Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΚΑΘΕ ΑΠΟΜΕΙΝΑΡΙ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑΣ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ KAI «4 ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ» ΤΗΣ ΕΕ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ: 

ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ ΜΕ ΤΑ ΜΕΓΑΘΗΡΙΑ ΕΝΤΑΤΙΚΗΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ TOY ΒΟΡΡΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΑΡΜΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ! 

Η αναπόφευκτη συνέπεια του ανοίγματος και της απελευθέρωσης των αγορών, στην οποία εξαναγκάζει τους αγρότες η Υπερεθνική Ελίτ που διαχειρίζεται την Παγκοσμιοποίηση, μέσω των διεθνών θεσμών που ελέγχει (ΔΝΤ, ΠΟΕ, Ε.Ε. κ.λπ.), είναι η κατάρρευση των τοπικών αγορών. H συνέπεια, της ενσωμάτωσης της γεωργίας στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς[ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ], μέσω της συγκέντρωσης σε ολοένα μεγαλύτερες αγροτικές επιχειρήσεις (δηλαδή κυρίως τις Πολυεθνικές της Υπερεθνικής Ελίτ), που οδηγεί σε συμπίεση των εξόδων παραγωγής και παραπέρα μεγέθυνση της καλλιεργήσιμης έκτασης, αναγκάζει τους παραγωγούς της Ελλάδας και του Νότου σε άνισο ανταγωνισμό με τα αγροτικά συστήματα εντάσεως κεφαλαίου του Βορρά αλλά και τις φάρμες (συνήθως πολυεθνικών) στον Νότο (Λατινική Αμερική, Αφρική κλπ.), και επιφέρει την εξόντωση των μικροαγροτών, πέρα από την απώλεια της αυτοδυναμίας σε τρόφιμα

Η μαζική συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού και η ερήμωση της υπαίθρου δεν οφείλεται, όπως λένε τα παραμύθια των συστημικών παπαγάλων και της κοινοβουλευτικής Χούντας που «κυβερνά», στον δήθεν «εκσυγχρονισμό της οικονομίας» και τη στροφή των αγροτών μας σε άλλες ωφελιμότερες γι’ αυτούς απασχολήσεις. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε, όπως έγινε πάντα στην Ιστορία, την παράλληλη μαζική επέκταση είτε του βιομηχανικού τομέα (όπως συνέβη στην βιομηχανική επανάσταση των αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών), είτε του τριτογενούς τομέα των υπηρεσιών (όπως γίνεται σήμερα με την πληροφορική επανάσταση). Μια τέτοια εξέλιξη θα σήμαινε την ταυτόχρονη δραματική βελτίωση της αγροτικής παραγωγικότητας, ώστε να συνεχίσει ο αγροτικός τομέας να καλύπτει τις ανάγκες του πληθυσμού, στο πλαίσιο μιας σχετικά αυτοδύναμης οικονομίας. Στην Ελλάδα όμως που ήταν βασικά εξ αρχής Προτεκτοράτο των χωρών του Βορρά (καθώς και στις άλλες χώρες της περιφέρειας και της ημιπεριφέρειας) τίποτα από αυτά δεν συνέβη. Γιατί;

ΜΑΡΑΣΜΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ, ΠΛΗΡΗΣ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΥΠΑΙΘΡΟΥ

Η πορεία της Ελληνικής γεωργίας σε ολόκληρη την μεταπολεμική περίοδο είναι μία συνεχής διαδικασία μαρασμού. Αυτό φαίνεται, αρχικά, από το γεγονός της ραγδαίως φθίνουσας αναλογίας του αγροτικού στο εθνικό προϊόν, που από 29% το 1951 έπεσε στο 7% μετά μισό αιώνα, αλλά και από τον αντίστοιχο μαρασμό της αγροτιάς που απασχολούσε σχεδόν τον μισό ενεργό πληθυσμό (47% το 1951) για να μειωθεί στο 1/3 στις αρχές της παρούσας δεκαετίας (16% το 2000-2). Όμως, ενώ ο αγροτικός τομέας μέχρι την ένταξη μας στην Ε.Ο.Κ., το 1981, εξακολουθούσε να απασχολεί το 31% του ενεργού πληθυσμού, (έναντι μέσου ποσοστού 6% στα μητροπολιτικά κέντρα της ΕΟΚ), στην περίοδο μετά την ένταξη σημειώνεται γενικό βάλτωμα της αγροτικής παραγωγής, παρά τις πολυδιαφημισμένες επιδοτήσεις από την ΚΑΠ.

