Πέντε ολόκληρα χρόνια πέρασαν από την 23η Απριλίου 2010, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωνε από το Καστελόριζο την υπαγωγή της Ελλάδας στον ατομικό μηχανισμό στήριξης του ΔΝΤ και της ευρωζώνης.
- Πέντε χρόνια χωρίς περεστρόικα και χωρίς (κινεζικό) πραγματισμό! Πέντε χρόνια ναυαγίου!
- Πέντε χρόνια μοναξιάς και οπισθοδρόμησης της δημοκρατίας και της εθνικής οικονομίας!
- Πέντε χρόνια όπου η επιχείρηση παράλληλης εξάλειψης του δημοσιονομικού και του εμπορικού ελλείμματος ήταν απλώς το αποτέλεσμα της Κοινωνικής Καταστροφής και της πορείας από την ανάπτυξη στην υπανάπτυξη!
- Πέντε εφιαλτικά χρόνια για τους εργαζόμενους και τους μικρούς της αγοράς!
- Πέντε χρόνια απορρυθμίσεων σχεδόν σε όλα, αλλά καμίας απολύτως μεταρρύθμισης στην συνολική δομή του κράτους και στην αγορά – πλην του τραπεζικού κλάδου!
- Πέντε χρόνια ανθρωποθυσιών με την παραγωγή εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων!
- Πέντε χρόνια κατάθλιψης και μετατροπής του κράτους στην πρώτη μετανεωτερική υποτελή πολιτεία της Ευρώπης – σε μια «αποικία χρέους»!
- 1.825 ημέρες σε 5.480 σελίδες διαδικτυακών μου σημειωμάτων, αναζητώντας το νόημα αυτής της καταστροφής ανθρώπων και κεφαλαίου στην Ελλάδα! Προσδίδοντας νόημα σε μια νέα τάξη πραγμάτων για την Ελλάδα και την Ευρώπη, που βρίσκεται σε μια φάση μάλλον αντιδημοκρατικής μεταμόρφωσης και «κορινθιακής υπέρβασης»: το ένα πόδι πατά στην νεοφιλελεύθερη οικονομία και στον νεοφιλελεύθερο πολιτισμό, ενώ το άλλο είναι σηκωμένο και βρίσκεται αιωρούμενο, χωρίς κάποιος να προτείνει σοβαρά και συνεκτικά το επόμενο πολιτικό βήμα! Κάποιο συγκεκριμένο συντακτικού χαρακτήρα βήμα!
- Πέντε χρόνια ακραίας υποκρισίας και καταστάσεων φλου!
- Πέντε χρόνια όπου η δημιουργική ασάφεια έκρυβε την δημιουργία ενός υπεραυταρχικού νεοφιλελεύθερου καθεστώτος, με ένα απολύτως θολό κέντρο αποφάσεων του νέου οικονομικού συγκεντρωτισμού, που εκφράζει τον ευρωπαϊκό νεοηγεμονισμό. Οι πολιτικές λιτότητας και αντιπληθωρισμού είναι απλώς τα εργαλεία επιβολής και εμπέδωσης αυτού του νεοηγεμονισμού.
- Πέντε χρόνια αντιφάσεων, εκβιασμών, «σοκ και δέος», όπως και ακραίων παραδοξοτήτων με επιστημονικούς όρους, για να φτάσουμε σήμερα να υποψιαζόμαστε βάσιμα πως υπάρχει σχέδιο για το μέλλον της Ελλάδας, το οποίο δεν αφορά σε αυτές καθ΄ εαυτές τις μεταρρυθμίσεις, που δεν αφορά σε αυτές καθ’ εαυτές τις ελληνικές κυβερνήσεις! Ένα άγνωστο και ανομολόγητο σχέδιο που κυβερνά τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα και δεν επηρεάζεται διόλου από την βούληση του ελληνικού εκλογικού σώματος ή τις τακτικές κινήσεις των ελληνικών κυβερνήσεων!
