Αν θέλεις να κάνεις ένα αξιόπιστο πολιτικό τεστ στην Ελλάδα για να μάθεις τι πολιτικό καπνό φουμάρουν οι Έλληνες, ρώτα μας σχετικά με αυτό που όριζα σε ένα άρθρο μου ως «τα τέσσερα κακά της μοίρας μας» (: φοροασυλία, φοροδιαφυγή, φοροκλοπή και εισφοροδιαφυγή). Η θέση του καθενός πάνω σε αυτά, έτσι όπως θα μπορούσε να διερευνηθεί από έναν «γνωστικό ψυχολόγο», θα απέδιδε με σαφήνεια το γνωστικό μοντέλο που δομεί τις πραγματικές οικονομικές σχέσεις και συμπεριφορές, καθώς και τις πολιτικές στάσεις στην Ελλάδα. Θα έδειχνε με μια κουβέντα πού βαδίζουμε και προς τα πού πάμε με αυθεντικά στοιχεία πολιτικοοικονομικής μικρο-ανάλυσης.
Αν κρίνω από την ανάδραση αναγνωστών μου σε αυτό το άρθρο μου, θα έλεγα πως υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις πως η ελληνική κοινωνία, εκτός από συντηρητική, είναι όχι απλώς ανεκτική στα τέσσερα κακά της μοίρας μας, αλλά μάλλον τα θεωρεί ως τις τέσσερις αρετές του Έλληνα. Μάλιστα, η φοροασυλία, η φοροδιαφυγή, η φοροκλοπή και η εισφοροδιαφυγή αποτελούν το αποτέλεσμα της ερμηνευτικής διάστασης του Έλληνα ως προς το πολιτικό φαινόμενο στην πατρίδα μας!
Η πλειονότητα ίσως των ελλήνων αποδίδει νόημα στην δυσμενή κοινωνικοοικονομική κατάσταση που βιώνει, νομιμοποιώντας πολιτικά την φοροασυλία, την φοροδιαφυγή, την φοροκλοπή και την εισφοροδιαφυγή. Αν μάλιστα τύχει και τους «ζορίσεις» - όπως επιχείρησα κάμποσες φορές, προκαλώντας να εμβαθύνουμε στο γνωστικό μοντέλο που αφορά στην δομή και λειτουργία της σημερινής κοινωνίας μας - δυσανασχετούν και υπεκφεύγουν: «Αυτά τα κακά που αναφέρεις και σχολιάζεις Γιαννακόπουλε, οφείλονται στο άδικο φορολογικό σύστημα. Αν εφαρμοστεί κάποτε ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα όλα αυτά θα εκλείψουν», μού απαντούν κάποιοι που δεν έχουν πρόβλημα να εμφανίζονται είτε ως δεξιοί-πατριώτες, είτε ως άνθρωποι της αγοράς ή σοσιαλιστές.
Και αυτό ενώ ήδη από την εποχή του David Émile Durkheim, χιλιάδες κοινωνιολογικές και πρόσφατα ψυχολογικές έρευνες έχουν καταλήξει στο αντίθετο. Αφήστε τα «κόλπα» συμπατριώτες και μας πήραν χαμπάρι διεθνώς… δεν συσχετίζεται το πράγματι άδικο φορολογικό καθεστώς στην Ελλάδα με την φοροασυλία, την φοροδιαφυγή, την φοροκλοπή και την εισφοροδιαφυγή, όπως το εννοείτε οι περισσότεροι, αλλά διαφορετικά: τα τέσσερα κακά της μοίρας μας αποτελούν την βασική δομή του φορολογικού καθεστώτος στην Ελλάδα, και πλέον το «δίκαιο» και το «άδικο» έχουν πάψει να αναφέρονται σε αυτά, αλλά υπερβαίνοντας τις πραγματικές οικονομικές σχέσεις, ορίζονται γενικά στο επίπεδο της άμεσης και έμμεσης φορολογίας.
Όχι, αγαπητοί μου, αν δεν ξεκινήσεις από τα τέσσερα κακά της μοίρας μας, αν δεν χτυπήσεις την πλέον χυδαία ανισότητα που προκαλούν αυτά - στη βάση μάλιστα των κοινωνικοοικονομικών σχέσεων - είναι αδύνατον να κατασκευάσεις ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, που ασφαλώς θα είχε έννοια μόνον ως διανεμητικός μηχανισμός από πάνω προς τα κάτω και με αντιστροφή της αντικοινωνικής έως σήμερα σχέσης, έμμεσοι προς άμεσους φόρους. Αυτό διδάσκει η ανθρώπινη εμπειρία και όλα τα άλλα είναι κουβεντούλες απόλυτα διεφθαρμένων υπάρξεων, που μάλιστα θεωρούν τους εαυτούς τους ηθικούς πολίτες και πατριώτες που αγωνιούν και μάχονται για το εθνικό συμφέρον!
