Η διαπίστωση ότι η Δικαιοσύνη στον τόπο μας, ανταγωνίζεται σε απαξίωση την πολιτική εξουσία, είναι πλέον καθολική.
Η κρίση αξιών έχει προσβάλει τη Δικαιοσύνη ως θεσμό, καθώς η διαφθορά στους κόλπους της, αποτελεί κανόνα και όχι μεμονωμένο φαινόμενο.
Ούτε η εκάστοτε ηγεσία της Δικαιοσύνης, αρνείται την ύπαρξη διεφθαρμένων δικαστών. Δέχεται ότι υπάρχει πράγματι μια μειοψηφία επίορκων που εκθέτει την πλειοψηφία των έντιμων δικαστικών λειτουργών.
Το ότι δεν πρόκειται για μειοψηφία, αλλά για γενικευμένο φαινόμενο, αποτελεί το γεγονός ότι δεν πατάσσεται ριζικά.
Η ιστορία δείχνει, ότι κατά κανόνα οι μειοψηφίες καταπιέζονται από τις πλειοψηφίες και σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις εξουδετερώνονται.
Τι εμποδίζει την πλειοψηφία των εντίμων, να τους απομονώσει και να τους αποβάλλει από το σώμα;
Η ελληνική Δικαιοσύνη διαθέτει μηχανισμούς αυτοκάθαρσης. Γιατί δεν τους ενεργοποιεί αποτελεσματικά;
Η χαμηλή ηθική θωράκιση των δικαστών, η επιστημονική τους ανεπάρκεια και η ιδιοτέλεια, αποτελούν τις αιτίες που έχουν οδηγήσει την ελληνική Δικαιοσύνη σ΄αυτό το χαμηλό επίπεδο απαξίας.
Υπάρχουν δυστυχώς, δικαστές που χρηματίζονται. Δικαστές που μεροληπτούν υπέρ ισχυρών. Δικαστές που ενδίδουν σε πιέσεις. Δικαστές που συμπεριφέρονται ως δημόσιοι υπάλληλοι. Δικαστές που εκβιάζονται. Δικαστές που αναζητούν ερείσματα σε πολιτικά και οικονομικά ισχυρούς, προκειμένου να αναρριχηθούν παρ΄αξίαν στα υψηλότερα κλιμάκια της ιεραρχίας. Υπάρχουν δικαστές ανεπαρκείς. Όλες αυτές οι κατηγορίες αποτελούν το κατάλληλο υπόστρωμα εκκόλαψης και δράσης κάθε λογής κυκλωμάτων, που έχουν αναπτυχθεί και δρουν στο χώρο της Δικαιοσύνης.
Το φαινόμενο αυτό, εμφανίζεται όλο και σε μεγαλύτερη έκταση τα τελευταία τριάντα χρόνια, όπου στο δικαστικό σώμα δεν εισέρχονται οι καλύτεροι και οι ικανότεροι. Αρκεί το πτυχίο της νομικής με το απελπιστικά χαμηλό σημερινό επίπεδο σπουδών, που μπορεί ακόμη και να το εξαγοράσει και που δεν υποδηλώνει πάντα ουσιαστικές νομικές γνώσεις.
Αλλά και στις ανώτερες βαθμίδες της Δικαιοσύνης, οι πολιτικές μεθοδεύσεις και παρεμβάσεις, προωθούν τους δικαστικούς λειτουργούς όχι με κριτήρια επιστημονικής και ηθικής επάρκειας, αλλά κυρίως υποταγής σε κόμματα και μεγάλα συμφέροντα.
Το χαμηλό ήθος μεγάλου αριθμού δικαστών όλων των βαθμίδων, που πάντα συμβαδίζει με την απουσία κάθε δύναμης αντίστασης, τους καθιστά ευάλωτους και ενδοτικούς σε παρεμβάσεις κάθε λογής ισχυρών.
Η αθρόα προσέλευση στο δικαστικό σώμα ατόμων χωρίς ουσιαστικά προσόντα και χωρίς ήθος, είναι η βασική αιτία για το ομολογουμένως χαμηλό επίπεδο της ελληνικής Δικαιοσύνης.
Τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει κανείς, όταν στον δικαστικό κλάδο καταφεύγουν, κατά κανόνα άτομα που γνωρίζουν ότι δεν έχουν τα κότσια να ανταπεξέλθουν στον σκληρό ανταγωνισμό της μαχόμενης δικηγορίας. Αυτά τα άτομα λοιπόν, ανασφαλή από τη φύση τους, αναζητούν στηρίγματα και αναγνώριση είτε σε οργανωμένες ομάδες, είτε σε μεμονωμένα συμφέροντα που ασκούν επιρροή στην κοινωνική πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου.
