του ΓΙΩΡΓΟΥ Ε. ΓΙΑΚΟΥΜΙΔΗ
Τον Μάη έχουμε εκλογές. Πάλι. Πολύς κόσμος δεν θα πάει να ψηφίσει. Επειδή τους σιχάθηκε. Επειδή τίποτε δεν αλλάζει. Επειδή η ζωή κάθε μέρα χειροτερεύει. Κι επειδή δεν υπάρχει καμιά προοπτική για κάτι καλύτερο, για έξοδο απ’ το αδιέξοδο.
Αντίθετα όλα χειροτερεύουν. Τα λεφτά ολοένα και λιγοστεύουν. Οι οικογένειες στριμώχνονται συνέχεια πιο πολύ για να τα βγάλουν πέρα. Δουλειές δεν υπάρχουν. Η ανεργία θεριεύει σαν καρκίνος. Τρώει την κοινωνία, εξαπλώνεται ανεμπόδιστη και καταστρέφει και την αξιοπρέπεια των ανθρώπων.
Όλοι χρωστάμε. Και χρωστάμε στην ίδια απρόσωπη και συνάμα αποκρουστική αρχή: στην ίδια τράπεζα! Χρωστάμε με τον ίδιο τρόπο: μας πήραν τις δουλειές και μας άφησαν ξεκρέμαστους, να μη μπορούμε να πληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας.
Κι αφού μας πήραν τις δουλειές και πετσόκοψαν τους μισθούς και τις συντάξεις, ανέβασαν με χαράτσια το φως, το νερό, το πετρέλαιο, το αέριο, τη βενζίνη, τα διόδια, τα τρόφιμα, τα ρούχα... Φόροι παντού. Φόροι πολλοί και αλλεπάλληλοι ώστε να χρωστάμε και στην εφορία! Άλλη απρόσωπη αρχή, ίδια με την τράπεζα...
Μέσα σε τρία χρόνια αποκτήσαμε δυο ολόιδιους και απρόσωπους εχθρούς, που όμως έχουν τον πιο δυνατό σύμμαχο: το κράτος! Το δικό μας κράτος, το ελληνικό. Αυτό που συνίσταται από εμάς τους ίδιους, τους πολίτες του. Αλλά εντελώς διαφορετικό από μας. Ένα κράτος που δεν παρέχει πια καμιά προστασία. Που δεν αποζημιώνει όταν χάνουμε τη δουλειά μας, που δεν μεριμνά για την υγεία των παιδιών μας, δεν δίνει φάρμακα στους ηλικιωμένους, δεν προστατεύει τους φτωχούς και τους αδύναμους. Αντίθετα απειλεί να μας πάρει τα σπίτια, μας εκβιάζει και μας τρομοκρατεί με συλλήψεις επειδή μας ανάγκασε να χρωστάμε. Κράτος τοκογλύφος και ακόμα χειρότερα... Κράτος που θυσιάζει τους πολίτες του για να σωθούν οι τραπεζίτες, που ταΐζουν κατά σύστημα τους κυβερνώντες...
Το κράτος μας δεν είμαστε εμείς. Είναι αυτοί που μας διοικούν. Αυτοί που εμείς εκλέγουμε. Πώς γίνεται αυτό; εύκολα! Έχουν τους τρόπους να μας ξεγελάνε συνέχεια. Από παλιά. Ξεγελάνε τους πολλούς. Πρώτα μας αναγκάζουν να δουλεύουμε πολύ, πολλές ώρες κάθε μέρα. Για να μην έχουμε τον χρόνο ν’ ασχοληθούμε μαζί τους. Να έχουμε χρόνο μόνο για να ξεκουραστούμε. Μας εκπαιδεύουν στα σχολεία να γινόμαστε άβουλοι και νωθροί. Χωρίς κριτική σκέψη και ελεύθερη βούληση. Μας βομβαρδίζουν από παντού με προπαγάνδα αμάθειας, κακογουστιάς και φιλοτομαρισμού. Μας φτιάχνουν σαν πρόβατα, που δεν μπορούν ούτε λιβάδι ν’ αλλάξουν από μόνα τους.