Ελάτε τώρα μεταξύ μας, κλεφταράδες και μαφιοζούλιδες είναι οι περισσότεροι εκ των επιχειρηματιών στην Ελλάδα, όπως και αφάνταστα κακομαθημένοι: έχουν μάθει τα φορολογικά υποζύγια να είναι σε σταθερή βάση - κατά 80% - οι εργαζόμενοι, οι οποίοι ασφαλώς δεν μπορούν να ξεφύγουν από την τσιμπίδα της εφορίας. Αυτοί οι μικροί, μεσαίοι και μεγάλοι επιχειρηματίες στηρίζουν τόσα χρόνια τον δικομματισμό ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ακόμη και σήμερα, όπου η χρόνια ύφεση την οποία επέφερε η συντεταγμένη πτώχευση με εσωτερική υποτίμηση έχει βυθίσει την αγορά στο τέλμα και τα «λουκέτα» συναγωνίζονται σε ρυθμό μεγέθυνσης την ανεργία.
Ακόμη και σήμερα που υποτίθεται πως οι εισπρακτικοί μηχανισμοί κάνουν την δουλειά τους με μεγαλύτερη ευσυνειδησία, λόγω τρόικας! Παραμύθια! «Πώς τα πας με την εφορία», ρωτούσα τον Ιούλιο, έναν μεγαλούτσικο επιχειρηματία στον τουριστικό κλάδο σε πολυ-τουριστική περιοχή της βορειοδυτικής Ελλάδας. «Δεν είσαι καλά, σε μένα δεν τολμούν καλά-καλά να περάσουν. Ξέρουν πως αν με κυνηγήσουν θα τους κόψω τα πόδια», μου απάντησε επακριβώς!
Πώς άραγε θα μπορούσε να τους «κόψει τα πόδια» ο έλληνας επιχειρηματίας; Όπως απείλησαν έλληνες κορυφαίοι φοροφυγάδες, φοροκλέπτες και απολαμβάνοντες φορολογική ασυλία να κόψουν τα πόδια της διευθύντριας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Κριστίν Λαγκάρντ, ή κάπως αλλιώς;
Δεν είμαι σίγουρος, αν και πιστεύω πως καί έτσι, εκτός από την χρησιμοποίηση πολιτικών και διοικητικών μέσων, που ο δικομματισμός προσφέρει για την προστασία της επιχειρηματικότητας, ειδικά στους πλέον σημαντικούς στην Ελλάδα κλάδους των υπηρεσιών.
Καθόλου δεν με εκπλήσσει η είδηση πως η Κριστίν Λαγκάρντ δέχτηκε απειλές για τη ζωή της όταν μίλησε για τη φοροδιαφυγή στην Ελλάδα. Όποιος εκπλήσσεται, προφανώς δεν γνωρίζει πού ζει, ή απλώς η φαινομενική «έκπληξή» του είναι έκφραση της περιέργειας: ποιος άραγε μεγαλοπαράγοντας να φοβάται τόσο πολύ την Κριστίν Λαγκάρντ, που έφτασε να απειλεί ακόμη και την ζωή της, εξαναγκάζοντάς την - όπως δήλωσε στους Financial Times - να αυξήσει τα μέτρα της προσωπικής της ασφάλειας;
Έλα ντε, ποιος φοβάται την Κριστίν Λαγκάρντ, που συνεχίζει να σχολιάζει δεικτικά: «Ο κλάδος της ναυτιλίας πληρώνει πραγματικά φόρους; Οι άλλοι; Δεν νομίζω ότι είναι έτσι». Ασφαλώς και δεν είναι έτσι, είναι αλλιώς και μοναδικώς στην Ελλάδα της κορυφαίας διαπλοκής, η οποία για να νομιμοποιείται πολιτικά επιτρέπει και στην «μαρίδα» να επιζήσει αποφεύγοντας τα δίχτυα της εφορίας. Άλλωστε καί από την «μαρίδα» των επιχειρηματιών τρέφονται οι μεγάλοι της διαπλοκής! Και έτσι μια βιολογική σχέση συνδέει την επιχειρηματικότητα στον τόπο μας με την διαπλοκή και το πολιτικό σύστημα. Μια πατριωτική σχέση πατρωνίας και αλληλεγγύης, που σε περιόδους οικονομικής κρίσεως μπορεί να ξεπεράσει τα όρια της «πατριωτικής συνομωσίας», ουσιαστικά εναντίον των εργαζομένων, και να μεταβληθεί σε καθαρά μαφιόζικη σχέση.
