Στις αράδες που ακολουθούν θα σημειώσω τα πράγματα με το όνομά τους, απλά και σύντομα σε μια προσπάθεια να γίνω κατανοητός ακόμη και από αυτούς που έχουν χάσει την ικανότητα να διαβάζουν κάτι άλλο πέραν από τα «twits». Το δοκιμάζω πιστεύοντας πως η διάχυτη μαζική λούμπεν κουλτούρα που κυριαρχεί σε ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας και δυστυχώς σε ένα αναλογικά μεγαλύτερο της νέας γενιάς, δεν έχει διαφθείρει απολύτως τη συνείδησή τους.
Ασφαλώς και περίμενα αντιδράσεις σε ο, τι αφορά στην προχθεσινή μου παρέμβαση με την οποία σχολίαζα δεικτικά όχι το «φαινόμενο Παντελής Παντελίδης», αλλά το σύγχρονο φαινόμενο κατασκευής, ηρωοποίησης και κατανάλωσης λαϊκών ινδαλμάτων τύπου Παντελίδη, τα οποία με συστηματικό τρόπο προβάλλονται ως κανόνες που ορίζουν το αυθεντικό, αμόλυντο, αλτρουιστικό, πατριωτικό, λαϊκό και αγνό στην ελληνική κοινωνία. Και ενώ δεν ανέφερα απολύτως τίποτα για τον άγνωστό μου άνδρα που σκοτώθηκε πριν από λίγες ημέρες σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, αλλά περιορίστηκα στην περιγραφή των «γνωστών» μου, που αναπαράγουν με την χρήση κάθε παλαιού και νέου ΜΜΕ την χυδαία υποκουλτούρα της καψούρας και της αυτοπάθειας, έναν απίθανα ρηχό, απολύτως υποκριτικό, θεατρινίστικο και αγαπησιάρικο κιτς νεορομαντισμό, ο οποίος στην κυριολεξία προαγάγει την χειρότερη μορφή λαϊκισμού και βαρβαρότητας που χαρακτήρισε την Ελλάδα μετά τον πόλεμο, «άκουσα» μεταξύ κάμποσων «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» και το πλέον φαιδρό: Καλά τα λες, αλλά σε λάθος χρονική στιγμή. Έπρεπε να σεβαστείς το νεκρό!
Έχουμε φτάσει στο ελεεινό σημείο να μην αντιλαμβανόμαστε καν τι πράγματι συνιστά «προσβολή νεκρού». Δεν προσβάλει τον νεκρό αυτός ο οποίος δεν αναφέρεται σε αυτόν, αλλά εκείνοι που εμπορεύονται μέσω ενός αφάνταστα χυδαίου μάρκετινγκ τον θάνατό του, επιχειρώντας με απευθείας μεταδόσεις, αναμεταδόσεις, ρεπορτάζ για τα οποία θα έπρεπε να ντρέπεται οποιοσδήποτε άνθρωπος με στοιχειώδη συγκρότηση, ωριμότητα και ευαισθησία, την εικόνα του - ακόμη και μέσα στο φέρετρο – την οποία αυτοί οι ίδιοι με ζήλο κατασκεύασαν για να υποστηρίξουν την παραγωγή της λούμπεν κουλτούρας που έρχεται για να εξοβελίσει από την ελληνική κοινωνία όλα αυτά τα στοιχεία ανθρωπισμού, κοινωνικότητας, αδελφότητας, ποιότητας, αλληλεγγύης, ερωτισμού, δημιουργικότητας, στοχασμού και εμβάθυνσης, όπως και συγκρότησης ενός ηθικού και γνωστικού μοντέλου, τα οποία προσδίδουν συνοχή, σθένος και δημοκρατικότητα, τονίζοντας την ατομική υπευθυνότητα μέσα στην κοινωνία!
Ο θόρυβος που προκλήθηκε οργανωμένα και απολύτως σκηνοθετημένα από ένα σύστημα μάρκετινγκ της καψούρας και του απολύτως επιτηδευμένου «λαϊκού αυθορμητισμού», ή της αυτάρεσκα σκηνοθετημένης «λαϊκής ευαισθησίας», ήταν αυτός που μάλλον θα έπρεπε να ερεθίσει εκείνους που δείχνουν ευαισθησία στο ζήτημα της «προσβολής νεκρού» και όχι ασφαλώς η δική μου προσέγγιση που αποσκοπούσε προδήλως στην απομυθοποίηση αυτού του καθεστώτος, το οποίο συνδέει τη «νύχτα» του σύγχρονου σκυλάδικου με τις πρωινές ενημερωτικές και ψυχαγωγικές εκπομπές των καναλιών και ένα πλήθος διαδικτυακών τόπων και εφημερίδων που αναπαράγουν μαζικά ο, τι πιο έκφυλο, ηλίθιο και άξεστο ή σκανδαλιστικό βασισμένο στο κουτσομπολιό, στην «κλειδαρότρυπα» και σε παρεξηγήσεις που προκαλούνται μέσω μίας συνήθως υστερικής προστριβής προσώπων!