Οι επιστημονικά επαρκείς, αλλά με χαλαρή δικαστική συνείδηση, για να διασφαλίσουν την ανέλιξή τους, εντάσσονται στα οργανωμένα κυκλώματα που δρουν στη Δικαιοσύνη, Οι κοινωνικά περιορισμένοι δημιουργούν, ισχυρές κοινωνικές και ψυχολογικές εξαρτήσεις, που έμμεσα τους επηρεάζουν στην άσκηση των καθηκόντων τους.
Δικαστές με χαμηλή ηθική θωράκιση, γοητεύονται από τις περιποιήσεις που αφειδώλευτα τους επιδαψιλεύουν κάθε λογής κομπιναδόροι, που η αμφιλεγόμενης προέλευσης οικονομική τους δύναμη, τους έχει αναγορεύσει σε παράγοντες της κοινωνικής ζωής του τόπου.
Οι σχέσεις αυτές δημιουργούν υποχρεώσεις, οι υποχρεώσεις εξαρτήσεις και οι εξαρτήσεις δεσμεύσεις.
Παράγοντες που οδηγούν στην συνεχώς επιδεινούμενη απαξίωση της Δικαιοσύνης
Α) Η Απουσία κριτηρίων συγκροτημένης προσωπικότητας και ηθικής επάρκειας των εισερχομένων στο Δικαστικό Σώμα
Τι εμποδίζει την πλειοψηφία των εντίμων, να τους απομονώσει και να τους αποβάλλει από το σώμα;
Η ελληνική Δικαιοσύνη διαθέτει μηχανισμούς αυτοκάθαρσης. Γιατί δεν τους ενεργοποιεί αποτελεσματικά;
Η χαμηλή ηθική θωράκιση των δικαστών, η επιστημονική τους ανεπάρκεια και η ιδιοτέλεια, αποτελούν τις αιτίες που έχουν οδηγήσει την ελληνική Δικαιοσύνη σ΄αυτό το χαμηλό επίπεδο απαξίας.
Υπάρχουν δυστυχώς, δικαστές που χρηματίζονται. Δικαστές που μεροληπτούν υπέρ ισχυρών. Δικαστές που ενδίδουν σε πιέσεις. Δικαστές που συμπεριφέρονται ως δημόσιοι υπάλληλοι. Δικαστές που εκβιάζονται. Δικαστές που αναζητούν ερείσματα σε πολιτικά και οικονομικά ισχυρούς, προκειμένου να αναρριχηθούν παρ΄αξίαν στα υψηλότερα κλιμάκια της ιεραρχίας. Υπάρχουν δικαστές ανεπαρκείς. Όλες αυτές οι κατηγορίες αποτελούν το κατάλληλο υπόστρωμα εκκόλαψης και δράσης κάθε λογής κυκλωμάτων, που έχουν αναπτυχθεί και δρουν στο χώρο της Δικαιοσύνης.
Το φαινόμενο αυτό, εμφανίζεται όλο και σε μεγαλύτερη έκταση τα τελευταία τριάντα χρόνια, όπου στο δικαστικό σώμα δεν εισέρχονται οι καλύτεροι και οι ικανότεροι. Αρκεί το πτυχίο της νομικής με το απελπιστικά χαμηλό σημερινό επίπεδο σπουδών, που μπορεί ακόμη και να το εξαγοράσει και που δεν υποδηλώνει πάντα ουσιαστικές νομικές γνώσεις.
Αλλά και στις ανώτερες βαθμίδες της Δικαιοσύνης, οι πολιτικές μεθοδεύσεις και παρεμβάσεις, προωθούν τους δικαστικούς λειτουργούς όχι με κριτήρια επιστημονικής και ηθικής επάρκειας, αλλά κυρίως υποταγής σε κόμματα και μεγάλα συμφέροντα.
Το χαμηλό ήθος μεγάλου αριθμού δικαστών όλων των βαθμίδων, που πάντα συμβαδίζει με την απουσία κάθε δύναμης αντίστασης, τους καθιστά ευάλωτους και ενδοτικούς σε παρεμβάσεις κάθε λογής ισχυρών.
Η αθρόα προσέλευση στο δικαστικό σώμα ατόμων χωρίς ουσιαστικά προσόντα και χωρίς ήθος, είναι η βασική αιτία για το ομολογουμένως χαμηλό επίπεδο της ελληνικής Δικαιοσύνης.
Τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει κανείς, όταν στον δικαστικό κλάδο καταφεύγουν, κατά κανόνα άτομα που γνωρίζουν ότι δεν έχουν τα κότσια να ανταπεξέλθουν στον σκληρό ανταγωνισμό της μαχόμενης δικηγορίας. Αυτά τα άτομα λοιπόν, ανασφαλή από τη φύση τους, αναζητούν στηρίγματα και αναγνώριση είτε σε οργανωμένες ομάδες, είτε σε μεμονωμένα συμφέροντα που ασκούν επιρροή στην κοινωνική πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου.
