Το CNN κάνει ένα αφιέρωμα στους αλιείς της Πάρου. Το άρθρο έχει τίτλο «Οι Λύκοι της θάλασσας: Η εξαφάνιση των αλιέων της Πάρου». Μπορεί να μην είναι το πιο φιλικό ψευδώνυμο, όπως σημειώνεται στο άρθρο, αλλά οι αλιείς που παλεύουν καθημερινά με τις καιρικές συνθήκες στα καταγάλανα νερά γύρω από το ελληνικό νησί της Πάρου είναι απίθανο να παρεξηγηθούν. Το LUPIMARIS είναι ένα φωτογραφικό ντοκιμαντέρ, το οποίο είναι αφιερωμένο στην ιστορία, τις προσωπικές ιστορίες και τα πρόσωπα των Ελλήνων ψαράδων με τις παραδοσιακές πολύχρωμες ξύλινες βάρκες τους. Από το 2010, ο φωτογράφος Christian Stemper καταγράφει με την φωτογραφική του μηχανή τους τελευταίους ψαράδες που έχουν απομείνει και τις βάρκες τους στην Πάρο. Αυτές οι εικόνες είναι η βάση για ένα βιβλίο που καταγράφει τον τρόπο ζωής, την παράδοση, τις περιπέτειες και το απειλούμενο μέλλον αυτών των τελευταίων Λύκων της Θάλασσας. «Είναι ένα ιδιαίτερο είδος του ανθρώπου» αναφέρει ο Αυστριακός φωτογράφος, ο οποίος έχει περάσει πέντε χρόνια καταγράφοντας τη ζωή τους. «Γι' αυτούς, είναι υπάρχει μόνο το σκάφος, η θάλασσα και τα ψάρια. Τίποτα άλλο.»
Ο Stemper άρχισε να παίρνει φωτογραφίες από τα «λύκους» το 2010, μετά από αρκετά χρόνια διακοπών στο νησί του Αιγαίου. Αρχικά, ασχολήθηκε με τα καΐκια τους, τα παραδοσιακά ξύλινα σκάφη που είναι μόλις και μετά βίας αρκετά μεγάλα για να φιλοξενήσουν έναν μόνο ψαρά και την ψαριά του, πόσο μάλλον τα δίχτυα τους. Αργότερα, κατάφερε με πολύ κόπο να πείσει τους ιδιοκτήτες σκαφών να ποζάρουν για πορτραίτα. «Πρέπει να ξέρεις κάθε λιμάνι. Κάθε ένα έχει τη δική του οικογένεια, δεν είναι σαν τη μαφία, αλλά θα πρέπει να γνωρίσεις το αφεντικό. Και αν τους πει να βγάλουν φωτογραφία, θα το κάνουν. Δεν μπορεί ο καθένας να εμφανιστεί ως τουρίστας και να αρχίσει να βγάζει φωτογραφίες » συμπληρώνει ο φωτογράφος. Το συναισθηματικά φορτισμένο σύνολο των φωτογραφιών, τεκμηριώνουν έναν τρόπο ζωής που πεθαίνει, καθώς οι νέοι του νησιού φύγουν από το σπίτι και τα εστιατόρια στρέφονται στις φθηνότερες εισαγωγές ψαριών. Ο Stemper έχει συνδυάσει τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες των αλιέων, με τα εντυπωσιακά σκληραγωγημένα πρόσωπά τους, με τις έγχρωμες εικόνες των σκαφών τους, όπως φαίνονται από ψηλά να επιπλέουν. Μεταξύ αυτών είναι ο Γιάννης Περαντινός, 70 ετών, με ένα πρόσωπο όπως οι απόκρημνες παραλίες στις οποίες οδηγεί την βάρκα του. Υπάρχει, επίσης, ο Βαγγέλης Παρούσης οποίος, στα 60 του, εξηγεί τη σχέση του με τη Μεσόγειο. «Αν δεν βλέπω τη θάλασσα δεν ζω. Αν έπρεπε να μείνω στην Αθήνα δεν θα μπορούσα να επιβιώσω ούτε για ένα 24ωρο. Θα τρελαινόμουν.» τονίζει ο κ. Παρούσης. Τέτοια είναι η εμμονή τους με το νερό, τονίζει ο Stemper , που σε μεγάλο βαθμό είναι αδιάφοροι για το έργο του, παρά τη συμμετοχή τους σε αυτό. «Αφού πήρα τις φωτογραφίες, το 2012, πραγματοποίησα μια έκθεση στην Πάρο, τους κάλεσα και τους είπα ότι θα τους έδινα και αντίγραφο της φωτογραφίας τους. Μόνο ένας ήρθε. Οι οικογένειες ήρθαν, οι σύζυγοι και τα αδέρφια. Τους υπολοίπους δεν τους ενδιέφερε. Για αυτούς, η ζωή είναι η θάλασσα και το σκάφος» περιγράφει ο φωτογράφος. Ο Christian Stemper είναι Αυστριακός φωτογράφος. Μπορείτε να τον ακολουθήσετε στο Facebook και να μάθετε περισσότερα για το έργο του.