Όχι, αγαπητέ αναγνώστη, δεν είναι αυτή η Ελλάδα. Αυτή είναι η Ελλάδα των κυρίων Βαρδινογιάννη, Ψυχάρη, Κυριακού, Μπόμπολα, Αλαφούζου, Κοντομηνά, Σάλλα και μπόλικων άλλων ευγενών οικογενειών της ναυτιλίας και της επιχειρηματικότητας όλων των μορφών, όπως και η Ελλάδα ενός εσμού αχυρανθώπων στα ΜΜΕ στα οποία αποκρυσταλλώνεται πλέον μία στενή σχέση τραπεζικού συστήματος, καναλιών, Τύπου, διαδικτύου και επιχειρήσεων προβολής, θεάματος και παραγωγής κάθε είδους πολιτισμικού προϊόντος (ήχου και εικόνας). Ειδήσεις, ενημέρωση, ψυχαγωγία, ποδόσφαιρο, αλλά και άλλες περιοχές του αθλητισμού, συνυφαίνονται (ανα)παράγοντας εδώ και περισσότερο από 20 χρόνια αυτή την λούμπεν μαζική κουλτούρα. Προσωπικότητες που συνδέονται με τα ΜΜΕ και τον πολιτισμό στην Ελλάδα, ενώ οι ίδιοι εμφανίζονται – για να προβάλουν την αναφερόμενη ταυτότητά τους – σε ποιοτικά μουσικά και θεατρικά «δρώμενα», έχουν στήσει ένα βρωμερό σύστημα που εξαθλιώνει από το πρωί μέχρι το βράδυ την ελληνίδα και τον έλληνα, καλλιεργώντας μία αυτιστικού και απολύτως αυτοπαθούς χαρακτήρα προσωπικότητα, όχι απλώς στην λεγόμενη νέα γενιά, αλλά ακόμη και στα μικρά παιδιά προσχολικής ηλικίας!
Η πολιτισμική οπισθοδρόμηση στην Ελλάδα, η οποία ασφαλώς συνδέεται απολύτως με την άνοδο του νεοφασισμού, που για μια ακόμη φορά προφασίζεται τον αυθεντικό πατριωτισμό και αυτοπαρουσιάζεται ως παράσταση του γνήσιου DNA της φυλής, είναι, αναγνώστη μου, ένα πολύ σοβαρό πολιτικό φαινόμενο, κρίσιμο για την εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας και τον ορισμό του εθνικού συμφέροντος. Με αυτήν την έννοια απασχολεί την γραφή μου, δίχως, όπως βλέπεις, να μασάω τα λόγια μου, να γενικολογώ και να υποκρίνομαι, όπως πράττουν άλλοι, οι οποίοι επίσης διαθέτουν τόσο την εμπειρία όσο και την θεωρητική κατάρτιση για να σχολιάσουν και αναλύσουν με παρρησία αυτό το πολιτικό δράμα που οδηγεί σε μία πολιτισμική τραγωδία, η οποία τελικά είναι βέβαιον πως θα οδηγήσει σε μία ακόμη μεγαλύτερη πολιτική και οικονομική στρέβλωση την ελληνική κοινωνία, ερωτοτροπώντας με τον ολοκληρωτισμό.
Είναι πολιτικό φαινόμενο αυτή η επιχείρηση καθημερινής διάχυσης από το καθεστώς που ελέγχει τον πολιτισμό και την ενημέρωση - διαπλεκόμενο με τις κυβερνήσεις και τα κόμματα - αυτής της λούμπεν κουλτούρας που μεταμορφώνει έναν υπερήφανο και αξιοπρεπή λαό σε λαουτζίκο, προεκτείνοντας πλέον αυτή την υποκουλτούρα στις παρυφές του καθωσπρεπισμού και του νεορομαντισμού. Ναι, η μακρά οικονομική κρίση στην οποία προστίθεται σήμερα και το δράμα του προσφυγικού ζητήματος, λειτούργησε ως καταλύτης για να πετύχει το καθεστώς διαμόρφωσης της μαζικής κουλτούρας στην Ελλάδα την εμβάθυνση και επέκταση της αγαπησιάρικης χυδαιότητας αυτών που έστησαν το πανηγύρι/υπερθέαμα γύρω από το θάνατο του Παντελίδη, αλλά δεν είναι αυτή που προκαλεί αυτό το φαινόμενο.
