Η βιασύνη να αποκαλυφθεί άμεσα ο τάφος του Μεγαλέξανδρου, της Ρωξάνης ή οποιουδήποτε άλλου επώνυμου ανδρός της μακεδονικής Ιστορίας στο λόφο Καστά της Αμφίπολης φαίνεται πως άρχισε τώρα να εκδικείται.
Γιατί μοιάζει αδύνατον να προχωρήσει η ανασκαφή σε ένα μνημείο που έχει ήδη κακοποιηθεί, αν δεν πέφτει κιόλας... Η προσεκτική «ανάγνωση» των φωτογραφιών που έχουν δοθεί στη δημοσιότητα επιβεβαιώνει ότι έχουν προκληθεί σοβαρές ζημιές στο θόλο του τάφου, πιθανότατα από τις μπουλντόζες που χρησιμοποιήθηκαν για να απομακρυνθούν γρήγορα τα χώματα που τον σκέπαζαν. Αλλιώς, πώς αποκολλήθηκαν κομμάτια από τους θολίτες της καμάρας και βρέθηκαν στα πατάρια εργασίας που στήθηκαν τις τελευταίες μέρες από τους εργαζόμενους;
Η αλήθεια είναι πως το υπουργείο Πολιτισμού στη χθεσινή του ανακοίνωση δεν κρύβει ότι η διεπιστημονική ομάδα, υπό τη διεύθυνση της κ. Κ. Περιστέρη, συνεχίζει τις «τεχνικές εργασίες θωράκισης του ταφικού μνημείου και του αμέσως περιβάλλοντος χώρου» για να προλάβει τις επιπτώσεις από τις καιρικές συνθήκες που κάθε άλλο παρά ήπιες είναι στην ανατολική Μακεδονία.
Οι τεχνικοί της ανασκαφής βλέποντας τον κίνδυνο αναγκάστηκαν να κατασκευάσουν ένα «βαθμιδωτό αντίβαρο», αμέσως μετά την είσοδο στον τάφο, για να συγκρατηθεί ο «διαφραγματικός» τοίχος που χωρίζει τον προθάλαμο από τον επόμενο χώρο, δηλαδή τον νεκρικό προ-θάλαμο, αν υποθέσουμε πως η σορός του νεκρού βρίσκεται στο τρίτο δωμάτιο. Και γιατί χρειάστηκε να μπει αυτό το «αντίβαρο»; «Για την ευστάθεια του διαφράγματος», σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση. Τι σημαίνει αυτό; Αν το επόμενο δωμάτιο είναι γεμάτο «χαλαρή αμμώδη επίχωση», όπως λένε οι ανασκαφείς, υποχρεούνται να αποχωματώνουν τον διαφραγματικό τοίχο και από τις δύο πλευρές παράλληλα ώστε να μην πέσουν όλα τα φορτία από τη μια πλευρά και ο τοίχος καταρρεύσει παρασύροντας και το θόλο.
Το ζήτημα τεχνικά είναι πολύπλοκο αν όχι αδύνατο, όπως μας επισημαίνουν οι ειδικοί. Το ερώτημα που τίθεται είναι πώς θα γίνει αποχωμάτωση από ένα χώρο τελείως κλειστό, όπως είναι ο νεκρικός προθάλαμος, γεμάτο έως επάνω με άμμο; Πώς θα μπουν μέσα και θα δουλέψουν εργάτες σε ένα σκοτεινό χώρο; Θα σκάψουν με τα χέρια ή με μηχανικά μέσα; Ο,τι κι αν επιλέξουν θα είναι επίπονο, δαπανηρό και κυρίως χρονοβόρο.
Ηδη η «αστάθεια» του διαφράγματος είναι ολοφάνερη. Γι' αυτό έγιναν «οι απαραίτητες εργασίες αντιστήριξης για την προσωρινή σταθεροποίηση του επιστυλίου του διαφράγματος, το οποίο φαίνεται να στηρίζεται ασταθώς», όπως σημειώνεται στη χθεσινή ανακοίνωση. Δεν ήταν μόνο το επιστύλιο του διαφράγματος που χρειαζόταν αντιστήριξη, αλλά και ο τοίχος των Σφιγγών που παρουσιάζει εμφανείς ρωγμές.
Προβλήματα υπάρχουν και έξω από το μνημείο όπου κατασκευάστηκε «προσωρινή στραγγιστική αύλακα, στην εξωτερική περίμετρο του περιβόλου, για την ευχερή απορροή ομβρίων υδάτων και τοποθέτηση στεγανωτικής μεμβράνης, πίσω από την περιοχή του υπάρχοντος στεγάστρου προστασίας της εισόδου στον τάφο». Αυτό που μας λένε είναι ότι εκτός από τα αυλάκια που άνοιξαν, το στέγαστρο που έστησαν στην είσοδο, κάλυψαν τον τάφο με νάιλον για να τον προστατεύσουν. Αλλά πώς θα τον προστατεύσουν όταν η βροχή θα πέφτει με φόρα σαν καταρράκτης από την απόκρυμνη πλαγιά, που οι ίδιοι δημιούργησαν ακριβώς πίσω του; Μένει λοιπόν να επιλυθούν αυτά τα προβλήματα για να «ξεκινήσουν οι ανασκαφικές εργασίες εντός του μνημείου».
Οσον αφορά την εκτίμηση των ανασκαφέων ότι η αμμώδης επίχωση που βρήκαν εντός του ταφικού οικοδομήματος έγινε για τη σφράγιση και προστασία του από πιθανούς τυμβωρύχους, άρα ο τάφος είναι ασύλητος -κάτι που επανέλαβε χθες ο υπουργός Πολιτισμού Κ. Τασούλας- «διαψεύδεται» από τους περιηγητές του 19ου αιώνα, οι οποίοι αποτύπωσαν το λόφο Καστά και τον τάφο στις όχθες της λίμνης Κερκινίτιδας πριν αυτή αποξηρανθεί στη δεκαετία του 1930 και ξαναφτιαχτεί επί Κωνσταντίνου Καραμανλή μαζί με το φράγμα του Στρυμόνα, 60 χλμ. βορειότερα.
Ο Γάλλος περιηγητής Esprit Marie Cousinery είδε το 1831 τον λόφο Καστά εμπρός σε μία μεγάλη λίμνη που δεν υπάρχει πια. Η στάθμη κάθε λίμνης δεν είναι σταθερή, ούτε και οι όχθες της. Συνεπώς κάθε φορά που πλημμύριζε ο Στρυμόνας, που ήταν ένα πλωτό ποτάμι στην αρχαιότητα και συνδεόταν με τη λίμνη, εξ ου και αναφέρεται στις αρχαίες πηγές πως η Κερκινίτιδα είχε «ωραία αγκυροβόλια» (απ' όπου ξεκίνησε και η εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ασία), δεν αποκλείεται να κατέκλυζε με λάσπη ολόκληρο τον τάφο. Οι γνωρίζοντες τη γεωμορφολογία του τόπου δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο να βρέθηκε κάποτε ο τάφος στον πάτο της λίμνης ή να έπλεε σαν νησάκι. Οπότε, πρέπει να εύχονται οι ανασκαφείς του μνημείου να μην ξανασυμβεί κάτι τέτοιο επί των ημερών τους, με τον τάφο ανοικτό όπως είναι σήμερα.
Πηγή: enet.gr
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.