Οι επιστημονικά επαρκείς, αλλά με χαλαρή δικαστική συνείδηση, για να διασφαλίσουν την ανέλιξή τους, εντάσσονται στα οργανωμένα κυκλώματα που δρουν στη Δικαιοσύνη, Οι κοινωνικά περιορισμένοι δημιουργούν, ισχυρές κοινωνικές και ψυχολογικές εξαρτήσεις, που έμμεσα τους επηρεάζουν στην άσκηση των καθηκόντων τους.
Δικαστές με χαμηλή ηθική θωράκιση, γοητεύονται από τις περιποιήσεις που αφειδώλευτα τους επιδαψιλεύουν κάθε λογής κομπιναδόροι, που η αμφιλεγόμενης προέλευσης οικονομική τους δύναμη, τους έχει αναγορεύσει σε παράγοντες της κοινωνικής ζωής του τόπου.
Οι σχέσεις αυτές δημιουργούν υποχρεώσεις, οι υποχρεώσεις εξαρτήσεις και οι εξαρτήσεις δεσμεύσεις.
Παράγοντες που οδηγούν στην συνεχώς επιδεινούμενη απαξίωση της Δικαιοσύνης
Α) Η Απουσία κριτηρίων συγκροτημένης προσωπικότητας και ηθικής επάρκειας των εισερχομένων στο Δικαστικό Σώμα
- Για την είσοδο στο δικαστικό σώμα, δεν προβλέπονται εκείνες οι ασφαλιστικές δικλείδες, που επιτρέπουν να εισέρχονται μόνο άτομα που ομολογουμένως θέλουν να ασκήσουν ενσυνείδητα, το λειτούργημα του ανεξάρτητου και αμερόληπτου δικαστή.
- Η ισχύουσα διαδικασία εισόδου στο δικαστικό σώμα, δεν προβλέπει αυστηρά κριτήρια ήθους, ουσιαστικής επιστημονικής επάρκειας και αυστηρού διανοητικού ελέγχου των υποψήφιων δικαστών. Οι εξετάσεις όπως γίνονται σήμερα δεν το διασφαλίζουν αυτό.
- Στη Σχολή Δικαστών δεν διδάσκουν μόνο δοκιμασμένοι για το ήθος τους και την επιστημονική τους υπερεπάρκεια.
Β) Η άσκηση σε γραφεία μεγαλοδικηγόρων
Υποψήφιοι δικαστές που έχουν ασκηθεί σε δικηγορικά γραφεία μεγαλοδικηγόρων, υπάρχουν από επαρκείς ενδείξεις μέχρι χειροπιαστές αποδείξεις, ότι ενδίδουν, ως δικαστές, σε παρεμβάσεις για ευμενή αντιμετώπιση πελατών των μεγαλοδικηγόρων, στα γραφεία των οποίων έκαναν την άσκησή τους.
Γ) Ο Συνδικαλισμός στη Δικαιοσύνη
Είναι πολλαπλώς επιβεβαιωμένο, ότι ο συνδικαλισμός των δικαστών, αποτελεί μια από τις σημαντικότερες αιτίες για το σημερινό κατάντημα της Δικαιοσύνης.
Ο συνδικαλισμός των δικαστών επετράπη με διάταξη του άρθρου 89 παρ. 5 του Συντάγματος του 1975.
Από τότε που θεσμοθετήθηκε, δεν άργησε και πολύ να εξελιχθεί έτσι, ώστε να μην διαφέρει σε τίποτα από τον συντεχνιακό συνδικαλισμό που γνωρίζουμε. Εμφανίζει όλες εκείνες τις αντιθέσεις, που διαπερνούν την κοινωνία στο σύνολό της: Κομματισμό, παραγοντισμό, διώξεις των αντιπάλων, διαπλοκή με την εκτελεστική εξουσία και συναλλαγή με κάθε λογής πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.
Ο συνδικαλισμός στη Δικαιοσύνη αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία, καθώς οι δικαστές ως άμεσα όργανα μιας συντεταγμένης εξουσίας, που είναι η Δικαιοσύνη της οποίας άμεσα όργανα είναι οι δικαστές, αντιπαρατίθενται με τις δύο άλλες εξουσίες.
- Η ισχύουσα διαδικασία εισόδου στο δικαστικό σώμα, δεν προβλέπει αυστηρά κριτήρια ήθους, ουσιαστικής επιστημονικής επάρκειας και αυστηρού διανοητικού ελέγχου των υποψήφιων δικαστών. Οι εξετάσεις όπως γίνονται σήμερα δεν το διασφαλίζουν αυτό.
