Η Συνέλευση της 17ης Ιούλη είναι μια πρωτοβουλία που πήρε το όνομά της από την ημερομηνία που συγκροτήθηκε η πρώτη συνέλευση στο κηπάκι της Τσαμαδού, στην Αθήνα, στη βάση του κειμένου που ακολουθεί:
Οι περιστάσεις κάτω από τις οποίες συντάσσονται αυτές οι γραμμές είναι κυριολεκτικά δραματικές. Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, το λαϊκό κίνημα, η Αριστερά των αγώνων και των οραμάτων που όλη την προηγούμενη περίοδο ανέτρεψαν τους πολιτικούς συσχετισμούς καταβαραθρώνοντας τις δυνάμεις του νεοφιλελεύθερου μονόδρομου, και ενέπνευσαν κύματα ελπίδας και διεθνούς συμπαράστασης, βρίσκονται αντιμέτωπες με μια άνευ προηγουμένου υποταγή, ένα πισώπλατο μαχαίρωμα ιστορικών διαστάσεων. Ταχύτατα υποχωρώντας στις πιέσεις των κυρίαρχων δυνάμεων (ντόπιων και ξένων), απηχώντας όλο και πιο πολύ τη λογική και τα επιχειρήματα των συστημικών ΜΜΕ και των Μνημονιακών κομμάτων, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ διαστρέφει όχι μόνο τη λαϊκή βούληση και τη δημοκρατία, διαστρέφει και αυτή την ίδια τη λογική.
Σαν έτοιμη από καιρό, η ομάδα αυτή ερμήνευσε το 61,2% ΟΧΙ του δημοψηφίσματος ως ΝΑΙ, εισηγήθηκε μια επονείδιστη συμφωνία, και στο τέλος κατέληξε σε κάτι ακόμα χειρότερο: μια συμφωνία συντριπτικά αδιέξοδη, όχι μόνο για τα λαϊκά στρώματα αλλά και για ολόκληρη την ελληνική οικονομία και κοινωνία. Πισώπλατα μαχαίρωσε επίσης όλους τους διεθνείς αλληλέγγυους, όλους όσους –σε 250 ευρωπαϊκές πόλεις (την πραγματική Ευρώπη)– εργάστηκαν, πίστεψαν και κινητοποιήθηκαν για μια γνήσια εναλλακτική. Ο λόγος είναι ότι ποτέ της δεν την πίστεψε, ποτέ δεν την κατανόησε, ίσως δεν την γνώριζε καν. Πρόκειται για ένα πολιτικό προσωπικό που κινείται σε άλλο πλαίσιο, ένα προσωπικό που έχει πρόδηλα υποταχθεί.
Έχει σημασία στο πλαίσιο αυτό να διατρανώσουμε μια απλή αλήθεια, που πρέπει άμεσα να διαδοθεί όσο πιο πλατιά γίνεται: Εναλλακτική υπάρχει! Αν δεν υπήρχε, δεν θα ήμασταν αριστεροί, δεν θα υπήρχε καν λόγος να γίνονται εκλογές. Όμως αυτή η εναλλακτική προϋποθέτει την αναγνώριση μιας σειράς κρίσιμων παραγόντων:
ότι το χρέος δεν είναι δικό μας –αποτελεί αντανάκλαση συστημικών αδιεξόδων που στα καθ’ ημάς προέκυψε από την κρατική κάλυψη στην τοξική κερδοσκοπία ιδιωτικών τραπεζών. Το χρέος είναι επονείδιστο κα γι’ αυτό απαιτείται άμεση στάση πληρωμών·
ότι η κοινωνία είχε και έχει τη δυνατότητα να ανασυνταχθεί, αν προβεί/ προέβαινε σε άμεση
- εθνικοποίηση των τραπεζών
- έξοδο από την ευρωζώνη – δρομολόγηση μετάβασης σε εθνικό νόμισμα
- έλεγχο του εξωτερικού εμπορίου· και
- σχεδιασμό της παραγωγής – αξιοποίηση:
- της διατροφικής μας επάρκειας (πάνω από 90%, σύμφωνα με άκρως πρόσφατα στοιχεία της ΠΑΣΕΓΕΣ) και ώθηση σε οικολογικές εξαγωγές,
- των υποδομών σε σειρά βιομηχανιών (κατασκευαστική, χημική, εξορυκτική) και, βέβαια,
- του τουρισμού· δράσεις, βέβαια, που προϋποθέτουν
- κοινωνικό έλεγχο των στρατηγικών τομέων της οικονομίας – με διαδικασίες που έμπρακτα θα υλοποιούν το πάνδημο αίτημα του πραγματικού, του γνήσιου εκδημοκρατισμού για να ελέγχει και έλλογα να αξιοποιεί η κοινωνία τους καρπούς του μόχθου της.
