Το “φθηνό” δεν είναι …και τόσο φθηνό !

Στα πλαίσια της ενημέρωσης και του προβληματισμού σχετικά με την εγκατάσταση του έργου: «Αιολικός σταθμός παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας (ΑΣΠΗΕ) στο όρος Βέρμιο, συνολικής ισχύος 465 MW, αποτελούμενος από επτά (7) Αιολικά Πάρκα (155 Α/Γ) με φορέα υλοποίησης την «ΑΙΟΛΙΚΗ ΒΕΡΜΙΟΥ Ε.Ε.», στις αρχές του έτους, το Δίκτυο Δράσης Φορέων Ημαθίας διοργάνωσε ημερίδες προκειμένου να ενημερωθούν οι πολίτες της Ημαθίας.

      Το ζήτημα της «πράσινης» λεγόμενης ενέργειας και ειδικότερα της αιολικής, είχε αναλυθεί και καταλήξαμε σε συμπεράσματα, τα οποία αξίζει να αναφερθούν ακόμη μια φορά, με αφορμή την ήδη διατυπωθείσα θέση του ΤΕΕ/ΤΚΜ, όπως αυτή δημοσιοποιήθηκε  στο από 15/6/2014 τεύχος ενημέρωσης των μελών του.

Παραθέτουμε λοιπόν τα συμπεράσματα της ημερίδας μας:

 «●  Οι πολίτες προβληματίζονται και αντιδρούν, γιατί νοιώθουν πως όλα γίνονται βιαστικά. Κάτω από την απειλή των προστίμων επιτήδειοι δημιουργούν κλίμα πανικού, προκειμένου να «περάσουν»  έργα, με σκοπό το κέρδος ή την αισχροκέρδεια και μόνον.

   ● Ας θυμηθούμε τι έγινε μόλις πριν λίγα χρόνια, με τα Φ/Β συστήματα, ούτε λίγο-ούτε πολύ, έγινε όνειρο του κάθε αγρότη, η αλλαγή χρήσης γης, στο βωμό του εύκολου και διασφαλισμένου κέρδους. Κανείς δεν αναρωτιόνταν ποιός θα πληρώσει!  Φυσικά ο Ελληνικός λαός!

   ● Αντιλαμβάνονται οι πολίτες, ότι δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για επίτευξη συμμετοχής των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα σε ποσοστό 20% έως 40%, όπως προβλέπεται μέχρι το 2020, ότι το «κάρο μπήκε μπροστά απ΄ τ΄ άλογο», με αποτέλεσμα να θυσιάζεται η περιβαλλοντική ισορροπία του τόπου, για ένα εντελώς αμφιλεγόμενο εγχείρημα, ντυμένο με περισσή  «περιβαλλοντική» ευαισθησία!

   ● Αν  η εγκατάσταση των ΑΠΕ, δεν συνοδευθεί από τα απαραίτητα  έργα υποδομής, όπως σήμερα επιχειρείται, τότε η ΔΕΗ, όταν υπάρχει πλεόνασμα παραγωγής, θα αναγκάζεται:

◘   είτε να παραβιάζει το νόμο και να βγάζει τις ΑΠΕ εκτός δικτύου

◘   είτε να σπαταλά το νερό των υδροηλεκτρικών μονάδων

◘    είτε να θέτει θερμοηλεκτρικούς σταθμούς εκτός δικτύου, πράγμα απολύτως επιβλαβές τόσο για το περιβάλλον, όσο και για την οικονομία! »

     Αυτά εν ολίγοις από τους πολίτες της Ημαθίας, ας πάμε στην προσφάτως διατυπωθείσα άποψη από το ΤΕΕ/ΤΚΜ:

«   Ο  “ήλιος”,  η  Sinovel   και  ο  λιγνίτης.

   ●  Δεν είναι μυστικό βέβαια ότι η Ελλάδα χαρακτηρίζεται από προχειρότητα και σπασμωδικότητα στις σημαντικές αποφάσεις και από μια διαχρονική ροπή προς τα μεγάλα έργα ...επί χάρτου.

