Αριστερά δεν είναι οι “καρέκλες”

Σε μία εποχή που η κοινωνία βυθίζεται σε μία πρωτοφανή φτώχεια, θα θέλαμε να γνωστοποιήσουμε ένα ζήτημα δευτερεύουσας σημασίας που έχει όμως σημαντική Ηθική διάσταση για εμάς που υπογράφουμε το κείμενο.

Το 2007 μία ομάδα φοιτητών, νέων εργαζομένων και ανέργων πήραμε την πρωτοβουλία για την δημιουργία του πολυχώρου “ΞΑΣΤΕΡΙΑ” στο Ηράκλειο. Η “ΞΑΣΤΕΡΙΑ” ήταν ένα νεολαιίστικο κοινωνικό και πολιτιστικό στέκι και, όπως λέγαμε τότε, ένας χώρος “αντίστασης και δημιουργίας”.

Φιλοδοξία μας ήταν να βρει η νεολαία της πόλης και του πανεπιστημίου έναν χώρο όπου θα μπορούσε να εκφράσει τις αγωνίες της, να έρθει σε επαφή με εναλλακτικές πολιτιστικές δραστηριότητες, να λειτουργήσει συλλογικά. Με λίγα λόγια, θέλαμε η “ΞΑΣΤΕΡΙΑ” να αποτελέσει ένα βήμα για τους νέους ώστε να ακουστεί η φωνή τους.

Η “ΞΑΣΤΕΡΙΑ” υπήρξε για αρκετά χρόνια το στέκι για δεκάδες νέες και νέους, όλων των ηλικιών. Η διακόσμηση, τα έπιπλα, το πρόγραμμα εκδηλώσεων, η οικονομική διαχείριση, οι πολυπληθείς πολιτιστικές δραστηριότητες, όλα πήραν σάρκα και οστά από το κέφι, την εθελοντική συμμετοχή και αρκετές φορές από το χαρτζιλίκι μας αφού ο χώρος συνειδητά δεν είχε κανενός είδους εξάρτηση από κάποιο κόμμα ή το κράτος.

Η “ΞΑΣΤΕΡΙΑ” κάποια στιγμή έκλεισε. Εκείνη την εποχή ο ΣΥΡΙΖΑ ενσάρκωνε την ελπίδα εκατομμυρίων ανθρώπων στην Ελλάδα και στον κόσμο για μία διέξοδο από την μνημονιακή καταστροφή. Κυρίως, πολλοί νέοι είδαν στο εγχείρημα αυτό την ελπίδα για μία ζωή με προκοπή στην πατρίδα τους και όχι στην ξενιτιά.

Οπότε, επιλέξαμε τα περιουσιακά στοιχεία του πολυχώρου (καρέκλες, γραφεία, καναπέδες, βιβλιοθήκες, ψυγεία) αντί να πάνε σε μία αποθήκη ή να τα μοιραστούμε μεταξύ μας να παραχωρηθούν προσωρινά στην τοπική οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ κατόπιν συνεννόησης με τον τότε γραμματέα της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.

Κι ερχόμαστε στη φετινή χρονιά. Η ελπίδα ενός ολόκληρου λαού για μία απαλλαγή από τα μνημόνια και την λιτότητα διαψεύστηκε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Το σοκ ήταν μεγάλο. Ο ΣΥΡΙΖΑ μεταλλάχτηκε στο “παλιό” που πολεμούσε σκορπώντας πικρία, απογοήτευση και απελπισία σε χιλιάδες αγωνιστές που πίστεψαν στις υποσχέσεις του για μία αλλαγή.

Τέτοιες στιγμές είναι πολύ κρίσιμο να κρατήσεις μία “διαφορετική” στάση. Η Αριστερά δεν διακρίνεται από τους υπόλοιπους πολιτικούς σχηματισμούς τόσο από τα προγράμματα και τις διακηρύξεις της αλλά από τη στάση, το Ήθος και τις Αξίες των μελών της. Εν προκειμένω, η Αριστερά κρίνεται και από τη στάση που κρατάς με τους πρώην συντρόφους σου παρά τις διαφορετικές πολιτικές πορείες που έχει επιλέξει ο καθένας.

Με πολύ θλίψη διαπιστώσαμε ότι η τοπική Νομαρχιακή Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ έχει άλλη άποψη. Ήδη από το καλοκαίρι είχαμε ζητήσει να υπάρξει μέριμνα για να επιστραφούν τα έπιπλα. Μάλιστα, είχαμε δώσει και περιθώριο ενός μήνα αφού τα έπιπλα χρησιμοποιούνταν και έπρεπε να υπάρξει χρόνος για να αντικατασταθούν με άλλα.

Μετά από αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα και παρεμβάσεις ενημερωθήκαμε αιφνιδιαστικά μέσω mail ότι “τα έπιπλα ανήκουν πλέον στον ΣΥΡΙΖΑ αφού δόθηκαν στα πλαίσια της δημιουργίας του ενιαίου φορέα”. Κρίμα…

Από όλα αυτά τα γεγονότα πέρασαν 3 μήνες κοροϊδίας και γενικώς παρελκυστικής τακτικής εκ μέρους της τοπικής οργάνωσης του ΣΥΡΙΖΑ. Αισθανόμαστε πλέον ότι ο κόμπος έφτασε στο χτένι.

• Αυτός είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνονται την Ηθική και την Εντιμότητα τα τοπικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ; Παρακρατώντας τα έπιπλα που αγόρασαν νέοι άνθρωποι με το χαρτζιλίκι τους;
• Τόσο δύσκολο είναι οι 3 ντόπιοι εκλεγμένοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να αγοράσουν 2 καναπέδες και μερικά τραπέζια;
• Από πότε η μικροψυχία και η εκδικητικότητα έγιναν τα ήθη της “αριστεράς”;

Θα έπρεπε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να έχουν καταλάβει ότι εκτός από τα μνημόνια υπάρχει και κάτι πιο σημαντικό. Να είσαι διαφορετικός και να μην έχεις καμία σχέση με το παλιό ξοφλημένο κομματικό σύστημα. Δυστυχώς, σύντροφοι αριστερά δεν είναι οι “καρέκλες”.

Πόπη Βαρδάκη

Αντώνης Χατζόγλου

Μαρία Κουρούση

Θωμάς Ελευθεριάδης

Πρώην μέλη της οργανωτικής ομάδας της “Ξαστεριάς”