Δεν είναι απλώς λάθος αυτό το δημοψήφισμα επί της τελικής- απίστευτα πρόχειρης, ατελούς και προκλητικής με κοινωνικούς και αναπτυξιακούς όρους - προτάσεως ή καλύτερα παραστάσεως της τρόικας, που χειρίζεται την υπόθεση της ελληνικής συντεταγμένης χρεωκοπίας! Είναι σαφής έκφραση του πολιτικού αδιεξόδου στην Ελλάδα που προκαλεί η θεσμική κρίση στην Ευρωζώνη.
Η μορφή της συντεταγμένης χρεωκοπίας της Ελλάδας, την οποία επέλεξε η τρόικα και αναζήτησε, αποδέχτηκε ή απλώς ανέχτηκε το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας για να διασωθεί το ίδιο, αποτέλεσε από την αρχή μια δραματικά αντιδημοκρατική, αντικοινωνική, αντιαναπτυξιακή και αντικανονική με όρους ΕΕ διαδικασία, που δεν ήταν δυνατόν να μην καταλήξει σε μείζονα θεσμική κρίση στην Ευρωζώνη. Και μόνον η μετατροπή Εταίρων σε ένα διακυβερνητικό μοντέλο ηγεμονίας, σε Δανειστές αποτελεί σοβαρή πολιτική ανωμαλία, η οποία δεν μπορεί παρά να προκαλεί σοβαρή θεσμική κρίση διακυβερνησιμότητας.
Έτσι από την λανθάνουσα την τελευταία πενταετία κρίση διακυβερνησιμότητας στην Ευρωζώνη και ευρύτερα στην ΕΕ, εξ αφορμής κυρίως του ελληνικού ζητήματος - που από κρίση χρέους μετατράπηκε σε χρηματοπιστωτική κρίση και μετά σε γενικευμένη κρίση της καπιταλιστικής οργάνωσης στην Ελλάδα - περάσαμε το τελευταίο πεντάμηνο σε μια μορφή έκδηλης κρίσης διακυβερνησιμότητας, με τους λεγόμενους πλέον «θεσμούς» να παίζουν τον ρόλο του πολιτικοοικονομικού προβοκάτορα και να προκαλούν με την συμπεριφορά τους τον ελληνικό λαό, όντες εκφραστές ενός αντίθετου με τις διακηρυγμένες αρχές της ΕΕ, αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού.
Φταίει η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα για την μετατροπή της λανθάνουσας κρίσης σε έκδηλη; Όχι! Η άνοδος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στην κυβερνητική εξουσία της Ελλάδας ήταν απλώς το αποτέλεσμα μετατροπής αυτής της λανθάνουσας κρίσης, με την μορφή των δανειακών συμβάσεων, των χυδαίων πολιτικώς και αποκρουστικών δημοκρατικώς ή καπιταλιστικώς PSI και μνημονίων, σε έκδηλη. Εδώ που είμαστε σήμερα είχαμε στην ουσία καταλήξει πριν από τις εκλογές. Η Ευρωζώνη και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, έριξε στην ουσία την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, στο πλαίσιο του πολιτικοοικονομικού αδιεξόδου που προκαλούσε η διακυβέρνηση της συντεταγμένης χρεοκοπίας της Ελλάδας από την τρόικα. Αυτή είναι η αντικειμενική αλήθεια, αναγνώστη μου, την οποία ποτέ δεν σου έκρυψα.
Σε τι φταίει η κυβέρνηση Τσίπρα; Κυρίως στο ότι απέτυχε να προσδώσει πολιτικότητα στις διαπραγματεύσεις, διακρινόμενη από προχειρότητα, αντιφάσεις και δραματική έλλειψη προετοιμασίας (προεκλογικώς), όπως και έλλειψη γνώσης και ικανότητας να μετατρέπεις πολιτικοοικονομικούς στόχους σε στρατηγική και την τελευταία σε καλοδομημένο πρόγραμμα. Μόλις τις τελευταίες ημέρες παρατήρησα μια βελτίωση στον τομέα αυτό, αλλά πλέον ήταν αργά, πέραν του ότι η κυβέρνηση είχε διολισθήσει απολύτως στο αφήγημα και στην πρακτική του αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού, υιοθετώντας, χωρίς μάλλον να το αντιλαμβάνεται, την απολιτική και χαζο-οικονομική/λογιστικίζουσα γλώσσα του κ. Γερούν Ντάισελμπλουμ!
