Η ιλαροτραγωδία της Β’ Συνόδου της ΙΕ’ Βουλευτικής Περιόδου έληξε αιφνιδίως και έτσι η δημοκρατική φάρσα των κυβερνήσεων της πτώχευσης, εκποίησης και φτωχοποίησης κατέληξε… εν τόπω φωτεινώ, εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναψύξεως, ένθα απέδρα οδύνη, λύπη και στεναγμός!
Έτσι, και σύμφωνα με τις παραδόσεις της δεξιάς στην Ελλάδα, τις οποίες ενστερνίζεται ο σκανδαλοποιός χώρος του όλου-ΠΑΣΟΚ, παν αμάρτημα το παρ’ αυτού του καθεστώτος πραχθέν εν λόγω ή έργω παραγράφεται, συγχωρείται και διασκεδάζεται «ότι ουκ έστιν άνθρωπος, ος ζήσεται και ουχ αμαρτήσει, συ γαρ μόνος εκτός αμαρτίας υπάρχεις, η δικαιοσύνη σου δικαιοσύνη εις τον αιώνα, και ο νόμος σου αλήθεια»!
Όσο για τον ανθρώπινο νόμο ως πολιτική ηθική, κηδεύεται σήμερα και αυτός από τους συγγενείς και φίλους ενός καθεστώτος συνταγματικής ανωμαλίας και κοινωνικής απορρύθμισης: Ανάπαυσον, λοιπόν, ο θεός τον θεσμόν του κοινοβουλίου, δούλον αλλότριων συμφερόντων, και κατάταξον αυτόν εν Παραδείσω, όπου χοροί των Αγίων Κύριε, και οι Δίκαιοι εκλάμψουσιν ως φωστήρες… τον κεκοιμημένον κοινοβουλευτισμόν της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας ανάπαυσον, παρορών αυτού πάντα τα εγκλήματα! Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Δόξα σοι ο Θεός-Ευρώ που εμφανίζεται να θεραπεύει πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν εν τω κοινοβουλίω!
Τι άλλο θα μπορούσα να «μνημονεύσω» σήμερα αναγνώστη μου, ημέρα αποφράδα για την πλουραλιστική δημοκρατία στην Ελλάδα, κατά την οποία ένας πρωθυπουργός και ένας Πρόεδρος αποφάσισαν να διατάξουν την λήξη της συνόδου της Ολομέλειας για να πάμε προφανώς σε εθνικές εκλογές με τους όρους της διαπλοκής και αφού ικανοποιηθούν προηγουμένως οι δεσμεύσεις Σαμαρά-Βενιζέλου προς πάτρωνες και φίλους τους. Γιατί, δηλαδή, ο Κώστας Καραμανλής που έπραξε κάτι ανάλογο το 2009, φροντίζοντας να παραγραφούν τα όργια των οργίων του «εκσυγχρονισμού» και της «επανίδρυσης του κράτους», κάνοντας μάλιστα και ένα τελευταίο δωράκι προς εκείνους που ο ίδιος αποκαλούσε νταβατζήδες, πιο έξυπνος ήταν ή μήπως πιο επιτήδειος κυβερνήτης; Οι κύριοι Σαμαράς-Βενιζέλος δεν πρωτοτυπούν! Εξελίσσουν την καταστροφική διαστροφή του πολιτεύματος, αναζητώντας διαρκώς τα όρια του. Είναι χρέος της δημοκρατικής αντιπολίτευσης να μην συμμετάσχει, μέσω των «τμημάτων των διακοπών», σε μια διαδικασία σαφούς υπονόμευσης του κοινοβουλευτισμού, παρεμπόδισης απονομής της Δικαιοσύνης, στην φαλκίδευση της διαφάνειας και γενικότερα σε μια διαδικασία που τους καθιστά μοιρολογίστρες πάνω από το πτώμα της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας, η οποία μάλλον δεν θα περάσει σχετικά ομαλά και συντεταγμένα στην Τέταρτη.
Φαίνεται πλέον να υπάρχει πρόθεση από τους συγκυβερνώντες Νεοδημοκράτες και Πασόκους, το κοινωνικό αδιέξοδο της συντεταγμένης πτώχευσης που επέλεξαν να καταλήξει σε ακραίο πολιτικό αδιέξοδο και μέσω αυτού να περάσουμε σε εθνικές εκλογές ακραίας κινδυνολογίας και πρωτοφανούς οξύτητας, έτσι ώστε ο ελληνικός λαός να φτάσει παραζαλισμένος στην κάλπη μέσω μίας φάρσας εθνικού διχασμού. Το κόλπο είναι παλιό, που απαιτεί, όμως, μία καινοτόμο αντίδραση από την δημοκρατική αντιπολίτευση σήμερα, αν επιθυμούμε να υπάρξει ελπίδα για το αύριο με στοιχειωδώς δημοκρατικούς κανόνες…
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.