Κωνσταντίνος o μέγας και άγιος
Ο Κωνσταντίνος υπήρξε μέγας, όχι μόνο για την επικράτησή του πάνω σε ολάκερη τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, αλλά και γιατί πραγματοποίησε το μεγαλύτερο πνευματικό άλμα στην παγκόσμια ιστορία.
Ωστόσο το αν ήταν άγιος αμφισβητείται. Κυρίως από τους δυτικούς ιστορικούς και θεολόγους, προφανώς από αντιπάθεια. Επειδή είχε μεταφέρει την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας από τη Δύση στην ανατολή, αντικαθιστώντας τη Ρώμη με την Κωνσταντινούπολη.
Αλλά η αγιότητά του αμφισβητείται ακόμη και για τα μεγάλα εγκλήματα, τα οποία διέπραξε, ιδιαίτερα στο οικογενειακό του περιβάλλον. Αφού έβαλε και δολοφόνησαν το γιο του Κρίσπο, τον γαμπρό του (απ’ την αδελφή του) Λικίνιο, το γιο του Λικινίου και πιθανώς και τη σύζυγό του Φαύστα.
Απέναντι όμως απ’ τα άκρως δυσάρεστα και αποτρόπαια αυτά γεγονότα, στα οποία εστιάζουν τις επικρίσεις τους οι επικριτές του, υπάρχει και η πνευματική διαδρομή του Αγίου Κωνσταντίνου, η οποία είναι όντως εκπληκτική.
Με πρώτο και χαρακτηριστικότερο το όραμα, που είδε, πριν απ’ την αποφασιστικής σημασίας μάχη του εναντίον του Αυξεντίου στη Μουλβία γέφυρα: Όταν, δηλαδή, είδε στον ουρανό, μέρα μεσημέρι, το φωτεινό σταυρό με το μονόγραμμα του Χριστού και τη φράση «εν τούτω νίκα».
Γεγονός, που δικαίως συγκρίνεται, με την επίσης εκπληκτική μεταστροφή του Αποστόλου Παύλου, στον οποίο με το όραμα της Δαμασκού ανατέθηκε ο εκχριστιανισμός των εθνικών. Όπως και η μεταστροφή του Μεγάλου Κωνσταντίνου απ’ την ειδωλολατρεία στο χριστιανισμό υπήρξε επίσης γεγονός ύψιστης σημασίας. Ύστερα μάλιστα απ’ τους φοβερούς διωγμούς που είχαν προηγηθεί εκ μέρους του Διοκλητιανού και του Γαλερίου εναντίον των χριστιανών.
Το επίσης μεγάλο πνευματικό και ποιοτικό άλμα του Αγίου Κωνσταντίνου ήταν το περίφημο Διάταγμα των Μεδιολάνων, με το οποίο, μαζί με τον συνάρχοντά του Λικίνιο διεκήρυξαν την ανεξιθρησκεία. Με το οποίο διάταγμα ανέβασαν την ανθρωπότητα απ’ τη θρησκευτική βαρβαρότητα στο ψηλότερο σκαλοπάτι του θρησκευτικού και πνευματικού πολιτισμού.
Σκαλοπάτι απ’ το οποίο ξανάπεσαν αλλεπάλληλες φορές οι μεταγενέστεροι χριστιανοί. Με τους θρησκευτικούς διωγμούς, που ξέσπασαν ανάμεσά τους, τους θρησκευτικούς πολέμους, τις πολυαίμακτες και τυχοδιωκτικές σταυροφορίες, τις ιερές εξετάσεις, τις «ιεραποστολικές», σε βάρος των Ινδιάνων γενοκτονίες. Πραγματικότητα, που υφίσταται ακόμη με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και στις μέρες μας. Αφού υπάρχουν ακόμη και παπάδες και δεσποτάδες, οι οποίοι φιμώνουν τους κήρυκες του θείου λόγου, που τολμούν να λένε πράγματα, που δεν αρέσουν στο μισάνθρωπο πολιτικό και θρησκευτικό κατεστημένο…
Εξαιρετικής σπουδαιότητας γεγονός είναι και η σύγκληση της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, με την οποία καταδικάστηκε η αίρεση του Αρείου και διατυπώθηκαν τα εφτά πρώτα άρθρα του Συμβόλου της Πίστεως
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Κωνσταντίνος βαπτίσθηκε στις παραμονές του θανάτου του. Και ακόμη ότι μέχρι του θανάτου του παρέμεινε ντυμένος με τα «φωτίκια» του (το ένδυμα, δηλαδή, που φόρεσε μετά το τη βάπτισή του).
