ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ.

Η  Λαϊκή Συσπείρωση  δηλώνει  την  συμπαράστασή  της  στον  αγώνα  των  εργαζόμενων  και  στο  δήμο  μας  για  μόνιμη  και  σταθερή  δουλειά  με  πλήρη  εργασιακά  και  ασφαλιστικά  δικαιώματα,  για  την  κάλυψη  των  σύγχρονων  λαϊκών  αναγκών.

Εκφράζουμε  την  αντίθεσή  μας  στις   απολύσεις  και  στη  μετατροπή  των  εργαζόμενων  σε  δεξαμενή  από την  οποία  θα  προκύψουν  οι  15.000  απολύσεις  για  το  2014.

Η  αξιολόγηση  δομών,  υπηρεσιών  και  δημόσιων  υπάλληλων,  δεν  έχει  σαν  στόχο  την  αναβάθμιση  τους  ούτε  τη  βελτίωση  της  παροχής  υπηρεσιών  από  τους  εργαζόμενους  σε  αυτές.  Αντίθετα  θα  χρησιμοποιηθεί  σαν  βούρδουλας  για  να  επιβάλλουν  τον  φόβο  και  τη  σιωπή  στους  χώρους  δουλειάς. 

Με  το  συγκεκριμένο  νομοσχέδιο  η  κυβέρνηση  ιδιωτικοποιεί  οργανισμούς  εκχωρώντας  το  σχεδιασμό,  τις  αρμοδιότητες  και  τις  υπηρεσίες  αυτών  των  οργανισμών  σε  ιδιώτες  απολύοντας  και  εξειδικευμένο  προσωπικό.  Τα  μέτρα  αυτά  είναι  άρρηκτα  συνδεδεμένα  με  τις  αποφάσεις  της  ΕΕ  και  με  την  εφαρμογή  του  ¨Καλλικράτη¨.

Ο  αυτοαπασχολούμενος,  ο  συνταξιούχος,  ο  εργαζόμενος στον  ιδιωτικό  τομέα  τίποτε  δεν  έχει  να  κερδίσει  από  τις  απολύσεις  και  τις  καταργήσεις  δομών,  όπως  επίμονα  του  λένε.  Αντίθετα  οι  ιδιωτικοποιήσεις  θα  φέρουν  νέα  βάσανα  στη  ζωή  όλων  μας   με  νέες  αυξήσεις  στα  τιμολόγια  και  με   χειροτέρευση  των  παρεχόμενων  υπηρεσιών.

Καλούμε  τους  εργαζόμενους  να  απομονώσουν  όλες  εκείνες  τις  φωνές,  που  αυτή  την  περίοδο  ζητούν  τη  ψήφο  τους,  και  μιλούν  για  νησίδες  ανάπτυξης,  τουριστικά  θέρετρα  και  ευτυχισμένες  τοπικές  κοινωνίες.  Μήπως  μέσα  σε  αυτές  τις  κοινωνίες  η  ζωή  του  λαού  θα  είναι  μια  περιπλάνηση από  την  ανεργία  μέχρι  τον  εξευτελισμό  των  γραφείων  ενοικίασης  εργαζόμενων;   Μήπως  σε  αυτές  τις  κοινωνίες  θα  κλείνουν  σχολεία,  θα  περισσεύουν  δάσκαλοι  και  σε  ότι  απομείνει  θα  στοιβάζονται  οι  μαθητές;  Μήπως  σε  αυτές  τις  κοινωνίες  θα  είναι  απαγορευτική  η  πρόσβαση  συνανθρώπων  μας  σε  μονάδες  υγείας  και  σε  ότι  θα  απομείνει  από  αυτές;    Η  ζωή  του  εργαζόμενου  δεν  είναι  κομματιασμένη  σε  σκόρπιους  και  ασύνδετους  κοινωνικούς  ρόλους,  είναι  ενιαία  και  σαν  τέτοια  αντιμετωπίζεται.  Αποκρύπτουν  αυτές  τις  αλήθειες  όχι  μόνο  γιατί  θέλουν  να  αποσυνδέσουν  αυτήν  την  ενότητα,  παραπλανώντας  για  άλλη  μια  φορά  τους  εργαζόμενους,  αλλά,  και  κυρίως  για  αυτό,  γιατί  αυτήν  την  πολιτική  υπηρετούν.

Οι  εργαζόμενοι  δεν  χρειάζονται  σωτήρες  που  θα  έρθουν  να  τους  λύσουν  τα  προβλήματα,  από  αυτούς  έχουν  χορτάσει.  Η    αλλαγή  στη  ζωή  τους   θα  έρθει  μέσα  από  τους  δικούς  τους  αγώνες  για  απαλλαγή  από  τα  δεσμά  της  ΕΕ  και  των  τοπικών  τους  στηριγμάτων,  με  τους  ίδιους,  αφέντες  στον  πλούτο  που  παράγουν.