Η Ελλάδα με Τσίπρα στο Ναδίρ του Εξευτελισμού . Χλευασμός του Εθνικού Ύμνου στο στάδιο της Πόλης

Kαι αντί αποχώρησης, καραγκιοζιλίκια…

Του Μιχαήλ Στυλιανού

Το  εμβληματικό γεγονός, το πρόσωπο και το ιστορικό κάδρο  που αποθανατίζουν την εικόνα της απόλυτης παρακμής και του ολοκληρωτικού εξευτελισμού του ελληνικού έθνους προβλήθηκαν –έστω και φευγαλέα- το τελευταίο εικοσιτετράωρο στην Ελλάδα. Και σε επισφράγιση του παρακμιακού εκφυλισμού της εθνικής ευαισθησίας… επέρασαν απαρατήρητα!

Στο τελευταίο συνείργησε η δολιότητα του σκηνοθέτη και η δουλικότητα του κουτοπόνηρου  κομπάρσου στο τελετουργικό του εθνικού μας εξευτελισμού, του οποίου ο δεύτερος φρόντισε να συγκαλυφθούν τα ακραία χαρακτηριστικά του, από τον λαό που εξ απάτης αντιπροσώπευε.

Η κάποτε Βασιλεύουσα επελέγη από τον δόλιο σκηνοθέτη ως η σκηνή του δημόσιου εξευτελισμού της Ελλάδος, ο Τσίπρας ως η προσωποποίηση του ελληνισμού, μια «εθνική αντιπαράθεση» (ποδοσφαίρου) ως η συμβολική αναμέτρηση και η ανάκρουση του ελληνικού εθνικού ύμνου ως η στιγμή για την εσχάτη διαπόμπευση: με τα τουρκικά στίφη, από τις κατάμεστες κερκίδες του σταδίου, να εμέσουν με γιούχα και σφυρίγματα τη χλεύη τους στων Ελλήνων τα ιερά, σε όλη του ύμνου τη διάρκεια.

Οι φωτογραφίες που είδαν και εδώ το φως της δημοσιότητας παρουσιάζουν την οικτρή  απεικόνιση αυτού του ναδίρ της ελληνικής ιστορίας: ο Τούρκος πρωθυπουργός και θεωρητικός του Νέο-Οθωμανισμού, με μιαν ποδοσφαιρική εσάρπα ολότουρκη/κατακόκκινη και στο πλάι του ένας γκιαούρη, μισός  γαλάζιος και μισός με το μισοφέγγαρο, σε στάση σούζα, και ο ύμνος-ψυχή της χώρας του να διαπομπεύεται.

Κάποιες εικόνες -που διέρρευσαν ως στιγμιότυπα- στις ελλαδικές οθόνες παρουσιάζουν τους ΄Ελληνες αθλητές κεραυνόπληκτους, να ψάχνουν με το βλέμμα ένα νεύμα καθοδήγησης. Αλλά κανείς να μη βρίσκεται να τους απαλλάξει από την ταπείνωση, να  υφίστανται ακίνητοι τον οχετό χλεύης,  μέχρι το τέλος  του ύμνου.

(Παρόμοια  «αυθόρμητη» έκρηξη  ερντογανικού οθωμανικού πολιτισμού εκδηλώθηκε  και κατά το προγραμματισμένο λεπτό σιγής  για τα θύματα της σφαγής στο Παρίσι, όταν το τεράστιο γήπεδο δονήθηκε επί ένα λεπτό από ιαχές Αλάχου Ακμπάρ και σφυρίγματα πανηγυρισμού εθνικό-θρησκευτικών «γκώλ» στο μακρινό γήπεδο των απίστων.)

Την αρμονία ψυχών και πνευμάτων μεταξύ του οικοδεσπότη Νταβούτογλου και των στιφών στις κερκίδες είχε προηγουμένως σηματοδοτήσει η μεγαλοπρεπής είσοδος του αφέντη και οι χαιρετούρες μονάρχη προς τον όχλο των υπηκόων. Των οποίων την υποδειγματική πειθαρχία και  αποτελεσματική ανταπόκριση σε οδηγίες και παραγγέλματα έχει δοκιμάσει ο εκεί όμηρος ελληνισμός και σε άλλες  αγριότερες επιδόσεις τους.

Στην εντεύθεν πλευρά του Αιγαίου η εθνική ευαισθησία, και τα άλλοτε εθνικά ανακλαστικά της υπερηφάνειας, της αξιοπρέπειας και του φιλότιμου πρέπει να έχουν νεκρωθεί σε βαθμό που τα μέσα ενημέρωσης στην Ελλάδα να αντιπαρέρχονται με πηδήματα ψύλλου τους ανήκουστους εμπτυσμούς και ραπίσματα και να προχωρούν απερίσπαστα στην περιγραφή του ματς, της επίσκεψης των «επισήμων» στα αποδυτήρια και στα σαλιαρίσματα του Τσίπρα -όλου χαμόγελα και αστεία-  με ποδοσφαιριστές. Ως εάν είχε απλώς ψιχαλίσει...

Ωστόσο το απόγευμα της Τρίτης, 17 Νοεμβρίου 2015, στην Κωνσταντινούπολη  η Ελλάδα υποβλήθηκε στην βαρύτερη δημόσια ταπείνωση της ιστορίας της, υπό συνθήκες που δεν θα ανεχόταν πρωθυπουργός οποιουδήποτε αφρικανικού κράτους. Ο Ισοδύναμος όμως, αυτού του υποτελούς  και πεισιθανάτιου κρατιδίου, ακολούθησε το παράδειγμα του Καραγκιόζη.

