Οι προφήτες του πολέμου εκφράζουν τον δυστυχισμένο, αρρωστημένα συμπλεγματικό μισάνθρωπο!

Άρθρο του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου *

Και ιδού ξανά οι προφήτες του πολέμου στην επικαιρότητα μετά τη κρίση στις ρωσοτουρκικές σχέσεις, με αφορμή την κατάρριψη από τουρκικής πλευράς ενός ρωσικού μαχητικού που επιχειρούσε ακριβώς στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας. Πρόκειται για διαφόρων ειδών προφήτες που πριν από λίγο καιρό ανακοίνωναν/βεβαίωναν την έναρξη του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου με αφορμή την Ουκρανική κρίση, ενώ την προηγούμενη περίοδο προφήτευαν παγκόσμια δεινά στη βάση της ελληνικής οικονομικής κρίσης.  

Δεν τα βάζω με τους προφήτες! Αυτοί δεν θα υπήρχαν αν είχε αντιμετωπισθεί παιδαγωγικώς η πολεμική ψύχωση που τροφοδοτεί τον δεξιό και αριστερό φασισμό, όπως και η νεο-ιμπεριαλιστική ή αυτοκρατορική κουλτούρα του μιλιταρισμού (Δυτικό Σύστημα και Ρωσία, αντιστοίχως), που ενισχύει τον διαταραγμένο ψυχισμό κάθε δυστυχισμένου, αρρωστημένα συμπλεγματικού μισάνθρωπου, ο οποίος εμφανίζεται στις μέρες μας είτε ως πολεμοχαρής εθνικιστής, είτε ως επαναστάτης της Αποκάλυψης. Η ιδεοληψία των πρώτων - σε ό, τι αφορά στενά το διεστραμμένο ελληνικό αφήγημα - έχει ως στοιχείο αναφοράς το παράδοξο της «απελευθέρωσης από το ξανθό γένος της Κωνσταντινούπολης, για να προσφερθεί ως δώρο στους ομόθρησκους, Ορθοδόξους Έλληνες», ενώ η ιδεοληψία των δεύτερων στηρίζεται παραδόξως σε μια κομμουνιστική αίρεση, η οποία προσβλέπει στον σοσιαλιστικό παράδεισο μετά από μια μεγάλη καταστροφή των άπιστων-καπιταλιστών με την μορφή της Αποκάλυψης. Μετά την Αποκάλυψη είναι βέβαιοι πως θα συντελεστεί μια νέα, ορθώς σοσιαλιστική αυτή τη φορά, αρχή για τον κόσμο, με τους ίδιους δικαιωμένους πλέον στην εξουσία!

Ιδού και η πολιτική βάση της πολεμικής ψύχωσης: Ισχύ, καταξίωση, σεβασμό και κοινωνική επιβεβαίωση, επιζητούν αυτές οι δυστυχισμένες και σε κάποιο βαθμό αποκλεισμένες υπάρξεις του πολέμου, της καταστροφής και του έκδηλου (ρατσιστές-εθνικιστές) ή συγκαλυμμένου (κομμουνιστές της Αποκάλυψης) μισανθρωπισμού. Αφού δεν μετανοήσαμε οι παρασυρμένοι από τον απατηλό διαφωτισμό και τα φιλελεύθερα και σοσιαλιστικά διανοήματά του, θα υποστούμε το τέλος της ιστορίας και το τέλος αυτής της παλιοζωής, από τις στάχτες τις οποίας θα ξεπεταχτούν οι ωραίοι Ορθόδοξοι του Φασισμού ή του Σοσιαλισμού, συμπεριφερόμενοι σαν αρχαίοι σπαρτιάτες!!!

Δεν τα βάζω ούτε με τους ψυχωτικούς! Δεν βγαίνει έτσι άκρη! Με εσένα απατεώνα των ΜΜΕ και ΜΜΔικτύωσης τα βάζω, που τροφοδοτείς διαρκώς την ψύχωση των λίγων για να την μετατρέψεις σε ψύχωση των πολλών και έτσι να εξυπηρετήσεις τον σκοπό σου, μετουσιώνοντας ύπουλα το δημοκρατικό και βιοοικονομικό πολιτικό αφήγημα σε δεξιό ή αριστερό φασισμό. Με εσένα τρομοκράτη, που πουλάς διαρκώς πολεμικές προφητείες καταστροφής και Αποκάλυψης, με τον παράδεισο διασφαλισμένο για τους πιστούς σου, τα βάζω. Μην εκπλήσσεσαι, αναγνώστη μου, από το γεγονός ότι οι αποτυχημένες προβλέψεις όχι μόνο δεν απογοητεύουν εκείνους που πιστεύουν σε τέτοιου είδους προφητείες, αλλά συχνά ενδυναμώνουν την πίστη τους! Είναι απολύτως φυσιολογικό και σε αυτό στηρίζουν την προπαγάνδα και τις πωλήσεις τους οι άθλιοι λαϊκιστές των παλαιών και νέων ΜΜΕ.

