Ιστορίες φαντασμάτων και στοιχειωμένα μυστικά

«Ξέρεις ότι είσαι μόνος ή μόνη σου αυτή την στιγμή, όμως δεν μπορείς να αποβάλλεις από το μυαλό σου τη σκέψη πως υπάρχει και κάποια άλλη.. παρουσία στο χώρο. Μια παρουσία που σε περιεργάζεται και σε παρατηρεί, καθώς ακολουθεί κάθε βήμα σου, κρυμμένη ανάμεσα σε σκοτεινές γωνιές. Ίσως και να είναι «αυτό» που, ορισμένες φορές, σε κάνει να ορκίζεσαι στον εαυτό σου λέγοντας: «Μα θυμάμαι ότι έκλεισα την ντουλάπα…» καθώς την βλέπεις, για ένα άγνωστο λόγο, ανοιχτή. Ενδεχομένως, να είναι η.. φιγούρα που είδες απέναντι από το κρεβάτι σου να σε κοιτάει μέσα στο ημίφως, ένα πρωί που ξύπνησες· εκείνη που αφού ανοιγόκλεισες τα μάτια σου αντιλήφθηκες ότι ήταν, απλά, ένα κρεμασμένο παλτό και αγουροξυπνημένος το πέρασες για.. κάποιον (ή έτσι έπεισες τον εαυτό σου να πιστεύει). Μπορεί να είναι και η.. σιωπή που ακούγεται στην γραμμή «εκείνου» του τηλεφωνήματος· «εκείνου» που σου κάνουν μια συγκεκριμένη ώρα, χωρίς να απαντάει κανείς όταν ρωτάς «ποιός είναι;». Είναι, ίσως, η απόκοσμη ανάσα που σε ανύποπτη στιγμή σε διαπερνά και σε κάνει να ανατριχιάζεις, χωρίς να καταλαβαίνεις το λόγο. Μάλλον, είναι και η ίδια παρουσία που σε παρακολουθεί αυτή την στιγμή που διαβάζεις αυτό το κείμενο, και περιμένει να δει ποιά θα είναι η αντίδραση σου, τώρα που αντιλαμβάνεσαι την ύπαρξη της και συνειδητοποιείς ότι είναι… ακριβώς πίσω σου.»

Απόψε, θα περιπλανηθούμε για λίγο (παραπάνω θα ήταν.. ριψοκίνδυνο) στα άδυτα μιας διαφορετικής διάστασης, η οποία φημολογείται ότι είναι παράλληλη με την δική μας και μονοπωλεί το ενδιαφέρον εδώ και αρκετά χρόνια, παρά τα ανάμεικτα συναισθήματα και τους.. κινδύνους που λέγεται ότι κρύβει. Ταινίες, βιβλία και ιστορίες έχουν βασιστεί στα απόκρυφα του εν λόγω κόσμου, εκφράζοντας απόψεις και θέτοντας ερωτήματα σχετικά με την ύπαρξη οντοτήτων που δεν ανήκουν «εδώ».

Θεατρική Παράσταση (από βιβλίο) που εξερευνά την.. ρομαντική πλευρά των φαντασμάτων.

Βιβλίο "εποχής" που πρόσφατα μεταφέρθηκε και στην μεγάλη οθόνη 2 φορές.

Από τις πιο ατμοσφαιρικές ταινίες του είδους. Πραγματεύεται την ικανότητα θέασης νεκρών μέσα από τα μάτια ενός μικρού αγοριού.

Προσοχή. Η πόρτα που πρόκειται να ανοίξετε διαβάζοντας αυτό το κείμενο, οδηγεί σε μονόδρομο χωρίς επιστροφή. Ότι μάθετε και ανακαλύψετε, θα είναι πλέον αδύνατο να ξεχαστεί και να σβηστεί από το μυαλό σας. Μερικές φορές, είναι καλύτερο να μην ξέρουμε…

