Δημοσιογραφικά σεμινάρια μόνο για νουνεχείς

Του Απόστολου Λυκεσά

Και να υπήρχανε αμφιβολίες για τον ρόλο που έπαιξαν δημοσιογράφοι προκειμένου να υποταχθεί μια χώρα στη λογική των μνημονίων καταρρίφθηκαν μεμιάς με την χθεσινή κατάθεση του πρώην εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ Παναγιώτη Ρουμελιώτη. Τα τηλεοπτικά δίκτυα φυσικά δεν ασχολήθηκαν με τις λεπτομέρειες αυτής της κατάθεσής στην επιτροπή της Βουλής που διερευνά πώς έφτασε το χρέος της χώρας στο γνωστό σημείο. Θα αφήσω στην άκρη τις λεπτομέρειες των διαπραγματεύσεων για το δάνειο και τις σχετικές αναφορές Ρουμελιώτη και θα μείνω στο σημείο της κατάθεσής του όπου αναφέρεται σε δημοσιογράφους. Συγκεκριμένους δημοσιογράφους, οι οποίοι, σύμφωνα με τον κ. Ρουμελιώτη πήραν μέρος σε σεμινάρια (πληθυντικός αριθμός) σε ξενοδοχεία των Αθηνών τα οποία ήταν οργανωμένα από το ΔΝΤ. Φυσικά, δεν περνάει από το μυαλό μου ότι τα σεμινάρια οργανώθηκαν σε τίποτα χαμοκέλες, θα ήταν κλασάτα και επαρκώς κλιματιζόμενες οι αίθουσες αυτών των ξενοδοχείων. Θα σερβίριζαν πρωινό, μεσημεριανό και δείπνο, δεν γνωρίζω φυσικά αν τα μαθήματα συνοδευόταν και από άλλες παροχές. Πάντως, δεν έγινε δημόσια πρόσκληση να συμμετάσχει όποιος ήθελε να μάθει αλλά, επελέγησαν με προσοχή όσοι «γνώριζαν» και είχαν διάθεση να εμπεδώσουν, χωρίς πολλές πολλές ερωτήσεις, αυτά που ήδη ήξεραν.

Άγνωστο παραμένει αν πλήρωσαν ή τους πλήρωσαν και, κυρίως, αν μετά την γνωστοποίηση του λάθους με τους πολλαπλασιαστές, όσοι πήραν μέρος στις συνεδρίες έσκισαν τις βεβαιώσεις που έλαβαν. Το πλέον παράδοξο όμως είναι το γεγονός ότι το ΔΝΤ έκρινε απαραίτητο να οργανώσει σεμινάρια για δημοσιογράφους, οι οποίοι θα έπρεπε να στύβουν το κεφάλι τους για να βρίσκουν τρόπους να πείθουν αυτούς που θα παρακολουθούσαν τα επιχειρήματά τους, ότι καλά έκανε η χώρα και πήρε τα δάνεια που το Ταμείο μας έδινε με τους γνωστούς όρους και τα απτά αποτελέσματα. Είναι το ίδιο με το να έπαιρνε η χώρα το δάνειο, και με αυτό να πλήρωνε σεμινάρια για δημοσιογράφους, οι οποίοι θα έστυβαν το κεφάλι τους για να επιχειρηματολογήσουν μέσα στα κεντρικά του ΔΝΤ πόσο καλό ήταν που το Ταμείο είχε δώσει τα δάνεια. Περιέχει κάτι το ά-λογο η λογική αυτή εξίσωση, και μπορούμε να έρθουμε στα συγκαλά μας, μόλις ο κ. Ρουμελιώτης μας πει τα ονόματα των δημοσιογράφων που πήραν στα σεμινάρια και οι οποίοι σίγουρα θα έχουν τις λογικές απαντήσεις φυλαγμένες.

Εστιάζω στο ζήτημα της Λογικής καθώς, ίσως δεν το ξέρετε, αλλά η λογική (των δανειστών) έχει αντικαταστήσει τα ψυχομετρικά τεστ και κυρίως την πάλη των τάξεων. Οι παλαιοί θα θυμούνται την θυμηδία που είχε προκαλέσει ο αείμνηστος υπουργός εργασίας Λάσκαρης, των κυβερνήσεων Καραμανλή του Α, που είχε καταργήσει την ταξική παλαίστρα. Ωστόσο, σήμερα, είμαστε στο σημείο που ο γάλλος συγγραφέας μυθιστορημάτων Μισέλ Ουελμπέκ αποκαλεί «Επέκταση του Πεδίου Πάλης», σημείο καίριο, στο οποίο χωρά η πολιτική λογική του τηλεοπτικού Σκάι.