Όλα τα παραπάνω ήταν –και παραμένουν– εφικτά αν επιλεγόταν η σύγκρουση με το νεοφιλελεύθερο σκεπτικό, το σκεπτικό που σήμερα έχει πλέον υιοθετήσει και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Συνεπάγονται επίσης ρήξη με την άκρως υπανάπτυκτη λογική του «μένουμε Ευρώπη», που η ηγεσία αυτή ανερυθρίαστα υιοθέτησε πίσω από την πλάτη όσων την ανέδειξαν – του 62% του ΟΧΙ.
Το ιστορικό τραύμα που η υποταγή αυτή προκαλεί πρέπει άμεσα να επουλωθεί. Όσοι συμμετέχουμε στα κινήματα και τους αγώνες με προμετωπίδα την ταυτότητα και την ιστορική προοπτική της Αριστεράς, πρέπει άμεσα να καλύψουμε το κενό που η υπαναχώρηση και υποταγή της ανεπίγνωστης ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ αφήνει. Αν δεν το κάνουμε πάραυτα –εδώ και τώρα– ελλοχεύει ο κίνδυνος της γενικευμένης απογοήτευσης, της αποσυσπείρωσης και της ιδιώτευσης –που, όπως κι άλλες φορές στην ιστορία, φέρνουν μαζί τους τον κίνδυνο του φασισμού.
Με πνεύμα αριστερό και ενωτικό, θεωρούμε απαραίτητη τη συνάντηση όλων όσων αγωνιούν στο ίδιο πνεύμα, για να συζητήσουμε την κινηματική και πολιτική μας αναδιοργάνωση. Οι διεργασίες στο χώρο της Αριστεράς είναι, εδώ και καιρό, εξαιρετικά πυκνές –το καθημερινά διαπιστούμενο κενό τις έχει κάνει αναπόφευκτες. Στις σημερινές περιστάσεις πρέπει όμως άμεσα να εκφραστούν ως πολιτική παρακαταθήκη για την αμέσως επόμενη μέρα.
Διατυπώνουμε το κάλεσμα αυτό στηριγμένοι στο 62% της ρήξης, με αγωνία για τις μέρες που διανύουμε, όμως με ορίζοντα τους αγώνες που έρχονται. Η Αριστερά υπάρχει, και το δραματικό πολιτικό κενό που αφήνει πίσω της η υποταγή της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει άμεσα να καλυφθεί. Στο διάβημα αυτό δεν περισσεύει κανένας αριστερός που κατανοεί τα αδιέξοδα της στρατηγικής του «καλού ευρώ», της διολίσθησης σε α-ταξικά εθνομετωπικά σχήματα, και της υποταγής σε ένα σκεπτικό που εκλαμβάνει την «ανάπτυξη» ως συνάρτηση της αέναης συρρίκνωσης των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων. Η Αριστερά υπάρχει ως ένας διαρκής αγώνας επέκτασης και εμβάθυνσης της δημοκρατίας στην πολιτική, την κοινωνία και την οικονομία.
Όλες και όλοι οι αγωνιστές της βάσης, όλες οι τοπικές και συνδικαλιστικές πρωτοβουλίες και όλες οι οργανωμένες δυνάμεις που, είτε εντός είτε εκτός ΣΥΡΙΖΑ, το προηγούμενο διάστημα αγωνίστηκαν για την προάσπιση και επέκταση των κοινωνικών δικαιωμάτων χρειάζεται άμεσα να συναντηθούν.
Καλούμε αυτή τη συνάντηση για να καταγράψουμε την πολιτική μας παρουσία με θετικό πρόσημο, να καταθέσουμε το βασικό σκεπτικό που όλους μας ενώνει, και να συσκεφθούμε για όλα τα βήματα που απαιτούνται σήμερα και την επόμενη μέρα.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.