Το νέο στοίχημα της διαπλοκής και ο ΣΥΡΙΖΑ

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος

Η σοβαρή ήττα της ΝΔ στις ευρωεκλογές και η καταβύθιση του μετονομασμένου ΠΑΣΟΚ, που κυβερνά ακόμη, δεν αποθάρρυναν την διαπλοκή. Ανέτειλε, σου λένε, «Το Ποτάμι» και ο ΣΥΡΙΖΑ κατάλαβε πως δίχως τους πακτωμένους μηχανισμούς της διαπλοκής δεν πρόκειται να αυξήσει την εκλογική του δύναμη, καθώς από την μια μεριά του φράζουμε τον δρόμο προς τα δεξιά του εμείς (η διαπλοκή) με υλικά του οδοφράγματος την χυδαία κινδυνολογία, την διαστρέβλωση θέσεων, τον κιτρινισμό, τον γκεμπελισμό και την επιτήδεια απαξίωση θέσεων, ενώ από την άλλη μεριά δεν υπάρχει καν δρόμος: η παραδοσιακή αριστερά της εξόδου από την ευρωζώνη και από τους δυτικούς θεσμούς, έδειξε πως δεν έχει έδαφος ανάπτυξης στην σημερινή ελληνική κοινωνία, παρά την διάχυτη και μεγάλη κρίση.

Άρα… «καλώς τα παιδιά του ΣΥΡΙΖΑ στα μαγαζιά μας, αν θέλουν να ψωνίσουν πελατεία», σου λένε μετά το τεστ των ευρωεκλογών εν όψει εθνικών εκλογών, οι φορείς και λειτουργοί της διαπλοκής! Μόνον εμείς ξέρουμε και μπορούμε να φέρουμε ψηφοφόρους στον ΣΥΡΙΖΑ, αρκεί η ηγεσία του να περάσει από το φάσμα της ανατροπής του καθεστώτος σε εκείνο της συναίνεσης. Δηλαδή, να μεταλλαχτεί ταχέως ο ΣΥΡΙΖΑ σε ΠΑΣΟΚ, έτσι όπως αυτό διαμορφώθηκε μετά την κρίση μεταξύ Διαπλοκής-Πολιτικού Συστήματος στο τέλος του ’80 – είναι σαν να λένε με ένα στόμα, μια ψυχή οι φορείς που εκφράζουν διακριτά συμφέροντα διαπλεκομένων!

Αυτό είναι το νέο στοίχημα της Διαπλοκής: να τοποθετήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ στα δικά τους κανάλια και να τον οδηγήσουν μέσω των κυρίαρχων μηχανισμών που διαμορφώνουν την ελληνική κοινή γνώμη και τον τρέχοντα πολιτισμό, σε μια ουσιαστική πολιτική μετάλλαξη, η οποία δεν θα απειλεί την δική τους συντήρηση και αειφόρο ανάπτυξη! Το νέο στοίχημα της Διαπλοκής είναι, με άλλα λόγια, να συνδεθεί η περαιτέρω ανάπτυξη του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι ώστε αυτός να μετατραπεί σε αναμφισβήτητη κυβερνητική δύναμη για την Ελλάδα, με την αειφόρο ανάπτυξη της Διαπλοκής – εκείνων των επιχειρηματικών συμφερόντων, η μοίρα των οποίων εξαρτάται από την συνύφανσή τους με την πολιτική εξουσία, η οποία στην Ελλάδα δυστυχώς εκτός από την νομοθετική και εκτελεστική εξουσία, αποκρυσταλλώνει και την δικαστική, όπως και εκείνη την άτυπη «υπερεξουσία» των ΜΜΕ.

