Ρωσική Μη-εύοσμη Ανθοδέσμη προς Γερμανούς

Από τους κήπους της Μπλογκόσφαιρας

Παλαιός πρόσκοπος, εκδρομέας περιπατητής, νυχτοβάτης τώρα της μπλογκόσφαιρας , έπεσε προχθές επάνω σ’ ένα κείμενο που σίγουρα θα «ευφράνει καρδίας» σε διάφορες γωνιές της Ευρώπης.

Πιστεύει πως αυτό το Σαββατοκύριακο του γιορτασμού της πιστής Συντρόφισσας των Ελλήνων -σε όλους τους αγώνες, που έδιναν άλλοτε, σε υπεράσπιση της όμορφης γης που χάνουμε-  είναι επίκαιρη η δημοσίευσή του και σ’ αυτόν τον τόπο και θα γλυκάνει τα χείλη κάποιων πικραμένων νοσταλγών.

Κάτω από ένα σαρδόνια σαρκαστικό τίτλο, γράφει τα ακόλουθα

- σε Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού:

«Η Ρωσική Έκκληση στη Γερμανία

Το όνομά μου είναι Ιγκόρ Προσβίρνιν, είμαι ο αρχισυντάκτης της Ιστοσελίδας Σπούτνικ Πογκρόμ, η οποία υπερασπίζεται τις ευρωπαϊκές αξίες. Έχω ακούσει πως μια από τις πλευρές της ζωής που οι Ευρωπαίοι, και οι Γερμανοί ιδιαίτερα, έχουν περί πολλού είναι η Ιστορία. Εάν ανατρέχαμε στην πρόσφατη Ιστορία, θα μπορούσαμε να θυμηθούμε πως ένα τεράστιο στράτευμα από 300.000 Σοβιετικούς οπλίτες, με 5.000 τανκς, 1.500 αεροπλάνα και 10.000 πυροβόλα ( συμπεριλαμβανομένων τακτικών πυρηνικών όπλων) απλώς αποχώρησαν από την τότε ενοποιούμενη Γερμανία χωρίς να ρίξουν μία τουφεκιά.

΄Ηταν μια επιχείρηση χωρίς προηγούμενο σε εύρος και συντομία, όταν ολόκληρος ο σοβιετικός στρατός αποσύρθηκε σε κυριολεκτικά ακάλυπτα χωράφια. Δεκάδες χιλιάδες Σοβιετικοί αξιωματικοί, υπακούοντες στις διαταγές της ανώτατης διοίκησης, επήγαν, από τους ζεστούς στρατώνες, να ζήσουν σε σκηνές, στημένες σε χωράφια λασπωμένα, σκεπασμένα με χιόνι. Συχνά με τις οικογένειές τους.

Γιατί;

Για την ελπίδα. Ελπίδα πως οι σκοτεινές σελίδες της ιστορίας για τις δυο χώρες μας ήταν επιτέλους και για πάντα παρελθόν. Ελπίδα πως δεν θα είμαστε πια αναγκασμένοι να διατηρούμε στρατούς τεθωρακισμένων στο κέντρο της Ευρώπης και πως η Ευρώπη θα σεβόταν και θα σκεφτόταν τα συμφέροντά μας. Ελπίδα πως στην ενωμένη Γερμανία θα είχαμε ένα καλό φίλο και σύμμαχο, με τον οποίο η Ρωσία θα μπορούσε να εκπληρώσει το όνειρο του Ντε Γκωλ για μιαν Ευρώπη ενωμένη, από την Λισαβόνα μέχρι το Βλαδιβοστόκ.

Όταν τα στρατεύματά μας αποχωρούσαν από την Γερμανία, στους στρατιώτες μας λεγόταν πως η Γερμανία είχε αναγνωρίσει και εξαγοράσει τα περασμένα σφάλματά της, πως δεν υπήρχαν ανοιχτές διαφορές με τη Γερμανία, πως δεν θα ακούγαμε πια φωνές εκδίκησης από την Γερμανία και επομένως δεν χρειαζόμαστε πια τον στρατό μας με τανκς στο κέντρο της Ευρώπης. Πως από εκείνη τη στιγμή Ρώσοι και Γερμανοί ήταν φίλοι και οι φίλοι δεν έχουν ανάγκη από στρατιές με τανκς. Πως οι Ρώσοι έπρεπε να πάψουν να φοβούνται μιαν ενωμένη Γερμανία και να αφοπλιστούν…

Και αφοπλιστήκαμε. Και για 20 χρόνια πιστεύαμε πως κάναμε το σωστό, πως το παρελθόν είχε ξεχαστεί για πάντα και πως οι Γερμανοί είχαν εκτιμήσει το πόσο γρήγορα κλείσαμε τις βάσεις μας και επαναπατρίσαμε όλο μας το στράτευμα ( παρόλο που οι αμερικανικές βάσεις παραμένουν στη Γερμανία και σήμερα). Στους καλούς καιρούς οι φίλοι μας μάς ξαίρουν, στους δύσκολους καιρούς μαθαίνουμε τους φίλους μας. Και οι δύσκολοι ήρθαν με την κρίση στη Ουκρανία. Έγινε τότε φανερό πως οι Γερμανοί δεν θυμούνται το καλό. Αποδείχθηκε πως οι Γερμανοί δεν έμαθαν το μάθημα της Ιστορίας. Φαίνεται πως οι Γερμανοί θεώρησαν την απόσυρση της πολεμικής μας μηχανής όχι σαν καλή θέληση και ανθρωπισμό αλλά σαν αδυναμία.