Τον Αλέξη Τσίπρα «διέσωσε» η ίδια η Ευρωζώνη, απορρίπτοντας την τελευταία πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης και παραδίδοντας μια ελάχιστα διαφορετική (χειρότερη) επί της ουσίας! Τώρα, με το δημοψήφισμα ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να ξεφύγει από τα «σχοινιά» ενός «Ευρωρίνγκ», όπου κινδυνεύει άμεσα με «knockout». Στην πραγματικότητα, εδώ που βρισκόταν πλέον, δεν είχε καμία άλλη πιο πρόσφορη λύση «διαφυγής» από το δημοψήφισμα, το οποίο εισάγει την χώρα σε μια σοβαρή πολιτική κρίση, την οποία μπορούν να αντιμετωπίσουν/θεραπεύσουν μόνον νέες γενικές εκλογές, οι οποίες πιστεύω πως δεν πρέπει να καθυστερήσουν πολύ.
Ως προς το τεχνικό μέρος του δημοψηφίσματος, καλύτερα να μην με ρωτήσετε! Ανήκω στην λεγόμενη γερμανική σχολή της επιστήμης των Συνταγματικών Θεσμών και ως εκ τούτου δεν θα μπορούσα να αποδεχτώ χωρίς «πολλούς αστερίσκους» την συνταγματικότητά του - έτσι τουλάχιστον όπως εκφράστηκε η μορφή του από τον κύριο Τσίπρα, κατά το διάγγελμά του στον ελληνικό λαό χθες τη νύχτα!
Παρόλα αυτά δεν θα σταθώ στο άρθρο 44 παρ. 2 του Συντάγματος, καθώς θεωρώ το αμιγώς πολιτικό μέρος αυτού του δημοψηφίσματος πολύ σημαντικότερο. Εγώ θα ψηφίσω και θα ψηφίσω «ΟΧΙ» ασφαλώς, αναγνώστη μου, δίνοντας έναν χαρακτήρα ταυτόχρονα ευρωπαϊκό και πατριωτικό: το «ΟΧΙ» μου σημαίνει αποκλειστικά και μόνον, εκδήλωση αποστροφής στις αντιδημοκρατικές πρακτικές και αντικανονικές μεθοδεύσεις, που πλήττουν τον πυρήνα της σημερινής ευρωπαϊκής νομιμότητας, από την πλευρά των παραγόντων της Ευρωζώνης σε συνεργασία με το ΔΝΤ. Αυτό είναι το πιο κρίσιμο πολιτικό ζήτημα για τους έλληνες στην συγκυρία και θα πρέπει να θεωρείται ένα από τα πιο κρίσιμα προβλήματα για κάθε ευρωπαίο.
Θα ήταν καλό για τους ευρωπαϊκούς λαούς και τον ευρωπαϊσμό αν οι έλληνες απαντούσαν με μεγάλη πλειοψηφία αρνητικά στην απόλυτη, θρασεία κυνικότητα του αυταρχικού νεοφιλελευθερισμού, που ουσιαστικά καταργεί την έννοια του πλουραλισμού στις ευρωπαϊκές κοινοβουλευτικές δημοκρατίες, εξευτελίζει την λαϊκή κυριαρχία και δοξάζει έναν αποκρουστικό ολοκληρωτισμό, ως μοναδική αποδεκτή στάση κυβερνήσεων και επιμέρους κοινωνιών.
Θα είναι, μάλιστα, απολύτως πρόστυχοι πολιτικώς όσοι ερμηνεύσουν αυτό το δημοψήφισμα ως ψήφο για το ευρώ ή για την δραχμή. Καμία σχέση! Όσοι διαπράξουν αυτό το ατόπημα, είναι προφανές ότι δεν αντιλαμβάνονται ή δεν θέλουν να αντιληφθούν τα πράγματα με την μορφή της πολιτικής και της οικονομίας, αλλά είναι εγκλωβισμένοι δογματικά και αναπαράγουν έναν χυδαίο οικονομισμό, ο οποίος στην ουσία πρεσβεύει πως το νόμισμα είναι ο σκοπός που αγιάζει τα πολιτικά μέσα για εκδημοκρατισμό και παραγωγική ανασυγκρότηση. Αυτό έχει αποδειχθεί πάμπολλες φορές πως αποτελεί διαστρέβλωση της ιστορίας. Ας μην γίνει το δημοψήφισμα αυτό, εκτός από ορόσημο μιας σοβαρής πολιτικής κρίσης στην Ελλάδα και ιστορική φάρσα!
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.