Η κατάσταση της υγείας του κολομβιανού νομπελίστα Λογοτεχνίας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες είναι "πολύ εύθραυστη" και ο συγγραφέας είναι στο σπίτι του στο Μεξικό,ανακοίνωσε η οικογένειά του μετά τα δημοσιεύματα ότι ο Μάρκες πάσχει εκ νέου από μεταστατικό καρκίνο.
"Η κατάσταση της υγείας του είναι στάσιμη αν και ιδιαίτερα εύθραυστη και υπάρχει κίνδυνος επιπλοκών λόγω και της ηλικίας του", αναφέρει σε ανακοίνωσή της η οικογένεια Μάρκες, η σύζυγός του Μπάρτσα και οι γιοί του Ροντρίγκο και Γκονζάλο.
Στις 8 Απριλίου ο 87χρονος συγγραφέας είχε πάρει εξιτήριο από το νοσοκομείο της πόλης του Μεξικό σε κατάσταση "πολύ αδύναμη", ύστερα από οκτώ ημέρες νοσηλείας για πνευμονία.
Ο Μάρκες "συνεχίζει και θα συνεχίσει την ανάρρωση στο σπίτι", προσθέτει η οικογένεια ευχαριστώντας για τα μηνύματα αλληλεγγύης που λαμβάνει και ζητώντας σεβασμό της ιδιωτικής ζωής του συγγραφέα.
Τη Δευτέρα, η μεξικανική εφημερίδα El Universal επικαλούμενη "αξιόπιστες πηγές" είχε γράψει ότι ο καρκίνος των λεμφαδένων από τον οποίο είχε προσβληθεί ο Μάρκες πριν από 15 χρόνια, εμφανίστηκε εκ νέου και τώρα έχει κάνει μετάσταση στους πνεύμονες, τα γάγγλια και το ήπαρ.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η οικογένεια και οι γιατροί αποφάσισαν από κοινού να μην υποβληθεί ο άρρωστος σε ογκολογική θεραπεία, αλλά να του παρασχεθεί ανακουφιστική αγωγή στο σπίτι.
Ο Μάρκες εγκαταστάθηκε στο Μεξικό το 1961 αλλά διέμεινε κατά περιόδους στην Καρθαγένη της Κολομβίας, στη Βαρκελώνη της Ισπανίας και στην Αβάνα. Εδώ και πολλά χρόνια έχει αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή και κατά τις σπάνιες εμφανίσεις του δεν έκανε καμιά απολύτως δήλωση στον Τύπο.
Ο Κολομβιανός θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της ισπανόφωνης λογοτεχνίας. Το έργο που του χάρισε τη διασημότητα και θεωρείται αριστούργημά του είναι το μυθιστόρημα "Εκατό χρόνια μοναξιάς" που εκδόθηκε το 1967.
Και για όσους δεν έτυχε να διαβάσουν την αποχαιρετιστήρια επιστολή του Μάρκες και να συναντήσουν το ανεξάντλητο και οικουμενικά πανανθρώπινο πνεύμα του, την παραθέτουμε:
"Η κατάσταση της υγείας του είναι στάσιμη αν και ιδιαίτερα εύθραυστη και υπάρχει κίνδυνος επιπλοκών λόγω και της ηλικίας του", αναφέρει σε ανακοίνωσή της η οικογένεια Μάρκες, η σύζυγός του Μπάρτσα και οι γιοί του Ροντρίγκο και Γκονζάλο.
Στις 8 Απριλίου ο 87χρονος συγγραφέας είχε πάρει εξιτήριο από το νοσοκομείο της πόλης του Μεξικό σε κατάσταση "πολύ αδύναμη", ύστερα από οκτώ ημέρες νοσηλείας για πνευμονία.
Ο Μάρκες "συνεχίζει και θα συνεχίσει την ανάρρωση στο σπίτι", προσθέτει η οικογένεια ευχαριστώντας για τα μηνύματα αλληλεγγύης που λαμβάνει και ζητώντας σεβασμό της ιδιωτικής ζωής του συγγραφέα.
Τη Δευτέρα, η μεξικανική εφημερίδα El Universal επικαλούμενη "αξιόπιστες πηγές" είχε γράψει ότι ο καρκίνος των λεμφαδένων από τον οποίο είχε προσβληθεί ο Μάρκες πριν από 15 χρόνια, εμφανίστηκε εκ νέου και τώρα έχει κάνει μετάσταση στους πνεύμονες, τα γάγγλια και το ήπαρ.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η οικογένεια και οι γιατροί αποφάσισαν από κοινού να μην υποβληθεί ο άρρωστος σε ογκολογική θεραπεία, αλλά να του παρασχεθεί ανακουφιστική αγωγή στο σπίτι.
Ο Μάρκες εγκαταστάθηκε στο Μεξικό το 1961 αλλά διέμεινε κατά περιόδους στην Καρθαγένη της Κολομβίας, στη Βαρκελώνη της Ισπανίας και στην Αβάνα. Εδώ και πολλά χρόνια έχει αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή και κατά τις σπάνιες εμφανίσεις του δεν έκανε καμιά απολύτως δήλωση στον Τύπο.
Ο Κολομβιανός θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της ισπανόφωνης λογοτεχνίας. Το έργο που του χάρισε τη διασημότητα και θεωρείται αριστούργημά του είναι το μυθιστόρημα "Εκατό χρόνια μοναξιάς" που εκδόθηκε το 1967.
Και για όσους δεν έτυχε να διαβάσουν την αποχαιρετιστήρια επιστολή του Μάρκες και να συναντήσουν το ανεξάντλητο και οικουμενικά πανανθρώπινο πνεύμα του, την παραθέτουμε:
"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.
Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.
Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ' αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ.
Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη.
Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.
Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μάς δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία.
Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.
Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα."
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.