Ύστερα μας παγιδεύουν σε δήθεν κινδύνους, πότε με την Τουρκία, πότε με τον κομουνιστικό κίνδυνο, πότε με έξοδο απο το ευρώ και πότε με σωτήρες που αξιοποιούν δημαγωγικά τις εκάστοτε πιθανότητές μας να τους μαυρίσουμε. Για να γαντζώνονται απερίσπαστοι στην εξουσία. Για να έχουν το κράτος δικό τους και να μη δίνουν λογαριασμό. Φτιάχνουν νόμους κομμένους και ραμμένους στα μέτρα τους. Πρώτα για να μη τιμωρούνται όταν αποκαλύπτονται οι απάτες τους και ύστερα για να μας κρατούν αιχμάλωτους για να αναγκαζόμαστε να τους ψηφίζουμε.
Τους λίγους που καταλαβαίνουν καλύτερα τι γίνεται, τους εξουδετερώνουν με εκλογικούς νόμους που δεν επιτρέπουν να ακουστεί η φωνή τους, να μην αντιπροσωπευθούν στη βουλή, στο κέντρο της εξουσίας τους. Αμέτρητα είναι τα συμβάντα όπου έχουν εκτεθεί. Κι αμέτρητες οι φορές που τα κουκούλωσαν. Γι’ αυτό δεν είναι παράξενο που ακόμα μας κυβερνούν οι ίδιοι που μας κατέστρεψαν. Και είναι οι ίδιοι που ζητούν πάλι να τους ξαναψηφίσουμε για να μας σώσουν.
Φαύλος κύκλος; ναί!
Η κρίση μας βασανίζει. Όμως μας έδωσε και την ευκαιρία να σκεφτούμε περισσότερο, να σκεφτούμε καλύτερα. Μας έμαθε να μη λογαριάζουμε όπως πριν τα πράγματα. Μας βοήθησε ν’ απαλλαχτούμε από τα δεσμά των παραδοσιακών κομμάτων. Όχι όλους, αλλά περισσότερους από ποτέ! Η κρίση μας έδειξε πως έχουμε την ανάγκη να διορθώσουμε πολλά πράγματα.
Πρώτα απ’ όλα την παιδεία. Για να σταματήσουμε την παραγωγή άβουλων και ανεύθυνων πολιτών. Ύστερα να διορθώσουμε το κράτος μας. Να διώξουμε όλους αυτούς που το μεταχειρίζονται σαν ιδιοκτησία τους. Να το ξαναφτιάξουμε λειτουργικό κι αποτελεσματικό για τον απλό πολίτη. Με δίκαιη φορολογία, με σύγχρονη και ωφέλιμη δημόσια διοίκηση, με αποκατάσταση της σημασίας του για τους αδύναμους και σύμμαχο στην πρόοδο των πολλών. Με κοινό θεμελιώδη στόχο, πρώτα απ’ όλα, την λογική αντιμετώπιση του χρέους και της λιτότητας που μας έδεσε τα χέρια.
Όποιος υποψήφιος δήμαρχος, περιφερειάρχης ή ευρωβουλευτής μας «δολώσει» με το συνηθισμένο και τυποποιημένο του προκάτ πρόγραμμα, δεν πρόκειται να τσιμπήσουμε. Όχι μόνο δεν θα τον ψηφίσουμε, δεν θα κάνουμε καν τον κόπο να πάμε στην ψηφοφορία, εφ’ όσον κανείς υποψήφιος δεν έχει σκοπό να παλέψει για να λυθεί το γενικό και συνολικό πρόβλημα του χρέους μας. Επειδή εμείς καιγόμαστε να δούμε κάποιον αποφασισμένο να πολεμήσει για να συντελέσει στην επίλυσή του.
Όσοι κάνουν πως δεν βλέπουν το πρόβλημα και «δικαιολογούνται» πως δεν είναι δουλειά τους, δεν έχουν καμιά δουλειά να είναι υποψήφιοι.
Κι όσοι αποφασίσουν να ασχοληθούν με την επίλυση του προβλήματος, τότε θα πάμε να τους ψηφίσουμε...
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.