Το Μεγαλύτερο Δώρο από΄Ολα

Του δρα Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς 31-12-2014

[Πλούσια τροφή για σκέψη -αυτές τις μέρες του αναλογισμού, στο γύρισμα του χρόνου- προσφέρει το κατωτέρω άρθρο του γνωστού μας σοφού Αμερικανού καθηγητού Πωλ Γκραικ Ρόμπερτς, που προβάλλει το δραματικό δίλημμα που εγείρεται την αυγή του 2015  μπροστά στους λαούς της Δύσεως.

Μιλώντας για τον γενικό εκφυλισμό αξιών, που ωθεί σε επιστροφή στη βαρβαρότητα, ο Δρ. Ρόμπερτς αναφέρεται πρωτίστως στην πατρίδα του.  Η οποία όμως, με την ισχύ του χρήματος, τής λάμψης, της προπαγάνδας και των όπλων, επέβαλε τα  διαβρωτικά μετα-νεωτερικά δόγματα της « ορθής σκέψης» και τον κανόνα της βίας, σε δυναστικό κανόνα «ορθόδοξης» Δυτικής συμπεριφοράς - οδοστρωτήρα που καταδαφίζει αιώνιες  αρχές του Δυτικού χριστιανικού πολιτισμού, σωτήριες για την προσωπικότητα και την ελευθερία του ανθρώπου.

Το δίλημμα,  στον πρόλογο και επίλογο του άρθρου,  ορθώνεται σήμερα, ωμότερα από ποτέ, σαφές και αμείλικτο: Ανάμεσα στην υπεράσπιση του πολιτισμού που κληρονομήσαμε και  στην επαπειλούμενη υποδούλωση σε  παγκόσμιο καθεστώς  ρομποτικής  βαρβαρότητας.  Το δίλημμα προκαλεί κάθε σκεπτόμενο πολίτη. Αφορά τον ίδιο και τον κόσμο που θα κληροδοτήσει στους απογόνους του. Και δεν μπορεί να  παρακαμφθεί ατιμωρητί...]

Μετάφραση/εισαγωγή  Μιχαήλ Στυλιανού

«Με την είσοδό μας στο 2015, κρίνεται και η τύχη του Δυτικού πολιτισμού, καρπού αγώνων χιλιάδων ετών. Καθώς η Δύση βυθίζεται στη τυραννία, οι Δυτικοί λαοί θα υπερασπισθούν την ελευθερία τους και την ψυχή τους, ή θα βουλιάξουν στη τυραννία, που ξανασήκωσε το αποκρουστικό και σαρκοβόρο κεφάλι της;

Τα Χριστούγεννα είναι η μέρα των παραδόσεων. Το στόλισμα του δέντρου, μια πρόσφατη παράδοση, τα δώρα μια παράδοση που εμπνέεται από τους τρεις Μάγους που κομίζουν δώρα στο Θείο βρέφος, Ιησού. Το στόλισμα και τα δώρα των Χριστουγέννων είναι από τις παραδόσεις που μας συνδέουν με τη χριστιανική παιδεία, που συντήρησε συμπαγή τον δυτικό πολιτισμό για 2.000 χρόνια.

Στην χριστιανική κουλτούρα μας το άτομο/άνθρωπος αντιπροσωπεύει αξία. Αυτό του επιτρέπει να πατήσει πόδι, να πάρει θέση σε θέματα αρχής, να γίνει μεταρρυθμιστής και να αναμετρηθεί με την αδικία.

Αυτή η εξουσιοδότηση του ατόμου υπάρχει μόνο στον Δυτικό πολιτισμό. Αυτή έκανε το άτομο Πολίτη, με δικαιώματα ίσα με όλους τους άλλους πολίτες, προστατευόμενο από τυραννική κυβέρνηση με την κυριαρχία του Νόμου και την ελευθερία του λόγου.

Αυτά τα επιτεύγματα είναι καρποί αιώνιων αγώνων, αλλά όλα απορρέουν από τη διδασκαλία ότι ο Θεός αποτιμά τόσο την ψυχή του ατόμου ώστε έστειλε τον μονογενή υιό του στον θάνατο προκειμένου να ζήσουμε εμείς οι άνθρωποι. Εξυψώνοντας έτσι το άτομο, ο Χριστιανισμός του έδωσε φωνή.

Προηγουμένως φωνή είχαν μόνο αυτοί που είχαν εξουσία. Στον Δυτικό πολιτισμό οι ακέραιοι άνθρωπο έχουν φωνή. ΄Οπως φωνή έχουν οι άνθρωποι με αίσθηση δικαίου, τιμής, καθήκοντος και τίμιου παιχνιδιού. Οι μεταρρυθμιστές μπορούν να μεταρρυθμίζουν, οι επενδυτές να επενδύουν και οι επιχειρηματίες μπορούν να δημιουργούν επιχειρήσεις, νέα προϊόντα και νέες ευκαιρίες απασχόλησης.

Το αποτέλεσμα ήταν και η χώρα της ευκαιρίας. Οι ΗΠΑ προσείλκυαν μετανάστες που συμμερίζονταν τις αξίες μας και τις εξέφραζαν στη ζωή τους. Η κουλτούρα μας αφομοιώθηκε από πολυσύνθετο πλήθος που έγινε ένας λαός.