Την ίδια στιγμή η μείωση του αγροτικού πληθυσμού στα μητροπολιτικά κέντρα (δλδ. τις χώρες της ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΙΤ) δεν επηρέασε την αγροτική παραγωγή τους που συνέχισε ν’ αυξάνει με γοργούς ρυθμούς λόγω της μεγαλύτερης παραγωγικότητας, στην Ελλάδα βάλτωσε. Ενώ δηλαδή ο μέσος ετήσιος ρυθμός αύξησης της αγροτικής παραγωγής στα μητροπολιτικά κέντρα την προηγούμενη εικοσαετία ήταν περίπου 1,5%, το αντίστοιχο ελληνικό ποσοστό ήταν αρνητικό (-0,2%)! Και αυτό, ενώ την εικοσαετία πριν την ένταξη στην ΕΕ (1961-81) η αγροτική παραγωγή μας αυξανόταν με μέσο ετήσιο ρυθμό 2,7%!

Έτσι, ο αγροτικός μας πληθυσμός υπέστη πραγματική καθίζηση μεταξύ 1981 και 2001, αφού το ποσοστό των αγροτών στον συνολικό ενεργό πληθυσμό μειώθηκε  στο μισό. Το ίδιο βέβαια συνέβη και στα μητροπολιτικά κέντρα της Υπερεθνικής Ελίτ, αλλά ενώ εκεί μιλάμε για ένα 3% του ενεργού πληθυσμού που έπρεπε να βρει (και βασικά βρήκε) απασχόληση στον επεκτεινόμενο σύγχρονο τομέα των υπηρεσιών, στην Ελλάδα μιλάμε για ένα ποσοστό σχεδόν 16% του πληθυσμού που αναγκάστηκε να στραφεί στις συνήθως αεριτζίδικες «υπηρεσίες». Οι συνέπειες είναι οι αναμενόμενες και όσον αφορά το αγροτικό εισόδημα που, σύμφωνα με την  Eurostat, μειώνεται συνεχώς αυτή την δεκαετία, με τον δείκτη του πραγματικού εισοδήματος των αγροτών να είναι σήμερα στο 83,1 (με βάση το 2000=100) ―ενώ μείωση παρουσιάζει γενικότερα και ο Μεσογειακός Νότος (Ιταλία, Πορτογαλία, Κύπρος). 

Έτσι καταστράφηκε η αυτοδυναμία στα περισσότερα αγροτικά προϊόντα που είχαμε προπολεμικά, και σε πολλά προϊόντα μέχρι και τη δεκαετία του ’50.

• Για να έχουμε όμως αυτοδυναμία πρέπει κριτήριο της αγροτικής παραγωγής να ΜΗΝ είναι η ανταγωνιστικότητα με στόχο τις εξαγωγές, αλλά η παραγωγικότητα με διπλό στόχο την κάλυψη των αναγκών του λαού μας και ένα άνετο εισόδημα για τους αγρότες. 

[ΒΛ. ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΜΑΣ]

Ο μαρασμός αυτός του αγροτικού τομέα έχει βέβαια καταστροφικές συνέπειες στην οικονομική αυτοδυναμία της χώρας και σε σχέση με τον κρίσιμο τομέα διατροφής.

ΕΙΣΑΓΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΠΑΤΑΤΕΣ: ΠΛΗΡΗΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΚΑΛΥΨΗΣ ΤΩΝ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ

Η καταστροφή της γεωργίας μας από τη στιγμή που μπήκαμε στην ΕΟΚ αντανακλάται και στο αγροτικό Ισοζύγιο (εξαγωγές μείον εισαγωγές) για τρόφιμα, ποτά, καπνό, βαμβάκι, κατεργ. δέρματα κλ.π., το οποίο παρουσιάζει δραματική επιδείνωση σε ολόκληρη την περίοδο μετά την ένταξή μας στην ΕΟΚ. Το αποτέλεσμα ήταν ότι το έλλειμμα στο αγροτικό Ισοζύγιο (δηλαδή, το πόσα περισσότερα εισάγουμε από ό,τι εξάγουμε) έχει σχεδόν οκταπλασιαστεί μετά την ένταξη στην ΕΟΚ. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι στη γεωργία μας ακόμη απασχολείται τριπλάσιο με τετραπλάσιο ποσοστό του ενεργού πληθυσμού σε σχέση με μητροπολιτικά Ευρωπαϊκά κέντρα όπως το Βέλγιο, η Γερμανία η Ολλανδία η Σουηδία και η Βρετανία, τα οποία όμως έχουν συνήθως πλεόνασμα στο αγροτικό τους ισοζύγιο. Είναι όμως χαρακτηριστικό, και ιδιαίτερα σημαντικό, ότι το ίδιο συνέβαινε και στην χώρα μας πριν την ένταξη. Έτσι, στη περίοδο μετά την μεταπολίτευση και μέχρι την πλήρη ένταξή μας (1974-80), υπήρχε ένα υγιές πλεόνασμα στο αγροτικό Ισοζύγιο που έφθανε κατά μέσο όρο τα 45 εκ. δολ. ετησίως. Την περίοδο όμως 1981-85 το πλεόνασμα μετετράπη σε σημαντικό ετήσιο έλλειμμα 254 εκ. δολ., το οποίο έφθασε τα 1.860 εκ δολ. το 1997 (τελευταία χρονιά για την οποία δίνει επίσημα στοιχεία η Τράπεζα Ελλάδος). Από τότε, το έλλειμμα αυτό έχει εκραγεί.

Η ΚΑΠ ΩΣ ΤΟ «ΓΛΥΚΑΚΙ» ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΘΥΜΑ

Τα πραγματικά αίτια της αγροτικής κρίσης δεν ανάγονται, βέβαια, όπως υποστηρίζει η ρεφορμιστική Αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ.) στις «κακές» πολιτικές των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, δηλαδή την κακοδιαχείρηση των επιδοτήσεων κ.λπ., αλλά στην «αγοραιοποίηση» της οικονομίας γενικά (δηλ. την βαθμιαία απελευθέρωση των αγορών) και της γεωργίας ειδικότερα, μετά την ένταξή μας στην ΕΟΚ. Έτσι, από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 άρχισε η βαθμιαία άρση των εσωτερικών κοινωνικών ελέγχων πάνω στην αγορά των αγροτικών προϊόντων (προστατευτικοί δασμοί, επιδοτήσεις από τον Προϋπολογισμό, καθορισμός τιμών κ.λπ.). Αυτό συνέβη, πρώτα, στα χέρια της ΚΑΠ, η οποία ανέκαθεν καθοριζόταν με βάση τα συμφέροντα των ισχυρών «Βορείων» εταίρων μας και, σήμερα, στο έλεος των δυνάμεων της αγοράς που, μέσω του ΠΟΕ (Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου), οδηγεί στη σταδιακή εξαφάνιση κάθε προστασίας της αγροτικής παραγωγής, είτε σε εθνικό είτε σε κοινοτικό επίπεδο. Η ΚΑΠ ήδη πνέει τα λοίσθια και η αγροτική παραγωγή στην ΕΕ ενσωματώνεται σταδιακά στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς. Η ΚΑΠ απλώς κατάφερε ύπουλα να συμβάλλει στη διαστρέβλωση της αγροτικής μας δομής, με την μεταβίβαση του ελέγχου της αγροτικής παραγωγής σε εξωτερικά κέντρα.

ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ, ΛΙΠΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΠΟΡΟΙ ΠΟΥ ΜΟΝΟΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΙΜΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟΥΣ «ΝΟΜΟΥΣ» ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ!

