του Βαγγέλη Στολάκη
Ο λόγος για τις δυο αδερφές, Μαρία και Σοφία Παγωνίδου, νηπιαγωγούς στο επάγγελμα! Τους τελευταίους δεκαπέντε μήνες βάφουν μέρα νύχτα με τα δυο τους πινελάκια το 9ο νηπιαγωγείο Νεάπολης, στο οποίο διδάσκουν. «Πρέπει να νικήσει το κίνημα του καλού και του αγαθού. Πιστεύουμε ότι εάν κάνουμε καλές πράξεις, θα γυρίσουν αυτές οι πράξεις σε εμάς» αναφέρει στην Karfitsa η Σοφία Παγωνίδου ξεναγώντας μας στην αυλή του νηπιαγωγείου που βρίσκεται απέναντι από τα Συμμαχικά Νεκροταφεία. Το σχολείο το αφιερώνουν στους πρόσφυγες προγόνους τους.
Για τις Μαρία και Σοφία Παγωνίδου η αλλαγή της αισθητικής του κτιρίου όπου στεγάζεται το 9ο νηπιαγωγείο είναι στάση ζωής. Οι δυο τους δεν το κάνουν για πρώτη φορά αλλά έχουν ξαναβάψει ολόκληρα σχολικά συγκροτήματα στις πόλεις όπου υπηρέτησαν, όπως στη Ρόδο και την Καστοριά.
«Στο σχολείο και το Σάββατο»
Το πολύχρωμο και ταυτόχρονα διαφορετικό σχολείο της Θεσσαλονίκης έχει δώσει χρώμα σε όλη την οδό Λαγκαδά, η οποία εξαιτίας των παλαιών κτιρίων και κυρίως εξαιτίας του μονίμως «μποτιλιαρισμένου» δρόμου δεν παρέχει την καλύτερη ποιότητα ζωής σε όσους τη διασχίζουν ή μένουν εκεί!
Σύμφωνα με τις ίδιες η καλύτερη επιβράβευση για το έργο τους έρχεται από το στόμα των πεντάχρονων μαθητών τους όταν τις Παρασκευές είναι έτοιμοι να βάλουν τα κλάματα επειδή δεν θα πάνε στο σχολείο το… Σάββατο και την Κυριακή.
Τους δεκαπέντε τελευταίους μήνες οι δυο εκπαιδευτικοί κατόρθωσαν να δώσουν χρώμα και ψυχή στους άχρωμους, άψυχους και ψυχρούς τοίχους του 9ου νηπιαγωγείου Νεάπολης. Εικοσιδύο καλημέρες γραμμένες σε διάφορες γλώσσες, ποντιακά ρητά, ποιηματάκια, λουλούδια, μαθητές, μπαλόνια, καρδιές, δέντρα, ο τοίχος των μαμάδων (όπου οι μητέρες μιλούν για τα παιδιά τους και αντίστοιχα), ο τοίχος των μπαμπάδων και η τούρτα της φιλίας είναι ορισμένα από τα σχέδια των δυο νηπιαγωγών που κοσμούν τους τοίχους του σχολείου.
Δούλευαν όλο το καλοκαίρι!
Το αποτέλεσμα δεν ήταν εύκολο! Πολλές ώρες, πολλές μπογιές και αρκετά ξενύχτια! Βλέπετε, οι δυο δασκάλες για την ολοκλήρωση του project τους δεν άφησαν την αίθουσα! Απεναντίας, πηγαίνουν νωρίς το πρωί στο σχολείο, κάνουν μάθημα και όταν φύγει και ο τελευταίος μαθητής, βάζουν φόρμες και αθλητικά και ξεκινούν να βάφουν πολλές φορές μέχρι την άλλη μέρα το ξημέρωμα. Και την επομένη; Πάλι τα ίδια! Το καλοκαίρι μάλιστα αποφάσισαν να μην πάνε διακοπές προκειμένου να προχωρήσει το έργο τους. Ξέχασαν λοιπόν τις παραλίες και τις θάλασσες και κάτω από τους 40 βαθμούς Κελσίου με αυτοσχέδιες ομπρέλες… έβαφαν! Και όχι μόνο αυτό, αλλά έβαλαν από την τσέπη τους περίπου 3.000 ευρώ προκειμένου να αγοράσουν πινέλα και μπογιές.
«Ο δάσκαλος πρέπει να κάνει και όχι μόνο να μιλάει. Είμαστε αυτής της άποψης. Τα παιδιά ελκύονται από ένα τέτοιο περιβάλλον και έχουν όρεξη να μάθουν και να εξελιχθούν. Δεν έρχονται στο σχολείο από αγγαρεία» αναφέρει στην Karfitsa η Μαρία Παγωνίδου. Όπως εξηγούν επιδίωξή τους ήταν να δημιουργήσουν έναν χώρο φιλόξενο και για τους γονείς και κυρίως αυτούς που είναι αλλοδαποί.