    ●  Αν δεν ίσχυε αυτό, ο κινεζικός κολοσσός Sinovel θα είχε ήδη βάλει το θεμέλιο λίθο ενός εργοστασίου παραγωγής ανεμογεννητριών στην Ελλάδα, όπως διαβάζαμε στον Τύπο το 2011. Κι ενδεχομένως το πολυδιαφημισμένο πρόγραμμα-μαμούθ “Ήλιος” να είχε “ξεκολλήσει” από το χαρτί προ πολλού και τα φωτοβολταϊκά επί ελληνικού εδάφους να τροφοδοτούσαν ενεργειακά τη Γερμανία  (το κατά πόσον θα ήταν καλό να υλοποιηθεί ένα τέτοιο πρόγραμμα ή όχι, είναι βέβαια μια μεγάλη, αλλά διαφορετική συζήτηση).

     ●  Το πρώτο αιολικό πάρκο κατασκευάστηκε στην Κύθνο και άρχισε να λειτουργεί το 1982. Έκτοτε μάλλον...ξεμείναμε, ενώ σε χώρες που ξεκίνησαν αργότερα (και πολύ αργότερα) από εμάς, οι ανεμογεννήτριες προσομοιάζουν πλέον με δάση.

    ●  Κατά πόσον όμως θα ήταν καλό και συμφέρον να έχουμε αποκτήσει τέτοια “δάση” στην Ελλάδα; Ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά παρουσιάστηκαν επανειλημμένα σαν πανάκεια για την παραγωγή άφθονης, περιβαλλοντικά φιλικής και φθηνής ενέργειας στην Ελλάδα.

    ●   Σ’ έναν βαθμό δικαίως, αφού η χώρα μας θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί η Σαουδική Αραβία των ΑΠΕ -τις έχει όλες σε αφθονία. Αν αναλογιστεί όμως κάποιος ότι η μερίδα του λέοντος του εξοπλισμού που απαιτείται για τη δημιουργία πάρκων ανεμογεννητριών ή φωτοβολταϊκών εισάγεται, γίνεται άμεσα εμφανές ότι το “φθηνό” δεν είναι και τόσο φθηνό, αφού μέχρι οι πηγές αυτές να αποδώσουν τα ευκταία, το εμπορικό μας ισοζύγιο (που η κρίση “συμμάζεψε” μειώνοντας τις εισαγωγές), θα αποκτήσει πάλι αβυσσαλέες μαύρες τρύπες.

       ●  Αν θα θέλαμε να λειτουργήσει σωστά όλο αυτό, ο μόνος τρόπος θα ήταν η αγορά συστημάτων ΑΠΕ -είτε μιλάμε για φωτοβολταϊκά είτε για ανεμογεννήτριες είτε έστω για τμήματα αυτών- να συνδεθεί με τη δημιουργία απασχόλησης και προστιθέμενης αξίας επί ελληνικού εδάφους, ώστε τα οφέλη από την ανάπτυξή τους να μην τα καρπώνονται οι κατασκευάστριες του εξωτερικού.

     Και καταλήγει το άρθρο |:

       ●  Μήπως ήρθε η ώρα να αξιοποιήσουμε (με τους αυστηρότερους, στο πλαίσιο της κοινής λογικής, περιβαλλοντικούς κανόνες) πιο ορθολογικά την εγχώρια πηγή ενέργειας, το λιγνίτη, που στηρίζει την ελληνική οικονομία για περισσότερα από 60 χρόνια; Τα αποθέματα λιγνίτη της Ελλάδας είναι ακόμη σημαντικά, οι σταθμοί παραγωγής της έχουν εκσυγχρονιστεί και υπάρχει εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό.

      ●   Πρέπει λοιπόν να επιδιώξουμε την ανάπτυξη τεχνολογιών με στόχο την αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό των μονάδων παραγωγής από λιγνίτη και τη μείωση της ρύπανσης.

    ●  Σε μια σωστή πολιτική και στρατηγική ενέργειας, με ρεαλιστικό χαρακτήρα, το κλειδί πιθανότατα είναι να καταλήξουμε σ’ ένα μείγμα ενεργειακών πηγών, που να μπορεί να υποστηρίξει την ελληνική οικονομία και τη βιομηχανική παραγωγή.

Μήπως ήρθε η ώρα να σκεφτούμε κι αυτό το σενάριο; ».

   Είναι αλήθεια, ότι οι μηχανικοί της Ημαθίας πρωτοστάτησαν σε κυρίαρχες επιλογές για την αποτροπή της οικονομικής αφαίμαξης του τόπου - και τα κατάφεραν – είναι επίσης δικαίωση να επαληθεύεσαι από τον επίσημο  τεχνοκρατικό φορέα - σύμβουλο του κράτους ΤΕΕ- όπως    ακόμη, είναι απαραίτητη η συμμετοχή και η στήριξη των πολιτών !

