Δεκαπέντε περιοχές στη Χαλκιδική, ανάμεσά τους παραλίες εκπληκτικής ομορφιάς, όπως το Αζάπικο, η Χρυσή Αμμουδία, το Καλαμίτσι, η Κρυοπηγή και το Ποσείδι περιλαμβάνονται στην περιουσία του ΤΑΙΠΕΔ, η οποία μεταβιβάζεται στο νέο Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων και ξαναμπαίνουν σε τροχιά… πώλησης, εκτός αν υπάρξει διαφορετική πολιτική απόφαση.
Σύμφωνα με την Real News τα πρωτεία κρατά η Χαλκιδική με 14 παραλίες προς πώληση: Άγιος Μάμας, Νέος Μαρμαράς, Βουρβουρού, Κριαρίτσι, Συκιά, Κρυοποηγή, Ποσείδι, Μονοδέντρι – Αζάπικο, Καλαμίτσι, Νέα Ηρακλειά, Πόρτο Κουφό, Χρυσή Αμμουδιά, Νέα Καλλικράτεια και Ιερισσός.
Αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι μέσα στα ακίνητα εμφανίζεται και η έκταση 915 στρμ. στην περιοχή Σάνη της Ν.Φώκαιας, για την οποία είχαν εκφράσει στο παρελθόν έντονη διαμαρτυρία βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και οι οποίοι ακόμη δεν έχουν… μιλήσει. Πάντως ο δήμος Σιθωνίας εξέφρασε τις αντιρρήσεις του και ζητά από το νέο Ταμείο να εισακουστούν οι τοπικές κοινωνίες και οι προτάσεις του δήμου πριν προχωρήσει σε πωλήσεις ακινήτων.
Στο μεταξύ, αρκετοί είναι αυτοί που καλοβλέπουν να πάρουν υπό την ιδιοκτησία τους μία από τις πανέμορφες παραλίες της χώρας μας και μάλιστα δύο γερμανικά δημοσιεύματα, ένα στην Bild κι ένα στην Handelsblatt έδωσαν τον τόνο, παρουσιάζοντας τα ελληνικά περιουσιακά στοιχεία προς πώληση με έμφαση στις παραλίες.
Μάλιστα η τρόικα ήδη από το 2011 είχε θέσει θέμα για παραχώρηση της χρήσης των ελληνικών παραλιών σε ιδιώτες κάτι που πέρασε από τη Βουλή με τους εφαρμοστικούς νόμους του δεύτερου Μνημονίου. Στη λίστα του ΤΑΙΠΕΔ περιλαμβάνονται πολλές όμορφες παραλίες ανά η χώρα.
Οχτώ παραλίες στο νομό Ηλείας (Νεοχώρι, Λουτρά Κυλλήνης, Βώλακας, Κάτω Σαμικό, Ζαχάρω, Αλυκές Λεχαινών, Γαλατάς και Αρκούδι Κυλλήνης).
Επίσης την τιμητική της έχει η Αργολίδα με επτά παραλίες (Θεμησσία, παραλία Κίου, Καραθώνας, Κανδύλι, Σαμπάριζα, Σαλαντί).
Η Ρόδος με πέντε (Αφάντου, Τσαμπίκα, Κουκούμια Λίνδου, Αγία Αγαθή, Κάλαθος).
Στις γνωστές παραλίες που βρίσκονται ακόμα στη λίστα είναι οι Αμμόλοφοι της Καβάλας, το Μαστιχάρι της Κω, η Παλαιόπολη στα Κύθηρα, η Αλυκή και ο Άγιος Αρσένιος στη Νάξο και η Χρυσή Αμμουδιά στη Θάσο.
Ουσιαστικά πρόκειται για δημόσια παραλιακά ακίνητα που διαθέτουν ακτογραμμή και τα οποία είτε καλύπτουν όλο το παραλιακό μέτωπο, είτε μέρος αυτούς. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε τεμαχισμό παραλιών με κάποια κομμάτια να είναι ελεύθερα και κάποια άλλα κλειστά.
πηγή
https://en.wikipedia.org/wiki/Prussian_Settlement_Commission#Polish_countermeasures
ΑπάντησηΔιαγραφήWe have a very similar situation here, coincidentally also authored by the Germans. I am really far from singing nationalist tune, but the countermeasures taken by the Poles, WITHOUT any government to support them, were highly efficient. The same infrastructure helped in 1918 to prepare and run the only major Polish insurrection that succeeded: https://en.wikipedia.org/wiki/Greater_Poland_Uprising_%281918%E2%80%9319%29
The pressure on the government and the authorities on every level is important. But we see how easily governments bend to the financial pressure, as long as they have a political excuse. It is the time for community buy out. For the local communities -- through their dimos or otherwise -- to take over resources and guard them for future gnerations.