Όσο περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν αληθινή μια ιδέα εξόντωσης και πολέμου για «όλα ή τίποτε», τόσο πιο αληθινή φαντάζει αυτή η ιδέα. Τόσο πιο κοντά χρονικά, τόσο πιο μέσα στη συνείδησή μας! Είναι ήδη γεγονός ο πόλεμος της αποκατάστασης του δικαίου των δίκαιων και αγνών θυμάτων, προτού καν συμβεί! Και έτσι, γίνει δεν γίνει πόλεμος, ο δεξιός ή αριστερός φασισμός θα είναι ο νικητής! Αυτό με τη σειρά του θα φέρει πιο κοντά - με όρους πραγματισμού αυτή τη φορά - τον πόλεμο με τη μορφή της Αποκάλυψης, όπου όλα τα λάθη του φτωχού πλην τίμιου - αν και ξεμυαλισμένου είτε από τη διανόηση, είτε από τον καπιταλιστή - λαού που διαπράχθηκαν κατά το παρελθόν, όπως και οι αβεβαιότητες, οι αδικίες και η δραματική ανασφάλεια και καταπίεση του παρόντος θα εξαλειφθούν!!!

Ωραία, πλην αρρωστημένα πράγματα, υπόσχεται ο αγύρτης της δημοσιογραφίας ή της ανάλυσης, χωρίς τη χρήση οποιασδήποτε μεθοδολογίας ανάλυσης. Αυτονόητα πράγματα, με τη χρήση αυτοεπιβεβαιούμενων προφητειών προσφέρει αυτός ο μεσαιωνικός απατεώνας των ημερών μας. Αυτός ο «Τζιχαντιστής» του πολιτισμένου, χριστιανικού κόσμου, ο οποίος έτσι εναρμονίζεται πλήρως με τον αποτρελαμένο Τζιχαντιστή του ισλαμικού παραδείσου και με την δική του Αποκάλυψη. Και ο Θεός του ενός ή του άλλου μανιακού … ας μας φιλάει!

Ως προς το χθεσινό επεισόδιο δεν θα αποφύγω να πω με δυο κουβέντες τη γνώμη μου, η οποίο στηρίζεται στη μακρόχρονη επιστημονική και δημοσιογραφική εμπειρία μου στις διεθνείς πολιτικές. Η ρωσική στρατιωτική μηχανή στη Συρία παραβίασε τη συμφωνία Ομπάμα-Πούτιν, ενώ η πολιτική ηγεσία της Τουρκίας αποφάσισε η ίδια να σταματήσει το στρατηγικού χαρακτήρα παίγνιο των μιλιταριστών της Μόσχας στη Συρία, βλέποντας την αδυναμία της νατοϊκής Συμμαχίας να περιορίσει τη δράση των ρωσικών δυνάμεων στο συριακό έδαφος, μετά την αλλοπρόσαλλη αλλαγή στη γενική πολιτική των Δυτικών την επαύριον των τρομοκρατικών επιθέσεων στο Παρίσι.

Η τουρκική ηγεσία δεν έδρασε εν θερμώ, είχε ζυγίσει καλά προηγουμένως την επικίνδυνη αυτή απόφαση για κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού στα σύνορα, δηλώνοντας έτσι συμβολικώς πως δεν θα επιτρέψει να αγνοηθεί το εθνικό της συμφέρον στην περιοχή. Η διαπραγμάτευση μεταξύ Ομπάμα και Πούτιν δεν μπορεί να γίνεται ερήμην του Ερντογάν και η δυναμική πλέον εμπλοκή των γάλλων δεν μπορεί να αγνοεί τα τουρκικά συμφέροντα στην περιοχή – λένε με αυτό τον συμβολισμό οι τούρκοι. Δεν είναι δυνατόν να συνεννοείται ο Ολάντ με τον Πούτιν, όπως και στρατιωτικοί των χωρών τους, ως προς τις επιχειρήσεις στη Συρία και ιδιαίτερα πλησίον των τουρκοσυριακών συνόρων, χωρίς τη συμμετοχή των τουρκικών αρχών και ανώτατων τούρκων στρατιωτικών, «διακήρυξε» με την συμβολικού χαρακτήρα κατάρριψη του μαχητικού η ηγεσία της γείτονος. 

Αυτή καθ’ εαυτή, αναγνώστη μου, η πράξη κατάρριψης του ρωσικού μαχητικού εντάσσεται στην παραδοσιακή «βρετανική σχολή» προσέγγισης απειλών που αφορούν στην προσβολή του εθνικού συμφέροντος σε ζωτικής σημασίας όμορες περιοχές, και για στην Τουρκία αποτελεί κανόνα από την εποχή του Ισμέτ Ινονού και εντεύθεν. Αυτό το γνωρίζουμε όλοι όσοι μελετούμε τις διεθνείς πολιτικές, είναι δυνατόν να μην το γνώριζαν οι σύμβουλοι του ρώσου προέδρου; Μάλλον η «Πισώπλατη μαχαιριά», όπως χαρακτήρισε ο ίδιος ο Βλαντιμίρ Πούτιν την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού από τουρκικό F-16, δεν προήλθε από τον Ερντογάν, αλλά από δικούς του ανθρώπους επιφορτισμένους για το σχέδιο ανάπτυξης των ρωσικών δυνάμεων στη Συρία!