Είστε ακόμα εδώ; Πολύ «ωραία». Καλώς ορίσατε στον κόσμο των πνευμάτων…

Φήμες και θεωρίες λένε πώς όταν κάποιος φύγει από την ζωή έχοντας αφήσει πίσω του ανεκπλήρωτες υποχρεώσεις, οι υποχρεώσεις αυτές γίνονται δεσμά, τα οποία τον εμποδίζουν να προχωρήσει στον «άλλο κόσμο». Το αποτέλεσμα; Ο αποθανών παραμένει «εδώ», ανάμεσα μας, και περιπλανιέται αιώνια είτε στο μέρος που απεβίωσε, είτε εκεί που θεωρεί «σπίτι» του, στοιχειώνοντας το. Οι λόγοι και ο τρόπος που απεβίωσε παίζουν σημαντικό ρόλο στο είδος στοιχειώματος που θα δημιουργηθεί, αφού το πνεύμα μπορεί είτε να θέλει να εκπληρωθούν έμμεσα οι σκοποί του, είτε να ζητήσει εκδίκηση για τον άδικο θάνατο του –με την τιμωρία των ενόχων-, είτε να προσπαθήσει να προειδοποιήσει και να προστατεύσει άλλα άτομα –δίνοντας διάφορα σημάδια- από έναν επικείμενο και παρόμοιο κίνδυνο. Προσπαθεί να επικοινωνήσει και να κάνει αισθητή την παρουσία του με διάφορους τρόπους, άλλοτε αρκετά εμφανείς και άλλοτε όχι τόσο.

Εμείς μπορούμε να αντιληφθούμε αυτά τα.. σημάδια στοιχειώματος; Αν ναι, θέλουμε;

Όσον αφορά το πρώτο ερώτημα, και σύμφωνα πάντα με ειδήμονεςτου αντικειμένου, υπάρχουν 2 απλοί και έμμεσοι τρόποι για να τα εντοπίσουμε. Ο πρώτος αφορά τα βρέφη και τα πολύ νεαρά παιδιά. Πολλές είναι οι φορές, που παρατηρούμε ότι άτομα αυτής της τρυφερής ηλικίας, κοιτάνε με επιμονή το «κενό», δείχνοντας ή γνέφοντας παράλληλα, ενώ ενδέχεται και να μιλούν σε κάποιον ή..κάτι. Και ενώ στα δικά μας μάτια δεν φαίνεται αυτό στο οποίο απευθύνονται και θεωρούμε ότι μάλλον είναι δημιούργημα της φαντασίας τους, εκείνα, έχουν αντίθετη άποψη. Ίσως, τελικά, οφανταστικός φίλος που πολλοί είχαμε όταν ήμασταν μικροί, να μην ήταν και τόσο.. φανταστικός. Ο άλλος τρόπος αφορά τα κατοικίδια και παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με τον προηγούμενο. Οι ιδιοκτήτες σκυλιών ή γατιών, έχουν, κατά πάσα πιθανότητα, παρατηρήσει τους τετράποδους φίλους τους να γρυλίζουν ή να σηκώνεται η τρίχα τους αντίστοιχα, σε ανύποπτο χρόνο, και να φαίνονται ανήσυχοι και επιθετικοί προς κάποιο σημείο. Σημείο που ενώ φαινομενικά δεν υπάρχει κανείς, ενδέχεται να είναι –ακόμα- η αγαπημένη μεριά του πρώην ιδιοκτήτη του σπιτιού στο οποίο μένουμε.

Όσον αφορά το δεύτερο ερώτημα, δεν θέλουμε (μάλλον).

Και ενώ ο γυμνός οφθαλμός ενός ενήλικα δεν μπορεί (συνήθως) να συλλάβει ένα πνεύμα ή ένα φάντασμα, όπως τα ονομάζουμε, στην πορεία των χρόνων ανακαλύπτεται ένα μέσο που φαίνεται να μπορεί. Το φλας των φωτογραφικών μηχανών φημολογείται ότι έχει την ιδιότητα να αποτυπώνει αυτές τις παρουσίες στον χώρο, γεγονός που προκαλεί αντιδράσεις, ενστάσεις και αμφισβητήσεις. Ας αφήσουμε όμως την θεωρίακαι ας δούμε μερικά από τα είδη στοιχειώματος που έχουν καταγραφεί στον φωτογραφικό φακό ανά διαστήματα, καθώς και λίγα λόγια για τις ιστορίες τους:

- «Η.. ομαδική» : Το 1919, η πολεμική αεροπορία του Ην. Βασιλείου αποφάσισε να τραβήξει την ομαδική φωτογραφία που φαίνεται στα δεξιά. Μόλις η φωτογραφία εμφανίστηκε, έκπληκτοι οι συμμετέχοντες συνειδητοποίησαν την παρουσία του προσώπου που εμφανίζεται στο φόντο της. Το πρόσωπο αυτό, άνηκε στο Freddy Jackson, μηχανικό της αεροπορίας αυτής, ο οποίος είχε βρει τραγικό θάνατο 2 μέρες πριν, σε ατύχημα με έλικα ενός αεροπλάνου.

