...βρήκα πλήθος μηνυμάτων, ορατών και.. αοράτων"
Ας υποθέσουμε ότι δημιουργείται ένα κουτί. Ένα κουτί, μέσα στο οποίο ο κάθε νέος, εν έτη 2015 (παραλίγο '16), θα καλούταν να εκφράσει με τον δικό του ιδιαίτερο -ή μη- τρόπο τα παράπονα του, στέλνοντας ένα μήνυμα δυσαρέσκειας κάπου εκεί έξω. Στο ταίρι του, στον κολλητό του, σε μια μερίδα ατόμων, σε όλη την οικουμένη.Ψαχουλεύοντας τα μηνύματα που θα άφηναν μέσα σε αυτό το, φανταστικά πλασμένο, κουτί, θα μπορούσαμε να βρούμε από ένα σωρό επιστολές, όπου θα περιγράφονταν φλέγοντα ζητήματα, τα οποία απασχολούν τον σημερινό νέο, μέχρι απλά σημειώματα με γραμμένη την απαξιωτική φράση: "Ουδέν Σχόλιο". Δύο μόνο λέξεις φαινομενικά, που όμως μπορεί να κρύβουν περισσότερες. Δεν θα ήταν απίθανο να βρούμε και κωδικοποιημένα μηνύματα -όπως και να το κάνουμε ανήκουμε σε μια άκρως ευρηματική γενιά(!)-, τα οποία δεν θα έχρηζαν ιδιαίτερης αποκρυπτογράφησης. "Αόρατα νοήματα" κρυμμένα μέσα σε συμβολικά αντικείμενα που θα είχαν αφεθεί, με στόχο να περάσουν έμμεσα μηνύματα -σε κάποιον, κάποιους ή σε όλους- όπως πχ. ένα κιάλι -εννοώντας:"Σε βλέπω σαν ξένο", ένα γάντι του μποξ -εννοώντας: "Σε θέλω δαρμένο", ή ένα χαρτί υγείας -εννοώντας: "Σε έχω...". Και ούτω καθεξής...
Τι μηνύματα όμως θα συναντούσαμε εν τέλει;
Θα διαβάζαμε το μεγάλο παράπονο της Μαρίας η οποία θα δήλωνε καθαρά: "..απογοητευμένη, που δεν μπορώ να βρω δουλειά, ενώ θέλω, και εκνευρισμένη, που πολλές φορές όταν πάω σε μια συνέντευξη, έχω την αίσθηση ότι ο ενδεχόμενος εργοδότης μου, με αντιμετωπίζει λες και θα μου κάνει χάρη εάν δουλέψω για εκείνον και θα με πληρώνει και από πάνω..".
-Περίπου το 50% των νέων σήμερα είναι άνεργοι, ενώ πολλοί δουλεύουν χωρίς να αμείβονται-
Θα αντιλαμβανόμασταν την απογοήτευση του Γιάννη όταν θα έγραφε πως: "..δεν υπάρχει λόγος να πιστεύω σε κάποιους εφόσον και εκείνοι δεν πιστεύουν σε εμένα. Προτιμώ να ασχοληθώ με κάτι διαφορετικό ή έστω να προσπαθήσω να κάνω την διαφορά μόνος μου και με άλλο τρόπο..".-Η αποχή από τις τελευταίες εκλογές ξεπέρασε κάθε προηγούμενο-
Έντονη θα ήταν η νοσταλγία της Κατερίνας η οποία θα ανέφερε ότι: "..ήταν πριν 5 περίπου χρόνια όταν αποφάσισα να φύγω στο εξωτερικό, για να έχω ένα καλύτερο μέλλον, τόσο εγώ, όσο και η οικογένεια μου. Μου λείπει η χώρα μου και όλοι οι άνθρωποι που άφησα πίσω..".-Αρκετοί είναι εκείνοι που αναγκάζονται να αναζητήσουν την τύχη τους στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια-
Προβληματισμένος, μέσα στο χιούμορ του, θα ακουγόταν και οΔημήτρης λέγοντας: "..και άντε και σκαρφίστηκες ένα τρόπο να "ανοίξεις σπίτι". Με τα χρήματα που παίρνει κάποιος σήμερα (εάν παίρνει) -όχι παιδί- ούτε σκυλί δεν μπορεί να μεγαλώσει! Και να τα καταφέρει όμως, θα του περισσεύει χρόνος για να αφιερώνει στην οικογένεια του;..".
-Η αναλογία καθηκόντων, ωρών εργασίας και αμοιβής είναι, επιεικώς, απαράδεκτες-
Και πολλά άλλα...
Παράπονα καθημερινά και οικεία για κάποιους, ακουστά μονάχα, για άλλους. Παράπονα προερχόμενα από καταστάσεις και γεγονότα που αφήνουν ανάμεικτα συναισθήματα όπως απογοήτευση, στεναχώρια, θυμό· μία πικρή γεύση και ένα αφαιρετικό "γιατί;" να πλανάται στην ατμόσφαιρα. Ίσως και 2 "γιατί;". Το ένα από την πλευρά των παραπονεμένων και το άλλο από την οπτική γωνία των υπολοίπων, που ενώ δεν δυσανασχετούν, αναρωτιούνται τι και ποιος μπορεί να φταίει. Ορισμένοι εκ των οποίων, βέβαια, ενώ ξέρουν ή έχουν μια ιδέα επί του θέματος, είτε εθελοτυφλούν, είτε αδιαφορούν ("ναι...σε εσένα απευθύνομαι").
Ικανοποιητική απάντηση στα παραπάνω "γιατί;" και στο "τις πταιει", δεν βρίσκω. Σίγουρα όμως δεν είναι ένας. Τα προβλήματα, που απορρέουν παράπονα, δεν δημιουργούνται ποτέ από έναν. Ακόμα και στην περίπτωση που θα εντοπίσουμε μόνο έναν φταίχτη, μάλλον έχουμε ξεχάσει να συνυπολογίσουμε κάποιον και, ενδεχομένως, αυτός, να είναι ο εαυτός μας. Για εμένα, η λύση των περισσοτέρων διαχρονικών και επανεμφανιζόμενων προβλημάτων βρίσκεται στις ρίζες τους. Αναγνωρίζοντας τους λόγους και τους παράγοντες που δημιουργούν μία κατάσταση και αλλάζοντας τους ολοκληρωτικά, αποτρέπουμε την δημιουργία και γιγάντωση των επικείμενων συνεπειών, που αποφέρουν και τα εν λόγω προβλήματα. Εύρεση αιτίας και υπευθύνων δηλαδή, που όμως δεν πρέπει να συνεπάγεται αλληλο-κατηγορίες και αφορισμούς, αφού το μοναδικό που επιτυγχάνουμε έτσι, είναι να απομακρυνόμαστε από τον στόχο και να χρονοτριβούμε αδίκως.
"Πρέπει όλοι μας να βρούμε,
πως θα κάνουμε τα "μείον", "συν",
από εμένα καλή τύχη, και
Εις το επανιδείν...
+Vaggelis Episkopou
από το http://www.yannidakis.net/
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.