Ήταν ακριβώς αυτή η μαφιόζικη σχέση που έκλεισε τα στόματα και σταμάτησε την έρευνα ξένων ΜΜΕ για την πραγματική διάσταση της φοροασυλίας, της φοροδιαφυγής, της φοροκλοπής, της εισφοροδιαφυγής και της ευρύτερης παραοικονομίας, που χαρακτηρίζουν ελληνικό κράτος και κοινωνία, από πάνω έως κάτω.
Έγραψα πως η αναγκαία θεσμική επανίδρυση του ελληνικού κράτους πρέπει να ξεκινήσει ακριβώς από τον δραστικό περιορισμό των «τεσσάρων κακών της μοίρας μας». Αν δεν ξεκινήσουμε από εκεί στη βάση ενός σοσιαλ-δημοκρατικού φορολογικού συστήματος που θα υποστηρίζει ένα Κράτος Δικαίου και Ευημερίας, προφανώς αυταπατώμεθα, ή προδήλως υποστηρίζουμε την παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας και εθνικής οικονομίας, για τις οποίες δήθεν θρηνούμε, οργιζόμαστε και αγανακτούμε!
Τουλάχιστον ας σταματήσει η υποκρισία! Ο μεγαλύτερος Εχθρός της κοινωνικής προόδου στην Ελλάδα δεν είναι η Κριστίν Λαγκάρντ, αλλά η φοροασυλία της διαπλοκής και η γενικότερη παραοικονομία του πελατειακού καθεστώτος που κυβερνά την χώρα, την οποία το ίδιο πτώχευσε, παζαρεύοντας με το Βερολίνο, την Ουάσιγκτον και τη Νέα Υόρκη την διάσωσή του. Για το μόνον πράγμα που θα μπορούσε ένας νουνεχής άνθρωπος να κατηγορήσει την τρόικα, είναι πως υποχώρησε και συμβιβάστηκε, εξυπηρετώντας πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες των επιμέρους παραγόντων της, με το καθεστώς των «τεσσάρων κακών της μοίρας μας» και τις απαιτήσεις της διαπλοκής, πετώντας το μπαλάκι των ευθυνών στην όμηρο των διαπλεκομένων ελληνική κυβέρνηση.
Και σήμερα που η βραδιά γίνεται άγρια, ανεξέλεγκτη, με απρόβλεπτη κατάληξη για όλους τους διαπλεκόμενους, εξαιτίας νέων πιέσεων της τρόικας, το πάρτι της διαπλοκής παίρνει φωτιά, με τους κορυφαίους διαπλεκόμενους να χωρίζονται σε δύο στρατόπεδα. Το ένα από αυτά δεν αποκλείεται να χρησιμοποιήσει εναντίον του άλλου και την Λαγκάρντ, μια και το «άλλο» δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει εναντίον του πρώτου την περίφημη «λίστα» της! Μεταξύ Λαγκάρντ και της «λίστας-Λαγκάρντ» εξελίσσεται το μεταμεσονύκτιο, μαφιόζικο πάρτι της διαπλοκής και χάνεται η πραγματική νέα ημέρα για τους έλληνες. Πατριώτες, μαγκίτες και καραμπουζουκλίδες, αγανακτισμένοι αντιμνημονικακοί και αγανακτισμένοι με τον Χαρδούβαλη μνημονιακοί, αφήστε τα «σάπια» και φροντίστε πριν την αναγέννηση της επιχειρηματικότητας σε υγιή βάση στην Ελλάδα, παράλληλα με την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, να καταλάβετε πως αυτός που φοβάται την Κριστίν Λαγκάρντ είναι εκείνος που σε φθείρει και σε διαφθείρει περισσότερο, αφήνοντας άλλους να ολοκληρώσουν την βρώμικη δουλειά που συνήθως οδηγεί σε αργό θάνατο, εάν οι ανάγκες της ελληνικής μαφίας δεν απαιτήσουν ταχύτερες διαδικασίες!
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.