Το ποίημα του Μανώλη Γλέζου για την αδελφή του:
«Για μια ζωή ανεμόεσσα»
στην Μπούμπα
«Από μωρό σε ντάντευγα, σε κιούδεψα, σ’ ανάθρεψα
κι ανέμενα να με ξεπροβοδίσεις
στον άφευκτο δρόμο που δεν έχει επιστροφή.
Δεν το δέχτηκες. Ήθελες εγώ να γράψω για σένα.
Να γράψω πως με τα δαχτύλια έπλαθες τον πηλό,
δάμαζες το χώμα με το νερό
μετάλλασσες την ύλη σε κεραμικά τεχνουργήματα
αποτυπώματα έκτυπα φυγής από τον πόνο.
Να διαλαλήσω πως με τις λέξεις έπλεκες ποιήματα,
έπαιρνες τις άνυδρες κενές λέξεις,
τις γιόμιζες μια μια με της ζωής τις σταγόνες
και ράντιζες τους ίσκιους του πόνου.
Με καυστικό πνεύμα και τις ζερβοδίμιτες σκέψεις,
σάρκαζες κι έσουρνες τα εξ αμάξης σ’ όλους.
Κεντούσες με φαρμακερό κεντρί τη βλακεία
την αφόρητη πλήξη, τη βαβούρα, τη ματαιοδοξία.
Με την παρουσία σου στο προσκλητήριο των καιρών
σάρωνες την απάθεια, την αδράνεια, την αδιαφορία.
Καμάκωνες την αδικία κι εφορμούσες
να χαρίσεις σ’ όλους μια ζωή ανθεμόεσσα».
Μανώλης Γλέζος - Βρυξέλλες, 6-9 του Απρίλη 2015
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.