Το θέατρο και οι θεατρίνοι της πολιτικής και οικονομικής ζωής στην Ελλάδα βρίσκονται μπροστά στα μάτια κάθε έλληνα και διεκδικούν να κυβερνήσουν το μυαλό του και να ρυθμίσουν την εκλογική του συμπεριφορά, ενώ η πραγματικότητα που οδηγεί αντικειμενικά σε εκλογές, λανθάνει «εκεί έξω», πίσω από ένα πυκνό πέπλο άγνοιας που διαμορφώνει η μυθοπλασία, η κινδυνολογία και η χυδαιότητα των ημερών
Εκεί, «out there» και όχι εδώ στον ελληνικό Τύπο και στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ της χώρας μας, θα βρεις – στον βαθμό που σε ενδιαφέρει – τον αιτιατό μηχανισμό που δρομολόγησε την πρόωρη διάλυση της βουλής και την φαινομενικά αιφνίδια και δήθεν παρά την βούληση της πολιτικής ηγεσίας, καταφυγή στην κάλπη των γενικών εκλογών. Η συγκυβέρνηση μπλόκαρε εντελώς και βρίσκεται στο απόλυτο αδιέξοδο, εξαιτίας από την μία πλευρά, της δραματικής αποτυχίας του προγράμματος της τρόικας για την Ελλάδα (: αριθμητικές προσεγγίσεις, εκτιμήσεις και οικονομική στρατηγική) και από την άλλη, του τυχοδιωκτικού τρόπου με τον οποίο η ίδια (η συγκυβέρνηση) επιχείρησε να εναρμονίσει τον πελατειακό της χαρακτήρα με τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και κυρίως τις θεσμικού χαρακτήρα δεσμεύσεις που προκύπτουν από τις δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια με τους εταίρους μας και το ΔΝΤ.
Εάν δεν οδηγούμασταν τώρα αμέσως σε εκλογές με νομιμοποιητικό παράγοντα την ανικανότητα αυτής της βουλής να εκλέξει νέο ΠτΔ, είναι βέβαιο πως θα έπρεπε να εφευρεθεί κάποιο άλλο πρόσχημα το οποίο θα εμφανιζόταν ως υπέρτατο κώλυμα για την ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων της συγκυβέρνησης σε συνάρτηση με την ολοκλήρωση της τελευταίας αναθεώρησης του προγράμματος της τρόικας. Είναι, αγαπητοί αναγνώστες, η ίδια η οντολογία της ελληνικής κρίσης, σε συνδυασμό με την πολιτικοθεσμικώς ευρωπαϊκή και διεθνώς χρηματοπιστωτική σχηματοποίησή της, που βρίσκεται σε αδιέξοδο διαχείρισης, το οποίο μόνον με εκλογές ή χούντα θα μπορούσε να αρθεί.
Είναι, με μια κουβέντα, η μορφή της ελληνικής κρίσης που δεν θα μπορούσε να εξελιχθεί προς οικονομική αποκλιμάκωση - με απότομες ωστόσο πολιτικές κλιμακώσεις - χωρίς διαδοχικές γενικές εκλογές, στο βαθμό που η πιθανότητα χούντας έχει αποκλειστεί από όλους τους παράγοντες επιρροής στο ζήτημα. Είναι, δηλαδή, έτσι κατασκευασμένη η ευρωπαϊκή κρίση, που τεχνητά και παράδοξα εμφανίζεται ως αποκλειστικά ελληνική κρίση, η οποία για την διαχείρισή της στη συνέχεια, στο γενικό πολιτικώς νομιμοποιητικό πεδίο όπου αυτή εντάσσεται, έχει ανάγκη τις πρόωρες εκλογές σήμερα και όχι μια κυβέρνηση τύπου Παπαδήμου.
Το αδιέξοδο στο επίπεδο της εθνικής μας οικονομίας εξαιτίας της παράλληλης και σε μεγάλο βαθμό άναρχης, δραστικής μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος και του εμπορικού ελλείμματος με μακρόχρονη ύφεση, υπό δραματικά υπερτιμημένο μέσο συναλλαγών, που μείωσε το ΑΕΠ γύρω στο 30% και εκτόξευσε το άθροισμα ανεργίας-ημιαπασχόλησης- υποαπασχόλησης περίπου στο 40% του εργατικού δυναμικού, δεν θα μπορούσε ποτέ να αντιμετωπισθεί στο πλαίσιο της πολιτικής συναίνεσης (στο απολιτικό κέντρο). Εδώ απαιτείται η πρόκληση πολιτικής κρίσης και ασφαλώς η διεξαγωγή εκλογών, αν φυσικά επιθυμούμε μάνατζμεντ στο επίπεδο των αστικών και μετα-αστικών δημοκρατικών (: κοινοβουλευτικών) θεσμών.
