«Με κινητοποιήσεις απειλούν οι εργαζόμενοι των Μεταλλείων Κασσάνδρας αν η κυβέρνηση υλοποιήσει την πρόθεσή της να επανεξετάσει την επένδυση της εταιρείας ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ»
Έχει ενδιαφέρον η διατύπωση: η «επανεξέταση» της επένδυσης ταυτίζεται με την ακύρωσή της. Κατά βάθος όλοι γνωρίζουν ότι η περίφημη ΚΥΑ 201745/2011 που ενέκρινε τους Περιβαλλοντικούς Όρους του Επενδυτικού Σχεδίου της Χαλκιδικής είναι κάτι σαν το Κουτί της Πανδώρας. Ένα κουτάκι που φοβούνται να το ανοίξουν γιατί ξέρουν ότι θα αποκαλυφθούν τόσα πράγματα που δεν θα μπορούν πια να το ξανακλείσουν. Και η λέξη «φόβος» φαίνεται ότι δεν αφορά μόνο την εταιρεία αλλά και τους κρατικούς υπαλλήλους που έδωσαν περιβαλλοντική έγκριση σε αυτό το αίσχος.
Στην ίδια γραμμή με την εταιρεία και οι εργαζόμενοι: προς Θεού να μην «ανοίξει» το θέμα της αδειοδότησης της επένδυσης. Οι εργαζόμενοι μπορεί να μη γνωρίζουν ακριβώς αλλά διαισθάνονται μάλλον ότι έχει μπόλικους σκελετούς μέσα στη ντουλάπα. Γράφουν σε ανακοίνωσή τους:
«Το έργο μας δεν θα ξεκινήσει, για να αποφασίσουμε τώρα γι’ αυτό. Η διαβούλευση έγινε και μάλιστα κράτησε 8 χρόνια. Τα όργανα αποφάσισαν, το Κράτος γνωμοδότησε, το έργο ξεκίνησε και προχωράει κανονικά».
Μετρώντας 8 χρόνια προς τα πίσω από την περιβαλλοντική έγκριση του 2011 πάμε …στο 2003!! Αυτά μπορεί ίσως να τα λέει η ΕLDORADO στα ξένα χρηματιστήρια, αλλά όχι εδώ. Εδώ θυμόμαστε μια παρωδία διαβούλευσης που έγινε μέσα σε προεκλογική περίοδο το φθινόπωρο του 2010 (δημοτικές και περιφερειακές εκλογές) και κατέληξε στην αποδοχή της ΜΠΕ από ένα Νομαρχιακό Συμβούλιο Χαλκιδικής που δεν είχε πλέον καμία νομιμοποίηση και δεν εκπροσωπούσε κανέναν. Και που επίσης δεν είχε καν διαβάσει τη ΜΠΕ όπως με ειλικρίνεια παραδέχθηκε, αν και με καθυστέρηση δύο ετών, ο τότε Αντινομάρχης: «Σα Νομαρχιακό Συμβούλιο γνωμοδοτήσαμε θετικά για τη ΜΠΕ χωρίς να τη διαβάσουμε… «
Θυμόμαστε επίσης ότι όποιος πολίτης ή φορέας ήθελε να λάβει γνώση της ογκώδους ΜΠΕ των 4000 σελίδων έπρεπε να πάει να την πάρει ο ίδιος από το αρμόδιο γραφείο στον Πολύγυρο (ώρες γραφείου, μέχρι τις 1:00), να τη φωτοτυπήσει με δικά του έξοδα, να τη μελετήσει και να καταθέσει εγγράφως τις απόψεις του εντός του ασφυκτικού χρονικού πλαισίου των δυο μηνών. Για πρόσβαση στη ΜΠΕ σε ηλεκτρονική μορφή ούτε λόγος.
Δεν ξεχνάμε τον τραγέλαφο της «διαβούλευσης της Μαργαρίτας» (Καραβασίλη), όπου η πρώην Ειδική Γραμματέας κανόνιζε συγκεντρώσεις με τους κατοίκους και τις ακύρωνε την επόμενη μέρα και ενώ οι κάτοικοι την περίμεναν, εκείνη γύριζε στην περιοχή παρέα με τον κ. Κούτρα, πρόεδρο της ΑΚΤΩΡ και της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ. Τι να πούμε για τη μία και μοναδική συνάντηση «διαβούλευσης» στον Πολύγυρο, Δεκέμβριο του 2010, με τους μπράβους της εταιρείας στην είσοδο της αίθουσας του Νομαρχιακού Συμβουλίου να σημειώνουν τα ονόματα των εργαζομένων που έμπαιναν και να αποκλείουν, ενίοτε ξυλοφορτώνοντας, όποιον δεν ήταν της εταιρείας; Όλα αυτά υπό το βλέμμα της αστυνομίας. «Η επένδυση της Χαλκιδικής ήτανπροαποφασισμένη» μας είπε δυο χρόνια μετά η ίδια η κα Καραβασίλη, επιβεβαιώνοντας αυτό που όλοι γνωρίζαμε. Ακόμα κι έτσι, χρειάστηκε να αναλάβει το Υπουργείο Περιβάλλοντος ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου για να υπογράψει σαν έτοιμος από καιρό, μέσα σε λίγες μέρες, αυτό που η προκάτοχός του επί πολλούς μήνες αρνούνταν να υπογράψει.
Έκτοτε η ΚΥΑ Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων έγινε η «ιερή αγελάδα» της επένδυσης. Το απόλυτο ταμπού. Η ομπρέλα που τα σκέπαζε όλα. Το Κουτί της Πανδώρας όπου κλείστηκαν θεόρατα φράγματα, μπάζωμα ρεμάτων με τοξικά απόβλητα, όξινες απορροές, τοξική σκόνη, αμίαντος. Και το πιο σημαντικό, εκεί μέσα κλείστηκε μια ψεύτικη μεταλλουργική μέθοδος, μια απάτη που οδηγεί σε καταστροφή της Χαλκιδικής με τεράστια αφορολόγητα κέρδη για την εταιρεία και μηδενικά έσοα για το Δημόσιο.
Η συμφωνία μεταξύ της εταιρείας και των συνεργών της στη Διοίκηση ήταν ότι το κουτί δεν θα άνοιγε ποτέ. Η εταιρεία δεν θα ζητούσε ποτέ τροποποίηση της ΚΥΑ και η υπηρεσία που έδωσε την έγκριση θα έκανε τα στραβά μάτια σε όλα, με την κάλυψη της πολιτικής ηγεσίας που είχαν κάθε λόγο να πιστεύουν ότι δε θα άλλαζε ποτέ. Το Συμβούλιο Επικρατείας επισφράγισε την απάτη στερώντας τους πολίτες από άλλα ένδικα μέσα για να πετύχουν ακύρωση της επένδυσης και η εταιρεία ήταν πλέον βέβαιη ότι ήταν εξασφαλισμένη από όλες τις πλευρές.
Η ψήφος της 25ης Ιανουαρίου τα άλλαξε όλα. Τώρα όμως το κλειδί του κουτιού που λέγεται «ΚΥΑ 201745/2011″ το έχουν κάποιοι άλλοι που φαίνονται αποφασισμένοι να το ανοίξουν. Τώρα δεν ισχύει καμία συμφωνία. Και η εταιρεία έχει λόγους να φοβάται.
πηγή
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.