του Αλέξανδρου
Θα συμμετέχω κι εγώ στο κάλεσμα της 17ης Ιουνίου, στην Πλατεία του χωριού μου , για να υπερασπιστώ την «πρώτη φορά αντιμνημονιακά» κυβέρνηση.
Αλλά όταν είδα ετούτο το σκίτσο του Αρκά, δεν μπόρεσα να μην σκεφτώ ότι τα προβλήματά μας δεν λύνονται με τις συγκεντρώσεις του 1% ημών των γραφικών που θα είμαστε μεθαύριο εκεί…
Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης δεν μπορεί να εκτελεστεί με νέα δανεικά, όχι γιατί δεν θα ήταν ωραίο να λυθεί έτσι το ζήτημα, αλλά επειδή κανείς δεν δανείζει τους πτωχούς.
Η χρηματοδότηση του συνταξιοδοτικού μας συστήματος, δε λύνεται με κορώνες... Ειδικά όταν βλέπει κανείς τα νούμερα!
Η αντιμετώπιση του δημοσιονομικού μας κενού, δε λύνεται όταν κρύβεται κανείς πίσω από το δάχτυλό του...
Αλλιώς λύνονται τα προβλήματα... Τι να λέμε πια... Τα είπαμε και τα ξαναείπαμε και νισάφι πια...
Παρόλα αυτά θα συμμετέχω κι εγώ, θα είμαι κι εγώ εκεί και θα συνεχίσω να στηρίζω, διότι αντιλαμβάνομαι ότι ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται και μόνο μέσα από το χάος της ενδεχόμενης αποτυχίας της κυβερνητικής πολιτικής και της συντομίας της «αντιμνημονιακής παρένθεσης», θα σώσουν οι δόλιοι σπουδαρχίδηδες τα θλιβερά πολιτικά σαρκία τους. Όλοι αυτοί οι όψιμοι εκπρόσωποι των εθνικών μας εργολάβων και οι παλαιόθεν γνωστοί και μη εξαιρετέοι αντιπρόσωποι της διαβόητης διαπλοκής, μόνο μέσα από το ναυάγιο αυτής της κυβέρνησης, μπορούν να τρέφουν ελπίδες για την πολιτική τους αλλά, ορισμένοι εξ αυτών, και την προσωπική σωτηρία τους.
Αλλά η παρουσία μου εκεί δεν μου απαγορεύει να αισθάνομαι ηλίθιος, διότι αλλιώς λύνονται τα προβλήματα...
Μόνο που βαρέθηκα να γράφω ξανά και ξανά, τα ίδια και τα ίδια...
Βαρέθηκα, αλλά εκεί θα είμαι... Τι άλλο μπορώ να κάνω, ο ηλίθιος...
Θα συμμετέχω κι εγώ στο κάλεσμα της 17ης Ιουνίου, στην Πλατεία του χωριού μου , για να υπερασπιστώ την «πρώτη φορά αντιμνημονιακά» κυβέρνηση.
Αλλά όταν είδα ετούτο το σκίτσο του Αρκά, δεν μπόρεσα να μην σκεφτώ ότι τα προβλήματά μας δεν λύνονται με τις συγκεντρώσεις του 1% ημών των γραφικών που θα είμαστε μεθαύριο εκεί…
Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης δεν μπορεί να εκτελεστεί με νέα δανεικά, όχι γιατί δεν θα ήταν ωραίο να λυθεί έτσι το ζήτημα, αλλά επειδή κανείς δεν δανείζει τους πτωχούς.
Η χρηματοδότηση του συνταξιοδοτικού μας συστήματος, δε λύνεται με κορώνες... Ειδικά όταν βλέπει κανείς τα νούμερα!
Η αντιμετώπιση του δημοσιονομικού μας κενού, δε λύνεται όταν κρύβεται κανείς πίσω από το δάχτυλό του...
Αλλιώς λύνονται τα προβλήματα... Τι να λέμε πια... Τα είπαμε και τα ξαναείπαμε και νισάφι πια...
Παρόλα αυτά θα συμμετέχω κι εγώ, θα είμαι κι εγώ εκεί και θα συνεχίσω να στηρίζω, διότι αντιλαμβάνομαι ότι ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται και μόνο μέσα από το χάος της ενδεχόμενης αποτυχίας της κυβερνητικής πολιτικής και της συντομίας της «αντιμνημονιακής παρένθεσης», θα σώσουν οι δόλιοι σπουδαρχίδηδες τα θλιβερά πολιτικά σαρκία τους. Όλοι αυτοί οι όψιμοι εκπρόσωποι των εθνικών μας εργολάβων και οι παλαιόθεν γνωστοί και μη εξαιρετέοι αντιπρόσωποι της διαβόητης διαπλοκής, μόνο μέσα από το ναυάγιο αυτής της κυβέρνησης, μπορούν να τρέφουν ελπίδες για την πολιτική τους αλλά, ορισμένοι εξ αυτών, και την προσωπική σωτηρία τους.
Αλλά η παρουσία μου εκεί δεν μου απαγορεύει να αισθάνομαι ηλίθιος, διότι αλλιώς λύνονται τα προβλήματα...
Μόνο που βαρέθηκα να γράφω ξανά και ξανά, τα ίδια και τα ίδια...
Βαρέθηκα, αλλά εκεί θα είμαι... Τι άλλο μπορώ να κάνω, ο ηλίθιος...
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.