Σε αυτό θα συμφωνούσαμε νομίζω όλοι οι πολιτικοί επιστήμονες που έχουμε εξειδικευτεί στη διαχείριση κρίσεων και διαθέτουμε εμπειρία σε αφορμισμένες στρατηγικές αντιμετώπισης κρίσεων. Σε αυτό που ίσως διαφωνούσαμε θα ήταν η μορφή της πολιτικής κρίσης που θα έπρεπε να «κατασκευάσουμε» για να δώσουμε συγκεκριμένη μορφή στην διαδικασία αντιμετώπισης όλων των πλευρών, ή συγκεκριμένων πλευρών της οικονομικής κρίσης. Το πρώτο εξαρτάται από το δεύτερο. Η διάσταση της πολιτικής κρίσης στην Ελλάδα εξαρτάται από το πώς οραματίζεσαι να αντιμετωπίσεις το σημερινό οικονομικό αδιέξοδο που αφορά στην χώρα και το τεράστιο Κοινωνικό Ζήτημα που έχει προκληθεί ως παράπλευρη συνέπεια της άναρχης και ταυτόχρονης μείωσης δημοσιονομικού και εμπορικού ελλείμματος υπό χρηματοπιστωτική καραντίνα και σκληρό νόμισμα.
Με μια κουβέντα, υπό το συγκεκριμένο ευρωπαϊκό και διεθνές σχήμα που ορίζει την ελληνική κρίση, η πολιτική κρίση με διέξοδο τις εκλογές είναι μέσο και αιτιατός μηχανισμός της διαδικασίας που αφορά στην διαχείριση της εξέλιξης της κοινωνικής και οικονομικής κρίσης στην χώρα μας: στην αντιμετώπιση της κρίσης, αν προτιμάτε. Μόνον που η μορφή αυτής της πολιτικής κρίσης σχηματοποιείται υπακούοντας στις ανάγκες και στην στρατηγική εκείνων των παραγόντων που επιδιώκουν να μην απολέσουν τον έλεγχο των ελληνικών πολιτικών και της αγοράς. Είναι ενιαίο το μέτωπο αυτών των παραγόντων; Όχι, υπάρχουν διαφορές (:διαφορετικά συμφέροντα) μεταξύ Βερολίνου, Ουάσιγκτον και τρίτων (άλλων ευρωπαίων, ρώσων, κινέζων, κλπ). Και στο πλαίσιο αυτών των ανταγωνιστικών συμφερόντων διαμορφώνεται αυτή την στιγμή το γενικό σχήμα της ελληνικής πολιτικής κρίσης της συγκυρίας, το οποίο χαρακτηρίζεται από μπλόφα, βρώμα, χυδαιότητα, καραγκιοζιλίκια, εξωφρενική κινδυνολογία και δυστυχώς για όλους μας, δραματική υπονόμευση του περιεχομένου των θεσμικών λειτουργιών της πολιτείας και των οργάνων της.
Ο κάθε ένας εξωτερικός παράγοντας που εμπλέκεται στην ελληνική κρίση, επιχειρεί αυτή την στιγμή να προσδώσει στην πολιτική κρίση που κατασκευάζεται στην Ελλάδα, μία τέτοια μορφή που να εξυπηρετεί τα δικά του διεθνοπολιτικά, οικονομικά, γεωπολιτικά και στενά ευρωπαϊκά συμφέροντα. Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής ανάπτυξης συμφερόντων ανασυντάσσονται και αναδιαρθρώνονται ασφαλώς συμμαχίες που επηρεάζουν τόσο την ελληνική διαπλοκή, όσο και το πολιτικό μας σύστημα.
Σήμερα, ακόμη και αυτοί που από δεξιά ή αριστερά προπαγανδίζουν λύσεις για την καθυστέρηση της διεξαγωγής εκλογών – αν φυσικά δεν πρόκειται για χαζούληδες-παπαγάλους - δεν αποσκοπούν στην διατήρηση αυτής της βουλής, αλλά στην διαμόρφωση μιας μορφής πολιτικής κρίσης που θα οδηγήσει σε εκλογές με τους ίδιους στο ρόλο των συνετών, συναινετικών, μυαλωμένων και υπεύθυνων πατριωτών, οι οποίο δήθεν απεχθάνονται τις πολιτικές συγκρούσεις, φοβούμενοι τον εθνικό διχασμό… και άλλα τέτοια παραμύθια για το πόπολο!!!
Όλοι τις εκλογές έχουν στο μυαλό τους και τα υπόλοιπα είναι στρατηγικές μεθοδεύσεις ή απλώς πολιτικάντικα καμώματα, έτσι ώστε να διαμορφωθεί μια φαντασιακή προεκλογική εικόνα για τον κάθε έναν, η οποία θα τον βοηθήσει να βρεθεί με ελκυστικό προφίλ στη κάλπη, για να διεκδικήσει την ψήφο που θα νομιμοποιεί πολιτικά την «υπεύθυνη» αναφερόμενη ταυτότητα του!
Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει να «δεις» και τον «βούρκο» που αναπαρίσταται στα σημερινά πρωτοσέλιδα του ελληνικού Τύπου. Προβληματιστείτε, αγαπητοί αναγνώστες, για την δραματική διάσταση που δίνεται σε διάφορες «βρώμικες υποθέσεις» που αφορούν σε καταγγελλόμενα φαινόμενα εξαγοράς βουλευτών, έτσι ώστε αυτή η βουλή να εκλέξει νέο Πρόεδρο και να μην διαλυθεί. Είναι σαν σχεδόν όλοι να περίμεναν ένα τέτοιο συμβάν (ένα τέτοιο παιχνιδάκι απόλυτης φαιδρότητας) για να διασκεδάσουν την πραγματικότητα που οδηγεί αναπόδραστα στην ανάγκη διεξαγωγής εκλογών, ώστε να μπορέσουν οι εξωτερικοί παράγοντες που ελέγχουν την ελληνική κρίση να περάσουν στο επόμενο στάδιο διευθέτησής της, χωρίς να προκληθεί μείζον πολιτικό και οικονομικό πρόβλημα στην ευρωζώνη και στην ΕΕ!
Είμαι βέβαιος ότι σε λίγες μέρες όλοι αυτοί οι ελληνικοί παράγοντες που οδήγησαν στην μεγαλύτερη κρίση μετά τον πόλεμο και διαχειρίζονται με άθλιο τρόπο τις κοινωνικές της συνέπειες, θα ισχυριστούν ότι παρά την θέλησή τους πάμε σε εκλογές για να «ξεβρομίσει ο τόπος» με την ψήφο του λαού προς το πρόσωπό τους!!! Συγχωρείστε τα τρία θαυμαστικά (μου), αλλά δεν θα μπορούσα με άλλο τρόπο να δείξω πώς μία ιστορική φάρσα εξελίσσεται σε ένα μοναδικό στην ελληνική ιστορία, καραγκιοζιλίκι!
Ειλικρινά μιλώ, δεν έχω πλέον λόγια για να εκφράσω, όχι ακριβώς την αποστροφή μου σε αυτά που εμφανίζονται ως η απόλυτη σαπίλα ενός καθεστώτος, αλλά στα απίθανα καραγκιοζιλίκια διαφόρων παραγόντων αυτού του καθεστώτος και των ΜΜΕ της διαπλοκής, για να διασκεδαστούν μέσω της μπόχας που αναδύεται από αυτήν την σαπίλα, τα πραγματικά αίτια και οι σχέσεις που οδηγούν σε εκλογές ώστε να καταστεί δυνατή η εφαρμογή εναλλακτικών σεναρίων αντιμετώπισης της κρίσης από το Βερολίνο που βρίσκεται σε (ανταγωνιστική) πλέον συνεργασία με την Ουάσιγκτον. Είμαι σε θέση να γνωρίζω και παίρνω την ευθύνη να σας ενημερώσω, αναγνώστες μου, πως αυτή την στιγμή η γερμανική κυβέρνηση δεν έχει απολύτως κανένα άγχος για να ξεκινήσει διαπραγμάτευση σε μια νέα βάση με μια νέα κυβέρνηση που θα μπορούσε να προκύψει ακόμη και με την αριστερά αυτοδύναμη. Για να μην πω πως δίχως μία νέα βάση διαπραγμάτευσης που θα διευθετεί το ζήτημα του χρέους και των επενδύσεων ώστε να ανοίξει σύντομα ο δρόμος – μέχρι το καλοκαίρι – για την επάνοδο της Ελλάδας στην χρηματαγορά, το αδιέξοδο από την αστοχία του προγράμματος της τρόικας θα μπορούσε να οξύνει την κρίση!
Οι παράγοντες της τρόικας είναι αυτοί που περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον επιθυμούν να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο στην Ελλάδα, έτσι ώστε να ξεκαθαρίσουν και οι ίδιοι την τελική θέση τους και τις διαφορές τους ως προς το ελληνικό ζήτημα. Είναι εύλογο, φαντάζομαι, για τον κάθε νοήμονα πως καμία απολύτως «παραχώρηση» δεν θα μπορούσε να κάνει το Βερολίνο με τεχνικό σύμβουλο το ΔΝΤ από δω και πέρα, σε μία συντηρητική κυβέρνηση που ευθύνεται για την διόγκωση του Κοινωνικού Ζητήματος στην Ελλάδα. Είναι βέβαιο ότι στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα, οποιαδήποτε «παραχώρηση» προς τους συντηρητικούς, θα έφερνε τους παράγοντες της τρόικας σε δυσχερέστερη θέση ενώπιον μίας αυριανής αριστερής κυβέρνησης, την οποία κανείς δεν βλέπει σήμερα πώς θα μπορούσε να αποφύγει. Αυτό, όπως αντιλαμβάνεστε, είναι που φέρνει αντικειμενικά τις εκλογές στις 25 Ιανουαρίου, ενώ όλα τα υπόλοιπα συμβάλλουν στην διαμόρφωση του κλίματος που επιχειρούν να εκμεταλλευτούν οι επιμέρους παράγοντες που εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα στην εκλογική διαδικασία και έχουν ζωτικό συμφέρον από το αποτέλεσμα των εκλογών.
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.