Η κάλπη θα δείξει αν ο ελληνικός λαός ήθελε ή δεν ήθελε εκλογές …

Σημειώνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος *

Μέχρι σήμερα έδειξα πώς η χρηματαγορά και η τρόικα εξανάγκασαν τους συγκυβερνώντες Σαμαρά-Βενιζέλο να καταφύγουν, μέσω της πρόωρης κοινοβουλευτικής διαδικασίας εκλογής ΠτΔ, σε γενικές εκλογές. Άρα εκλογές στην Ελλάδα θέλησαν και πέτυχαν οι παράγοντες της τρόικας και η χρηματαγορά, καθώς αρνήθηκαν στους  συγκυβερνώντες την οντολογικώς μετατροπή της κρίσης από στενά οικονομική σε πολιτική.

Πολιτική διαπραγμάτευση δεν κάνεις ποτέ με αυτούς που δηλώνουν πως ασπάζονται την στρατηγική μεταρρυθμίσεων που επιβάλεις και επιχειρούν αλλοπρόσαλλα να εφαρμόσουν το πρόγραμμα σου «προσαρμογής της ελληνικής εθνικής οικονομίας στην ΟΝΕ», το οποίο εσύ ο ίδιος κρίνεις πλέον ως προβληματικό.

Διαπραγμάτευση με τους πολιτικούς συμμάχους μας κάνουμε πριν από τον πόλεμο ή πριν από οποιαδήποτε επιχείρηση αποκλεισμού με ριζική οικονομική αναθεώρηση και μετά από ένα νικηφόρο πόλεμο ή μετά από την επιτυχή κατάληξη της επιχείρησης οικονομικής και διοικητικής αναθεώρησης στο πλαίσιο ενός προγράμματος λιτότητας και όχι μετά από ήττα ή αποτυχία του προγράμματος. Και το πρόγραμμα της τρόικας απέτυχε, αγαπητοί μου! Απέτυχε να ικανοποιήσει τους στόχους του, ενώ επέφερε απρόβλεπτα μεγάλη καταστροφή στην ελληνική κοινωνία και στην αγορά. Συνεπώς, οι  συγκυβερνώντες δεξιοί, κεντροδεξιοί και κεντροαριστεροί από τη μια αποδείχθηκαν ανίκανοι να διαπραγματευτούν πολιτικά την ώρα που έπρεπε και μπορούσαν (πριν από την ένταξη στον ατομικό μηχανισμό), ενώ σήμερα, μετά την αποτυχία του προγράμματος, η έννοια της πολιτικής διαπραγμάτευσης αυτών με την τρόικα εμφανίζεται να είναι ανορθολογική, πολιτικώς απολύτως παράδοξη.  

Αυτά τα ρεαλιστικά, για τους «ρεαλιστές» της διαπλοκής και όλους τους υπολοίπους, που όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης και ύφεσης παρέδιδαν μαθήματα «ρεαλισμού», επιδεικνύοντας στην ουσία τον καιροσκοπισμό τους  και την ασχετοσύνη τους ως προς τις βασικές μεθοδολογίες που ορίζουν και διαπραγματεύονται το πολιτικό φαινόμενο. Αν γνωρίζατε, φίλοι, δεξιοί, κεντροδεξιοί και κεντροαριστεροί την μεθοδολογία του ρεαλισμού και δεν την συγχέατε με τον συντηρητισμό και την σεκιουριτοποίηση του καθεστώτος πατρωνίας και διαπλοκής που υπερασπίζεσθε, θα είχατε εγκαίρως καταλάβει και αποδεχτεί πως πολιτική διαπραγμάτευση με την τρόικα θα έκαναν τελικά οι πολιτικοί σας αντίπαλοι στο εσωτερικό, μια και οι «άνθρωποί» σας στο ελληνικό πολιτικό σύστημα απέτυχαν να κάνουν όταν έπρεπε και επιχείρησαν δειλά-δειλά και άτσαλα να κάνουν όταν …δεν τους έπαιρνε! Όταν πλέον για αυτούς και για εσάς ήταν αργά! Αυτό είναι ρεαλισμός, μια και σας γοητεύει τόσο πολύ η λέξη!

Είναι ρεαλιστική εξέλιξη, λοιπόν, οι εκλογές και «ρεαλιστικότατη» η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς πλέον η πολιτική διαπραγμάτευση είναι ρεαλιστικό ζητούμενο από όλες τις πλευρές που εμπλέκονται στην κρίση για να απεγκλωβιστούν από το αδιέξοδο… και πολιτική διαπραγμάτευση δεν μπορούν πλέον να κάνουν οι «μνημονιακοί».

Παίξατε άτσαλα, χυδαία, φοβικά και δραματικά κινδυνολογικά - σε αντίθεση με τους ομοϊδεάτες σας  στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία και στην Ισπανία - και χάσατε, φίλοι της διαπλοκής και του κυρίαρχου πελατειακού καθεστώτος της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας! Και έτσι οι εκλογές ήρθαν ως το πλέον ρεαλιστικό σενάριο σε μια έστω και υπό δραματική υποχώρηση αστική δημοκρατία.