Ο παρουσιαστής Κ. Μπογδάνος αποφάσισε χθες να λύσει τις όποιες παρεξηγήσεις, διευκρινίζοντας ότι « εμείς, κυρίες και κύριοι ,είμαστε με τους νουνεχείς, όχι με τους έχοντες». Η φράση είναι καίρια, και σίγουρα προέρχεται από σεμινάρια τύπου ΔΝΤ, στα οποία διδάσκουν οι αποκαλούμενοι spin – doctors δηλαδή πρωτομάστορες γλωσσοπλάστες των δημοσίων σχέσεων. Τέρμα λοιπόν οι έχοντες και τα φτωχαδάκια. Υπάρχουν νουνεχείς και σαλεμένοι. Αυτή η λογική συνετίζει ακόμη και τους φτωχούς που δεν τους έχει στρίψει η βίδα. Διότι υπάρχει δικαιοσύνη στον ντουνιά. Ως και οι πλούσιοι δηλαδή ενδέχεται να μην είναι νουνεχείς (αν και μάλλον απίθανο). Για να μην υπάρχουν παρανοήσεις, φτωχός και νουνεχής είναι αυτός ο οποίος θα πανηγύριζε στην πλατεία Συντάγματος μόλις του κόβανε τον μισθό, την σύνταξη και το ΕΚΑΣ του πατέρα ή της μάνας του, θα του ανέβαζαν το χρονικό όριο συνταξιοδότησης, θα δέχονταν με ευχαρίστηση αύξηση του ΦΠΑ, θα δούλευε εφτά μέρες την εβδομάδα, θα έπαιρνε μισθό 400 ευρώ και θα πανηγύριζε που ο Σκαι πήρε νέο δάνειο για να μην κλείσει η εταιρεία και αυξηθεί η ανεργία (στον ιδιωτικό τομέα, η ανεργία του δημόσιου τομέα είναι καλό πράγμα).

Έτερος παρουσιαστής, της τάξεως των λογικών, αρθρογράφησε χθες επίσης στο Protagon, για να μας διηγηθεί πώς «ρούμπωσε» αριστερό ά-λογο υπουργό, ο οποίος του είπε ιδιωτικώς, ότι «ανησυχούν αυτοί που έχουν κάτι να χάσουν» οπότε, ο Δημήτρης Καμπουράκης, τον αποστόμωσε με την φράση «αυτοί που έχουν να χάσουν, δεν είναι λίγοι και κρατάνε όρθια την αγορά». Το επιχείρημα πρέπει να κρατηθεί και να διδάσκεται στα σεμινάρια του ΔΝΤ αλλά να τεθεί και ως ερώτηση στα ψυχομετρικά τεστ των πρακτόρων του FBI γιατί όχι και της ελληνικής αστυνομίας. Καθότι, αποκαλύπτει πλήρως, ότι όσοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν, ούτε καν τις αλυσίδες τους, δεν στέκονται και τόσο στα καλά τους και γι αυτό δεν κρατούσαν όρθια την αγορά όσο είχαν κάτι να χάσουν. Οπότε τους άξιζε που τα έχασαν, μία κατάληξη για την οποία η δημοσιογραφία των σεμιναρίων του ΔΝΤ, εργάστηκε με πάθος. Παραμένει βέβαια προβληματικό το γεγονός, πώς μπορούν οι νουνεχείς να στηρίζουν την αγορά όταν αυτοί που δεν στέκονται στα καλά τους δεν έχουν τίποτα άλλο πια να χάσουν, αφού, τότε, υπάρχει ο κίνδυνος να χάσουν οι νουνεχείς τα λογικά τους και να βρεθούν αιφνιδίως στην τάξη των αφρόνων αυτών δηλαδή που θα πρέπει να χάσουν για να πληρώνονται τα τοκοχρεολύσια στο ΔΝΤ, δηλαδή θα είναι στην κατάσταση να μην μπορούν να στηρίξουν την αγορά.

Αν με όλα αυτά νοιώθετε ότι τραμπαλίζεται επικίνδυνα η λογική σας μην ανησυχείτε, είναι απόδειξη ότι παραμένετε στην τάξη των νουνεχών και υποστηρικτών της αγοράς και κυρίως είστε η απόδειξη ότι δεν πήγαν χαμένα τα μαθήματα που κάνατε παρακολουθώντας από το σπίτι σας τα μαθήματα της Μαρίας Σπυράκη.

πηγή