Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε - δικαιολογημένα - μια γενική απαξία για όσους ασχολούνται με τη διαχείριση της κοινής περιουσίας μας, τους οδικούς άξονες, τα λιμάνια, το σιδηρόδρομο, τον ορυκτό πλούτο, το νερό, το αιολικό δυναμικό, το περιβάλλον, τις επιχειρήσεις δημόσιας ωφέλειας, όπως συνηθίζαμε να τις αναφέρουμε οι παλαιότεροι! Συμπεριφερόμαστε τόσο περιφρονητικά, που αδιαφορούμε για το ποιος θα διαχειρισθεί αυτή τη δημόσια περιουσία και το φυσικό μας περιβάλλον, όλοι όμως αντιλαμβανόμαστε ότι «στραβά αρμενίζουμε»!
Είμαστε τόσο εγωιστές που ξεχνάμε ότι μας κληροδοτήθηκε κάτι πολύτιμο, που με κόπο και θυσίες διαφυλάχτηκε, ώστε εμείς σήμερα να απολαμβάνουμε ένα πανέμορφο τόπο, τουλάχιστον σε ότι αφορά στο αδόμητο περιβάλλον, στις υπέροχες παραλίες, στα δάση και στα πολύτιμα οικοσυστήματα - μοναδικά πολλά απ΄ αυτά σε παγκόσμια κλίμακα - και φυσικά τους σπάνιους παραδοσιακούς οικισμούς.
Αδιαφορώντας και ανεχόμενοι παρακμιακά φαινόμενα στην πολιτική πραγματικότητα της χώρας, περάσαμε στην εποχή του εκσυγχρονισμού και της τεχνητής ευημερίας, στην εποχή του χρηματιστηρίου, του εύκολου κέρδους και της ευμάρειας, ζήσαμε ένα όνειρο και έναν εφιάλτη, ένα παρατεταμένο εφιάλτη που ακόμη μας καταδιώκει και οι συνέπειες του οποίου κανείς δε γνωρίζει μέχρι ποιου σημείου εσχατιάς θα μας οδηγήσουν.
Ήδη η χώρα ξεπουλιέται «από άκρου εις άκρον», οι περιβαλλοντικές «εκπτώσεις» διαδέχονται η μια την άλλη, τα φιλέτα της χώρας έχουν «δρομολογηθεί», τα νησιά μας ξεπουλιούνται, ο ορυκτός πλούτος ήδη έχει «αξιοποιηθεί» στη Χαλκιδική, οι υδρογονάνθρακες αναμένουν τους «επενδυτές», και όλα αυτά σε συνθήκες απόλυτης οικονομικής κρίσης, η χώρα κυριολεκτικά στα γόνατα, σε καθεστώς απόλυτης μιζέριας! Είναι ποτέ δυνατόν κάτω από αυτές τις συνθήκες να διαπραγματεύεται κανείς αξιόπιστα και στοιχειωδώς ωφέλιμα για τον τόπο;
Έχουμε άραγε το δικαίωμα να αδιαφορούμε, έχουμε την πολυτέλεια να «απέχουμε» από τη διαδικασία της εκλογής των ανθρώπων, που θα κληθούν να διαχειριστούν την κοινή, αλλά και την ατομική περιουσία μας;
Σίγουρα μεταξύ των υποψηφίων υπάρχουν οι πονηροί και οι οκνηροί, οι ριψάσπιδες και οι αλαζόνες, χρέος μας να τους αναγνωρίσουμε και να τους αποκλείσουμε την πρόσβαση στα κοινά! Χρέος μας να αναδείξουμε ανεξάρτητα από «κομματικές πειθαρχίες» και δογματικές αντιλήψεις, εκείνους που θα υπηρετήσουν αρχές και αξίες!
Tο σύστημα της διαφθοράς και της διαπλοκής επενδύει στην αποχή από τις εκλογές, στον καναπέ και στην αδιαφορία. Είναι ο μόνος τρόπος να περιορίσει την ήττα, να μείνει ζωντανό. Η αποχή πάντοτε ήταν ανοχή, στις σημερινές τραγικές συνθήκες είναι συνενοχή.
ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟ ΒΕΡΟΙΑΣ – ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΡΑ !
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.