Περί Αποχώρησης της Δημοκρατίας

Σε αντιστάθμισμα του ελαφρού θεάματος ,που μεταδίδουν τα Μέσα Μαζικής Εξιλιθίωσης από τη Νέα Υόρκη, ως  εθνική πολιτικο-οικονομική εξόρμηση επιπέδου κορυφής, παρατίθεται το πολύ σημαντικό κατωτέρω άρθρο, προϊόν ενός αμερικανικού εγκεφάλου μεστού σοφίας, του καθηγητού, πρώην υπουργού και συγγραφέα διεθνούς φήμης και δημοτικότητας Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς.

Αυτόν δεν κινδύνευε να συναντήσει ο κ. Τσίπρας στο αποτυχημένο «θέαμα» (Show) που συμβολικά ανέβασε με τον Μπιλ Κλίντον, για την παράταση του ονείρου των ιθαγενών στην Ελλάδα. Στο ΄Ιδρυμα Κλίντον, που έχει προσπορίσει στον ονοματοδότη του 100 εκατομμύρια δολάρια.

 Ο πρωθυπουργός της αριστεράς Αλέξης Τσίπρας με τον εξ ίσου αριστερό Μπιλ Κλίντον,( τον πυρπολητή της Γιουγκοσλαβίας , αλλά και της αμερικανικής  και της διεθνούς οικονομίας, με την κατάργηση του Νόμου Glass-Steagall  με τα όρια λειτουργίας των  τραπεζών, που ελευθέρωσε την  βουλιμική τους αρπακτικότητα στη δημιουργία της διεθνούς οικονομίας-καζίνο) . Συνάντηση κορυφής ριζοσπαστικού τύπου –με φόντο τους Γιωργάκη και Νίκο Παπανδρέου, την πρόεδρο των Ολυμπιακών του «Αθήναζε», κ. Γιάννα Αγγελοπούλου και 120 δις. δολάρια...

Επιστροφή από το παραμύθι, με τροφή για σοβαρές σκέψεις , με πυξίδα το άρθρο του Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς.

Παρουσίαση Μιχ. Στυλιανού                                   

Η Δημοκρατία Εγκατέλειψε τη Δύση

Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς

Προτού η Δύση απλώσει τη Δημοκρατία στον κόσμο καλύτερα να κρατήσει μερική και για τον εαυτό της. Οι ΗΠΑ είναι μια ολιγαρχία στην οποία η κυβέρνηση είναι υπόλογος σε έξη ισχυρές ομάδες ιδιωτικών συμφερόντων. Στην Ευρώπη οι κυβερνήσεις είναι υπόλογοι στην Ε.Ε., στην Ουάσιγκτων και σε ιδιωτικούς τραπεζίτες και όχι στους λαούς τους. Στη Βρετανία οι στρατιωτικοί διακήρυξαν ότι έχουν την εξουσία υπό έλεγχο.

Ο Τζέρεμυ Κόρμπυν είναι ο πρώτος Εργατικός που ηγείται του Εργατικού Κόμματος εδώ και πολύ καιρό. ΄Αν κρίνουμε από την βλακεία και την ανηθικότητα των Συντηρητικών, ο Κόρμπυν θα μπορούσε να γίνει πρωθυπουργός της Βρετανίας. Εάν συνέβαινε αυτό, ο Κόρμπυν θα μετατόπιζε τις προτεραιότητες του προϋπολογισμού από την υποστήριξη των πολέμων της Ουάσιγκτων προς την ανακαίνιση του κράτους κοινωνικής πρόνοιας που εξασφάλιζε στον μέσο Βρετανό περισσότερη ασφάλεια και λιγότερη ένταση.

Ένας ψηλά ιστάμενος στην ιεραρχία στρατηγός που υπηρετεί στον βρετανικό στρατό δήλωσε ότι ο στρατός δεν θα επιτρέψει στο λαό να «βάλει έναν αδέσποτο θεματοφύλακα της ασφάλειας της χώρας. Ο στρατός απλώς δεν θα μπορούσε να ανεχθεί κάτι τέτοιο και θα χρησιμοποιούσε κάθε μέσο, θεμιτό ή αθέμιτο, να το αποτρέψει».