Βέβαια πολλοί στην καθυστέρηση της βάπτισής του αποδίδουν σκοπιμότητα. Δεδομένου ότι η ζωή του ως αυτοκράτορα έκρυβε πολλές παγίδες, οι οποίες μπορούσαν να τον οδηγήσουν και σε άλλα εγκλήματα. Με τα οποία θα εμόλυνε τον λευκό χιτώνα της βάπτισης.
Παρότι και στην περίπτωση, που αμαρτήσει κάποιος μετά τη βάπτισή του, υπάρχει το βάπτισμα των δακρύων. Που βέβαια είναι καρπός της μετάνοιας. Όπως συνέβη με τόσους και τόσους χριστιανούς οι οποίοι διέπραξαν μεγάλα και φοβερά αμαρτήματα και εγκλήματα, που, όχι μόνο συγχωρήθηκαν, αλλά και έφτασαν ακόμη και σε ύψη αγιότητας.
Αλλά το ίδιο ισχύει και για κάποιους, οι οποίοι δεν πρόφτασαν να βαπτιστούν και υπέστησαν χάριν της χριστιανικής πίστης τους μαρτυρικό θάνατο. Οι οποίοι και αυτοί θεωρούνται άγιοι, επειδή ακριβώς δέχτηκαν το βάπτισμα του αίματος.
Από τα όσα μέχρι τώρα είπαμε, γίνεται φανερό ότι για μας τους σύγχρονους χριστιανούς, που βαπτιζόμαστε στη νηπιακή μας ηλικία είναι αδύνατο να κρατήσουμε αμόλυντο τον χιτώνα της παλιγγενεσίας, που παίρνουμε κατά τη βάπτιση. Μπορούμε όμως να αποκαταστήσουμε την οποιαδήποτε αποστασία μας με το βάπτισμα των δακρύων της μετανοίας μας ή και το βάπτισμα του αίματος. Όπως συνέβη με πολλούς, οι οποίοι, κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας είχαν αλλαξοπιστήσει και με το μαρτυρικό τους θάνατο όχι μόνο αποκατέστησαν τη σχέση τους με το Χριστό, αλλά ανακηρύχτηκαν και άγιοι.
Σχετικά με την αγιότητα του Αγίου Κωνσταντίνου είναι γεγονός ότι και πριν από τη βάπτισή του δέχτηκε θεϊκές αποκαλύψεις και επιτέλεσε έργο κοσμοϊστορικής σημασίας, που παρόμοιό του, όπως προαναφέραμε μόνο ο Απόστολος Παύλος μπόρεσε να επιτελέσει.
Και βέβαια ο τελευταίος λόγος σχετικά με την αγιότητα ή την αμαρτωλότητα των ανθρώπων ανήκει στο Θεό και σε κανέναν άλλο. Γιατί εμείς οι άνθρωποι κρίνουμε από τις εξωτερικές πράξεις των ανθρώπων. Ενώ ο Θεός γνωρίζει το μαρτύριο της αμαρτίας του καθενός και τα δάκρυα και τους στεναγμούς της μετανοίας του. Την εσωτερική, δηλαδή, τραγωδία του καθενός.
Σχετικό με τον Άγιο Κωνσταντίνο είναι και ένα ακόμη από τα απαγορευμένα κηρύγματα, που μπορείτε να το βρείτε στην ηλεκτρονική διεύθυνση:
Και βέβαια εύχομαι χρόνια πολλά και ευτυχισμένα στους Κωνσταντίνους, τις Κωνσταντίνες και τις Έλενες.
παπα-Ηλίας
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.