Βέροια  6/6/2014                              Ουρσουζίδης Ν. Γιώργος

Συνημμένα (2)

(1)   

ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΤΕΕ/TKM

ΤΕΥΧΟΣ

03/487 15 IOYNIOY 2014

TEXNIKO ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΤΜΗΜΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Ο “ήλιος”, η Sinovel και ο λιγνίτης

    Δεν είναι μυστικό βέβαια ότι η Ελλάδα χαρακτηρίζεται από προχειρότητα και σπασμωδικότητα στις σημαντικές αποφάσεις και από μια διαχρονική ροπή προς τα μεγάλα έργα ...επί χάρτου.

    Αν δεν ίσχυε αυτό, ο κινεζικός κολοσσός Sinovel θα είχε ήδη βάλει το θεμέλιο λίθο ενός εργοστασίου παραγωγής ανεμογεννητριών στην Ελλάδα, όπως διαβάζαμε στον Τύπο το 2011. Κι ενδεχομένως το πολυδιαφημισμένο

πρόγραμμα-μαμούθ “Ήλιος” να είχε “ξεκολλήσει” από το χαρτί προ πολλού και τα φωτοβολταϊκά επί ελληνικού εδάφους να τροφοδοτούσαν ενεργειακά τη Γερμανία (το κατά πόσον θα ήταν καλό να υλοποιηθεί ένα τέτοιο πρόγραμμα ή όχι, είναι βέβαια μια μεγάλη, αλλά διαφορετική συζήτηση).

     Κι όμως, η Ελλάδα δεν άργησε να εγκαταστήσει ανεμογεννήτριες. Για την ακρίβεια μπήκε νωρίς στο “παιχνίδι”. Ήδη από το 1982 -και έως το 1994- είχαν εγκατασταθεί ανεμογεννήτριες στην Άνδρο, τα Ψαρά, τη Σάμο, τη Χίο, την Κρήτη, την Εύβοια, τη Σαμοθράκη, την Ικαρία, την Κάρπαθο, τη Λήμνο, την Κύθνο και τη Σκύρο.

     Το πρώτο αιολικό πάρκο κατασκευάστηκε στην Κύθνο και άρχισε να λειτουργεί το 1982. Έκτοτε μάλλον...ξεμείναμε, ενώ σε χώρες που ξεκίνησαν αργότερα (και πολύ αργότερα) από εμάς, οι ανεμογεννήτριες προσομοιάζουν πλέον με δάση.

      Κατά πόσον όμως θα ήταν καλό και συμφέρον να έχουμε αποκτήσει τέτοια “δάση” στην Ελλάδα; Ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά παρουσιάστηκαν επανειλημμένα σαν πανάκεια για την παραγωγή άφθονης, περιβαλλοντικά φιλικής και φθηνής ενέργειας στην Ελλάδα.

      Σ’ έναν βαθμό δικαίως, αφού η χώρα μας θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί η Σαουδική Αραβία των ΑΠΕ -τις έχει όλες σε αφθονία. Αν αναλογιστεί όμως κάποιος ότι η μερίδα του λέοντος του εξοπλισμού που απαιτείται για τη δημιουργία πάρκων ανεμογεννητριών ή φωτοβολταϊκών εισάγεται, γίνεται άμεσα εμφανές ότι το “φθηνό” δεν είναι και τόσο φθηνό, αφού μέχρι οι πηγές αυτές να αποδώσουν τα ευκταία, το εμπορικό μας ισοζύγιο (που η κρίση “συμμάζεψε” μειώνοντας τις εισαγωγές),θα αποκτήσει πάλι αβυσσαλέες μαύρες τρύπες.

       Αν θα θέλαμε να λειτουργήσει σωστά όλο αυτό, ο μόνος τρόπος θα ήταν η αγορά συστημάτων ΑΠΕ -είτε μιλάμε για φωτοβολταϊκά είτε για ανεμογεννήτριες είτε έστω για τμήματα αυτών- να συνδεθεί με τη δημιουργία απασχόλησης και προστιθέμενης αξίας επί ελληνικού εδάφους, ώστε τα οφέλη από την ανάπτυξή τους να μην τα καρπώνονται οι κατασκευάστριες του εξωτερικού.