Με άλλα λόγια, ένα δημοκρατικό αποτέλεσμα μη αποδεκτό από τους Βρετανούς στρατιωτικούς, θα ανατραπεί. Ακριβώς όπως την Αίγυπτο.

΄Εχουμε εδώ το οξύμωρο η Ουάσιγκτων και το Λονδίνο να φέρνουν σε άλλους αυτό που ο Πούτιν χαρακτηρίζει την «δημοκρατία των βομβαρδισμών», ενώ αποδέχονται την απουσία της Δημοκρατίας στη χώρα τους. Το λογικό συμπέρασμα είναι ότι  αυτή η δημοκρατία είναι το ένδυμα ενός επιθετικού προγράμματος και όχι μια αυταξία για τις κυβερνώσες ελίτ των ΗΠΑ και της Βρετανίας, που είναι αποφασισμένες να διατηρήσουν την εξουσία τους σ’ αυτές τις χώρες για το δικό τους, προσωπικό όφελος.

Ο Τζόναθαν Κουκ (σημ. παλαιός Βρετανός δημοσιογράφος) αναφέρει ότι «οποιαδήποτε μέσα, θεμιτά ή αθέμιτα» εναντίον Εργατικών πρωθυπουργών, που πραγματικά στυλώθηκαν υπέρ του λαού και όχι υπέρ της ολιγαρχίας, δε είναι μια απειλή που χρησιμοποιείται για πρώτη φορά. Ο Εργατικό πρωθυπουργός Χάρολντ Ουίλσον αντιμετώπισε τον ίδιο εκβιασμό και παραιτήθηκε.

Όσο γνωρίζω δεν είναι μόνο η Δημοκρατία που εγκατέλειψε το δυτικό κόσμο, αλλά και η συμπόνια, η κατανόηση του άλλου, η ηθική, η ακεραιότητα, ο σεβασμός στην αλήθεια, η δικαιοσύνη, η πίστη και ο αυτοσεβασμός. Δεν μένει τίποτα πέραν της απληστίας, του εξαναγκασμού και της απειλής του εξαναγκασμού. Όταν διαβάζω                    –ελπίζω ανακριβείς πληροφορίες- ότι ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν επιθυμεί να είναι εταίρος της Δύσης, διερωτώμαι γιατί μια τόσο ισχυρή χώρα, που πρόβαλε στο φως από το σκοτάδι, θέλει να γίνει εταίρος του Διαβόλου. Συνάγω ότι οι πληροφορίες είναι ψευδείς ή ότι ο Πούτιν ενεργεί χάριν της ανθρωπότητας για να αφοπλίσει την επικίνδυνη κατάσταση που έχει δημιουργήσει η Ουάσιγκτων και τα ανδρείκελά της στο ΝΑΤΟ.

Η Ρωσία δεν πρέπει να ξεχνά την θαρραλέα ομιλία που εξεφώνησε ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες στον ΟΗΕ, στις 20 Σεπτεμβρίου 2006. Από το βήμα της Γεν. Συνέλευσης ο Τσάβες είπε πως την προηγούμενη μέρα στην ίδια θέση βρισκόταν ο Τζωρτζ Μπους. « Ο ίδιος Σατανάς –είπε ο Τσάβες- που μιλούσε σαν ιδιοκτήτης του κόσμου. Ακόμη μπορείτε να μυρίσετε το θειάφι…» Επιδίωξη της Αμερικής, πρόσθεσε ο Τσάβες- είναι « να διατηρήσει τη διαδικασία κυριαρχία, εκμετάλλευση και λεηλασία των λαών του κόσμου».

Τα λόγια του Τσάβες ήταν ανυπόφορες αλήθειες για Αμερικανούς πολιτικούς. Η Νάνση Πελόζι, εκατομμυριούχος πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, είπε ότι τέτοιο λόγο μπορούσε να περιμένει κανείς από έναν «νταή του δρόμου».

