβίωσης κατά τους χειμερινούς μήνες ενώ διαθέτουν πολύ λίγες σύγχρονες ανέσεις. Κάλυψη κινητής τηλεφωνίας δεν υπάρχει αλλά και να υπήρχε, όπως λένε οι κάτοικοι τα κινητά δε θα λειτουργούσαν σε τέτοιες θερμοκρασίες. Η προσγείωση αεροσκάφους είναι επίσης αδύνατη και φυσικά ούτε λόγος για βλάστηση.
Οι ντόπιοι επιβιώνουν τρώγοντας κυρίως κρέας και γάλα ταράνδου και κρέας αλόγου για να καλύψουν τις καθημερινές διατροφικές τους ανάγκες και για θέρμανση χρησιμοποιείται ο άνθρακας και το ξύλο. Η μετακίνηση με αυτοκίνητα δεν είναι εφικτή στις πιο κρύες ημέρες του χειμώνα, λόγω παγετού ενώ και η ταφή των νεκρών μπορεί να χρειαστεί έως και τρεις ημέρες, μέχρι το έδαφος να ζεσταθεί με κάρβουνα και να μπορέσει να σκαφτεί.
Παρά τις συνθήκες οι κάτοικοι έχουν προσαρμοστεί και η καθημερινότητά τους δεν επηρεάζεται από το κρύο. Το τοπικό σχολείο για παράδειγμα κλείνει μόνο όταν οι θερμοκρασίες πέφτουν κάτω από -52 βαθμούς Κελσίου!
Οι καλοκαιρινοί μήνες αντίθετα, είναι πολύ πιο ζεστοί, με θερμοκρασία που συχνά φθάνει πάνω από 20 ° C τον Ιούλιο.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.