της Χαράς Μαζίδη
Συνέβη κάποια Χριστούγεννα...
που ήταν γεμάτη αγάπη...
για σένα, για εκείνη, για
εκείνον, για τον κόσμο όλο.
Έπεσε χιονιάς...και πάγωσε το
βυθό μέσα της .
Αντί να λιώσει η φωτιά τον πάγο,
έσβησε ο πάγος τη φωτιά.
Πυρκαγιά ήταν , δεν ήταν καμιά
φωτίτσα τόση δα....αλλά ήταν ενοχλητική..
έκαιγε πολύ .
Τόσο που απ’ τη λαχτάρα της να
ζεστάνει μπορεί να σε τσουρούφλιζε αν πήγαινες κοντά.. πολύ κοντά.
Ναι δεν ήξερε από μέτρο, δεν
ήξερε από άνεμο, δεν ήξερε από βροχή, δεν ήξερε από χιόνι και πάγο.
Νόμιζε ότι με τη θέρμη της
μπορούσε να αγκαλιάσει τον κόσμο όλο.
Να ζεστάνει τις καρδιές, να
χαρίσει χαμόγελα, να αγκαλιάσει με τις φλόγες και να γλυκάνει πληγές, να διώξει
φαντάσματα παλιά, να κάνει τα δέντρα να ανθίσουν ξανά εν μέσω του Χειμώνα.
Συνέβη κάποια Χριστούγεννα.
Έκαιγε πολύ.
Ζέσταινε πολύ.
Κανείς δεν ήθελε τόση φλόγα δίπλα
του.
Όλοι φοβούνταν μην καούν.
Μην εξαϋλωθούν.
Μην εξατμιστούν.
Συνέβη κάποια Χριστούγεννα.
Ενώθηκε με το χιονιά.
Πάλεψε χορεύοντας με τις
χιονονιφάδες.
Τραγούδησε τα κάλαντα μαζί με τα
παιδιά.
Συνέβη κάποια Χριστούγεννα.
Έσβησε.
Απότομα.
Ξαφνικά.
Σαν ποτέ να μην είχε ανάψει.
Συνέβη κάποια Χριστούγεννα.
Πέθανε.. γιατί έκαιγε πολύ.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.