Αλλού όμως η ανταπόκριση ήταν διαφορετική. Ο Ραφαέλ Κορέα, Πρόεδρος του Ισημερινού, δήλωσε ότι ο Τσάβες επρόσβαλε τον Σατανά, επειδή ο Σατανάς είναι κάκιστος όπως η Ουάσιγκτων, είναι τουλάχιστον ευφυής, ενώ η Ουάσιγκτων είναι εντελώς βλάκας.

Ο Δυτικός Κόσμος μόλις στέκει στα πόδια του. Η ανεργία είναι τρομακτική για την αμερικανική και την ευρωπαϊκή νεολαία –κυρίως την εκπαιδευμένη. Νέες Αμερικανίδες, φορτωμένες με χρέη σπουδών, διαφημίζουν τα θέλγητρά τους στο ιντερνέτ, για εύπορους κυρίους στους οποίους προσφέρουν σεξ αντί οικονομικής στήριξης. Η εύκολη απάντηση –«εκπαίδευση είναι η λύση»- είναι ψέμα. Τα ανώτατα διπλώματα δεν εξασφαλίζουν δουλειά, επειδή οι προϋπολογισμοί των πανεπιστημίων έχουν περικοπεί, για να εξοικονομηθούν κονδύλια για πολέμους και διάσωση τραπεζών και το υπόλοιπο 75% του προϋπολογισμού ξοδεύεται σε μεγάλους μισθούς και λοιπά προνόμια του προσωπικού της διοίκηση των πανεπιστημίων. Το πανεπιστήμιο της Ν. Υόρκης λόγου χάριν παρέχει στο ανώτερο διοικητικό προσωπικό του ακριβές κατοικίες παραθερισμού. Οι πρόεδροι των πανεπιστημίων στην Αμερική έχουν εισοδήματα πολλών εκατομμυρίων, όταν οι φοιτητές πνίγονται στα χρέη (για να πληρώσουν τα δίδακτρα).

Η νοοτροπία της Γουώλ Στρήτ – απεριόριστη απληστία- έχει κυριεύσει την αμερικανική ζωή και αυτή η απληστία έχει εξαχθεί στην Ευρώπη, η οποία είχε αναπτύξει μια σχέση μοιρασιάς μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου. Σήμερα η Ευρώπη, όπως και η ΗΠΑ, είναι μια έρημος χαμένων ευκαιριών για τους νέους. Η Ελλάδα θυσιάσθηκε για τους τραπεζίτες και η Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία περιμένουν τη σειρά τους. Στη θέση ανεξάρτητων ευρωπαϊκών χωρών υψώνεται μια φασιστική κεντρική εξουσία.

Καθώς εκατομμύρια προσφύγων από τους πολέμους της Ουάσιγκτων και των βοηθών της στο ΝΑΤΟ αναζητούν καταφύγιο στην Ευρώπη οι προϋπολογισμοί κοινωνικής πρόνοιας συμπιέζονται περισσότερο.

Τα τελευταία χρόνια είδαμε πως ιδιωτικοί τραπεζίτες, ενεργώντας μέσω της Ε.Ε., μπορούν να διορίζουν τις υποτίθεται δημοκρατικές κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Ιταλίας.

Στο Δυτικό κόσμο παλινορθώνεται η αριστοκρατία του πλούτου. Εάν η Ρωσία και η Κίνα ενταχθούν σ’ αυτόν τον «συνεταιρισμό», τότε δισεκατομμύρια άνθρωποι θα κυβερνώνται από αυτές τις βαθύπλουτες ελίτ.

Ο κόσμος βρίσκεται στη κόψη του μαχαιριού. Η Δύση έχει χαθεί. Η Ρωσία και η Κίνα θα μπορούσαν να βουλιάξουν με τη Δύση, επειδή και οι δύο υπέστησαν την τυραννία και προσβλέπουν στη Δύση για τα μονοπάτια προς την ελευθερία. Αλλά τα δυτικά μονοπάτια οδηγούν στη «δυναστεία, την εκμετάλλευση και την λεηλασία των λαών του κόσμου.»

Ρωσία και Κίνα θα θελήσουν να συμμετάσχουν στη λεηλασία, ή θα πάρουν σταθερά θέση για την ανθρωπότητα;