Δεν με άκουσε η γυναίκα μου, εδώ και χρόνια της έλεγα πως στην εποχή της κοινωνικοπολιτικής ισοπέδωσης μια Ελιά θα ήταν πολύ χρήσιμη! Όχι αυτή καθ’ εαυτή, αλλά τα προϊόντα που θα μπορούσες να λανσάρεις στην αγορά μέσω αυτής. Ο νεοφιλελεύθερος κόσμος έχει ανάγκη να ουδετεροποιεί τις αντιδράσεις στο εσωτερικό του ατόμου και στο εξωτερικό του περιβάλλον: να ειρηνεύει μεταφυσικά και μεταπολιτικά το άκρως ανταγωνιστικό σύμπαν που βιώνει και αισθάνεται να τον καταπιέζει αβάστακτα και που ασφαλώς δομείται υπό τις συνθήκες της ολοκληρωτικής αγοράς.
Αυτό είχα προσεγγίσει, προτείνοντας στη γυναίκα μου να φτιάξουμε την επιχείρηση «Ελιά», στο εξωτερικό. Έντιμα όμως και αποκλειστικά στην αγορά και όχι στην κοινωνία και στην πολιτική. Εμπόριο… μάλιστα! Αλλά όχι πολιτικό παραεμπόριο με τα φύλλα, τον καρπό και τα υπόλοιπα μέρη της Ελιάς ως ουσίες και σύμβολα. Εδώ είναι η ηθική μάλλον διαφορά μας με τους εμπόρους της πολιτικής-Ελιάς στην σημερινή Ελλάδα: εμείς, σκέφτηκα να εκμεταλλευτούμε τις τάσεις της νεοφιλελεύθερης αγοράς και την σχετική κουλτούρα που αυτή καλλιεργεί, ενώ οι άλλοι που κατασκευάζουν την Ελιά της κεντροαριστεράς στη Ελλάδα, επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν την ιδεολογικοπολιτική ρευστοποίηση του έλληνα πολίτη. Εμείς, σκέφτηκα, να εκμεταλλευτούμε την αφέλεια του καταναλωτή περί «υγιεινών», φυσικών-θαυματουργών, ισορροπητικών για τον οργανισμό παρασκευασμάτων, ενώ οι πρώην Πασόκοι επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν την αφέλεια του εκλογικού σώματος, που αναζητεί μια μεταπολιτική ισορροπία στον πολιτικό ανταγωνισμό της Ελλάδας για δήθεν σταθερότητα και ευημερία συναινετικού τύπου.
Αναγνώστη μου, εμείς πιστεύω πως είμαστε τουλάχιστον έντιμοι, ενώ οι Άλλοι όχι και τόσο! Η καταναλωτική αγορά είναι ο ορισμός της εκμετάλλευσης. Αν, ωστόσο, ορίσουμε και δούμε έτσι την πολιτική κοινωνία στην Ελλάδα, θεωρώ πως είμαστε προστυχούληδες, εκτός από ξεπερασμένοι. Η περίφημη σύγκληση στο κέντρο έσβησε πλέον στην Ευρώπη ως κυρίαρχη αφήγηση, εξαιτίας των κοινωνικοοικονομικών αποτελεσμάτων του αντιπληθωρισμού και της λιτότητας. Η Ελιά ως φάρμακο κατά των αντιθέσεων και των δυισμών, δεν πουλάει πλέον στην Ευρώπη με τα κλονιζόμενα μοντέλα ευημερίας, πόσο μάλλον στην πτωχευμένη Ελλάδα με την φτωχοποιούμενη κοινωνία της και το τεράστιο μέγεθος των ανέργων της! Αγαπητοί φίλοι της Ελιάς, ειλικρινά μιλώ, δεν σας σηκώνει η εποχή και όσο και αν προσπαθήσετε να αλλάξετε εικονικά το κλίμα δεν θα πετύχετε ικανοποιητικές πωλήσεις. Το λέω απροκατάληπτα ως «τεχνικός» του ζητήματος, τον οποίο κάποιοι από εσάς μάλλον σέβεστε!