     Εν ολίγοις, πρέπει να εστιάσουμε στη δημιουργία προστιθέμενης αξίας στον τόπο μας. Πώς; Υπάρχουν εταιρείες στην Ελλάδα, που κατέχουν υψηλή τεχνογνωσία στην παραγωγή εξοπλισμού ΑΠΕ, όπως για παράδειγμα Solar Cells Hellas A.E στην Πάτρα, η οποία λειτουργεί την πρώτη καθετοποιημένη μονάδα παραγωγής φωτοβολταϊκών στην Νοτιοανατολική Ευρώπη.

      Βήμα πρώτο λοιπόν; Εταιρείες όπως αυτή να αναπτύξουν μεταξύ τους συνεργασίες, να δημιουργήσουν clusters, ώστε να αποκτήσουν την κρίσιμη μάζα για να είναι πιο ανταγωνιστικές.

     Βήμα δεύτερο; Μήπως θα ήταν καλό να “αποποινικοποιήσουμε” -χωρίς εννοείται να τον ...θεοποιήσουμε- το λιγνίτη; Σύμφωνα με τον Σύνδεσμο Εξαγωγέων Βορείου Ελλάδος, το ενεργειακό κόστος για τις ελληνικές επιχειρήσεις ανέρχεται, κατά μέσο όρο, σχεδόν στο 5% του κόστους παραγωγής (στοιχεία 2013, πριν από τις αλλαγές στα τιμολόγια της ΔΕΗ), ενώ βάσει στοιχείων επιχειρήσεων-μελών του φορέα, απογειώνεται στο 36% για τις δραστηριότητες έντασης ενέργειας. Το ποσοστό αυτό “είναι εξαιρετικά μεγάλο”, αν αναλογιστεί κανείς ότι μια βιομηχανική μονάδα λειτουργεί με ένα μέσο καθαρό περιθώριο κέρδους της τάξης του 10-12% και αντιμετωπίζει δραματικό πρόβλημα της ρευστότητας. Το ενεργειακό κόστος την τελευταία πενταετία έχει ανατιμηθεί πάνω από 60%, ενώ τον τελευταίο χρόνο η σχετική αύξηση για την ελληνική βιομηχανία ξεπερνάει το 30%. Ο λόγος; Προφανής. Εισάγουμε.

      Μήπως ήρθε η ώρα να αξιοποιήσουμε (με τους αυστηρότερους, στο πλαίσιο της κοινής λογικής, περιβαλλοντικούς κανόνες) πιο ορθολογικά την εγχώρια πηγή ενέργειας, το λιγνίτη, που στηρίζει την ελληνική οικονομία για περισσότερα από 60 χρόνια; Τα αποθέματα λιγνίτη της Ελλάδας είναι ακόμη σημαντικά, οι σταθμοί παραγωγής της έχουν εκσυγχρονιστεί και υπάρχει εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό.

      Πρέπει λοιπόν να επιδιώξουμε την ανάπτυξη τεχνολογιών με στόχο την αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό των μονάδων παραγωγής από λιγνίτη και τη μείωση της ρύπανσης.

      Σε μια σωστή πολιτική και στρατηγική ενέργειας, με ρεαλιστικό χαρακτήρα, το κλειδί πιθανότατα είναι να καταλήξουμε σ’ ένα μείγμα ενεργειακών πηγών, που να μπορεί να υποστηρίξει την ελληνική οικονομία και τη βιομηχανική παραγωγή.

Μήπως ήρθε η ώρα να σκεφτούμε κι αυτό το σενάριο;

(2)

Πώληση ΔΕΗ.   Δελτίο τύπου   ΔΙΚΤΥΟΥ ΔΡΑΣΗΣ ΦΟΡΕΩΝ ΗΜΑΘΙΑΣ

     Την Πέμπτη 3/7/2014 συνεδρίασε το Δ.Δ.Φ.Η. με θέμα την επιχειρούμενη πώληση της λεγόμενης «Μικρής Δ.Ε.Η.», καθώς και την παύση λειτουργίας της ΔΕΔΔΗΕ (τεχνική υπηρεσία ΔΕΗ) Αλεξάνδρειας.