- Πέντε χρόνια και ακόμη δεν έχει αποκαλυφθεί ο πραγματικός στόχος του «Καστελόριζου»! Τα πράγματα εξελίσσονται ανάποδα: σού εμφανίζουν αποσπασματικά ένα πρόγραμμα για να υποθέσεις την στρατηγική και να μην ξέρεις τελικά τον πραγματικό στόχο.
Δεν έχω σκοπό σήμερα να προσθέσω και άλλες σελίδες στην αναλυτική προσέγγιση της κρίσης, επιδιδόμενος μάλιστα και σε ένα αριθμητικού χαρακτήρα απολογισμό αυτών των πέντε χρόνων. Δεν έχει νόημα!
Σημασία έχει να καταλάβουμε πως το κολύμπι του έλληνα ναυαγού δεν γίνεται με τα πόδια στην στεριά! Δεν γίνεται με το «business as usual»! Οι προηγούμενες τρείς κυβερνήσεις της κρίσης πολιτεύτηκαν σαν άβουλα και κακότεχνα κατασκευαστικώς πιόνια ενός αόρατου κέντρου, το οποίο έμοιαζε να συντονίζει τις αποφάσεις για την Ελλάδα, παρακολουθώντας τις αντιδράσεις της χρηματαγοράς και συμπληρώνοντας με συγκυριακά μέτρα τις πολιτικές που θεωρητικά θα την ικανοποιούσαν.
Η σημερινή κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα πολιτεύεται σαν κάποιος άλλος εκεί έξω να έχει την λύση στην ελληνική κρίση και σαν ο ρόλος της να είναι να τον προκαλέσει για να ανοίξει τα χαρτιά του! Στο μεταξύ κατασκευάζει γέφυρες για να περάσει το παλαιό ελληνικό καθεστώς σε μια νέα όχθη… για να «λευκανθούν» οι παράγοντες του παλαιού καθεστώτος διαπλοκής και διαφθοράς, χωρίς να προϋπάρξει κάθαρση! Η κυβέρνηση αυτή δεν δείχνει διάθεση για κολύμπι στα βαθειά της πολιτικής! Τσαλαβουτά αριστερά-δεξιά, διατηρώντας ωστόσο τα πόδια της στο έδαφος του παλιού καθεστώτος… το οποίο υποσχέθηκε να ανατρέψει!
Και όμως χωρίς ουσιαστική ανατροπή (οικονομική, πολιτισμική και κοινωνική) του καθεστώτος της ύστερης μεταπολίτευσης του 1974, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να σταθεί με αξιώσεις, αξιοπρέπεια και αυτοπεποίθηση στα πόδια της. Όχι, αγαπητέ αναγνώστη, με «λούφα και παραλλαγή» δεν γίνεται αλλαγή!
Η κυβέρνηση-Τσίπρα αντί να στήνει πλάγιες γέφυρες με το καθεστώς, θα έπρεπε τουλάχιστον να δείξει πως επιθυμεί και γνωρίζει να κατασκευάσει την γέφυρα για μια δημοκρατική μεταπολίτευση με ολοκληρωμένη θεσμική ανασυγκρότηση της διοίκησης και της αγοράς και αξιοποίηση του ζωντανού, προοδευτικού υλικού της κοινωνίας. Δεν το κάνει, κινείται στα χνάρια των περιηγούμενων. Λυπάμαι, αλλά δεν βλέπω ο κυβερνήτης πλέον Αλέξης Τσίπρας να κάνει την ποιοτική διαφορά!
Η Ελλάδα, κύριε πρωθυπουργέ, αγωνιά για τις ποσότητες, αλλά εσύ θα έπρεπε, για να μην περάσεις γρήγορα στο περιθώριο της ιστορίας, να δώσεις έμφαση στις ποιότητες. Αυτές θα μπορούσαν να κάνουν την διαφορά και να υπηρετήσουν μεσο-μακροπρόθεσμα την ποσοτική μεγέθυνση στην εθνική μας οικονομία!
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.