Ας συμφωνήσω μαζί σας πως «η αντίθεση «μνημόνιο-αντιμνημόνιο» είναι πλέον ξεπερασμένη από τα πράγματα και ότι το σημαντικό ερώτημα σήμερα είναι: τι κάνουμε από εδώ και πέρα, με ποιο πειστικό και ρεαλιστικό πρόγραμμα θα βγούμε οριστικά από την κρίση και θα ανασυγκροτήσουμε τη χώρα». Αλλά ξέρετε από τί ξεπεράστηκε και πώς; Από αυτό που σας ξεπέρασε: από την μεγαλύτερη αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας, από την μεγαλύτερη αντίθεση Κέντρου - Περιφέρειας, Ευρωπαϊκού Βορρά - Ευρωπαϊκού Νότου, παραγωγής - κατανάλωσης, πλουσίων - φτωχών και την πόλωση πολιτικής ισχύος και επενδύσεων στις υπεραναπτυγμένες χώρες και περιοχές της Ευρώπης.
Η συναίνεση στο απο-ιδεολογικοποιημένο κέντρο (Σημίτης-Καραμανλής-Παπανδρέου) οδήγησε την χώρα στα μνημόνια και στην άθλια «δανειακή σύμβαση», που κάνετε όλοι πως λησμονείτε – αυτήν δεν την ξεπέρασε κανείς, αυτή ξεπερνά και εκμηδενίζει τελικά την αφήγησή σας και σας καθιστά πολιτικά καλαμπούρια. ‘Έτσι δεν είναι; Εσείς δεν είστε που υποστηρίξατε τα μνημόνια και θεωρήσατε ως αναγκαίο κακό την αναθεώρηση της «δανειακής σύμβασης»; Ναι, αλλά οι άνθρωποι αλλάζουν απόψεις… δεν έχουν δικαίωμα να αλλάζουν απόψεις; Φυσικά, ασφαλώς, τι λέτε; Καί απόψεις καί σύμβολα καί κόμματα, αλλά όχι με υπερβατικό ύφος και στυλάκι παρθένας, που δεν γνωρίζει τίποτε για τον βιασμό μιας κοινωνίας που η ίδια προκάλεσε σαν αγνή τσατσά. Η «δανειακή σύμβαση», αγαπητοί φίλοι, είναι το προϊόν της σκανδαλιστικής πολιτείας που εσείς, αν και δεν δομήσατε, υπηρετήσατε και κερδίσατε μέσω αυτής χρήμα, προνόμια και πολιτική ισχύ. Με αυτή την έννοια, κυρίες και κύριοι της Ελιάς, είστε κορυφαίοι υποκριτές.
Είστε και κάτι άλλο, που δεν μοιάζει να καταλαβαίνετε: μονιστές, την ίδια ώρα που εμφανίζεστε πολέμιοι του μονισμού. Επιχειρείτε μεταπολιτική ενοποίηση του πολιτικού πεδίου στην Ελλάδα, ώστε έτσι να παγιδεύσετε την πολιτική σκέψη και πολιτική πράξη σε μία διαδικασία παραγωγής ρηχής, εκλογικής, κοινωνικής ομοφωνίας στην βάση ενός ρεαλισμού που έρχεται να δοξάσει τον οικονομισμό και την αντιλαϊκή διάσταση του οικονομικού συντηρητισμού, τον οποίο στολίζετε με μία προοδευτική κοινωνική αφήγηση. Δραματική υποκρισία, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί προοδευτική προσέγγιση. Προσφέρετε την Ελιά ως φάρμακο εναντίον του δυισμού - όπως απολιτικά επίσης επιχειρείτε να ορίσετε - παράγοντας εντέλει μονισμό αντί για πλουραλισμό. Λησμονείτε, φαίνεται, πως η δική σας πολιτεία είναι αυτή που με την «συναίνεση στο κέντρο», έδωσε την ευκαιρία στον ακροδεξιό λαϊκισμό να αυτοπαρουσιάζεται ως η μόνη πολιτική δύναμη που αντιστέκεται στο κατεστημένο.
Πολλά πράγματα, δυστυχώς, λησμονείτε! Παχύ το πέπλο άγνοιας που καλύπτει την φυλλωσιά της Ελιάς σας! Και απάντηση σ’ αυτό, αγαπητοί φίλοι της Ελιάς – πολλούς εκ των οποίων, όπως γνωρίζετε σέβομαι και αγαπώ – δεν είναι η «κίνησή» σας, αλλά η ριζοσπαστικοποίηση της δημοκρατίας στην Ελλάδα στο πλαίσιο ενός Αγωνιστικού Πλουραλισμού, τον οποίο την τελευταία δεκαετία επιχείρησα να ορίσω με πολλούς τρόπους και τον οποίο σήμερα μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ, από τα υπάρχοντα κόμματα, μοιάζει σε κάποιο βαθμό να αντιλαμβάνεται και να υιοθετεί ως λόγο και πολιτική πρακτική.
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.