Αντιδράσεις
Βέβαια, στην προσπάθειά τους να εξωραΐσουν τον χώρο του 9ου νηπιαγωγείου, όπου στεγάζεται και το 3ο ολοήμερο νηπιαγωγείο της περιοχής οι δυο δασκάλες βρήκαν εμπόδια! Συναδέλφους τους ακόμα και από το ίδιο σχολείο που δεν δέχονται εύκολα ότι υπάρχουν δημόσιοι υπάλληλοι που δουλεύουν και μετά το ωράριό τους ή τους τρεις μήνες του καλοκαιριού επιλέγουν να προετοιμάζονται για την επόμενη σχολική χρονιά! Όπως λένε οι δυο αδερφές «υπάρχουν συνάδελφοι που αντιδρούν και στη συνέχεια οικειοποιούνται τον κόπο μας. Μάλιστα πρόσφατα μας ενημέρωσε η δικηγόρος μας ότι ο διευθυντής της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης θα διατάξει ΕΔΕ σε βάρος μας. Δεν φοβόμαστε καθόλου. Απλά είναι λυπηρό αυτό που συμβαίνει. Υπάρχει συντεχνιακή κακία. Μας δίνουν δύναμη οι μαθητές μας, οι γονείς, οι γείτονες της περιοχής και οι τουρίστες που σταματούν να φωτογραφίσουν το σχολείο μας» καταλήγουν οι δυο εκπαιδευτικοί.
πηγή
πηγή
το είδαμε εδώ
Το μερακι, η αγαπη και η αφοσιωση των δυο εκπαιδευτικων να γινει παραδειγμα προς ολους. Να γινει ενα μαθημα εναντια στη μιζερια και την εξαθλιωση... Η αλλαγη, η προοδος, η ομορφια δεν ερχονται ουρανοκατεβατα...καποιος τα δημιουργει. Ας βαλουμε ολοι ενα λιθαρακι στο οικοδομημα της προοδου. Ας προσθεσουμε ολοι μια πινελια στον καμβα της ζωης που θελουμε να αντικρυζουμε. Θερμα συγχαρητηρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτές οι "τέλειες" νηπιαγωγοί διέλυσαν την τμήμα ένταξης! Γιατί η πραγματικότητα απέχει πολύ από αυτό που δείχνουν οι φωτογραφίες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο στά κορίτσια!!!!Ἄλλωστε όλα τά καλά σέ αὐτήν τήν χῶρα γίνονται μέ ἱδιωτική πρωτοβουλία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Σοφία και η Μαρία Παγωνίδου δεν είναι εκπαιδευτικοί Ειδικής Αγωγής για να ιδρύουν ή για να διαλύουν τμήματα ένταξης .Αλοίμονο σε εκείνους τους εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής ,που λυμαίνονται τον ευαίσθητο χώρο της ειδικής αγωγής και που έχουν μπει σ' αυτή ν την ειδικότητα για να εκμεταλλεύονται στυγνά την κατάσταση αδυναμίας των παιδιών και την τραγική θέση των γονέων τους ,κατασπαράζοντας ανερυθρίαστα δημόσιο χρήμα και προωθώντας την προσωπική τους λούφα
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορείτε να δείτε τις ενυπογραφες καταγγελίες μου στην πρωτοβάθμια δυτικής Θεσσαλονίκης για το ποσό " καλές " νηπιαγωγοι είναι οι εν λόγω κυριες.Το παιδί μου περνούσε έξω από το σχολείο όταν οδηγουσα και εκλεγε επι δέκα λεπτά. Τόσο πολύ τραυματίστηκε στο τμήμα ένταξης που όντως κατάφεραν να το διαλύσουν!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια στις Σοφία κ Μαρια! Τα παιδιά ειναι πολυ τυχερά που έχουν τέτοιες δασκάλες γεμάτες ζωντάνια κ μεράκι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυγε στις δυο δασκαλες,στην Ελλαδα οποιος εργαζετε δεν αμοιβετε, οποιος κλεβει, αρπαζει, αμοιβετε.Αφηστε τις δασκαλες να κανουν την δουλεια τους και σεις καντε την δουλεια σας αλλα σωστα .
ΑπάντησηΔιαγραφήΤό λιγότερο πού οφείλουν νά κάνουν είναι νά τίς βραβεύσουν.Ο Δήμος, τό Υπουργείο .Οποίοι αντιτίθενται σ αυτήν τήν πρωτοβουλία,σ αυτό τό υπέροχο έργο τους, ούτε καί γονείς θά έπρεπε νά είναι.Ποση αγάπη γιά τά παιδιά θά πρέπει νά διαθέτουν, αφού αφιερώνουν τόν ελεύθερο χρόνο τους, γιά νά ομορφησουν τήν ζωή τών μικρών, κάνοντας τόν χώρο τους ομορφότερο.Το χρώμα παίζει σπουδαίο ρόλο στήν ψυχολογία τους.Φτανει τόση μιζέρια.Φτανουν τόσες δυσκολίες.Ας νοιώθουν τουλάχιστον χαρούμενα στόν εκπαιδευτικό χώρο.Ολοι αυτοί πού αντιδρούν μάλλον δέν ξέρουν τί πάει νά πεί ευρύχωρη ψυχή.Αγαπη, συνείδηση.
ΑπάντησηΔιαγραφή