Στις τελευταίες δεκαετίες ξεχάσαμε το ιστορικό επίτευγμα που έδωσε εξουσία στον πολίτη. Οι θρησκευτικές, νομικές και πολιτικές ρίζες αυτού του μεγάλου επιτεύγματος δεν διδάσκονται πλέον με ευλάβεια στα σχολεία, τα γυμνάσια και τα πανεπιστήμια και δεν γίνονται σεβαστές από την κυβέρνησή μας. Οι φωνές που φθάνουν ως εμάς από τις χιλιετίες και μας συνδέουν με τον πολιτισμό μας, φιμώνονται από την «πολιτική ορθότητα» και τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Εξωστρακίσθηκαν από τα σχολεία η προσευχή και από τον δημόσιο βίο τα χριστιανικά θρησκευτικά σύμβολα. Οι συνταγματικές προστασίες φαλκιδεύθηκαν από ηγεμονικές πολιτικές φιλοδοξίες. Απεριόριστη κράτηση, βασανιστήρια και δολοφονίες είναι οι ομολογημένες πρακτικές της αμερικανικής κυβέρνησης. Η ιστορική κατάκτηση της νόμιμης ποινικής διαδικασίας έχει ανατραπεί.

Διαφορετικότητα στο εσωτερικό και ηγεμονία στο εξωτερικό είναι διαβρωτικές αξίες, που διαλύουν τον πολιτισμό και το κράτος δικαίου. Υπάρχει άπλετος χώρος για πολιτιστική διαφορετικότητα στον κόσμο, αλλά όχι μέσα σε μ ί α  χώρα.

Ο Πύργος της Βαβέλ δεν είναι πολιτισμός. ΄Ενα ανακάτωμα θρησκευτικών και πολιτιστικών αξιών δεν προσφέρεται σαν βάση για τον Νόμο- εκτός αν πρόκειται για την ωμή βία τού προ-Χριστιανικού παρελθόντος.

΄Ολοι οι Αμερικανοί διαθέτουν ένα τεράστιο κεφάλαιο στον Χριστιανισμό. Ανεξάρτητα άν ατομικά πιστεύουμε ή όχι, επωφελούμαστε από το ηθικό δόγμα που χαλιναγώγησε την εξουσία και προστάτεψε τον αδύναμο. Εξουσία είναι το άλογο που ιππεύει ο Διάβολος. Στον 20^ο Αιώνα το άλογο ιππεύθηκε δυνατά και ο 21^ος Αιώνας δείχνει μεγαλύτερη φόρα. Εκατομμύρια άνθρωποι εξολοθρεύτηκαν τον 20ό Αιώνα από τους Εθνικοσοσιαλιστές της Γερμανίας και από τους Σοβιετικούς και Κινέζους κομμουνιστές, απλώς και μόνο γιατί ήσαν μέλη μιας φυλής ή μιας τάξεως που είχε δαιμονοποιηθεί από διανοουμένους ή από την πολιική εξουσία. Στις αρχές του 21^ου Αιώνα εκατοντάδες χιλιάδες Μουσουλμάνοι σε επτά χώρες έχουν ήδη δολοφονηθεί και εκατομμύρια έχουν εκτοπισθεί, επειδή η θρησκεία τους δεν υποτάσσεται στην ηγεμονία της Ουάσιγκτων.

Η εξουσία που κοσμικοποιείται και κόβει τους δεσμούς της με τις εκπολιτίζουσες παραδόσεις, δεν ανακόπτεται από ηθικούς και θρησκευτικούς ενδοιασμούς.Ο Β.Ι.Λένιν το κατέστησε σαφές όταν προσδιόρισε την έννοια της δικτατορίας του ως «απεριόριστη εξουσία, στηριζόμενη άμεσα στην ισχύ, μη περιοριζόμενη από τίποτα». Η εξόρμηση της Ουάσιγκτων για ηγεμονία επί των Αμερικανών υπηκόων και του υπόλοιπου κόσμου, βασίζεται ολοκληρωτικά στην άσκηση βίας και ανασταίνει την ασύδοτη εξουσία.

Η έμφαση του Χριστιανισμού στην ιερότητα του ανθρώπου καθιστά τέτοιαν εξουσία- όπως την προσδιόρισε ο Λένιν και την διεκδικεί τώρα η Ουάαιγκτων- αδιανόητη. Είτε είμαστε θρησκευόμενοι είτε όχι, γιορτάζοντας την γέννηση του Χριστού γιορτάζουμε μια θρησκεία που μας κατέστησε κυρίους της ψυχής μας και της πολιτικής ζωής στη Γη. Μια τέτοια θρησκεία σαν αυτήν αξίζει υπεράσπισης ακόμη και από τους αθέους.

Καθώς μπαίνουμε στο 2015, ο Δυτικός πολιτισμός,δημιούργημα αγώνων χιλιετιών, κρέμεται στη ζυγαριά διλήμματος. Η εκφυλιστική παρακμή είναι παντού, μπροστά στα μάτια μας. Καθώς η Δύση βυθίζεται στην τυραννία, οι Δυτικοί λαοί θα υπερασπιστούν την ελευθερία τους και την ψυχή τους, ή θα βουλιάξουν στη τυραννία, που ξανασήκωσε το αποκρουστικό και σαρκοβόρο κεφάλι της;»