 Όταν  πατριωτικό χρέος, προσωπικό φιλότιμο και πολιτική λογική του επέβαλαν -μετά και τις κανιβαλικές εκδηλώσεις κατά το λεπτό σιγής προς τιμήν των θυμάτων του Παρισιού- να βγάλει την εσάρπα της αυτογελοιοποίησης και να δηλώσει στον Τούρκο οικοδεσπότη ότι η ελληνική εκεί παρουσία δεν είναι δυνατόν να παραταθεί μετά την ύβρη κατά του εθνικού ύμνου της χώρας. Να του τονίσει πως αν κατάπινε την προσβολή θα ελυντσάρετο κατά την επιστροφή  του στη Ελλάδα, ότι ούτε  η Τουρκία θα ανεχόταν ποτέ κάτι παρόμοιο και ότι οι συνομιλίες τους θα πρέπει να συνεχισθούν στην Αθήνα, όπου θα γίνει δεκτός με τις αρμόζουσες τιμές και την γνωστή ελληνική φιλοξενία. Και να καλέσει την εθνική Ελλάδος να τον ακολουθήσει στην επιστροφή.

Και αντί της κινητοποίησης της μονταζιέρας επικρατείας του κ. Νίκου Παππά για την συγκάλυψη της «πομπής» (δηλαδή μεγάλης ντροπής, ισόβιου στίγματος, στη λαϊκή γλώσσα) να  καταβληθεί κάθε προσπάθεια κινητοποίησης  όλων των ελληνικών και -όσων μπορούμε να επηρεάσουμε- ξένων μέσων για την προβολή στη ευρωπαϊκή και διεθνή δημοσιότητα της τηλεοπτικής απεικόνισης των συμβάντων στο στάδιο της Κωνσταντινούπολης και παράλληλα των επίσης αξιοποιήσιμων αποκαλυπτικών δηλώσεων του αρχηγού της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας και εμπίστου του Ερντογάν  κ. Χακάν Φιντάν.

Ο οποίος κ. Φιντάν, επικεφαλής της ΜΙΤ, δήλωσε στο γερμανικό ΑWD: "Η εισβολή στην Συρία από τον Πούτιν στρέφεται εναντίον του Ισλάμ και του διεθνούς δικαίου. Το ΙSIS ( σημ: το Ισλαμικό Κράτος, που διεκδίκησε της σφαγή του Παρισιού) είναι μια πραγματικότητα. . . .Λόγω παραβίασης των βασικών αρχών των Ηνωμένων Εθνών, ζητώ από τους Δυτικούς να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να ανατρέψουν το σχέδιο του Β. Πούτιν να καταπνίξει την ισλαμική επανάσταση στη Συρία»

Αυτή την αντίδραση υποδείκνυε  στοιχειώδης πολιτική κρίση, μετά την δεινή εμπειρία της αναμφίβολα σχεδιασμένης ταπείνωσης, η οποία σαφώς προετοίμαζε τις συνομιλίες στην ΄Αγκυρα με   συνομιλητή  δαρμένο, με  καθημαγμένο ηθικό και ώριμο για μάδημα.

Μια τέτοια  ε λ λ η ν ι κ ή  αντίδραση θα ανέτρεπε τον  τουρκικό σχεδιασμό και θα μετέβαλε την ταπείνωση σε πρόσκτηση κύρους, διεθνούς συμπάθειας και υποστήριξης των ελληνικών θέσεων και στο προσφυγικό. Αλλά μια τέτοια ελληνική απάντηση στην ιταμή προσβολή προϋπέθετε ηγετικό ανάστημα, συναίσθηση ιστορικής ευθύνης, συνέπεια με τις εθνικές παραδόσεις και κληρονομικό σεβασμό στα ιερά και τα όσια του έθνους σου.

Ενώ στον εγκέφαλο Τσίπρα προφανώς κυριαρχούσε το μείζον στα μέτρα του πρόβλημα, του πως να σερβίρει στους εξαπατημένους ψηφοφόρους του (και με ποιες μεθαυριανές συνέπειες) την απώλεια της προστασίας της πρώτης  τους κατοικίας στα νύχια των ξένων αρπακτικών, όπου θα τις παρέδιδαν, με εντολή του, οι  υπουργοί Τσακαλώτος και Σταθάκης.

 Και το σερβίρισμα έγινε, στο μεσονύκτιο  Δελτίο της ΕΡΤ της Τρίτης, στην εισαγωγική φράση της πρώτης είδησης, με το εξής φραστικό περιτύλιγμα:

« Καλησπέρα σας,

Το νέο πλαίσιο προστασίας της πρώτης κατοικίας, όπως συμφωνήθηκε στη διαπραγμάτευση με τους θεσμούς…»

΄Ετσι, και στης τραβεστί αριστεράς τη γλώσσα, που ο ΄Οργουελ προανήγγειλε για καθεστώτα εξανδραποδισμού, το ισοδύναμο του ξεσπιτώματος του 75 % των χρεωμένων νοικοκυριών αναγγέλλεται στους απατημένους ψηφοφόρους  της Τσίπρας και Σια ως «νέο πλαίσιο προστασίας της πρώτης κατοικίας»…

Ποιος και που, σ’ αυτό τον τόπο και την ώρα της ολικής κατάρρευσης, να κοιτάξει μακρύτερα και να γνοιαστεί περισσότερο για τα συμβάντα της Πόλης. Δηλαδή πιο πέρα από το τελικό σκορ,  στο κατά τα άλλα «φιλικό ματς Ελλάδας- Τουρκίας»…