Επισημαίνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος *
Ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης λέει πολλά και διάφορα, σε διαφόρους, τα οποία όλα μαζί προκαλούν πλέον ένα τέτοιο θόρυβο που είναι σαν να μην είπε τίποτε, την στιγμή που μοιάζει να τα λέει όλα!
Αν δοκιμάσεις να τον παρακολουθήσεις θα πειστείς τελικά πως η διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας και το ΔΝΤ δεν ξεκίνησε ποτέ. Έκανε να ξεκινήσει, αλλά παρέμεινε στο επίπεδο της διερεύνησης προθέσεων! ‘Η αν ξεκίνησε, δεν έχει αρχή και τέλος, καθώς απουσιάζει το σαφές πολιτικό αίτιο, ο σαφής πολιτικός σκοπός.
Μα, δεν είναι σκοπός μια συμφωνία γέφυρα που θα διασφαλίζει την στοιχειώδη ρευστότητα μέχρι να ετοιμαστεί ένα Εθνικό Σχέδιο που θα προνοεί για βιώσιμη ανάπτυξη με αναδιανομή, αύξηση της ανταγωνιστικότητας και θεμελίωση ενός νέου σοσιαλ-δημοκρατικού Κοινωνικού Μοντέλου; Στενός στόχος διαπραγμάτευσης μπορεί, αλλά όχι σαφής πολιτικός στόχος, όπως θα τον ήθελε για παράδειγμα ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης, ή όπως υπηρέτησαν την λεγόμενη προσαρμογή οι ακόλουθοι του νεοφιλελευθερισμού και του γερμανικού οικονομικού εθνικισμού της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
Μπορείς, λοιπόν, να έχεις διαπραγμάτευση δίχως αρχή και τέλος; Μπορείς, αν έχεις χωνέψει και ξεπεράσει τον Αριστοτέλη και την τελεολογία, κατανοήσει τον αγαπημένο μου William Connolly και έχεις επιτύχει να δεις την οικονομία με τα μάτια της Βιοοικονομίας που είναι πιο κοντά στην Κβαντική Μηχανική και την Βιολογία παρά στην Κλασική Μηχανική, ή την Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν.
Ναι, αλλά ο Γιάνης δέχθηκε μια αρχή - έστω και φλου - και μάλιστα μια κακή αρχή βασισμένη στην επέκταση μιας ανώμαλης/ανάρμοστης και άτιμης/ανήθικης σχέσης - σύμφωνα με τον ίδιο - με τους ευρωπαίους εταίρους μας, τους «θεσμούς» και το ΔΝΤ, μέχρι το καλοκαίρι. Άρα, δυστυχώς μέχρι το καλοκαίρι δεν μπορείς να ξεφύγεις από την τελεολογία, η οποία δεν ορίζεται από τις αρχές που εκφράζει ο κ. Βαρουφάκης, αλλά από τους κανόνες που θέτει σε ένα πλαίσιο «αρχή-τέλος» το «master financial assistance facility agreement». Με τα λεφτά από τους «θεσμούς» να επιβραβεύουν (: αποζημιώνουν για το πολιτικό κόστος των μεταρρυθμίσεων) κάποιο «τέλος», ώστε να υπάρξει στη συνέχεια μια άλλη αρχή προς το επόμενο «τέλος» και πάει λέγοντας, μεγεθύνοντας το χρέος που γίνεται το αίτιο για τον πολιτικό/ταξικό σκοπό που εξυπηρετούν οι πολιτικές λιτότητας και αντιπληθωρισμού, σε συνδυασμό με γενικευμένες ιδιωτικοποιήσεις και εξανδραποδισμό των εργαζομένων.
Μα, η κυβέρνηση αγωνίζεται να επιτύχει αναθεώρηση κάποιων ποσοτικών στόχων και επιδιώκει μερική αναθεώρηση των σχέσεων που αφορούν στο κοινωνικό μοντέλο, κατά την τετράμηνο επέκταση της «Κύριας Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης»! Αυτό δεν διαμορφώνει μια άλλη τελεολογία στο πρόγραμμα προσαρμογής; Όχι, καθώς δεν επηρεάζει τον τελικό του στόχο, τον πολιτικό του σκοπό, αγαπητέ αναγνώστη, και αυτό το ξέρουν και ο κ. Σόϊμπλε και ο κ. Βαρουφάκης.
Αυτό που αρνείται να αποδεχθεί ο κ. Σόϊμπλε είναι αυτό στο οποίο ελπίζει ο κ. Βαρουφάκης: Μια διαπραγμάτευση αρχών και όχι τέλους. Μα, θα μπορούσε υπό τις αντικειμενικές συνθήκες που περιέγραψα λιτώς πιο πάνω, να υπάρξει διαπραγμάτευση επί αρχών στη θέση μιας τελεολογικού χαρακτήρα διαπραγμάτευσης;
Μόνον υπό την προϋπόθεση πως ο Γιάνης Βαρουφάκης θα διαφωνεί αενάως με τον Εαυτό του! Μόνον μέσω μιας «τελεολογίας» απολύτως φλου! Δηλαδή δήθεν τελεολογίας! Δηλαδή, αποθέωσης του pretend από όλες τις πλευρές! Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να επιμείνεις σε μια άδηλη μορφή πολιτικής διαπραγμάτευσης, αυτή τη στιγμή και… άλλος δεν υπάρχει, εκτός αν περάσουμε σε άλλη κανονιστική μεθοδολογία, πράγμα που θα σήμαινε την άμεση ακύρωση και όχι επέκταση - όπως συμφωνήθηκε - του «master financial assistance facility agreement».
Άρα, μόνον αν ο κ. Βαρουφάκης συνεχίσει να αρνείται να συμφωνήσει με τον Εαυτό του και ο κ. Σόϊμπλε «την πατήσει και συνεχίσει να σχολιάζει εκνευρισμένος την τακτική αυτή του Γιάνη, θα αναπτύσσεται χώρος για διαπραγμάτευση!
Είναι σχιζοφρενικό αυτό; Μόνον αν το τοποθετήσεις σε μια ψυχιατρική η αμιγώς ποζιτιβιστική αφήγηση. Αν όχι, είναι ο μοναδικός τρόπος για να αντιμετωπίσεις τον Σόϊμπλε, αλλά και τον… Λαφαζάνη!
Υπάρχουν πιθανότητες να πετύχει αυτή η τακτική του κ. Βαρουφάκη; Μόνον στο βαθμό που αποτελέσει καλά οργανωμένο στρατήγημα της Κυβέρνησης Τσίπρα και η γερμανική πλευρά το αντιμετωπίσει παιδαγωγικά ή ψυχιατρικά – και όχι ως πολιτική στρατηγική!
Είναι, ωστόσο, οι γερμανοί αξιωματούχοι τόσο «αφελείς»; Δεν είναι αλλά μπορεί να «γίνουν», ακούγοντας τον έλληνα υπουργό Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη να λέει σχολιάζοντας την σχέση του με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη: «Προφανώς και υπάρχει μια διαφορά. Εγώ διαφωνώ και με τον εαυτό μου. Οι έντονες διαφωνίες, άλλωστε, εμένα με τρέφουν».
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.