Η παγκοσμιοποίηση της γεωργίας από τη μεριά των μεθόδων παραγωγής (σπόροι, λιπάσματα κ.λπ.) που παράγονται στον Βορρά αποτελεί μια σημαντική πηγή υπονόμευσης της αυτοδυναμίας των αγροτών μας. Δεν είναι, λοιπόν, περίεργο το ξερίζωμα από τη γη εκατομμυρίων αγροτών παγκόσμια, ενώ αυτοί που απομένουν καταδικάζονται σε ένα συνεχή αγώνα επιβίωσης, όπου η συνεχής αύξηση της παραγωγικότητας και της παραγωγής συνοδεύεται από την παράλληλη συμπίεση των τιμών και των εισοδημάτων τους! Και, φυσικά, όλα αυτά χωρίς να αναφερθούν οι συνέπειες της συγκέντρωσης στο περιβάλλον και την υγεία.

Η εξάρτηση του αγρότη από τις πολυεθνικές για την προμήθεια των φυτοφαρμάκων, μηχανημάτων, των σπόρων με «copyright» κ.λπ., δημιουργεί άλλον ένα παράγοντα εκτόπισης των μικροαγροτών. Για να επιβιώσει ο αγρότης πρέπει να ελαχιστοποιεί τα έξοδα παραγωγής, και ο αγώνας αυτός είναι εντονότερος όσο πιο απορυθμισμένες είναι οι αγορές, Ο μέσος αγρότης στη Βρετανία, για παράδειγμα, παράγει σήμερα τρεις φορές περισσότερα τρόφιμα από ό,τι πριν 25 χρόνια, αλλά το εισόδημά του είναι το μισό του τότε εισοδήματός του!

ΤΟ ΚΑΡΟΤΟ ΜΕ ΤΙΣ «ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ» ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ - ΤΟ ΜΑΣΤΙΓΙΟ ΤΗΣ «ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ» ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ AGRI-BUSINESS!

Τα τελευταία χρόνια, εκατομμύρια αγροτών εγκαταλείπουν τη γη τους, ιδιαίτερα στον Νότο, διότι αδυνατούν να ανταγωνιστούν τις μεγάλες αγροτικές επιχειρήσεις του Βορρά, οι οποίες όχι μόνο απολαύουν οικονομιών κλίμακας και τεχνολογικών πλεονεκτημάτων, τεράστιων δικτύων διανομής κ.λπ., αλλά, κάποτε, ακόμη και άμεσων ή έμμεσων επιδοτήσεων που μάλιστα δεν συγκρίνονται ούτε με τις επιδοτήσεις που δόθηκαν στο Νότο και στην Ελλάδα από την ΕΕ, σε αντίθεση με τη συστημική προπαγάνδα που παπαγαλίζει και μεγάλο μέρος της «Αριστεράς».

Οι επιδοτήσεις επομένως της ΚΑΠ στον αγροτικό τομέα, για τις οποίες επαίρονται οι «εκσυγχρονιστές», ενώ διάφοροι «Αριστεροί» διανοούμενοι οδύρονται διότι δεν τις εκμεταλλευθήκαμε κατάλληλα, και επαναλαμβάνουν τα ευχολόγια για τις απαιτούμενες «διαρθρωτικές αλλαγές» μέσα στην Παγκοσμιοποίηση και την ΕΕ, έπαιξαν κατ' αρχήν τον ίδιο ακριβώς ρόλο που παίζουν γενικότερα οι «μεταβιβάσεις» της ΕΕ σε σχέση με την ελληνική οικονομία και συνέβαλαν στη καταστροφή της παραγωγικής μας δομής και κατά συνέπεια στην εκτίναξη του Χρέους κλπ..

ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑΣ

Όλα τα παραπάνω συγκάλυπταν την προϊούσα καταστροφή της παραγωγικής μας δομής, δημιουργώντας μια τεχνητή ευμάρεια —ιδιαίτερα ανάμεσα στους μεγαλοπαραγωγούς, δεδομένου ότι πάνω από το ένα τρίτο του αγροτικού πληθυσμού δεν δικαιούται επιδοτήσεις— μέσω της παροδικής αύξησης του αγροτικού εισοδήματος. Στην πραγματικότητα όμως, οι επιδοτήσεις, ως τμήμα της ΚΑΠ και των περιορισμών που επέβαλε στο τι παράγουμε και πόσο παράγουμε, συνέβαλαν σε κάτι πολύ σημαντικότερο: στην απόκρυψη της διαστρέβλωσης της παραγωγικής δομής μας που επέφερε η Κοινοτική πολιτική.