     Ο  εκπρόσωπος του Τεχνικού Επιμελητηρίου τμ. Δυτικής Μακεδονίας (ΤΕΕ/ΔΜ) κ. Ντέλμας Κωνσταντίνος,  έθεσε υπόψη των φορέων του νομού τη  θέση του  ΤΕΕ/ΔΜ, καταθέτοντας τα παρακάτω:

    ●   Η Δυτική Μακεδονία στήριξε με τον ορυκτό της πλούτο την αναπτυξιακή πορεία της χώρας τα τελευταία  60 χρόνια, πληρώνοντας το περιβαλλοντικό και κοινωνικό τίμημα , πιστεύοντας όμως ακράδαντα ότι από το άνοιγμα του πρώτου ορυχείου λιγνίτη μέχρι το κλείσιμο  και της τελευταίας μονάδας παραγωγής ενέργειας, θα έχει απέναντί της μια ισχυρή και αξιόπιστη επιχείρηση με αδιαπραγμάτευτα δημόσιο χαρακτήρα.

     ● Η κατάθεση στη Βουλή του σχετικού νομοσχεδίου, αφορά στη δημιουργία της λεγόμενης «μικρής ΔΕΗ» και στην περεταίρω αποκρατικοποίηση της μητρικής ΔΕΗ.

    ● Η δημιουργία της «μικρής ΔΕΗ», η οποία θα αποτελείται από αντιπροσωπευτικές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής, θα ενσωματώσει το 30% της σημερινής επιχείρησης και στη συνέχεια θα τεθεί σε ανοικτό, διεθνή πλειοδοτικό διαγωνισμό.

     ● Παράλληλα, ο νέος επενδυτής θα έχει πρόσβαση σε ορυχεία λιγνίτη που θα είναι αναγκαία για την επαρκή τροφοδοσία των συγκεκριμένων μονάδων, οι οποίες θα ενσωματωθούν στη λεγόμενη «μικρή ΔΕΗ».

    ● Επιπλέον προβλέπεται να διατεθεί το 17% των μετοχών της «Μητρικής» ΔΕΗ σε ιδιώτες. Οι εξελίξεις αυτές σηματοδοτούν το τέλος εποχής μιας κοινής πορείας  60 ετών μεταξύ της Δυτικής Μακεδονίας και της δημόσιας ΔΕΗ.

      ● Το ΤΕΕ/ Τμ. Δυτικής Μακεδονίας είναι αντίθετο στην περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και απαιτεί την απόσυρση του σχετικού νομοσχέδιου.

      ●    Στις 24/12/2013, το Περιφερειακό Συμβούλιο Δυτικής Μακεδονίας δήλωσε ομόφωνα και κατηγορηματικά την αντίθεσή του στην προοπτική της περαιτέρω αποκρατικοποίησης της ΔΕΗ ΑΕ και της δημιουργίας νέας καθετοποιημένης εταιρείας ηλεκτρικής ενέργειας. Η απόφαση αυτή αντανακλά και αποτυπώνει τη βούληση των πολιτών της Δυτικής Μακεδονίας.

      ●  Τα υφιστάμενα κοιτάσματα λιγνίτη, λαμβάνοντας υπόψη και τις προβλέψεις για αξιοποίηση νέων κοιτασμάτων, εκτιμώνται περίπου σε 1,8 δις τόνους καυσίμου, από αυτά στο νέο σχήμα της «μικρής ΔΕΗ» προβλέπεται να εκχωρηθούν περίπου το 20%.

       ●  Με τροπολογία του ν.2941 του 2001 καταργήθηκε ο όρος του ν. 1280 του 1982 που προέβλεπε «την επαναπόδοση των εκτάσεων στο Δημόσιο χωρίς αντάλλαγμα», συνεπώς μετά το πέρας των εξορυκτικών δραστηριοτήτων οι τεράστιες εκτάσεις (πάνω από 200.000 στρέμματα) παραμένουν στον μελλοντικό ιδιοκτήτη της ΔΕΗ, καθιστώντας τον μεγαλύτερο ιδιοκτήτη εκτάσεων της Δυτικής Μακεδονίας !

       ●  Σε επίπεδο εθνικής οικονομίας, το σύνολο των λιγνιτών που εξορύχτηκαν από το 1960 μέχρι το 2009 στην περιοχή, μετατράπηκε σε ηλεκτρική ενέργεια ίση με 562 ΤWh,  απέτρεψε την εισαγωγή 154 εκατ. τόνων ισοδύναμου πετρελαίου και πρόσφερε στην εθνική οικονομία εξοικονόμηση συναλλάγματος 49.7 δις δολαρίων.

