«Γερμανοτσολιάς» και ο Ολάντ!

του Γιώργου Δελαστίκ

Σοσιαλιστής είναι ο μέχρι τη Δευτέρα υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Αρνό Μοντεμπούρ.
«Γερμανοτσολιάς» όμως δεν είναι -μέχρι τώρα τουλάχιστον!- γι’ αυτό και μόλις είδε τον αρχηγό του κόμματός του και πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας Φρανσουά Ολάντ να γίνεται πολιτικά απεχθής
σαν τον παρ’ ημίν Ευάγγελο Βενιζέλο εξερράγη με τη γερμανοδουλία του γάλλου προέδρου.

Κατάλαβε ότι δεν πάει άλλο. Κάλεσε στο γραφείο του τρεις δημοσιογράφους της εφημερίδας Λε Μοντκαι τους έδωσε μια συνέντευξη καταπέλτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο φύλλο της περασμένης Κυριακής.
Τη Δευτέρα το υπουργικό κεφάλι του Μοντεμπούρ κυλούσε στα σκαλοπάτια του Μεγάρου των Ηλυσίων. Ο Φρανσουά Ολάντ τον καρατόμησε, όπως και όλους ανεξαιρέτως τους υπουργούς της αριστερής πτέρυγας του κόμματός του. Ο «νέος Πετέν», όπως αποκαλούν τον Ολάντ οι Γάλλοι, μια αναφορά στο συνεργάτη των ναζί στρατάρχη Ανρί Φιλίπ Πετέν κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Γαλλίας από το 1940 ως το 1944, ήταν αδύνατον να δεχτεί να προσβάλουν τη Γερμανία!

Η αλήθεια είναι ότι ο Αρνό Μοντεμπούρ δεν μάσησε τα λόγια του. «Τι πρέπει να κάνουμε με τη Γερμανία;» τον ρωτούν οι δημοσιογράφοι της Μοντ. «Πρέπει να υψώσουμε τους τόνους. Η Γερμανία έχει πιαστεί στην παγίδα της πολιτικής λιτότητας που έχει επιβάλει σε ολόκληρη την Ευρώπη. Όταν
λέω Γερμανία, εννοώ τη γερμανική Δεξιά που στηρίζει την Άνγκελα Μέρκελ» απαντά ο Μοντεμπούρ και συνεχίζει ακάθεκτος: «Η Γαλλία δεν έχει κλίση να ευθυγραμμίζεται με τα ιδεολογικά αξιώματα της γερμανικής Δεξιάς [...] Αν έπρεπε να ευθυγραμμιζόμαστε με την πιο εξτρεμιστική ορθοδοξία της
γερμανικής Δεξιάς, αυτό θα σήμαινε στην πράξη ότι η ψήφος των Γάλλων δεν έχει καμιά νομιμότητα και ότι δεν μετρούν πλέον οι εναλλακτικές λύσεις. Αυτό θα σήμαινε ότι ακόμη και όταν οι Γ άλλοι ψηφίζουν υπέρ της γαλλικής Αριστερός, στην πραγματικότητα θα ψήφιζαν υπέρ της εφαρμογής του προγράμματος της γερμανικής Δεξιάς! Αυτό δεν μπορούμε να το δεχτούμε!».

Ο τέως υπουργός Οικονομικών της Γ αλλίας προσπαθεί να επιχειρηματολογήσει και να πείσει ότι η ασκούμενη πολιτική της Γερμανίας σε όλη την Ευρώπη θα έχει καταστροφικά αποτελέσματα: «Η μοναδική καφκική νησίδα σε ένα πλαίσιο ανάκαμψης είναι η ευρωζώνη, όπου οι ηγέτες των χωρών-
μελών της επιμένουν να ασκούν πολιτικές που μπλοκάρουν την ανάπτυξη και εμποδίζουν να πέσει η ανεργία» υπογραμμίζει ο Μοντεμπούρ. «Πρέπει να περάσει σε δεύτερη μοίρα η δογματική μείωση των ελλειμμάτων που μας οδηγεί στη λιτότητα και στη συνεχή αύξηση της ανεργίας» προσθέτει. «Η κοινωνία είναι εξοργισμένη. Πρέπει να την ακούσουμε, να την κατανοήσουμε και να απαντήσουμε στις απαιτήσεις της. Ελπίζει να αντιδράσουμε» προειδοποιεί.