Αποδεικνύεται ότι όταν οι Αμερικανοί έβαλαν τις φωνές στη Γερμανίδα καγκελάριο, την οποία όλα αυτά τα χρόνια κρατούσαν υπό παρακολούθηση σαν υπηρέτρια που ξαφρίζει, ολόκληρη η γερμανική κοινωνία αναπήδησε, σαν υποτακτικό σκυλί που τρέχει υπάκουα στον Αμερικανό αφέντη…ακόμη και όταν η σύγκρουση με την Ρωσία ζημιώνει τα γερμανικά οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα. Φαίνεται επομένως πως όταν πετάξεις το σπαθί, βγάλεις την πανοπλία σου, σταματήσεις τις προετοιμασίες της σοβιετικής εποχής για ένα 3^ο Παγκόσμιο Πόλεμο και τείνεις χέρι φιλίας στους Γερμανούς, οι Γερμανοί θα το φτύσουν στην πρώτη ευκαιρία.

Φαίνεται πως οι Ρώσοι είναι και πάλι “untermensch” ( υπάνθρωποι ) που μπορεί ατιμωρητί να κατακρεουργούνται από τον γερμανικό Τύπο και να ζητείται η ψήφιση κυρώσεων από το βήμα της γερμανικής βουλής χωρίς να δίνεται στη Ρωσία η δυνατότητα να αναπτύξει ελεύθερα τα επιχειρήματά της. Από την άλλη, ωστόσο, η ουκρανική κυβέρνηση έχει το ελεύθερο να απαγορεύει τη ρωσική γλώσσα, να φυλακίζει Ρώσους ακτιβιστές, να βομβαρδίζει κατοικημένες γειτονιές με ομοβροντίες πυροβολικού, να σκοτώνει χιλιάδες αμάχους που συμβαίνει να είναι Ρώσοι –και αυτά είναι εντάξει. Είναι εντάξει γιατί είναι «δημοκρατία» και τη βολεύει τη Γερμανία, γιατί οι Ρώσοι είναι “untermensch”, επειδή Ρώσοι είναι και Εβραίοι των οποίων το αίμα για τους Γερμανούς δεν αξίζει τίποτα. Και ακόμη χειρότερο, επειδή προσπαθούν να αμυνθούν, επειδή επιχειρούν να απαντήσουν στα πυρά του ουκρανικού στρατού, οι Ρώσοι πρέπει να τιμωρηθούν, πρέπει να διαπομπευθούν, να τσακιστεί η βούλησή τους για αντίσταση και τότε να εγκλειστούν σε ένα διεθνές ρωσικό γκέτο.

Και τότε να πυρποληθεί το γκέτο, όπως το κτίριο των Εργατικών Συνδικάτων στην Οδησσό με τους 49 Ρώσους που βρίσκονταν μέσα. Ξέρετε πως  τα ουκρανικά κοινωνικά δίκτυα αντέδρασαν σε αυτό το ολοκαύτωμα; Περιγράφοντας τα θύματα ως «Κολοράντο Σισκεμπάμπ» και γράφοντας χυδαιότητες πάνω στις φωτογραφίας απανθρακωμένων πτωμάτων. Δεκάδες χιλιάδες τέτοια μηνύματα…

Είμαστε και πάλι υπάνθρωποι, δεν είμαστε και πάλι τίποτε παρά ζώα, που οι Ουκρανοί ναζιστές μπορούν να σκοτώνουν για να δημιουργήσουν μια « Ρούσιαν-φράϊ-Ουκραίνα» (μιαν Ουκρανία χωρίς Ρώσους). Σύμφωνα με τα στοιχεία που συνέλεξε η  «Εποπτεία Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» μόνο τον περασμένο Ιούλιο οι Ουκρανοί σκότωσαν 1.150 άμαχους Ρώσους πολίτες στις ανατολικές επαρχίες της χώρας και αυτοί οι σκοτωμοί συνεχίζονται κάθε μέρα. Που είναι οι διαμαρτυρίες σας, Γερμανία; Που είναι οι κυρώσεις σας εναντίον της Ουκρανίας; Που είναι ο περιβόητος ανθρωπισμός που ισχυριζόσαστε πως διδαχθήκατε από το 1945, αναγνωρίζοντας τα λάθη του παρελθόντος;