Στη Τουρκία, μετά από πολλές περιπέτειες, πραξικοπήματα, παραλίγο πραξικοπήματα και εκκαθαρίσεις στην ηγεσία όλων των σωμάτων, ο στρατός ελέγχεται πλέον από την πολιτική ηγεσία. Άραγε συμβαίνει το ίδιο και στη Ρωσία; Έχω σοβαρές αμφιβολίες, συζητώντας με ρώσους συναδέλφους μου, που μελετούν ακριβώς την σχέση πολιτικής-οικονομικής-στρατιωτικής ελίτ στη χώρα τους. Και εδώ είναι το ζήτημα. Αν ο Βλαντιμίρ Πούτιν ελέγχει πλήρως τον ρωσικό στρατό, η υπόθεση αυτή που τραυματίζει σοβαρά της ρωσοτουρκικές σχέσεις θα σταματήσει εδώ. Αν όχι, μπλέκουμε σε μεγάλη παγκόσμια περιπέτεια! Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το υπερφίαλο αυτοκρατορικό γόητρο του Πούτιν είναι αυτή τη στιγμή τραυματισμένο. Διεξάγει εδώ και καιρό μια εξωτερική πολιτική γοήτρου για να διασκεδάσει το σοβαρό οικονομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα του και τις «τρύπες» με δραματικές αντιφάσεις στην ανάπτυξη της νέας αυτοκρατορικής της ταυτότητας. Και αυτό το διεθνές παιχνίδι γοήτρου μιας ανατέλλουσας υπερδύναμης στη θέση της παλαιάς (ΕΣΣΔ) και σε εικονική αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ, ενισχύθηκε τελευταία από τον πρόεδρο Ομπάμα.

Ο τελευταίος για να βγει από το αδιέξοδο που προκάλεσε η ίδια η πολιτική των ΗΠΑ και άλλων Δυτικών στη Συρία, έβαλε στο μιλιταριστικό παιχνίδι στην εύφλεκτη αυτή περιοχή τον μωροφιλόδοξο Πούτιν. Ο Ερντογάν προειδοποίησε τον αμερικανό πρόεδρο για τις πιθανές συνέπειες, αλλά αυτός βρισκόταν υπό δραματική πίεση. Αν δεν μεσολαβούσαν στρατιωτικώς οι ρώσοι, θα έπρεπε να κλιμακώσει ο ίδιος τις επιθέσεις και να ζητήσει από τα νομοθετικά σώματα των ΗΠΑ την έγκριση επιχειρήσεων με τη χρήση μεγάλων χερσαίων δυνάμεων. Αυτό θα ήταν η απόλυτη καταστροφή για την πολιτική των ΗΠΑ στην περιοχή, πράγμα που φαινόταν ακόμη χειρότερο από την αδυναμία εξεύρεσης λύσης στη συριακή κρίση χωρίς τον Μπασάρ αλ Άσαντ! Όλα όσα έπραξαν οι ΗΠΑ στην αποσταθεροποίηση της Συρίας, σε συνέχεια της απόλυτης ανοησίας στην περίπτωση του Ιράκ, ήταν λάθος – αναγνωρίζουν πλέον οι σύμβουλοι εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας του Ομπάμα. Ένα μεγάλο λάθος, στο οποίο ενέπλεξαν οι Δυτικοί τον «φιγουρατζή» Πούτιν, με τον αυτοκρατορικό λόγο και το αντίστοιχο ταπεραμέντο. Τώρα, η στρατιωτική εμπλοκή στη Συρία προκαλεί στρατηγικό αδιέξοδο καί στον Πούτιν και το πράγμα περιπλέκεται.  

Υπάρχει περίπτωση κλιμάκωσης και μετεξέλιξης της ρωσοτουρκικής κρίσης σε μείζονα διεθνή κρίση; Μόνον στο βαθμό που ο ρώσος πρόεδρος χάσει την δυνατότητα πλήρους ελέγχου του στρατού του και των υπερεθνικιστών αξιωματούχων στη ρωσική κυβέρνηση. Εδώ διαπράττει μεγάλο σφάλμα ο Ερντογάν! Το ζήτημα είναι να μην απαξιωθεί στο εσωτερικό και εξωτερικό ο Πούτιν. Το ζήτημα αυτή την ώρα είναι να μην κουρελιαστεί το γόητρό του και επ’ αυτού θα έπρεπε να φροντίσει με ιδιαίτερη επιμέλεια ο Ερντογάν! Αν αυτή τη στιγμή τούρκοι και Δυτικοί αφήσουν μόνον τον Πούτιν, στην παγίδα που τον έριξε ο Ομπάμα, θα δικαιωθούν οι προφήτες των αγυρτών και οι τρελοί του μεγάλου μας χωριού». Ο Πούτιν δεν πρέπει να εξευτελιστεί. Ο Πούτιν δεν είναι Γιέλτσιν, όπως δεν είναι η Τουρκία, Γεωργία ή Ουκρανία. Αν αυτό είναι σαφές, τα υπόλοιπα αντιμετωπίζονται…

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.