Επιχειρώντας να εκβιάσουν έτσι την ένταξη του ΣΥΡΙΖΑ στο απολιτικό κέντρο, το οποίο αποτέλεσε με την πολιτική πρακτική του τις προηγούμενες δεκαετίες την αιτία πρόκλησης κοινωνικοοικονομικής φούσκας, ενώ αμέσως μετά οδήγησε σε ένα καταστροφικό για την κοινωνία σκάσιμο αυτής της φούσκας, για να καταλήξουμε ως χώρα σε διεθνή επιτροπεία, ως πολιτεία στο φάσμα της μετανεωτερικής υποτέλειας και ως κοινωνία και αγορά στο δράμα μίας μοναδικής στα ιστορικά χρονικά εσωτερικής υποτίμησης, που δολοφονεί ή εξουδετερώνει ανθρώπους και καταστρέφει επενδυτικό κεφάλαιο. Βλέπετε, η εποχή αυτή που προκάλεσε την φούσκα η οποία έσκασε δίχως ακόμη και σήμερα να γνωρίζουμε πλήρως τις τραγικές της συνέπειες, τις οποίες πλέον είναι αδύνατον να διαχειριστεί το πολιτικό σύστημα με την κλασική μεθοδολογία της πολιτικής οικονομίας, ήταν η χρυσή εποχή της διαπλοκής. Η εποχή που δεν εξέφραζε απλώς την φιλοδοξία κάποιων επιχειρηματιών – εκδοτών «να ανεβάζουν και να κατεβάζουν κυβερνήσεις», αλλά την ικανότητα να υπαγορεύουν αμέσως τις πολιτικές στην Ελλάδα και να κυβερνούν στην ουσία οι ίδιοι με έναν ολοκληρωτικό τρόπο, διευθύνοντας από τα παρασκήνια το τραπεζικό σύστημα, την διοίκηση και την δικαιοσύνη.

Αυτό, αγαπητέ αναγνώστη, αποτέλεσε το μέγα σκάνδαλο που χαρακτηρίζει την ουσιαστική πολιτική μορφή του ελληνικού κράτους των τελευταίων τουλάχιστον 25 ετών και που ταυτίζεται στα καθ’ ημάς με τρία ιδεολογήματα που σημασιοδότησε ως πολιτική κουλτούρα και πρακτική η διαπλοκή: σύγκλιση στο κέντρο (συναίνεση), εκσυγχρονισμός, πολιτική μεσαίου χώρου. Αυτή η στρατηγική της διαπλοκής οδήγησε στην δημιουργία ενός ολοένα και διευρυνόμενου κοινού τόπου μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ο οποίος αποτέλεσε την ουσιαστική δομή άσκησης της πραγματικής εξουσίας στην Ελλάδα. Αυτό δεν θα ήταν κατορθωτό δίχως την πολιτική ανωμαλία που προκάλεσαν παράγοντες της διαπλοκής στο τέλος του ’80 και την μεγάλη απορρύθμιση στα ΜΜΕ που ακολούθησε αμέσως μετά, με την κατάληψη των ραδιοτηλεοπτικών συχνοτήτων από τους ίδιους τους παράγοντες της ανωμαλίας.

Ε, αυτοί οι παράγοντες της ανωμαλίας οι οποίοι πέτυχαν τα επόμενα χρόνια να εμφανιστούν ως εκφραστές και εγγυητές της σταθερότητας στην Ελλάδα, επιχειρούν εντατικώς πλέον να βάλουν και την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία μέχρι χθες έδειχνε σημάδια αντίστασης, στο… τσεπάκι! Και θα τα καταφέρουν, στον βαθμό που πειστεί ο ΣΥΡΙΖΑ ότι δίχως αυτούς μπορεί να έφτασε πρώτος στην πηγή, αλλά παραδόξως δεν πρόκειται να πιεί νερό. Να χωνέψει, δηλαδή, πως δίχως την παράδοσή του στους μηχανισμούς της διαπλοκής «διασφαλίζοντάς» τους πως δεν πρόκειται να τους απορρυθμίσει, αλλά αντίθετα να δεχτεί να συνεργαστεί αρμονικά μαζί τους στο πλαίσιο ενός win-win game, δεν πρόκειται να του επιτραπεί να επεκταθεί στον χώρο που αποτελεί το προνομιακό περιβάλλον δημιουργίας κοινής γνώμης από τους φορείς της διαπλοκής.

Η διαπλοκή προδήλως πλέον ζητά ένα «new deal» με το πολιτικό σύστημα στο οποίο να περιλαμβάνεται ασφαλώς και ο ΣΥΡΙΖΑ. Και δυστυχώς οι πρώτες κινήσεις μετά τις ευρωεκλογές της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν να επιθυμεί αυτή την συμφωνία, βάζοντας φυσικά και δικούς του όρους προς διαπραγμάτευση. Οι κινήσεις και η λογική του ΣΥΡΙΖΑ αμέσως μετά τις ευρωεκλογές δείχνουν διάθεση «συνεννόησης» με την διαπλοκή και αυτό, στον βαθμό που συμβαίνει, θα μεταβάλει εντελώς τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της κυβερνητικής δυναμικής αυτού του κόμματος και θα διασκεδάσει την ιστορική νίκη της αριστεράς με την αναρρίχηση και με σημαντική διαφορά στην πρώτη θέση της προτίμησης του εκλογικού σώματος. Όχι, αμέσως μετά τις ευρωεκλογές ο ανένδοτος αγώνας του ΣΥΡΙΖΑ έχει καμφθεί και αναπτύσσεται μία νέα αφήγηση, εντελώς αντίθετη από αυτήν πριν από την προχθεσινή εκλογική αναμέτρηση. Τώρα πια ο ΣΥΡΙΖΑ απαιτεί συμμετοχή στις αποφάσεις και όχι τον εξοβελισμό εκείνων που οδήγησαν στις τραγικές για την κοινωνία και το εθνικό συμφέρον αποφάσεις, οι οποίες διαμόρφωσαν την φούσκα που έσκασε και στην συνέχεια με απολύτως αλήτικο και καιροσκοπικό τρόπο, ένα αδιανόητο για σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα, καθεστώς πτώχευσης και φτωχοποίησης, το οποίο με την σειρά του μέσα σε μία πενταετία πέτυχε να μεταβάλλει μία αναπτυγμένη χώρα σε υπό ανάπτυξη και μία κοινωνία με σχετικά υψηλό βαθμό συνοχής σε – συγχωρείστε την φράση μου – καραγκιόζ μπερντέ!