πηγή
Ο Stemper άρχισε να παίρνει φωτογραφίες από τα «λύκους» το 2010, μετά από αρκετά χρόνια διακοπών στο νησί του Αιγαίου. Αρχικά, ασχολήθηκε με τα καΐκια τους, τα παραδοσιακά ξύλινα σκάφη που είναι μόλις και μετά βίας αρκετά μεγάλα για να φιλοξενήσουν έναν μόνο ψαρά και την ψαριά του, πόσο μάλλον τα δίχτυα τους. Αργότερα, κατάφερε με πολύ κόπο να πείσει τους ιδιοκτήτες σκαφών να ποζάρουν για πορτραίτα. «Πρέπει να ξέρεις κάθε λιμάνι. Κάθε ένα έχει τη δική του οικογένεια, δεν είναι σαν τη μαφία, αλλά θα πρέπει να γνωρίσεις το αφεντικό. Και αν τους πει να βγάλουν φωτογραφία, θα το κάνουν. Δεν μπορεί ο καθένας να εμφανιστεί ως τουρίστας και να αρχίσει να βγάζει φωτογραφίες » συμπληρώνει ο φωτογράφος. Το συναισθηματικά φορτισμένο σύνολο των φωτογραφιών, τεκμηριώνουν έναν τρόπο ζωής που πεθαίνει, καθώς οι νέοι του νησιού φύγουν από το σπίτι και τα εστιατόρια στρέφονται στις φθηνότερες εισαγωγές ψαριών. Ο Stemper έχει συνδυάσει τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες των αλιέων, με τα εντυπωσιακά σκληραγωγημένα πρόσωπά τους, με τις έγχρωμες εικόνες των σκαφών τους, όπως φαίνονται από ψηλά να επιπλέουν. Μεταξύ αυτών είναι ο Γιάννης Περαντινός, 70 ετών, με ένα πρόσωπο όπως οι απόκρημνες παραλίες στις οποίες οδηγεί την βάρκα του. Υπάρχει, επίσης, ο Βαγγέλης Παρούσης οποίος, στα 60 του, εξηγεί τη σχέση του με τη Μεσόγειο. «Αν δεν βλέπω τη θάλασσα δεν ζω. Αν έπρεπε να μείνω στην Αθήνα δεν θα μπορούσα να επιβιώσω ούτε για ένα 24ωρο. Θα τρελαινόμουν.» τονίζει ο κ. Παρούσης. Τέτοια είναι η εμμονή τους με το νερό, τονίζει ο Stemper , που σε μεγάλο βαθμό είναι αδιάφοροι για το έργο του, παρά τη συμμετοχή τους σε αυτό. «Αφού πήρα τις φωτογραφίες, το 2012, πραγματοποίησα μια έκθεση στην Πάρο, τους κάλεσα και τους είπα ότι θα τους έδινα και αντίγραφο της φωτογραφίας τους. Μόνο ένας ήρθε. Οι οικογένειες ήρθαν, οι σύζυγοι και τα αδέρφια. Τους υπολοίπους δεν τους ενδιέφερε. Για αυτούς, η ζωή είναι η θάλασσα και το σκάφος» περιγράφει ο φωτογράφος. Ο Christian Stemper είναι Αυστριακός φωτογράφος. Μπορείτε να τον ακολουθήσετε στο Facebook και να μάθετε περισσότερα για το έργο του.
πηγή
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.