 Το Σάουρ-Μόγκιλα, που βρίσκεται στα στρατηγικά υψώματα και είναι μνημείο των Ρώσων που σκοτώθηκαν πριν 70 χρόνια σε άγρια μάχη με την Βέρμαχτ, υπέστη ξανά επιδρομή. Αυτή τη φορά από το ουκρανικό τάγμα Αζόφ, που φορούν στολές με τα σύμβολα λύκου  της 2^ης,4^ης και34ης μεραρχιών των Ες Ες. Και σεις σωπαίνετε! Ρώσοι πολιτοφύλακες σκύβουν πίσω από γρανιτένια μνημεία Ρώσων στρατιωτών, για να καλυφθούν από τις ναζιστικές σφαίρες της «Εθνοφυλακής» της Ουκρανίας. Και σεις τολμάτε να συμφωνείτε με τις αμερικανικές αηδίες περί «ρωσικής επιδρομής»! Οι Ουκρανοί βομβαρδίζουν πόλεις με βαλλιστικούς πυραύλους και αφήνουν κρατήρες στη θέση σπιτιών και σεις βάζετε κυρώσεις όχι εναντίον των Ουκρανών αλλά εναντίον της Ρωσίας!

Ξανά στρατεύματα σκοτώνουν άοπλους Ρώσους πολίτες και σεις συζητείτε εάν είναι καιρός να αρχίσετε να στέλνετε όπλα στους δολοφόνους, ώστε να μπορούν να σκοτώνουν περισσότερους Ρώσους; ΄Ολες σας οι περιβόητες «πολιτικές της μνήμης» και «της γνώσης από το παρελθόν» είναι απλά ένας σωρός από κουράδες σκύλων, καθώς και πάλι μπροστά στα μάτια σας άοπλοι άνθρωποι σφαγιάζονται και εσείς χειροκροτείτε και υπόσχεσθε στους Ουκρανούς δολοφόνους και νέα χρηματοδότηση.

Δεν διδαχθήκατε ανθρωπισμό, εσείς οι Γερμανοί. Δεν διδαχθήκατε υπευθυνότητα. Δεν μάθατε να αντιστέκεστε στο Κακό και να  λέτε στο Κακό καθαρά, κατά-πρόσωπο « ¨Όχι, είσαι ο δολοφόνος, δεν θα σε βοηθήσω, σταμάτα αμέσως να σκοτώνεις!» Δεν μάθατε να είστε υπεύθυνοι, ανεξάρτητοι, ελεύθερος λαός, ικανός να ανταποδίδει το καλό, στο καλό που έλαβε.

Είστε δούλοι που νομίζουν ότι το Καλό είναι αδυναμία.

Το 1934 ο Χίτλερ σας οδηγούσε σαν τα πρόβατα. Το 2014 βοσκός σας είναι ο Ομπάμα. Αν αύριο στη Γερμανία οι Αμερικανοί ανοίξουν ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως για Ρώσους, οι μισοί από σας θα υποβάλουν αίτηση προσλήψεως για χειριστές θαλάμων αερίων και οι εφημερίδες σας θα εξηγούν πως αυτό το στρατόπεδο είναι πατριωτικό και καλό για την γερμανική οικονομία. Και στη συνέχεια θα είναι καλό να σκοτώνεται αυτούς του Ρώσους υπανθρώπους, να φτιάχνετε αμπαζούρ από το δέρμα τους και να τα στέλνετε, ωραία συσκευασμένα, στην Ουάσιγκτων για να ευχαριστήσετε τον Αμερικανό σύμμαχό σας.

Οι Γερμανοί απέτυχαν στις εξετάσεις. Όταν το Κακό ξαναγύρισε στην Ευρώπη, δεν προσπαθήσατε καν να αντισταθείτε. Πέσατε αμέσως  στα πόδια του σαν σκλάβοι που με αδημονία περίμεναν την πολύ καθυστερημένη επιστροφή του αφέντη τους. Υπηρετήστε το κακό, επιβάλετε κυρώσεις, υποστηρίξτε την δολοφονία Ρώσων, εφοδιάστε με όπλα τους δολοφόνους Ρώσων, δικαιώστε την γενοκτονία – το τέλος της ιστορίας σας θα είναι ξαναϊδωμένο, γιατί το κακό δεν μπορεί να νικήσει.

Θα κλείσω αυτό το κείμενο με μια δημοφιλή φράση της διάσημης Αμερικανίδας και φωτισμένης πολιτικού, κυρίας Βικτώριας Νούλαντ, η οποία εξόφθαλμα αποφασίζει για την Ουκρανία αντί της καγκελαρίου σας:

« Fuck the E U»

Μας αρέσει δεν μας αρέσει, οι Αμερικανοί είναι πονηροί, ξαίρουν να στιμάρουν ακριβώς την «τιμή» μιας ενωμένης Γερμανίας και μιας ενωμένης Ευρώπης…»