      ●   Η κατασκευή και η λειτουργία των τεχνιτών φραγμάτων είχε ως συνέπεια τη δέσμευση σημαντικών εκτάσεων με αποτέλεσμα την αλλαγή δραστηριοτήτων και εσόδων για τους κατοίκους. Ιδιαίτερα  για την λίμνη του Πολυφύτου, ενώ δεσμεύτηκαν σημαντικές εκτάσεις με ελάχιστες αποζημιώσεις – εν γνώσει των ιδιοκτητών- από την δεκαετία του ’70 δεν έγινε κανένα έργο αξιοποίησης της περιοχής.

     Ο κ. Βαλαβάνης εκ μέρους των εργαζομένων στη ΔΕΗ, έθεσε το θέμα της παύσης λειτουργίας  της ΔΕΔΔΗΕ (τεχνική υπηρεσία ΔΕΗ) Αλεξάνδρειας,  που αφορά στους πολίτες της Ημαθίας και ιδιαίτερα Αλεξάνδρειας. Κάνοντας εκτενή αναφορά στα προβλήματα που θα προκύψουν τόσο για την περιοχή της Αλεξάνδρειας όσο και της Βέροιας, καθώς ένα και μόνο συνεργείο θα πρέπει να καλύψει μια τεράστια περιοχή.

     Οι επιχειρήσεις, τα άτομα με μηχανική υποστήριξη και περιπτώσεις πυρκαγιών που πρέπει να διακοπεί το ρεύμα πριν γίνει η κατάσβεση, αποτελούν μερικά μόνο από τα   προβλήματα, που δεν θα είναι δυνατόν να αντιμετωπισθούν άμεσα, με τις ανάλογες επιπτώσεις στους πολίτες της Ημαθίας και στις οικονομικές δραστηριότητες τους.

 

      Όλα τα παραπάνω αποτελούν  μια πραγματικότητα που ο Ελληνικός λαός επί δεκαετίες πλήρωσε και συνεχίζει να πληρώνει ακριβά, προκειμένου να θρέψει το τέρας της διαπλοκής και των μιζών στα δημόσια έργα.

       Ανέχθηκε στο βωμό της ανάπτυξης και της δημιουργίας προϋποθέσεων για ευημερία και πρόοδο της χώρας, να θυσιάσει ακόμη και το πολυτιμότερο αγαθό της υγείας, χαρακτηριστικό παράδειγμα η Δυτική Μακεδονία.

       Πλήρωσε επί δεκαετίες ακριβά τις μίζες των εταιρειών, όπως η SIEMENS με τους «Χριστοφοράκους», την «υπεραξία» των εισαγόμενων προϊόντων και της τεχνογνωσίας τους. 

       Σήμερα κάτω από καθεστώς χρεοκοπίας, τώρα που η χώρα αδυνατεί να διαπραγματευθεί ακόμη και για τα στοιχειώδη, αποφάσισαν οι συγκυβερνούντες να ξεπουλήσουν την πολυτιμότερη και πιο ακριβοπληρωμένη Δημόσια επιχείρηση !

       Οι ντόπιοι υποτακτικοί συνεργάτες, οι μεσάζοντες των διεθνών οίκων που λεηλάτησαν τη χώρα, αγοράζοντας συνειδήσεις και διαβρώνοντας τα πάντα στο πέρασμα τους, σήμερα εμφανίζονται ως σωτήρες του έθνους. Υπόσχονται  ανταγωνισμό και χαμηλότερες τιμές στους καταναλωτές, χωρίς μίζες αυτή τη φορά !

       Ενώ είναι κοινό μυστικό ότι το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, που κατά τις επιταγές των τοκογλύφων αποτελεί το σημαντικότερο μέτρο μείωσης του δημόσιου χρέους της χώρας, είναι αδιέξοδο και χωρίς προοπτική, η κυβέρνηση ανερυθρίαστα παραπλανά τους πολίτες βαφτίζοντας το ξεπούλημα…ανάπτυξη!

ΔΙΚΤΥΟ  ΔΡΑΣΗΣ  ΦΟΡΕΩΝ  ΗΜΑΘΙΑΣ