Κατακραυγή κατά Ντράγκι για το Πραξικόπημα

«Μάχη για τη δημοκρατία» βλέπουν και έγκριτοι  Αμερικανοί αναλυτές.

Η τελευταία αναίσχυντη ενέργεια του κ. Μάριο Ντράγκι, τέως τη Γκόλντμαν Σάκς, νυν Διοικητή της ΕΚΤ, εναντίον της Ελλάδος επισύρει σχόλια ισοδύναμα εμπτυσμού από Αμερικανούς και Ευρωπαίους οικονομολόγους και ακαδημαϊκές προσωπικότητες, που κυριολεκτικά σαρρώνουν το διαδίκτυο -ιστότοποι του οποίου επιζητούν τώρα να πυροδοτήσουν ένα διεθνές κίνημα αλληλεγγύης προς τον πολιορκημένο ελληνικό λαό, με σύνθημα «Και οι ζωές των Ελλήνων Εχουν Αξία».

Αντιπροσωπευτικό των αντιδράσεων αγανάκτησης που προκαλεί το εξελισσόμενο θέαμα της συμπεριφοράς των ευρωκρατόρων απέναντι σε μια ρημαγμένη, εξ αιτίας τους, χώρα-μέλος τής ΄Ενωσης είναι το πιο κάτω άρθρο προσωπικότητος υψηλού κύρους στον κόσμο της οιιονομίας στις ΗΠΑ, του Διευθυντού του Κέντρου Ερεύνης Οικονομίας και Πολιτικής κ. Μάρκ Βάϊσμπροτ.

Εισαγωγή/Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού

Η ΕΚΤ Λακτίζει τον Σύριζα στο Πρόσωπο           O Σύριζα στρέφει και την άλλη παρειά.

Mark Weisbrot, 5-2-15

Την Τετάρτη, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) ανακοίνωσε ότι δεν πρόκειται του λοιπού να δέχεται ελληνικά ομόλογα ως εγγύηση. Μολονότι η Ελλάδα διατηρούσε ακόμη την δυνατότητα προσφυγής σε άλλον, έκτακτο δανεισμό, από την Κεντρική Τράπεζα, η άμεση επίδραση της ανακοίνωσης ήταν να αυξήσει το κόστος δανεισμού για την Ελλάδα, να συμπιέσει τις τράπεζες και να αυξήση την χρηματοπιστωτική αστάθεια στο εσωτερικό της χώρας.

Θα πρέπει να είμαστε σαφείς ως προς το τι σημαίνει αυτό. Η κίνηση της ΕΚΤ ήταν τελείως αχρείαστη και έγινε εβδομάδες νωρίτερα από την ημερομηνία για την λήψη αποφάσεως. Μοιάζει πάρα πολύ με εσκεμμένη απόπειρα να υπονομεύσει τη νέα κυβέρνηση. Επιχειρούν να εξαναγκάσουν τη κυβέρνηση να εγκαταλείψει τις υποσχέσεις της προς το ελληνικό εκλογικό σώμα και να ακολουθήσει το πρόγραμμα του ΔΝΤ, το οποίο είχαν προσυπογράψει οι προκάτοχοί της.

Η σαφήνεια εδώ είναι σημαντική επειδή οι ευρωπαϊκές αρχές, ή  η τρόϊκα όπως συνηθίζεται να αποκαλούνται, εβύθισαν την Ευρωζώνη σε τουλάχιστον δύο επιπλέον χρόνια περιττής ύφεσης που άρχισε το 2011, επειδή έπαιζαν ένα παρόμοιο παιχνίδι του «ποιός θα λυγίσει πρώτος». ΄Οσον αφορά την ίδια την ΕΚΤ, αυτή εσκεμμένα και κατ’ επανάληψη σε αυτή τη περίοδο άφησε την Ευρωζώνη να φθάσει στο χείλος της χρηματοπιστωτικής κατάρρευσης. Το ότι οι χρηματοπιστωτικές αγορές μπόρεσαν να ανεβάσουν τα επιτόκια των δεκαετών κρατικών ομολόγων της Ιταλίας και της Ισπανίας σε ανυπόφορα ύψη, της τάξεως του 7 τοις εκατό δεν οφείλεται στην ικανότητα των αγορών να προκαλέσουν την κατάρρευση του Ευρώ. Οφείλεται στο γεγονός ότι η ΕΚΤ εσκεμμένα επέτρεψε σε αυτούς τούς παίκτες της αγοράς να προκαλέσουν μιαν υπαρξιακή κρίση για το Ευρώ, προκειμένου να εξαναγκάσει σε υποχωρήσεις τις κυβερνήσεις Ισπανίας, Ιταλίας, Ελλάδος, Πορτογαλίας, και Ιρλανδίας.

    Παράταση κρίσης για κοινωνικό ακρωτηριασμό

Αυτές οι υποχωρήσεις δεν αφορούσαν απλώς την εξόφληση χρέους αλλά επίσης « διαρθρωτικές αλλαγές» που επιδίωκαν να αναμορφώσουν το κοινωνικό κράτος στις ασθενέστερες χώρες, περιλαμβάνοντας την συρρίκνωση του κράτους, την περικοπή των δαπανών για την προστασία της υγείας, για τις συντάξεις και τα επιδόματα ανεργίας και την αλλαγή των εργατικών νόμων που ευνοούσαν τους εργαζομένους.

Οι ευρωπαϊκές αρχές ήσαν διατειθειμένες να εκτεθούν σε σοβαρούς κινδύνους για να επιβάλουν βίαια αυτές τις αλλαγές και - όπως αναγνωρίζεται τώρα ευρύτατα από τους περισσότερους οικονομολόγους- οι μακροοικονομικές πολιτικές τους παρέτειναν επί χρόνια ακόμη την περιττή ύφεση και την μαζική ανεργία ( τώρα στο 11,5 %, περισσότερο του διπλάσιου από το ποσοστό στις ΗΠΑ).