- «Το κορίτσι που δεν υπήρξε εκεί» : Τον Νοέμβριο του 1995, το Wem Town Hall στη Αγγλία τυλίγεται στις φλόγες. Τυχαίος περαστικός τραβάει φωτογραφίες από το κτίριο καθώς φλέγεται και όταν τις εμφανίζει, παρατηρεί σε μία από αυτές την μορφή ενός κοριτσιού ανάμεσα στις φλόγες. Κανένα κορίτσι δεν κάηκε εκείνο το βράδυ, σύμφωνα με μάρτυρες του περιστατικού. Κάποιοι το συνέδεσαν όμως με την Jane Chum, νεαρό κορίτσι που το 1677 άναψε κατά λάθος μια μεγάλη φωτιά, η οποία κατέστρεψε πολλά σπίτια. Η ίδια, έχασε την ζωή στις φλόγες αυτές.

- «Πίσω μου σ’ έχω…» : 1959. Γυρνώντας από το νεκροταφείο, που είχε πάει για να επισκεφθεί τον τάφο της μητέρας της, η Mabel Chinnery τράβηξε μια φωτογραφία τον άντρα της που την περίμενε στο αυτοκίνητο. Μόλις την εμφάνισε, σοκαρίστηκε από αυτό που αντίκρισε, αφού παρατήρησε την πεθαμένη μητέρας της να κάθεται στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου.

- «Απρόσκλητος επισκέπτης» : Γύρω στο 1950 στην περιοχή του Τέξας, η οικογένεια Cooper αποφασίζει να βγάλει μια φωτογραφία με όλα τα μέλη της, θέλοντας να απαθανατίσουν τις πρώτες στιγμές τους στο σπίτι που μόλις είχαν μετακομίσει. *Χωρίς περεταίρω σχόλια*.

Σας φαίνονται κάπως.. «μακρινά» τα παραπάνω περιστατικά; Αν ναι, τότε θα δούμε και μερικά πιο «κοντινά», ενδεχομένως πλησίον της περιοχής που κατοικείτε.

- «HOTEL XENIA» : Αρκετά ψηλά στο βουνό που ονομάζουμε Πάρνηθα, στέκει απομονωμένο και εγκαταλελειμμένο το κτίριο που ονομάζεται και: «Το Σανατόριο της Πάρνηθας». Χτίστηκε περίπου 100 χρόνια πριν και μέσα σε αυτό απεβίωσαν χιλιάδες άνθρωποι (πάσχοντεςφυματίωσης και όχι μόνο…) κατά την διάρκεια λειτουργίας του. Σταμάτησε να λειτουργεί στις αρχές τις δεκαετίας του ’80, ενώ τα τελευταία 20 χρόνια που ήταν ανοιχτό, είχε μετατραπεί σε σχολή τουριστικών επαγγελμάτων. Ένας σύντομος περίπατος, ακόμα και κατά την διάρκεια της ημέρας, αρκεί για να καταλάβει κανείς ότι το μέρος δεν είναι φυσιολογικό. Απόκοσμοι θόρυβοι και σκιερές κινήσεις είναι μόνο λίγα από αυτά που θα κάνουν τον πιθανό επισκέπτη να ανακαλέσει την απόφαση του να περιπλανηθεί εκεί μέσα. Μια εκ των ιστοριών που πλαισιώνουν το Σανατόριο, είναι και «το κοριτσάκι με τα άσπρα» ή «το κοριτσάκι της Κυράς» που περιπλανιέται εκεί. Η ιστορία του λέει ότι απεβίωσε στο Σανατόριο, λίγο πριν καταφέρουν να του προσφέρουν το νερό που τόσο πολύ ζητούσε στις τελευταίες του στιγμές. Κάποιοι λένε ότι ακόμα ζητάει αυτό το νερό, από όποιον πάει εκεί…

