της Στεφανίας
Μιλούσα με έναν φίλο, είχε πάρει εξοπλισμό για την δουλειά του με δάνειο από την τράπεζα. Ενώ του έμενε ένα μικρό υπόλοιπο (ολόκληρο σχεδόν το ποσό το είχε αποπληρώσει), ήρθε η στιγμή που δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στις δόσεις. Του έγινε κατάσχεση του εξοπλισμού και η τράπεζα του ζητάει και επιπλέον χρήματα! Έχει το θράσος να του ζητάει την αποπληρωμή του δανείου + τους τόκους, κι ενώ δεν έχει καν στην κατοχή του τον εξοπλισμό κι ενώ με τα λεφτά που έχει ήδη δώσει θα είχε αγοράσει από μόνος του δύο.
Όταν μου έλεγε την ιστορία του σκέφτηκα τι λεφτά έχουν φάει από τους πολίτες οι τράπεζες.. Γιατί όμως μπορούν και τα τρώνε; Γιατί ο καθένας σκέφτεται ότι δεν μπορεί να τα βάλει μαζί τους, στο τέλος και ό,τι έχει αγοράσει θα του πάρουν και θα μπει και μέσα, με τα δικαστικά έξοδα. Οπότε προτιμάει να μην κάνει τίποτα.. Κι έτσι τους αφήνει και αλωνίζουν.
Και θα μου πεις κι αν κινηθώ εναντίων τους σάμπως θα κερδίσω; Όχι, δεν θα σου πω ότι θα κερδίσεις, θα σου πω ότι το ζητούμενο δεν είναι αυτό. Το ζητούμενο είναι ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ!
Δύο είναι οι επιλογές που έχουμε: Ή δεν θα αντιδράμε οπότε οι κάφροι θα αλωνίζουν, αυτοί θα θέτουν κι εμείς θα υπομένουμε αυτά που παρανόμως έθεσαν, θα κυριαρχεί το άδικο κι εμείς θα το επωμιζόμαστε, Ή θα εναντιωθούμε ΓΙΑ ΝΑ κάποια στιγμή αλλάξει η κατάσταση!
Πώς θα αλλάξει η κατάσταση: Όταν η πλειοψηφία ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ.
Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Για να επικρατήσει το δίκαιο πρέπει η πλειοψηφία να εναντιωθεί. Η πλειοψηφία δεν είναι εσύ, όμως εσύ είσαι μέρος της. Κάνοντας το χρέος σου έχεις βάλει το λιθαράκι σου (αυτό που σου αναλογεί) στο να αλλάξει η κατάσταση. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.