Και δεν θα πέφταμε έξω, αν υποστηρίζαμε ότι το μαρτύριο του Προμηθέα μοιάζει με το τωρινό μαρτύριο της πατρίδας μας. Την οποία οι σύγχρονοι βάρβαροι την έχουν αλυσοδέσει, επειδή ακριβώς έδωσε τη φωτιά της σκέψης και της τέχνης στην ανθρωπότητα. Και την έχουν καταδικάσει να τρώνε, τα σπλάχνα της οι γύπες της τοκογλυφίας. Πάντα με τη βοήθεια των ντόπιων εφιαλτών. Οι οποίοι, αν είχαν και ίχνος έστω ντροπής και φιλότιμου θα είχαν, τουλάχιστο, κρυφτεί και εξαφανιστεί. Και δεν θα είχαν το θράσος και την αναίδεια να έρχονται τώρα και να ζητούν την ψήφο μας, προκειμένου να συνεχίσουν το ολέθριο έργο τους.
Και όμως, παρόλα αυτά, υπάρχουν ακόμη κάποιο, που αναρωτιούνται σοβαρά, αν πρέπει ή όχι να τους ψηφίσουν. Και μπαίνει το ερώτημα: Μπορεί να είμαστε τόσο σαδομαζοχιστές; Τόσο ηλίθιοι, δηλαδή και κακούργοι! Ηλίθιοι, μια και δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε να κάνουμε με τους μεγαλύτερους προδότες της ιστορίας μας. Και κακούργοι, γιατί γινόμαστε συνένοχοι στα εγκλήματά τους. Μια και οι εφιάλτες αυτοί δεν μας έφεραν στο σημερινό κατάντημα εξαιτίας κάποιων ανθρωπίνων λαθών, αλλά, όπως και οι πέτρες ακόμη φωνάζουν, βάσει προμελετημένου, με κάθε λεπτομέρεια, σχεδίου. Προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τα δικά τους και των αδηφάγων τοκογλύφων πατρώνων τους.
Και το πρόβλημα γίνεται ιδιαίτερα οξύ στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Επειδή συμβαίνει κάποιοι υποψήφιοι να είναι συγγενείς και φίλοι μας, γείτονές ή γνωστοί μας. Και κλονιζόμαστε. Και τούτο, γιατί δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι η υπερψήφισή τους θα σήμαινε ότι ρίχνουμε νερό στο μύλο των καταστροφέων της πατρίδας μας. Και δεν παραδειγματιζόμαστε από την ευψυχία του Αριστοτέλη, που δεν διστάζει να πει ακόμη και για το δάσκαλό του, τον Πλάτωνα το παροιμιώδες εκείνο: « Φίλος μεν Πλάτων, αλλά φιλτάτη η αλήθεια»! Κι ακόμη από το Χριστό, που λέει σ’ αυτούς, που θέλουν να τον ακολουθήσουν, ότι «όποιος βάνει πάνω απ’ αυτόν τους συγγενείς του, δεν έχει καμιά αξία». Αλλά κι απ’ το Σωκράτη, ο οποίος τονίζει ότι «πάνω ακόμη κι απ’ τους συγγενείς μας το πλέον τιμιότερο και αγιότερο είναι η πατρίδα». Η τόσο πολύτιμη για τους σοφούς και αντικείμενο καταστροφής και ξεπουλήματος για τους πατριδοκτόνους και αδελφοκτόνους εφιάλτες.
Και ασφαλώς ρυμουλκούμαστε από κάποια ΜΜΕ (=μέσα μαζικής εξαπάτησης και εξαχρείωσης). Που είναι ασύγκριτα μεγαλύτεροι δολοφόνοι ακόμη κι απ’ τους οποιουσδήποτε πολιτικούς προδότες και απατεώνες. Γιατί οι πολιτικοί έρχονται και παρέρχονται, ενώ το δικό τους υποχθόνιο έργο είναι ασύγκριτα καταστροφικότερο, επειδή είναι διαχρονικό…
Γι’ αυτό άλλωστε και σε ορισμένους εξωνημένους δημοσιογράφους προσφέρονται οι τερατώδεις αμοιβές των 400 και 700 χιλιάδων, όπως λέγεται, ευρώ ετησίως. Προφανώς όχι για να υπερασπιστούν τα δίκαια και τα δικαιώματα του λαού, αλλά τα ληστρικά συμφέροντα των χρυσοκανθάρων, οι οποίοι τους χρησιμοποιούν ως πληρωμένους δολοφόνους.
Αλλά, όταν κάνεις αυτές τις διαπιστώσεις και επισημάνσεις στους σαδομαζοχιστές θιασώτες της μνημονιακής χολέρας, για να δικαιολογήσουν την αχρειότητά τους, σου απαντούν πως «όλοι είναι ίδιοι». Απάντηση, που γίνεται ιδιαίτερα εξοργιστική, όταν δίνεται εκ μέρους κάποιων, που φιγουράρουν και ως χριστιανοί.
Κι όμως το Ευαγγέλιο μας λέει πως δεν είναι όλοι ίδιοι. Και το κόσκινο, με το οποίο ξεχωρίζουμε το σιτάρι απ’ τα σκουπίδια είναι οι εκλογές: Δημιουργήθηκε μας λένε οι Πράξεις των Αποστόλων (Πράξεις: ΣΤ: 1-7) πρόβλημα αδικίας, ανάμεσα στους χριστιανούς. Και οι θιγόμενοι ζήτησαν την διαιτησία των αποστόλων. Οι οποίοι τους συνέστησαν να κάμουν εκλογές. Και δεν τους υπέδειξαν τα πρόσωπα, αλλά τα κριτήρια, με βάση τα οποία θα έκαναν τη σωστή επιλογή:
«Θα εκλέξετε-τους είπαν, μεταξύ άλλων-ανθρώπους, που να έχουν καλή φήμη». Και σκεφτείτε, στην προκειμένη περίπτωση ποιους εμείς εκλέγουμε! Τους επαγγελματίες προδότες και απατεώνες. Που τα όργιά τους διατυμπανίζονται από τα ίδια ΜΜΕ, που τους διαφημίζουν. Και που τα εξακοντίζουν, ως λάσπη, οι μεν εναντίον των δε. Κι εμείς ανίατα αμετανόητοι επιμένουμε εκλέγουμε, κάθε φορά ολοένα και χειρότερους…
Κι ακόμη να εκλέξετε, τους είπαν, αυτούς, που γνωρίζουν το αντικείμενο, με το οποίο θα καταπιαστούν. Και να μην είναι συχνά άσχετοι, άνθρωποι βιτρίνας, που χρησιμοποιούνται ως δολώματα, προκειμένου να εξυπηρετήσουν την ψηφοθηρική σκοπιμότητα. Έτσι ώστε να «τσιμπήσουν» οι διάφοροι ανεγκέφαλοι, για να τους ψηφίσουν.
Το δίλημμα ή τώρα ή ποτέ τίθεται αυτή τη στιγμή περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Και καλούνται όσοι διαθέτουν ντροπή και φιλότιμο ν’ αγνοήσουν τις απατηλές υποσχέσεις και τους εκβιασμούς των εφιαλτών. Και να μαυρίσουν αυτούς, που έκαμαν μαύρη τη ζωή μας.
Τα οποιαδήποτε «μερίσματά» τους δεν είναι παρά τα ψίχουλα της απάτης, που μας προσφέρουν, για να ξεχάσουμε το όργιο της αρπαγής και της ληστείας σε βάρος μας.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.