Και τώρα ιδιωτικοποίηση της «μικρής βουλής»!...

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος *

Αυτό που διακυβεύεται αυτές τις μέρες δεν είναι απλώς το ζήτημα της εκποίησης της «μικρής ΔΕΗ», αλλά το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης της ίδιας της «μικρής βουλής»: των θερινών τμημάτων της, δηλαδή.

Εάν τμήμα διακοπών της Βουλής υποκαθιστά την αρμοδιότητα της Ολομέλειας του Σώματος - την οποία φρόντισες φυσικά να διαλύσεις πρόωρα – τότε προφανώς περνάμε στην απαλλοτρίωση υπέρ του ιδιώτη της συνταγματικά  θεσπισμένης λαϊκής κυριαρχίας. Περνάμε στην εποχή της ιδιωτικοποίησης του   Δημοσίου Συμφέροντος δια της ιδιωτικοποίησης της «μικρής-βουλής».

Κάπως έτσι η παραχώρηση ενός δημόσιου αγαθού, οργανισμού ή επιχείρησης στρατηγικής σημασίας για την ελληνική κοινωνία και εθνική οικονομία σε επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, όταν  περνά από τα τμήματα διακοπών της βουλής ισοδυναμεί με ιδιωτικοποίηση της ίδιας της Βουλής, καθώς ένα θερινό τμήμα της βουλής, με διαμορφωμένη επιτηδείως από τον πρωθυπουργό κυβερνητική πλειοψηφική σύνθεση, το οποίο έχει ήδη ψηφίσει υπέρ της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ, καλείται να αποφασίσει για το δικαίωμα της μειοψηφίας που αφορά σε πρόταση για διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το ψηφισθέν νομοσχέδιο της «μικρής ΔΕΗ»!

Ναι, αλλά είναι η ηλεκτρική ενέργεια δημόσιο αγαθό; Εγείρεται Κοινωνικό Ζήτημα από την ιδιωτικοποίηση, με την μορφή κατατεμαχισμού και ξεπουλήματος δημόσιας επιχείρησης, ενός κρισιμότατου αγαθού για το κοινωνικό και το εθνικό συμφέρον, με την έννοια της στρατηγικής στην εθνική οικονομία της Ελλάδας;

Τι λέτε τώρα, οι κυβερνητικοί συνεταίροι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και όσοι τους υποστηρίζουν εμμέσως ή αμέσως πιστεύουν πως η πλήρης ιδιωτικοποίηση του παραγωγικού μέρους της ΔΕΗ δεν συνιστά σοβαρό Κοινωνικό Ζήτημα, αλλά έχει απλώς πολιτικό - δημοσιονομικό χαρακτήρα!!! Γενικά κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης θα μπορούσε κανείς να πει, στο ίδιο πνεύμα, πως αποτελεί δημοσιονομικό ζήτημα και έτσι δεν θα μπορούσε να ενεργοποιηθεί το άρθρο 44 του Συντάγματος, που προβλέπει τις διαδικασίες δημοψηφίσματος.

Άρα οι ιδιωτικοποιήσεις, ακόμη και εάν αυτές άπτονται αμέσως του δημοσίου συμφέροντας και της εθνικής στρατηγικής στην οικονομία μας, δεν αποτελούν ρυθμίσεις που αφορούν σε σοβαρό Κοινωνικό Ζήτημα! Και άρα έτσι το δημόσιο συμφέρον ιδιωτικοποιείται! Όπως και η «μικρή-βουλή», που ορίζει με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια ποιο είναι το συμφέρον της κοινωνίας και του έθνους, όπως και για την απαλλοτρίωση συνταγματικά κατοχυρωμένων  δικαιωμάτων της μειοψηφίας (: πρόταση δημοψηφίσματος σύμφωνα με το 44. Σ και τον κανονισμό της βουλής»!

Μα, όπως λένε οι κοινοβουλευτικοί πραξικοπηματίες που κυβερνούν ακόμη, οι προτάσεις της μειοψηφίας δεν είναι ομοειδείς και ως εκ τούτου δεν αθροίζονται ώστε να συμπληρωθεί ο απαιτούμενος αριθμός υπογραφών (120) για να συγκληθεί εκτάκτως η Ολομέλεια της Βουλής και να αποφανθεί (με αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών) αν υιοθετεί ή όχι την πρόταση για διενέργεια δημοψηφίσματος! Είναι αρμοδιότητα της «μικρής βουλής» να ορίσει τι είναι και τι δεν είναι «ομοειδείς προτάσεις»; Ή μήπως ομοειδές κατά τον συντακτικό νομοθέτη θεωρείται το ταυτόσημο;