Σήμερα, το τι και πόσο παράγουμε έχει πολύ μεγαλύτερη σχέση με τις ανάγκες των εταίρων μας παρά με τις δικές μας ανάγκες σε αγροτικά προϊόντα. Η ΚΑΠ έθετε συνεχή όρια για τη φυτική και ζωϊκή παραγωγή, για την μείωση εκτάσεων και αγροκαλλιεργειών, όχι μόνο για πλεονασματικά, αλλά ακόμη και για ελλειμματικά προϊόντα όπως ο καπνός και το βαμβάκι. Έτσι οι επιδοτήσεις, με την «βοήθεια» του άνισου σε βάρος των αγροτών μας ανταγωνισμού από τις ανταγωνιστικότερες μονάδες του Βορρά, «έπεισαν» τους αγρότες μας να ξεριζώσουν δεκάδες χιλιάδες σταφιδάμπελα στη Κρήτη και τη Πελοπόννησο, να συρρικνώσουν τη παραγωγή και ποσότητα εξαγωγών καπνού, να μειώσουν τη παραγωγή σκληρού σταριού για χάρη της ...Γαλλίας, να παράγουν οπωροκηπευτικά για τις «χωματερές» κ.λπ..

Η παγκοσμιοποίηση της αγροτικής παραγωγής και του εμπορίου σημαίνει λοιπόν ότι οι μόνοι που θα επιβιώσουν στον ανταγωνισμό είναι οι οικονομικά ισχυρότεροι, δηλαδή οι τεράστιες αγροτικές επιχειρήσεις (agri-business) που εξαπλώνονται σήμερα παντού στον Βορρά και οι οποίες, με τη συγκέντρωση κεφαλαίου και καλλιεργήσιμων εκτάσεων που διαθέτουν, είναι ασυναγώνιστες.

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΩΝ «ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ» ΚΑΙ «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΩΝ» ΤΟΠΙΚΙΣΤΩΝ

Για όλα τα παραπάνω, δεν είναι λοιπόν δυνατό να ξεπεραστεί η καταστροφικότερη κρίση όλων, με την στροφή στη καλλιέργεια βιολογικών προϊόντων, ή γενικότερα στην παραδοσιακή και ήπια γεωργία, όπως προτείνουν ως πανάκεια οι μεταλλαγμένοι Πράσινοι ή ακόμα και «ελευθεριακοί» τοπικιστές που είναι της μόδας τελευταία, μαζί με ολίγη από «Αμεσοδημοκρατία». Μια τέτοια επιστροφή απαιτεί ριζική αποκέντρωση στην παραγωγή και την κατανάλωση που ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΤΗ ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ, θα μπορούσε να επέλθει, σε αντίθεση με τα μισόλογα των «επαναστατών» αυτών της δήθεν «τοπικής αναγέννησης» που πολλοί προπαγανδίζουν εκ του ασφαλούς, έχοντας βολευτεί στην ωραία φάρμα τους, και στη συνέχεια περιοδεύουν με τις «εναλλακτικές θεωρίες» τους προς διαπαιδαγώγηση των νέων αγροτών...

ΤΙ ΑΚΟΜΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΗΝ ΕΕ?

• ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΑΣΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ, ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ, ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ
• ΣΑΛΑΜΟΠΟΙΗΣΗ, «ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ» ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΛΑΔΟΥΣ ΜΕ ΠΡΟΣΩΡΙΝΕΣ ΨΕΥΤΟ-ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ ΣΕ ΚΛΙΚΕΣ ΕΔΩ ΚΙ ΕΚΕΙ ΑΠΟ ΤΑ «ΤΣΑΚΑΛΙΑ» ΤΩΝ  ΥΠΟΥΡΓΕΙΩΝ
• ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ, ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΝΤΟΠΙΑΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ, ΣΤΙΣ ΚΩΜΟΠΟΛΕΙΣ, ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ
• ΟΙ ΛΑΚΕΔΕΣ ΤΗΣ ΝΤΟΠΙΑΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΤΩΝ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟΙ ΟΣΟ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΗ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗ ΕΛΙΤ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥΣ!
• ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΠΥΡΕΤΩΔΩΣ ΓΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ  (ΕΝΩΣΗ ΕΕ-ΗΠΑ[NAFTA]) ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΛΙΤ
• ΠΟΛΕΜΟΙ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΙΤ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗ ΛΙΒΥΗ, ΣΥΡΙΑ, ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΛΟΠΛΗΡΩΜΕΝΕΣ «ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ» ΤΗΣ ΣΕ ΟΥΚΡΑΝΙΑ Κ.Α.
• Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ «ΝΟΜΑΡΧΙΑ» ΤΗΣ ΕΕ – ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ, ΜΑΡΑΖΩΜΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ  ΥΠΑΙΘΡΟΥ

ΕΙΝΑΙ ΧΡΕΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΑΓΡΟΤΗ ΚΑΙ ΑΓΡΟΤΙΣΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥΣ ΝΑ ΠΟΥΝ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ, ΤΗΝ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗ ΕΛΙΤ ΠΟΥ ΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ, ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΛΑΚΕΔΕΣ ΤΗΣ (ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ «ΑΡΙΣΤΕΡΑ»). ΑΥΤΟ ΑΠΑΙΤΕΙ: 

• Άμεση Μονομερή Έξοδο από την ΕΕ (και όχι μόνο το ΕΥΡΩ)
• Μονομερή Διαγραφή όλου του Χρέους για το οποίο ποτέ δεν ρωτηθήκαμε
• Κοινωνικοποίηση μεγαλοαγροτικών επιχειρήσεων και θυγατρικών Πολυεθνικών
• Κοινωνικοποίηση της διανομής των αγροτικών προϊόντων
• Παραγωγικοί συνεταιρισμοί άμεσα ελεγχόμενοι από τις συνελεύσεις των αγροτών για τον συντονισμό της παραγωγής με βάση τις ανάγκες του ελληνικού λαού, όπως θα προκύπτουν από ενδεικτικό Σχεδιασμό
• Αναδιάταξη της Αγροτικής, Βιοτεχνικής και Βιομηχανικής Παραγωγής στη Βάση της Οικονομικής Αυτοδυναμίας, σε αλληλεγγύη και διμερείς ανταλλαγές με άλλους λαούς στο ίδιο επίπεδο Ανάπτυξης, έξω από την Παγκοσμιοποίηση 

Το Μέτωπο Κοινωνικής & Εθνικής Απελευθέρωσης (ΜΕΚΕΑ) αποτελεί πρόταση για Μέτωπο που δεν θεμελιώνεται στην ένωση πολιτικών παρατάξεων, μετά από διάφορα «παζάρια» μεταξύ τους, για να βγει ένας ελάχιστος κοινός παρονομαστής που θα στηρίζει έναν βασικό στόχο. Αυτά είναι «ψευτομέτωπα» που ξεκινούν «από τα πάνω», από τις ηγεσίες κομμάτων ή οργανώσεων με σκοπό να κρατάν τον κόσμο στο «μαντρί». Το ΜΕΚΕΑ είναι ένα Μέτωπο «από τα κάτω» δηλαδή είναι μέτωπο ΠΟΛΙΤΩΝ, στο οποίο μετέχει κάθε πολίτης που δεσμεύεται από τους στόχους του ΜΕΚΕΑ, ανεξάρτητα από πολιτικές ή ιδεολογικές καταβολές.

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, που META ΑΠΟ ΕΚΛΟΓΕΣ θα ρίξει την Κοινοβουλευτική Χούντα που «κυβερνάει» και θα οδηγήσει σε Κ Υ Β Ε Ρ Ν Η Σ Η ― εντολοδόχο του ΜΕΤΩΠΟΥ [άμεσα εκλεγμένη από τις συνελεύσεις του Λαού, δημοτικές και εργασιακές] που θα υλοποιήσει τους στόχους  αυτούς.

periektikidimokratia