Δεν διστάζει και να υπενθυμίσει ότι «τα μαθήματα της δεκαετίας του 1930 θα έπρεπε να μας κάνουν να καταλάβουμε πως η ανεργία είναι αυτή που  προκαλεί σκλήρυνση και αύξηση της βίας στις ευρωπαϊκές κοινωνίες». Ακόμη πιο σημαντικό, ο Μοντεμπούρ συνδέει ευθέως και χωρίς περιστροφές τη γερμανική πολιτική λιτότητας που έχει επιβληθεί σε όλη την ΕΕ με την άνοδο της φασιστικής, της ναζιστικής και της πάσης φύσεως Ακροδεξιάς σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, συμπεριλαμβανομένης και της Γ αλλίας.

«Είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους έχουμε άνοδο του Εθνικού Μετώπου» τονίζει. Ευνόητο είναι ότι οι Γερμανοί κατέστησαν σαφές πως ένας υπουργός με τόσο αντιγερμανικές θέσεις δεν μπορεί να παραμείνει στη γαλλική κυβέρνηση και ο Ολάντ έσπευσε φυσικά να τους προσφέρει το κεφάλι του Αρνό Μοντεμπούρ σε ασημένιο δίσκο.

Λίγο προτού τον καρατομήσει ο Ολάντ, στο τελευταίο υπουργικό μήνυμά του που μεταδόθηκε και τηλεοπτικά, ο Μοντεμπούρ είπε μεταξύ άλλων απευθυνόμενος προς τον γαλλικό λαό: «Όλος ο κόσμος μας ζητάει να βάλουμε τέλος σε αυτές τις παράλογες πολιτικές λιτότητας που θάβουν την
ευρωζώνη βαθύτερα και βαθύτερα στην ύφεση [...] Πρέπει να έχουμε το διανοητικό και πολιτικό θάρρος να αναγνωρίσουμε ότι οι πολιτικές λιτότητας κάνουν χειρότερα τα ελλείμματα αντί να τα μειώνουν».

Όπως αντιλαμβανόμαστε, το ζήτημα δεν είναι οι προσωπικές θέσεις του Αρνό Μοντεμπούρ. Όταν ένας υπουργός Οικονομικών χαρακτηρίζει «παράλογες» τις πολιτικές επιλογές του ηγέτη του κόμματός του, αυτό αντανακλά τις απόψεις όχι μόνο σοβαρού πλειοψηφικού τμήματος του
γαλλικού λαού αλλά και τις απόψεις τμήματος της γαλλικής οικονομικής ελίτ! Με τον ανασχηματισμό που έκανε, ο Φρανσουά Ολάντ έκανε πλήρως γερμανόδουλη τη γαλλική κυβέρνηση, κάτι σαν την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.

Μεγάλο μέρος της γαλλικής αστικής τάξης έχει συνηθίσει να παρασιτεί απομυζώντας τη Γερμανία εδώ και 70 σχεδόν χρόνια, από το τέλος περίπου του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Αυτοί δεν θέλουν να προβάλουν αντίσταση στους Γερμανούς, έστω κι αν επιδεινώνονται οι όροι της υποταγής τους στο Βερολίνο. Είναι προφανές όμως ότι υπάρχει πλέον κι άλλο κομμάτι γάλλων αστών το οποίο διαφωνεί ριζικά με τη δουλική υποταγή της Γαλλίας στη Γερμανία, με εκπρόσωπό της να την προωθεί τον κατάπτυστο «γερμανοτσολία» Φρανσουά Ολάντ, που σίγουρα θα εκδιωχθεί κλοτσηδόν από
την εξουσία αμέσως μόλις γίνουν εκλογές.

Ο παράγοντας που θα κρίνει ποιο από τα δύο αστικά στρατόπεδα θα επικρατήσει είναι ο γαλλικός λαός. Θα αντισταθούν οι Γάλλοι στον σοσιαλιστή γερμανόδουλο «νέο Πετέν»; Όσο κι αν το επιθυμεί και το εύχεται κανείς, τέτοια κορυφαία ζητήματα λύνονται μόνο από τη ζωή, στην πράξη. Όσο για την εναλλακτική προς τα αστικά στρατόπεδα λύση που θα εκπροσωπούσε η γαλλική Αριστερά, αυτή δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα: κι αυτό διότι η ίδια η γαλλική Αριστερά είναι σχεδόν ανύπαρκτη πολιτικά.
Δυστυχώς.

Από ΠΡΙΝ