της Χαράς Μαζίδη
Κάθομαι εδώ στην άκρη του γιαλού και έρχεσαι και με χαϊδεύεις θάλασσά
μου. Όταν ο ήλιος είναι καυτός…ιδρώνω, καίγομαι και το κορμί μου θέλει τη
δροσιά σου. Αν με έβλεπε κανείς έτσι αφημένο στην παραλία ίσως και να μην ήξερε
τι κάνω όλη μέρα, τι αισθάνομαι και τι ζητώ…Σ' αγναντεύω απλά… Γύρω μου
εκατοντάδες άλλα κοχυλάκια και λογής λογής μικρά πλασματάκια. Όλα κουρνιάζουμε
στην άμμο…όλα ακούμε το θρόισμα των
φύλλων, όλα το βράδυ βλέπουμε τα αστέρια…όλα τα κοχύλια χαιρόμαστε την
καθημερινότητα σ' αυτή τη μικρή άκρη της παραλίας.
Δεν ξέρω τι νιώθουν τα άλλα…εγώ όμως είμαι μοναδικό και το νιώθω σε
κάθε κύτταρο μου…ειδικά όταν έρχεσαι και με χαϊδεύεις πότε γαλήνια και πότε
άγρια στέλνοντας τα κύματα κοντά μου. Με φιλάς και ξάφνου όλα γίνονται
αιωνιότητα. Οι στιγμές δεν έχουν χρονικό όριο και η ψυχή μου γαληνεύει.
Έτσι και χθες …ήρθες σιγά-σιγά και δρόσισες το κορμί μου με θαλασσινό
νερό . Όχι δεν γράφονται όλα. Όχι δεν εξηγούνται όλα. Καμιά φορά ούτε
χρωματίζονται. Ίσως μόνο να μπορούν να γίνουν τραγούδι, που θα μπορεί να
ακουστεί όσο και αν ταξιδέψουμε στο χρόνο.
Έτσι και εχθές. Όταν θάλασσα μου με άγγιξες και σ' αγκάλιασα και
παίξαμε με τους κόκκους της αμμουδιάς και τα ξερά απ' τον ήλιο φύκια…
Όταν όλα έγιναν φως λευκό του ονείρου, ήρθε το καλοκαιρινό αεράκι και
έπαιξε το τραγούδι της ζωής μέσα σε ένα άδειο μπουκάλι, που το κρατούσε ένα
κορίτσι κοιτάζοντας το ορίζοντα.
Και αν ποτέ δεν έρθεις να μ' αγκαλιάσεις ξανά, ή με ένα κύμα οργισμένο
με κάνεις να χαθώ στον υπέροχο βυθό σου….εγώ πάντα θα θυμάμαι..
Θα έχω στα αυτιά μου αυτό το σιγανό τραγούδι, που ο αγέρας έπλασε
ζωγραφίζοντας την αγάπη.
-το κοχύλι-
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.