-Η χαρά του Τσίπρα δεν θα κρατήσει πολύ. Τα Μνημόνια έχουν “φάει” πολύ ισχυρότερα και συνεκτικά κόμματα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η εφαρμογή τους θα αποκαλύψει σε εύλογο χρόνο την απάτη, θα προκαλέσει κοινωνική καταστροφή και άρα κοινωνικούς αγώνες και θα ξαναβάλει στο τραπέζι την ανάγκη για μια νέα Αριστερά. Πολλοί που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ σαν το “μικρότερο κακό” σύντομα θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουν την σκληρή πραγματικότητα...
-Η αποχή αυξήθηκε κατά περίπου 1 εκατομμύριο. Αν και διαφωνώ με την επιλογή αυτή, ο κόσμος αισθάνθηκε ότι δεν έχουν νόημα αυτές οι εκλογές καθώς το αποτέλεσμα (Μνημόνιο) ήταν δεδομένο. Δεν σημαίνει ότι αυτός ο κόσμος όμως αποσύρθηκε οριστικά.
-Οι φασίστες της ΧΑ δεν ανέβηκαν, ήταν στάσιμοι (για την ακρίβεια μείον 10.000 ψήφους από τον Γενάρη) και δεν είχαν κοινωνική δυναμική. Ο λόγος που είναι 3οι είναι η κρίση των υπολοίπων πολιτικών σχηματισμών και όχι η δική τους δύναμη. Παρόλα αυτά είναι φανερό ότι κρατάνε τον πηρύνα των 350.000 ψηφοφόρων που είναι ή δεν έχουν πρόβλημα να ταυτιστούν με τη συμμορία. Χρειάζεται άμεσα ενεργοποίηση του αντιφασιστικού κινήματος για να αντιμετωπιστεί αυτή η απειλή.
-Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε 300.000 ψηφοφόρους, η ΝΔ άλλους 200.000, ο καμμένος έχασε 100.000, το Ποτάμι άλλους 150.000, ενώ το ΠΑΣΟΚ έχασε 130.000 (αν προσθέσεις ΠΑΣΟΚ, ΚΙΔΗΣΟ, ΔΗΜΑΡ τον Γενάρη είχαν 470.000 και τώρα πήραν 340.000). Δεν μπορούμε να μιλάμε για “αποδοχή” των Μνημονίων από τον Ελληνικό λαό, όταν συνολικά τα παλιά Μνημονικά κόμματα χάνουν πάνω από μισό εκατομμύριο ψήφους, ο ΣΥΡΙΖΑ άλλους 300.000 με την αποχή να ανεβαίνει κατά 1 εκατομμύριο.
-Το βασικότερο πρόβλημα κατά τη γνώμη μου είναι ότι δεν έπεισε μια αριστερή εναλλακτική. Είναι πρόβλημα ότι η ΛΑΕ δεν μπήκε στη βουλή, αλλά το βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει την εμπειρία των τελευταίων μηνών για να δείξει ότι υπάρχει άλλος δρόμος. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτό (και αντικειμενικοί, αλλά και υποκειμενικοί- πολιτικοί, οργανωτικοί, όσον αφορά την φυσιογνωμία, κτλ) που ελπίζω να συζητηθούν τις επόμενες μέρες και μήνες. Το βασικό κατά τη γνώμη μου είναι ότι ο κόσμος είναι πια πιο απαιτητικός, δεν αρκεί η λογική του “συνεπούς αριστερού” για να ταυτιστεί και να δώσει μια μάχη. Γι' αυτό χρειάζεται μια νέα Αριστερά με επαναστατικά χαρακτηριστικά που όμως να μην πάσχει από τα σύνδρομα απομονωτισμού και ξύλινης γλώσσας που υπάρχουν στον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.
-Με λίγα λόγια, θα περάσουμε μπόρα αλλά αν βγάλουμε τα συμπεράσματα θα ανακάμψουμε
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.