Αν κατανοήσουμε αυτή την πρόσφατη ιστορία, μπορούμε να δούμε καθαρά τι κάνουν στη Ελλάδα ακριβώς σήμερα. Η μόνη διαφορά είναι ότι, από τότε που η ΕΚΤ ανέστρεψε την πορεία της και δεσμεύθηκε, τον Ιούλιο του 2012, για την επιβίωση του Ευρώ, τα πλήγματα που κατφέρουν στην ελληνική οικονομία είναι περισσότερο εστιασμένα. Τα επιτόκια των ισπανικών και ιταλικών ομολόγων αυξήθηκαν λίγο μετά την εκλογή του Σύριζα αλλά εξακολουθούν να είναι πολύ χαμηλά -1,58 % για την Ιταλία και 1,47 % για την Ισπανία.

Η ΕΚΤ θα μπορούσε να σταθεροποιήσει και των ελληνικών ομολόγων τα επιτόκια σε χαμηλά επίπεδα, αλλά αντι γι’ αυτό επέλεξε αυτή τη βδομάδα να πάει στο αντίθετο άκρο  -και εννοώ άκρο- να υποκινήσει πανικό απόσυρσης καταθέσεων, να βουλιάξει το χρηματιστήριο και να ανεβάσει το κόστος δανεισμού της Ελλάδος.

Η ηγεσία του Σύριζα, υπό τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον υπουργό των Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη παίζει έξυπνα. Απάντησαν στην επίθεση της ΕΚΤ χωρίς εχθρότητα ή καταγγελίες. Δεν πρόκειται αυτοβούλως να εγκαταλείψουν το Ευρώ ή να το υπαινιχθούν καν ως ενδεχόμενο. ΄Οπως οι ειρηνικοί διαδηλωτές του αμερικανικού κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα στη δεκαετία του ’60, αντιμετωπίζουν τους αστυνομικούς σκύλους και τους σωλήνες νερού της πυροσβεστικής με θάρρος και αταραξία.

      « Επίθεση κατά της ελληνικής δημοκρατίας»

Θέλουν να αντιληφθεί ο κόσμος ποιός είναι εδώ αυτός που επιτίθεται και ποιός είναι στη πλευρά της λογικής. Αυτό είναι σημαντικό επειδή γινόμαστε μάρτυρες μιας μάχης για τη δημοκρατία στην Ευρώπη και το αποτέλεσμα θα κριθεί από τον τρόπο που η τρόϊκα μπορεί να αποβληθεί με πολιτικά μέσα.

Πολύς θόρυβος γίνεται για Γερμανούς ψηφοφόρους αντίθετους σε παραχωρήσεις προς τους ΄Ελληνες, αλλά αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή επί χρόνια αυτός ο αγώνας τους παρουσιάσθηκε διαστρεβλωμένα.

Οι ευρωπαϊκές αρχές μετέφεραν μαζικές ποσότητες χρέους από άφρονες ιδιωτικούς δανειστές στις κυβερνήσεις της Ε.Ε. ( συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας) και ταυτόχρονα αύξησαν το φορτίο χρέους της Ελλάδος από 115 τοις εκατό σε περισσότερο τους 170 τοις εκατό του ακαθάριστου εθνικού εισοδήματος, συρικνώνοντας την ελληνικήν οικονομία σε βαθμό ανάλογο με το χειρότερο σημείο της Μεγάλης αμερικανικής Οικονομικής Κρίσης. Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι, συμπεριλαμβανομένων των Γερμανών, εάν καταλάβαιναν τι πραγματικά έχει συμβεί, δεν θα κατηγορούσαν τον ελληνικό λαό για το αποτέλεσμα ενός χρέους που ειναι αδύνατο να εξοφληθεί.

Η τρόϊκα θα πρέπει να είναι ευχαριστημένη με ό,τι έχει ήδη «επιτύχει». Το ελληνικό κράτος έχει ήδη γίνει ισχνότερο κατά το 19% της εργατική δύναμής του. ΄Εξη χρόνια κρίσης και 25 τοις εκατό πτώση του βιοτικού επιπέδου (στην πραγματικότητα πολύ μεγαλύτερη αν μετρηθεί και η μείωση των εισαγωγών) θα απέτρεπε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα από το να φθάσει ποτέ στην τρομακτική δυστυχία να είναι αναγκασμένη να δανεισθεί από τους τιμωρούς της τρόϊκας. Η οικονομική προσαρμογή έχει συντελεσθεί: η χώρα παρουσιάζει ένα πρωτογενές πλεόνασμα και ενεργητικό ισοζύγιο πληρωμών.

Ο Σύριζα υποχώρησε από την αρχική του απαίτηση για περικοπή του χρέους και διατυπώνει λογικές προτάσεις να τους δοθούν τα οικονομικά περιθώρια να αναρρώσουν – δηλαδή ένα πρωτογενές πλεόνασμα 1-2 τοις εκατόν, αντί γιά 4-5, του μνημονίου της τρόϊκα. Μετά από έξη χρόνια οικονομικής κρίσης, δεν ζητούν πολλά. Ούτε είναι υπερβολή η ακύρωση μερικών από τις χειρότερες κακοπραγίες, όπως οι περικοπές των κατώτατων μισθών.

Η ΕΚΤ θα πρέπει να ντρέπεται για την τελευταία της επίθεση κατά της ελληνικής δημοκρατίας. Και δεν πρέπει να τους επιτραπεί να την μασκαρέψουν σε κάτι άλλο από αυτό που είναι.