Όμως, πώς κατάφερε ένα και μόνο άτομο να φέρει σε πέρας μία μεταρρύθμιση που προσέκρουε στα προνόμια της τάξης του και συγχρόνως υπέσκαπτε τα βαθιά θεμέλια της κοινωνίας του; Σίγουρα ήταν ταραχώδεις οι εποχές. Την «ευνομία» του Σόλωνα ακολούθησε η λαϊκιστική τυραννία του Πεισιστράτου και η άλλη, πιο ριζοσπαστικοποιημένη και δεσποτική, αυτή των απογόνων του. Το καλοκαίρι του 508 π.Χ., διαβλέποντας τον επικείμενο κίνδυνο επιβολής μιας στυγνής ολιγαρχίας υπό τον άρχοντα Ισαγόρα και τους θιασώτες του, ο Κλεισθένης αποφάσισε να διακινδυνεύσει και να προχωρήσει προς ένα ως τότε άγνωστο πεδίο: πήρε τον λόγο στην Πνύκα, προτείνοντας βαθειές και ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις, με στόχο την πραγματική μεταβίβαση της εξουσίας στο σύνολο των πολιτών. Η αντίδραση του Ισαγόρα δεν άργησε να έρθει: συνήψε συμφωνία με τον Σπαρτιάτη βασιλιά Κλεομένη –με τον οποίο τον συνέδεαν δεσμοί ξενίας-, και εκείνος εισέβαλε με στρατιωτικό απόσπασμα στην Αθήνα προτιθέμενος να εγκαταστήσει στην εξουσία τον Ισαγόρα ως επικεφαλής μιας ολιγαρχικής κυβέρνησης τριακοσίων μελών, φίλα προσκείμενης στους Λακεδαιμονίους. Ο Κλεισθένης γλύτωσε τη ζωή του φεύγοντας από την Αθήνα, αλλά επτακόσιες οικογένειες που ο Ισαγόρας είχε περιλάβει σε μαύρη λίστα υποχρεώθηκαν σε εξορία. Ο ολιγαρχικός επεχείρησε αμέσως να διαλύσει την καλά εδραιωμένη Βουλή των Τετρακοσίων η οποία είχε συσταθεί επί Σόλωνα, αλλά ευτυχώς, μεγάλη μερίδα των Αθηναίων αντελήφθη το τι διακυβευόταν και τόλμησε να οργανώσει αντίσταση. Πολιορκούμενοι στην Ακρόπολη, ο Ισαγόρας, οι οπαδοί του και οι Σπαρτιάτες συμπαραστάτες του, δεν κατάφεραν ν’ αντέξουν πάνω από δυο μέρες. Την τρίτη μέρα, έπειτα από μια εκεχειρία, οι Αθηναίοι άφησαν τον Ισαγόρα, του Λακεδαιμονίους και τον βασιλιά τους να φύγουν ελεύθεροι. Οι εξόριστοι επέστρεψαν στα σπίτια τους, και ο δήμος, που είχε πάρει την εξουσία στα χέρια του, όρισε τον Κλεισθένη ηγέτη και προστάτη του.
Για άλλη μια φορά, είναι ο αρχαίος πάπυρος της «Αθηναίων Πολιτείας» αυτός που έχει διασώσει λεπτομερώς αυτές τις πληροφορίες από την λήθη. Ο όρος δεν είχε ακόμα επινοηθεί, αλλά σ’ εκείνη την σύναξη στην Πνύκα, στην οποία ο Κλεισθένης εξέθεσε τις τολμηρές προτάσεις του για «ισονομία», έλαβε σάρκα και οστά η δημοκρατία.
Απόσπασμα από το εξαιρετικό βιβλίο "Η μετέωρη Ελλάδα" του Pedro Olalla εκδόσεις Παπαζήση.Σας το συνιστώ!
Αντιλαμβανόμαστε από το παραπάνω απόσπασμα τι θέλει να πει ο νομοθέτης του συντάγματος;
'Αρθρο 120: (Ακροτελεύτια διάταξη)
1. Tο Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την E΄ Aναθεωρητική Bουλή των Eλλήνων, υπογράφεται από τον Πρόεδρό της, δημοσιεύεται από τον προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Eφημερίδα της Kυβερνήσεως, με διάταγμα που προσυπογράφεται από το Yπουργικό Συμβούλιο και αρχίζει να ισχύει από τις ένδεκα Iουνίου 1975.
2. O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Eλλήνων.
3. O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.
4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»
Αθήνα, 2008
O ΠΡOΕΔΡOΣ ΤΗΣ ΒOΥΛΗΣ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Γ. ΣΙΟΥΦΑΣ
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.