Ειλικρινά πιστεύω πως αυτή η αλλαγή πορείας του ΣΥΡΙΖΑ θα βρει αντιστάσεις στην πολιτικοποιημένη κοινωνία των πολιτών που μέχρι σήμερα τον υποστήριζε. Στον βαθμό που εξελιχθεί η όσμωση του με την διαπλοκή και εγκαταληφθεί η στρατηγική σύγκρουσης με αυτήν και άρθρωσης ενός συνεκτικού ευρωπαϊκού λόγου που θα εστιάζει στην παραγωγική αναδιάρθρωση της Ελλάδας και στον εκδημοκρατισμό με αυθεντικούς σοσιαλ-δημοκρατικούς όρους και με στόχο την δημιουργία (επιτέλους) ενός πραγματικού και όχι εικονικού «Κράτους Δικαίου» και μιας «social welfare state», πιστεύω πως θα αποκαρδιωθούν και θα πάψουν να υποστηρίζουν αυτόν τον μεγάλο σήμερα φορέα της αριστεράς, προσωπικότητες και κινήματα τα οποία την προηγούμενη περίοδο αποτέλεσαν βασικούς παράγοντες διείσδυσής του στην ευρύτερη ελληνική κοινωνία. Θέλω να είμαι σαφής, εάν επιχειρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ να κρατήσει δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη, τους διαπλεκόμενους και τους ανιδιοτελείς προοδευτικούς και αριστερούς που τον υποστηρίζουν, μπορεί να γίνει μεν κυβέρνηση, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να αποτελέσει αυτό που πάρα πολλοί οραματιστήκαμε: την βάση για μια διαφορετική Ελλάδα από αυτήν που κατέληξε από την διαρθρωτική παραγωγική και δημοκρατική αντίφαση και φάρσα στην σημερινή άβυσσο. Και ασφαλώς, για να μην παρεξηγηθούμε, οφείλω να διευκρινίσω ότι αυτή είναι η προσωπική μου άποψη και μόνον.

Εάν διαπιστωθεί τις επόμενες μέρες και εβδομάδες πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεταβάλλει άποψη για την διακυβέρνηση και τις σχέσεις του με την διαπλοκή – ασχέτως προπαγανδιστικών κορωνών, θα μεταβάλουμε και εμείς της άποψή μας για τον ΣΥΡΙΖΑ, απολύτως φυσιολογικά και πολιτικά, με αποτέλεσμα που δεν νομίζω ότι θα χαροποιούσε την ηγεσία και τα στελέχη του.  Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να καταλάβει πως όσοι τον υποστηρίξαμε πολιτικά και απολύτως ανιδιοτελώς, δεν θα έχουμε κανέναν λόγο να συνεχίσουμε να το κάνουμε, αν αυτός μεταβάλει στρατηγική ως προς την «συναίνεση» στο κατατεμαχισμένο, αφερέγγυο και πολιτικά ξεγυμνωμένο κέντρο και ως προς τους φορείς και ανθρώπους της διαπλοκής, οι οποίοι εκφράζουν αυτή την χρεωκοπημένη «παράταξη» των διαπλεκομένων. Οι καλοί λογαριασμοί που δεν περιλαμβάνουν τους διαπλεκόμενους και το καθεστώς που μετέτρεψε σε lifestyle την διαφθορά και την επαρχιώτικη ψευτομαγκιά, κάνουν τους καλούς φίλους… και νομίζω σε ό, τι με αφορά, «λογαριαστήκαμε» εγκαίρως!