Και όμως ακόμη και σήμερα, μετά την σκηνοθετημένη - από την ηγεσία της συγκυβέρνησης φυσικά - προσφυγή σε γενικές εκλογές, ισχυρίζεστε πως κανείς δεν ήθελε και θέλει αυτές τις εκλογές και πως είστε βέβαιοι ότι αυτές θα διεξαχθούν σε αντίθεση με την βούληση της πλειονότητας των ελλήνων!!!

Η κάλπη θα δείξει και μόνον αυτή, αγαπητοί μου, αν ο ελληνικός λαός ήθελε ή δεν ήθελε εκλογές … Είστε τόσο πανικόβλητοι, ή απλώς άσχετοι με την επιστήμη της πολιτικής επικοινωνίας, που ασφαλώς δεν ταυτίζεται με την επιστήμη της πολιτικής, που άθελά σας πέφτετε σε μία πρωτοφανή κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης παγίδα: Τοποθετείτε τα κόμματα της συγκυβέρνησης, αλλά και τις «νέες» δυνάμεις που προέκυψαν από την ρευστοποίηση του χώρου της κεντροαριστεράς, σε ένα κοινό στρατόπεδο, εκείνο του «οι εκλογές σήμερα είναι καταστροφή και εναντίον της βούλησης του λαού», με αποτέλεσμα, όσοι αντιλαμβάνονται την ανάγκη πολιτικής διαπραγμάτευσης, κυρίως με τους εταίρους μας, για να διευθετηθεί ρεαλιστικά το πρόβλημα του χρέους και των επενδύσεων, ώστε (ρεαλιστικά επίσης) να υπάρξει βιώσιμη ανάπτυξη στην Ελλάδα και πιθανότητα παραμονής στην ευρωζώνη δι΄ενός σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης, ασφαλώς, να συνθέτουν ένα πλουραλιστικό μεν, αλλά σαφώς αντίπαλο στρατόπεδο.

Μόνον που κι εσείς μιλάτε πλέον για πολιτική διαπραγμάτευση με την τρόικα! Κι έτσι υποπίπτετε ρεαλιστικώς σε μία δραματική αντίφαση, μια και εκλογές σημαίνει πολιτική διαπραγμάτευση, ενώ «οι εκλογές είναι καταστροφή» σημαίνει: φοβάμαι την πολιτική και δεν καταλαβαίνω την έννοια της πολιτικής διαπραγμάτευσης, όπως και τις συνθήκες που την διαμορφώνουν ως πολιτική αναγκαιότητα, φοβάμαι τις δημοκρατικές διαδικασίες, φοβάμαι τον ελληνικό λαό, φοβάμαι, εν τέλει, μήπως τεθώ στο περιθώριο και ο τραπεζίτης Μου, μου κλείσει την πόρτα!

Αν ο ελληνικός λαός κατά πλειοψηφία υποστηρίξει στις εκλογές τις δυνάμεις εκείνες που θεώρησαν τις εκλογές ως το κλειδί επίλυσης ή απλώς ξεμπλοκαρίσματος της ελληνικής κρίσης, θα είναι προφανές ότι δεν ήταν ο ελληνικός λαός που δεν επιθυμούσε εκλογές αυτή την στιγμή. Και τότε θα αποδειχθεί το τεράστιο σφάλμα σας, που ρεαλιστικά θα σας οδηγήσει στο περιθώριο.

Εάν διαθέτατε σοβαρή και σφαιρική γνώση επί του θεωρητικού και εφηρμοσμένου πεδίου της πολιτικής επιστήμης, θα γνωρίζατε ότι υπό τις σημερινές αντικειμενικές συνθήκες που προκαλούνται από την σχέση τρόικα – ελληνική κυβέρνηση – χρηματαγορά, όποιος πάει στις εκλογές με σύνθημα «οι εκλογές είναι καταστροφή», είναι ρεαλιστικό να καταστραφεί ο ίδιος, εάν δεν επιδιώκει απλώς να διαμορφώσει πολιτική νομιμοποίηση που θα δικαιολογεί την βέβαιη ήττα του!

Για όσους ενδιαφέρονται, προσωπικώς πίστευα πως το πανίσχυρο δίκτυο της διαπλοκής και οι άνθρωποί του, όπως και οι υπόλοιποι διαμορφωτές της κοινής γνώμης από την πλευρά του καθεστώτος, αν και αδίστακτοι καιροσκόποι, διέθεταν μια κάποια γνώση πολιτικής επικοινωνίας και μια κάποια ικανότητα στρατηγικής αντίληψης. Σήμερα διαπιστώνω πως είναι «τενεκέδες ξεγάνωτοι» και αυτό δεν είναι καθόλου ευχάριστο ούτε για την ελληνική κοινωνία, ούτε για τον προοδευτικό άνθρωπο ή αριστερό πολίτη, ούτε για εμένα!  

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.