- Στη Σχολή Δικαστών δεν διδάσκουν μόνο δοκιμασμένοι για το ήθος τους και την επιστημονική τους υπερεπάρκεια.
Β) Η άσκηση σε γραφεία μεγαλοδικηγόρων
Υποψήφιοι δικαστές που έχουν ασκηθεί σε δικηγορικά γραφεία μεγαλοδικηγόρων, υπάρχουν από επαρκείς ενδείξεις μέχρι χειροπιαστές αποδείξεις, ότι ενδίδουν, ως δικαστές, σε παρεμβάσεις για ευμενή αντιμετώπιση πελατών των μεγαλοδικηγόρων, στα γραφεία των οποίων έκαναν την άσκησή τους.
Γ) Ο Συνδικαλισμός στη Δικαιοσύνη
Είναι πολλαπλώς επιβεβαιωμένο, ότι ο συνδικαλισμός των δικαστών, αποτελεί μια από τις σημαντικότερες αιτίες για το σημερινό κατάντημα της Δικαιοσύνης.
Ο συνδικαλισμός των δικαστών επετράπη με διάταξη του άρθρου 89 παρ. 5 του Συντάγματος του 1975.
Από τότε που θεσμοθετήθηκε, δεν άργησε και πολύ να εξελιχθεί έτσι, ώστε να μην διαφέρει σε τίποτα από τον συντεχνιακό συνδικαλισμό που γνωρίζουμε. Εμφανίζει όλες εκείνες τις αντιθέσεις, που διαπερνούν την κοινωνία στο σύνολό της: Κομματισμό, παραγοντισμό, διώξεις των αντιπάλων, διαπλοκή με την εκτελεστική εξουσία και συναλλαγή με κάθε λογής πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα.
Ο συνδικαλισμός στη Δικαιοσύνη αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία, καθώς οι δικαστές ως άμεσα όργανα μιας συντεταγμένης εξουσίας, που είναι η Δικαιοσύνη της οποίας άμεσα όργανα είναι οι δικαστές, αντιπαρατίθενται με τις δύο άλλες εξουσίες.
Δ) Η επιρροή που ασκούν παράγοντες της Εκκλησίας σε δικαστές
Είναι γνωστό ότι υπήρχαν και υπάρχουν αθέμιτες υπόγειες σχέσεις που συνδέουν πολλούς δικαστές με την Εκκλησία, τα μοναστήρια και τα συμφέροντά τους (Βατοπέδι, Γιοσάκης…!).
«Οι θεοφοβούμενοι δικαστές συχνάζουν σε μονές και εκκλησίες, συναναστρέφονται κατά κανόνα κληρικούς δεν παρακολουθούν τις κοινωνικές εξελίξεις, είναι αφελείς αλλά και τυπολάτρες, υπερβολικά αυστηροί σε ηθικοθρησκευτικά διλήμματα, στην αναγνώριση ελαφρυντικών υπέρ των κατηγορουμένων και στην επιμέτρηση των ποινών». (Στέφανος Ματθίας ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 6/12/2008).
Είναι γνωστό ότι υπήρχαν και υπάρχουν αθέμιτες υπόγειες σχέσεις που συνδέουν πολλούς δικαστές με την Εκκλησία, τα μοναστήρια και τα συμφέροντά τους (Βατοπέδι, Γιοσάκης…!).
«Οι θεοφοβούμενοι δικαστές συχνάζουν σε μονές και εκκλησίες, συναναστρέφονται κατά κανόνα κληρικούς δεν παρακολουθούν τις κοινωνικές εξελίξεις, είναι αφελείς αλλά και τυπολάτρες, υπερβολικά αυστηροί σε ηθικοθρησκευτικά διλήμματα, στην αναγνώριση ελαφρυντικών υπέρ των κατηγορουμένων και στην επιμέτρηση των ποινών». (Στέφανος Ματθίας ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 6/12/2008).
Ε) Η μύηση και η είσοδος δικαστών σε μυστικοπαθείς οργανώσεις
Δεν είναι καθόλου μικρός ο αριθμός των δικαστών που είναι ενεργά μέλη, μυστικιστικών οργανώσεων. Είναι βέβαια κάτι που οι ίδιοι δεν το δηλώνουν, σε αντίθεση με τις σχέσεις τους με εκκλησιαστικούς παράγοντες, που δεν τις κρύβουν.
Δεν είναι καθόλου μικρός ο αριθμός των δικαστών που είναι ενεργά μέλη, μυστικιστικών οργανώσεων. Είναι βέβαια κάτι που οι ίδιοι δεν το δηλώνουν, σε αντίθεση με τις σχέσεις τους με εκκλησιαστικούς παράγοντες, που δεν τις κρύβουν.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.