Το εγχειρίδιο του καλού αριστερού κυβερνήτη, γράφεται ανάποδα: πρώτα δομούμε το οπισθόφυλλο, το οποίο δεν αποτελεί κάποιο προσωρινό έστω τέλος μιας ιστορίας, με την μορφή της σύνοψης, αλλά την προσβολή της ίδιας της κανονικότητας που ορίζει τι είναι «εγχειρίδιο», τι είναι καλό και τι κακό στη διακυβέρνηση, πώς πρέπει να κυβερνάς και πώς δεν πρέπει, πως τεκμηριώνεις την ηγεμονική σου παρέμβαση, πώς νομιμοποιείς την πολιτική σου ταυτότητα, πώς χρησιμοποιείς τους παλιούς θεσμούς του κράτους και κατασκευάζεις νέους…
Μια κανονιστική αριστερά δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις σημερινές ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, που ασφαλώς διαμορφώνονται ιστορικά ως αποτέλεσμα αναθεωρήσεων και αναδιαρθρώσεων στις παραγωγικές και κοινωνικοοικονομικές σχέσεις εντός του υπό διαμόρφωση μετανεωτερικού ευρωπαϊκού προτύπου. Η Ελλάδα έχει σήμερα ανάγκη από μια κυβέρνηση αντικανονιστικής αριστεράς και με την πεποίθηση αυτή ξεκινώ να συντάσσω το οπισθόφυλλο του εγχειριδίου του σύγχρονου, καλού αριστερού κυβερνήτη.
Το θεμελιώδες για τον αριστερό κυβερνήτη είναι να κατανοήσει πως αυτό που θα μπορούσε να εμπνεύσει την σημερινή ελληνική κοινωνία προς μια σοσιαλ-δημοκρατική προοπτική, δεν είναι η αντίδραση στην πνιγηρή αίσθηση της λιτότητας, ούτε η αίσθηση της προσβολής της νεοελληνικής ιστορίας ως ιστορική μνήμη εθνικής χειραφέτησης, αλλά η αίσθηση της ιστορίας ως δημοκρατικό φαινόμενο: δηλαδή η αίσθηση πως μέσω της πολιτικής συμμετοχής και μόνον μπορεί το οίκημα-Ελλάς να μετατραπεί σε οικία για τον κάθε έλληνα.
Αυτό είναι το «μυστικό» της καλής διακυβέρνησης από έναν σύγχρονο έλληνα αριστερό ηγέτη. Έτσι εμπνέουμε έναν απογοητευμένο και σε μεγάλο βαθμό αποχαυνωμένο λαό που κινείται μεταξύ ωχαδερφισμού και συμπλεγματικής αντίδρασης, ή σαδομαζοχιστικής ταύτισης ως προς την τρόικα.
Ο ελληνικός λαός έχει ανάγκη να αποκτήσει ξανά την αίσθηση της ιστορίας του στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής ιστορίας - the Greek sense of European history! Αυτό θα κάνει τον κάθε έλληνα να αισθανθεί ξανά «ζεστό σπιτάκι» του την σημερινή Ελλάδα, εντός της οποίας, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο της κρίσης, νοιώθει πλέον καθημερινά ολοένα και περισσότερο αποξενωμένος. Και αυτό πραγματοποιείται με υλιστικό, πραγματιστικό και όχι μυθοπλαστικό, ιδεαλιστικό ή αμιγώς ιδεολογικό τρόπο. Αυτό πραγματοποιείται θεσμικά…
Ο σύγχρονος έλληνας αριστερός κυβερνήτης, λοιπόν, πρέπει να μιλήσει τη γλώσσα των δημοκρατικών θεσμών. Κάθε του κουβέντα, κάθε του δημόσια παρέμβαση πρέπει να ορίζει νέους θεσμούς διακυβέρνησης, που να αντιστοιχούν σε νέους θεσμούς (πολιτικής) συμμετοχής των πολιτών στις αποφάσεις. Δι’ αυτών των θεσμών και μόνον θα μπορούσε ο έλληνας να αποκτήσει ξανά την αίσθηση της ιστορίας του, που αποτελεί κρίσιμη συνθήκη για πολιτική αλλαγή.
Αυτό εννοώ μιλώντας για την ανάγκη θεμελίωσης μιας αντικανονιστικής αριστεράς. Είναι δραματικό σφάλμα η πλειονότητα των προβεβλημένων αριστερών να ορίζει - ασυνειδήτως ασφαλώς- την σημερινή πραγματικότητα στην Ελλάδα ως εξωτερικό μακροοικονομικό φαινόμενο (πχ. χρέος και βιωσιμότητά του), ή ως εξωτερικό μακροπολιτικό φαινόμενο (πχ. γερμανική νεοηγεμονία στην ΕΕ). Αν η πραγματικότητα, αγαπητοί αναγνώστες, βρίσκεται «out there» ο ελληνικός λαός αποκλείεται να αποκτήσει αυτό που αναζητώ και αναφέρω στο «οπισθόφυλλο του εγχειριδίου του καλού αριστερού κυβερνήτη»: την αίσθηση της ιστορίας του και την αίσθηση της ιστορικότητάς του στην συγκυρία.
Μίλησε, λοιπόν, αριστερέ ηγέτη, την γλώσσα της πολιτικής συμμετοχής και ασφαλώς της αξιοκρατίας και της «ανοιχτής κοινωνίας», για να ορίσεις την πραγματικότητα έξω από την κανονικότητα του «out there» - έξω από το κανονιστικό πλαίσιο, στο οποίο εντάσσει σήμερα την ελληνική κοινωνία και τις ελληνικές πολιτικές η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και τόσοι άλλοι γύρω από αυτήν. Μετέτρεψε το οίκημα-Ελλάς - που σήμερα βρίσκεται υποθηκευμένο στο διεθνές κεφάλαιο των θεσμικών και επίσημων δανειστών των ελληνικών τραπεζών και του δημοσίου - σε ζεστή οικία για τον κάθε έλληνα! Κάνε μέ θεσμικό, δημοκρατικό τρόπο την Ελλάδα από άψυχο, υποθηκευμένο house, home! Εισάγαγε εδώ και τώρα και δεσμεύσου, νέους/σε νέους θεσμούς πολιτικής συμμετοχής για όλες τις αποφάσεις που αφορούν σε κρίσιμες πτυχές του εθνικού συμφέροντος!
Πρόσφερε την αίσθηση της ιστορίας στους έλληνες, μέσω μιας αντικανονιστικής προσέγγισης των ελληνικών πολιτικών, κρατώντας για το κοινοβούλιο και την κοινωνία των πολιτών την διαβούλευση και περνώντας την ευθύνη των τελικών αποφάσεων στο εκλογικό σώμα. Δώσε στους έλληνες την αίσθηση πως γράφουν την ιστορία τους με την πολιτική τους συμμετοχή στην συγκυρία και όχι την αίσθηση πως ήρθε η ώρα η αριστερά να γράψει ιστορία ή - ακόμη χειρότερα - να ξαναγράψει την ιστορία.
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.