.jpg)
Η κυρίαρχη γερμανική ελίτ έχει, ακόμα και σήμερα, την απαίτηση να μας πουλάει τα προϊόντα της και να μας διατάζει ταυτόχρονα μέσω του δανεισμού, ώστε να διαιωνίζει μια ολοένα και μεγαλύτερη εξάρτηση της Ελλάδος από τη Γερμανία. Στο χέρι μας είναι να τους πούμε όχι, με τη συνειδητή και επίμονη επιλογή προϊόντων που θα φέρουν την ένδειξη «ελληνικό προϊόν» στις καθημερινές, καταναλωτικές μας ανάγκες
Όταν ο σύγχρονος Έλληνας αγοράζει διάφορα προϊόντα (κυρίως τρόφιμα ή μη τρόφιμα) για τις καθημερινές, καταναλωτικές του ανάγκες, βρίσκεται μπροστά σε ένα αδιαπέραστο τείχος εισαγόμενων προϊόντων, αφού το συντριπτικό ποσοστό των πάσης φύσεως και κατηγορίας σημείων πώλησης στη χώρα μας έχει κυριολεκτικά αλωθεί από τους δανειστές –πολυεθνικά καρτέλ που τον υποχρεώνουν, θέλει-δεν-θέλει, να αγοράζει τα «δικά τους» προϊόντα, για να μεγιστοποιεί συνεχώς την εξάρτηση του από αυτούς!
Περιορισμένος αριθμός γιγαντιαίων πολυεθνικών με εντατική διαφημιστική προβολή των προϊόντων τους, την οποία φυσικά καταβάλλει ο Έλληνας καταναλωτής μέσα από την τιμή πώλησης κάθε προϊόντος, έχουν καταλάβει τα σημαντικότερα σημεία πώλησης στη χώρα μας και, μαζί τους, τις αγοραστικές επιλογές των Ελλήνων.
Τα γερμανικά προϊόντα κατέχουν εξέχουσα θέση στο σύστημα αυτό. Με κύριο όχημα μεγάλες γερμανικές αλυσίδες και εκατοντάδες μικρότερες ελληνικές επιχειρήσεις εισαγωγής γερμανικών προϊόντων, η ελληνική αγορά αποτελεί, σε σχέση με το μέγεθός της, έναν καλό πελάτη των γερμανικών προϊόντων, με κυριότερες κατηγορίες εκείνες των μηχανημάτων, των ηλεκτρονικών και των φαρμακευτικών προϊόντων.
Στον τομέα των αλυσίδων λιανικής/χονδρικής, μεγάλοι γερμανικοί όμιλοι δραστηριοποιούνται στην ελληνική αγορά με θυγατρικές εταιρείες, όπως η Λιντλ Ελλάς, η Μάκρο Κας & Κάρρυ, η Μήντια Μαρκτ, η Πράκτικερ, ενώ σε άλλους κλάδους της οικονομίας η παρουσία γερμανικών επιχειρήσεων είναι σημαντική – συνολικά περισσότερες από 120 επιχειρήσεις γερμανικών συμφερόντων δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, μεταξύ των οποίων και πολύ μεγάλες όπως η Ντόιτσε Τέλεκομ (τηλεπικοινωνίες), Χένκελ (απορρυπαντικά κ.α.), Κράους -Μαφέι Βέγκμαν (Ναυπηγεία), Ντόιτσε Τέλεποστ (DHL), Έργκο (Ασφάλειες), Ζίμενς κ.ά.
O Έλληνας καταναλωτής αντιλαμβάνεται καλύτερα πως για να ξεπεράσει η χώρα μας, έστω και μακροπρόθεσμα, την οικονομική κρίση, πρέπει –μεταξύ πολλών άλλων– να επιμένει στην αγορά καθημερινών καταναλωτικών προϊόντων που φέρουν την ένδειξη «ελληνικό προϊόν», αναπτύσσοντας έτσι έναν ιδιότυπο «καταναλωτικό εθνικισμό» στην επιλογή των προϊόντων που αγοράζει και προτιμώντας ολοένα και συχνότερα προϊόντα ελληνικής παραγωγής, όπου αυτά είναι διαθέσιμα.
Περιορισμένος αριθμός γιγαντιαίων πολυεθνικών με εντατική διαφημιστική προβολή των προϊόντων τους, την οποία φυσικά καταβάλλει ο Έλληνας καταναλωτής μέσα από την τιμή πώλησης κάθε προϊόντος, έχουν καταλάβει τα σημαντικότερα σημεία πώλησης στη χώρα μας και, μαζί τους, τις αγοραστικές επιλογές των Ελλήνων.