Τι να σου πω πλέον, αναγνώστη μου! Ο συγκεκριμένος τακτικισμός του ΣΥΡΙΖΑ σε απάντηση του τακτικισμού των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, έρχεται να αποκαλύψει εμφατικώς το δράμα του ελληνικού κοινοβουλευτισμού και την τραγωδία του ελληνικού πολιτικού συστήματος και της ελληνικής συντεταγμένης πολιτείας! Η συντεταγμένη πτώχευση οδηγεί, όπως είχα προειδοποιήσει, στην απόλυτη εκτροπή από την συντεταγμένη ελληνική πολιτεία και σε μία διαδικασία ιδιωτικοποίησης της ίδιας της βουλής! Βιώνουμε το μεγαλύτερο πολιτικό σκάνδαλο μετά τον πόλεμο, με δημοκρατικούς όρους, όπου διαστρέφονται όλοι σχεδόν οι θεσμοί που αφορούν στην συντεταγμένη λειτουργία του ελληνικού κράτους και … συζητάμε αν ο ΣΥΡΙΖΑ πάει χέρι-χέρι με την ΧΑ!

Πόσο πιο γελοίοι καραγκιόζηδες θα μπορούσαν να καταντήσουν όλοι αυτοί οι πολιτικοί, που στο πλαίσιο άρον-άρον ιδιωτικοποιήσεων καταλήγουν να ιδιωτικοποιούν ακόμη και τις διαδικασίες της βουλής, πέραν ασφαλώς της διαχρονικής εξυπηρέτησης ιδιωτικών συμφερόντων μέσω ενός κατάπτυστου κοινοβουλευτικού τακτικισμού σκανδαλωδών τροπολογιών!

Τουλάχιστον ας καταλάβουν πως η «ιδιωτικοποίηση της μικρής βουλής» δεν οδηγεί στον φασισμό, αλλά είναι έκφραση ολοκληρωτισμού της αγοράς που αποτελεί αποκρυστάλλωση του μεταμοντέρνου φασισμού. Στην Ελλάδα έχει χαθεί πλέον το δημοκρατικό momentum. Τώρα κυριαρχεί το φασιστικό momentum με την μορφή της ολοκληρωτικής αγοράς, η οποία δεν μπορεί να λειτουργήσει στο στενό συνταγματικό πλαίσιο που ορίζει την ελληνική πολιτεία. Έχει δίκιο ο κ. Σαμαράς, λοιπόν: δύο φασισμοί, ένας με χαρακτηριστικά μεσοπολέμου και ένας με μεταμοντέρνα χαρακτηριστικά, δεν μπορούν να συνυπάρξουν στην Ελλάδα! Έτσι δαιμονοποιεί ένα τμήμα της παράταξής του και εγκαταλείπει απρόσεκτους φίλους του, διότι καλά γνωρίζει πως ο χειρότερος εχθρός μιας φασίζουσας ιδιοσυγκρασίας είναι μια άλλη! Ασφαλώς με την λογική του και καθώς δεν ήταν λίγες οι φορές που με τις προσεγγίσεις και προτάσεις μου συμφώνησαν χρυσαυγίτες, κνίτες, γενικά δεξιοί, αριστεροί και αναρχικοί, μάλλον θα πρέπει να θεωρώ ότι βαδίζω χέρι-χέρι με ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Άλλωστε, χέρι-χέρι με τον κ. Σαμαρά δεν βάδιζα την περίοδο των «Ζαππείων» του: τότε που με διεγερμένο θυμικό και στόμφο ο σημερινός πρωθυπουργός εξηγούσε το Κοινωνικό Ζήτημα, ακριβώς όπως το όριζα εγώ και σε απόλυτη αντίθεση με αυτό που εννοεί και κάνει σήμερα;

Ακόμη και αν δεν αντιλαμβάνεται κανείς πως αυτές τις μέρες στην Ελλάδα προχωρούμε στο τελικό στάδιο κατάλυσης της δημοκρατίας με την «ιδιωτικοποίηση της μικρής βουλής», θα έπρεπε σίγουρα να κατανοεί πως η χθεσινή αφήγηση Σαμαρά περί «χέρι-χέρι ο ΣΥΡΙΖΑ με την ΧΑ», μια και οι δυο συμφωνούν ως προς την διενέργεια δημοψηφίσματος για το ζήτημα της εκποίησης μέρους της ΔΕΗ, αποτελεί τον ορισμό του φασισμού και κάθε άλλου ολοκληρωτισμού. Πρόκειται για τον λόγο που καλλιέργησαν όλοι οι φασίστες ηγέτες την προηγούμενη περίοδο, καθώς και καθεστώτα εμπνεόμενα από τον σταλινισμό. Μεταξύ φασισμού και σταλινισμού, λοιπόν, κινείται η κυρίαρχη πολιτική αφήγηση στην Ελλάδα και αυτό είναι απολύτως λογικό αποτέλεσμα, στον βαθμό που η ιδεολογικοποιημένη πολιτική πρακτική σου εξυπηρετεί την ολοκληρωτική αγορά. Ο κοινοβουλευτισμός που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει αυτήν την μορφή αγοράς, δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο από ένας βαθιά αντιδημοκρατικός, αυταρχικός και ιδιωτικοποιημένος κοινοβουλευτισμός.

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.