Έφυγε ο Δήμος Μπιντούδης - Στις 5 η κηδεία του.

Κάποιοι λένε πως καθημερινά ζούμε ένα θάνατο του εαυτού μας.... δεν ξέρουμε αν αληθεύει. Το εξηγούν λέγοντας πως δεν έχουμε σχέση με την προηγούμενη ζωή μας. Αν κοιτάξουμε πίσω στον χρόνο θα δυσκολευτούμε να δεχθούμε ότι εμείς είμαστε που απεικονιζόμαστε σε παλιές φωτογραφίες. Είναι σαν να πρόκειται για τη ζωή κάποιων άλλων που γνωρίζουμε απλά την ιστορία τους, τα γεγονότα που τους σημάδεψαν (αν τα θυμόμαστε κι αυτά).

Χτυπήθηκα σήμερα πριν από λίγο με την είδηση του θανάτου ενός αγαπημένου φίλου που στα 35 χρόνια γνωριμίας μας μπορώ να βεβαιώσω πως δεν είχε αλλάξει καθόλου, ήταν ο πάντα ίδιος Δήμος. Ο φίλος, ο γιατρός, ο εκπληκτικός χειρουργός, ο ιδεολόγος, ο φιλόσοφος, ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ !!!

Συνάδελφος (της υγειονομικής οικογένειας) που ήταν από τους μετρημένους γιατρούς που ήξεραν οι πάντες ότι ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΕ ΚΑΤΙ. Γιάτρεψε χιλιάδες αρρώστους με τις τεράστιες γνώσεις και την εμπειρία του και κυρίως στάθηκε δίπλα τους ΑΚΟΥΡΑΣΤΑ και με ΑΝΘΡΩΠΙΑ.

Εξυπηρέτησε συναδέλφους, φίλους, γνωστούς κι αγνώστους πάντα με ένα αδιόρατο χαμόγελο που τουλάχιστον εμένα μου έδινε την αίσθηση ότι το έκανε με μεγάλη χαρά, που δεν ήθελε να την προβάλλει.

Τον Δήμο Μπιντούδη, που μας άφησε μετά από μεγάλη μάχη με την αρρώστια, τον αισθάνομαι σαν αδελφό.

Θα μας λείψει.

Κυρίως θα λείψει από την σύζυγο και τα δυο κορίτσια του.

Εκφράζω τα θερμά συλλυπητήριά μου στα αγαπημένα πρόσωπα της οικογένειάς του, όπως και τα συλλυπητήρια των συναδέλφων του από το Ιπποκράτειο Νοσοκομείο.