Τα γερμανικά προϊόντα κατέχουν εξέχουσα θέση στο σύστημα αυτό. Με κύριο όχημα μεγάλες γερμανικές αλυσίδες και εκατοντάδες μικρότερες ελληνικές επιχειρήσεις εισαγωγής γερμανικών προϊόντων, η ελληνική αγορά αποτελεί, σε σχέση με το μέγεθός της, έναν καλό πελάτη των γερμανικών προϊόντων, με κυριότερες κατηγορίες εκείνες των μηχανημάτων, των ηλεκτρονικών και των φαρμακευτικών προϊόντων.
Στον τομέα των αλυσίδων λιανικής/χονδρικής, μεγάλοι γερμανικοί όμιλοι δραστηριοποιούνται στην ελληνική αγορά με θυγατρικές εταιρείες, όπως η Λιντλ Ελλάς, η Μάκρο Κας & Κάρρυ, η Μήντια Μαρκτ, η Πράκτικερ, ενώ σε άλλους κλάδους της οικονομίας η παρουσία γερμανικών επιχειρήσεων είναι σημαντική – συνολικά περισσότερες από 120 επιχειρήσεις γερμανικών συμφερόντων δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, μεταξύ των οποίων και πολύ μεγάλες όπως η Ντόιτσε Τέλεκομ (τηλεπικοινωνίες), Χένκελ (απορρυπαντικά κ.α.), Κράους -Μαφέι Βέγκμαν (Ναυπηγεία), Ντόιτσε Τέλεποστ (DHL), Έργκο (Ασφάλειες), Ζίμενς κ.ά.
O Έλληνας καταναλωτής αντιλαμβάνεται καλύτερα πως για να ξεπεράσει η χώρα μας, έστω και μακροπρόθεσμα, την οικονομική κρίση, πρέπει –μεταξύ πολλών άλλων– να επιμένει στην αγορά καθημερινών καταναλωτικών προϊόντων που φέρουν την ένδειξη «ελληνικό προϊόν», αναπτύσσοντας έτσι έναν ιδιότυπο «καταναλωτικό εθνικισμό» στην επιλογή των προϊόντων που αγοράζει και προτιμώντας ολοένα και συχνότερα προϊόντα ελληνικής παραγωγής, όπου αυτά είναι διαθέσιμα.
.jpg)
Επιτέλους πότε θα σταματήσουν αυτά τα καραγκιοζιλίκια με τα μποϋκοτάζ, όποτε μας πιάνει η έξαρση του "εθνικού φρονήματος", γιατί οι κακοί Ευρωπαίοι δεν θέλουν να συμφωνήσουν μαζί μας!!!!! Σε όλες αυτές τις αλυσίδες που αναφέρεται το δημοσίευμα, η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων είναι Έλληνες. Επιπλέον πολλές από αυτές διακινούν ελληνικά προϊόντα (τρόφιμα, λαχανικά κλπ) απορροφώντας σημαντικό κομμάτι της εγχώριας παραγωγής. Να σταματήσουμε λοιπόν να αγοράζουμε από όλες αυτές τις επιχειρήσεις, να διώξουν αυτές κόσμο λόγω μείωσης του τζίρου και μετά να ξανακάνουμε μποϋκοτάζ διαμαρτυρόμενοι γιατί έφυγαν και απέλυσαν το προσωπικό. Θυμίζει το "ΟΥΤΕ ΓΟΥΛΙΑ COCA COLA" μέχρι να ξαναλειτουργήσει το εργοστάσιο...Αλήθεια, εάν υπήρχε περίπτωση να ξαναλειτουργήσει το εργοστάσιο και να προσλάβει τους απολυμένους, μετά τι καμπάνια θα έκανε το σωματείο τους ..."ΟΥΤΕ ΓΟΥΛΙΑ ΝΕΡΟ - ΠΙΝΕΤΕ ΜΟΝΟ COCA COLA, AMITA & FANTA"...Ας σοβαρευτούμε επιτέλους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γνωμη μου ειναι οτι καθε Ελληνας πρεπει να μπουκοταρει Γερμανικα, Ολλανδικα, Φιλανδικα προιοντα οπου και οσο μπορει. Οχι μονο σαν απαντηση στους εξευτελισμους που δεχομαστε αλλα και για την οποια υποστηριξη σε καθε Ελληνα παραγωγο, επιχειρηματια κτλ. Το ελλαχιστο χρημα που διαθετει πλεον ο Ελληνας καταναλωτης ας παει σε καποιον αλλο Ελληνα, οσο αυτο ειναι δυνατον, εστω και στα μικρα καυημερινα καταναλωτικα προιοντα. Ας κανει ο καθενας απο εμας τον μικρο προσωπικο του πολεμο, σαν Ελληνοφιλος
ΑπάντησηΔιαγραφή