- «Η βίλα των βασανισμένων» : Ή αλλιώς η «Βίλα Καζούλη». Κτίριο στην λεωφόρο Κηφισίας, όπου το θλιβερό παρελθόν του από μόνο του στοιχειώνει την, κατά τα άλλα, σπουδαία αρχιτεκτονική του. Σχεδόν αιωνόβια πλέον, η συγκεκριμένη βίλα κατοικήθηκε από σπουδαία ονόματα και φιλοξένησε ένδοξους επισκέπτες, όμως υπάρχουν και κάποιες μαύρες σελίδες στην ιστορία της, που το πέρασμα του χρόνου αδυνατεί να σβήσει. Κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής, το κτίριο έγινε κέντρο των SS στο οποίο βασανίστηκαν και θανατώθηκαν πολλοί αγωνιστές. Οι κραυγές αγωνίας και οι τελευταίες πνοές που άφησαν, πότισαν τα θεμέλια του κτιρίου, τα οποία, όπως λένε, ακόμα και σήμερα αντηχούν τις φωνές αυτές. «Αν περάσεις το βράδυ από εκεί κοντά και κάποιος σου ζητήσει βοήθεια, μην απαντήσεις· ίσως και να είναι ένας από αυτούς που απεβίωσαν τότε..»…

- «Η ιστορία του Ευτύχη» : Και μιας και είμαστε στο Yannidakis, θα κλείσουμε με μια ιστορία από την Κρήτη. Ο Ευτύχης, λοιπόν, υπήρξε βοσκός που έζησε κατά την διάρκεια της Τουρκικής κατοχής και είχε 3 αδερφές. Μια μέρα που καθυστέρησε να γυρίσει σπίτι του, η μάνα του έστειλε τις αδερφές του να τον ψάξουν, ανήσυχη μήπως τον σκότωσαν οι Τούρκοι. Ο Ευτύχης όμως γύρισε σπίτι και πληροφορήθηκε ότι οι αδερφές του, που είχαν πάει να τον βρούνε, δεν είχαν επιστρέψει ακόμη. Την επόμενη μέρα τις βρήκε "κρεμασμένες" στο κοντινό δάσος. Υπεύθυνους θεώρησε τους κατακτητές, που τότε σκότωναν τον οποιοδήποτε χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Από τότε, και για 3 χρόνια, προσκαλούσε Τούρκους περαστικούς στρατιώτες στο σπίτι του, τους νάρκωνε και τους τεμάχιζε στον ύπνο τους, στο κελάρι του σπιτιού του. Μετά το πέρας των 3 αυτών χρόνων πιάστηκε, αλυσοδέθηκε και θάφτηκε ζωντανός στο ίδιο κελάρι, το οποίο και στοίχειωσε για πάντα, από ότι λένε. Ακόμα ακούγονται οι αλυσίδες του εκεί κάτω, αφού ο ίδιος προσπαθεί να ελευθερωθεί για να ολοκληρώσει τον σκοπό του. Το.. «ανησυχητικό» της ιστορίας; Δεν είναι απόλυτα εξακριβωμένο ποιο είναι το σπίτι του Ευτύχη και που ακριβώς βρίσκεται. Αν είχα σπίτι με κελάρι και έμενα στην Κρήτη πάντως, σίγουρα θα είχα το νου μου…

Όμως… αρκετά περιπλανηθήκαμε σε αυτόν τον περίεργο κόσμο και καλό θα ήταν να… τον αφήσουμε.Ίσως, κάποια στιγμή στο μέλλον να επιστρέψουμε.

Ξέρω ποιο μπορεί να είναι το πρώτο πράγμα που θα σκεφτεί κάποιος για όλα ή κάποια από τα παραπάνω:«Σίγουρα πρόκειται για ψεύτικες φωτογραφίες, αποτέλεσμα επεξεργασίας, και φαινόμενο "χαλασμένο τηλέφωνο" από ιστορίες-γεννήματα της φαντασία κάποιου μυαλού.» (κάποια -ίσως- είναι). Ξέρω όμως και ποιο είναι το δεύτερο το οποίο θα σκεφτεί -έστω και στιγμιαία- ακόμα και ο πιο μη πεπεισμένος καιαρνητικός: «Και αν, όμως, δεν είναι;». Το ποιο από τα δύο θα επιλέξετε, το αφήνω στην κρίση σας. Για την ώρα, ας συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε τα.. "φαντάσματα" αυτού του κόσμου, όπως μπορούμε.

ΥΓ: Ελπίζω να μην γυρίσατε και να κοιτάξατε πίσω σας, όταν διαβάσατε την πρώτη παράγραφο του κειμένου.