Παρότι έχω υπόψιν μου ποζιτιβιστικού χαρακτήρα μελέτες που δείχνουν η οικονομική κρίση να ευνοεί γενικά τον λαϊκισμό, τον εξτρεμισμό και την κουλτούρα της καψούρας των σύγχρονων σκυλάδικων, τα οποία μοιάζει να αντέχουν, αν όχι να ανθούν, εν τω μέσω μιας οχτάχρονης ύφεσης, η δική μου γνωστική δομή που κατασκευάζεται στο πλαίσιο του ρεαλιστικού κονστρουκτιβισμού, δεν με οδηγεί στο συμπέρασμα πως η τρόικα φταίει για την ραγδαία εξελισσόμενη πολιτισμική εξαθλίωση στην πατρίδα μας. Μπορεί σε μία σοβαρή μελέτη του ΟΟΣΑ να εμφανίζεται πως η κατά 1% υποχώρηση του ρυθμού μεγέθυνσης του ΑΕΠ αυξάνει κατά 1% την υποστήριξη εξτρεμιστικών ομάδων, παράλληλα με την άνοδο μιας λούμπεν μικροαστικής κουλτούρας, κατά την στιγμή που στην Ελλάδα μέσα σε οκτώ χρόνια ύφεσης το ΑΕΠ θα έχει υποχωρήσει κατά 30%, ενώ η πραγματική και με την πλήρη έννοιά της ανεργία θα έχει σταθεροποιηθεί στο 40% του εργατικού δυναμικού, καμία σοβαρή κοινωνιολογική σχολή δεν θα υποστήριζε πως εδώ υφίσταται αιτιώδης συνάφεια (causation). Συσχέτιση (correlation) ναι, όχι όμως causation.
Είναι το ολοκληρωμένο σύστημα κατασκευής της σύγχρονης μαζικής κουλτούρας στην Ελλάδα και οι παράγοντες της διαπλοκής με μία ολόκληρη στρατιά πιονιών της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας που διαμορφώνουν τον αιτιατό μηχανισμό, ο οποίος συνδέει το Κοινωνικό Ζήτημα που προκάλεσε και προκαλεί η στρατηγική της τρόικας στην χώρα μας με την επέκταση των λούμπεν εκείνων στοιχείων που συνθέτουν την φθορά και την διαφθορά στην προσωπικότητα και στις σχέσεις των ελλήνων. Αυτή η «διάλυση» στο εσωτερικό του καθενός και στις σχέσεις του με τον Άλλον επιχειρείται να διασκεδαστεί με την ανάδειξη της καψούρας και του ψευδοαισθησιασμού σε ψυχολογικό φράγμα, για να μην υποστεί το άτομο πλήρη κατακερματισμό. Λυπάμαι, αλλά αυτή η ψυχολογικού χαρακτήρα στρατηγική απλώς συσκοτίζει το πολιτικό, καταστατικό περιεχόμενο της σύγχρονης αλλοτρίωσης των ελλήνων, διασκεδάζοντας ταυτόχρονα τον δόλια καταστρεπτικό χαρακτήρα μίας απολύτως ασυνείδητης μεγαλοαστικής τάξης, η οποία για να περισώσει τον εαυτό της, δηλητηριάζει συνειδητά με υποκουλτούρα ευρύτερα στρώματα του ελληνικού πληθυσμού.
Είναι ντροπή τους και στον βαθμό που κάποιοι από αυτούς «ερεθιστούν» από αυτό μου το σημείωμα, θα συνεχίσω να ελπίζω πως δεν έχει εξαφανιστεί απολύτως η κοινωνική ευαισθησία στην Ελλάδα και πως ίσως και αργά αυτοί που έχουν κεντρική ευθύνη για αυτό το πολιτισμικό ξεχαρβάλωμα, θα μεταβάλλουν στάση και πρακτική. Ελπίζω να κατανοήσουν βαθύτερα το καθημερινό «έγκλημα» που διαπράττουν και να αναλάβουν την ευθύνη τους! Το πολιτικό αντίδοτο στη κρίση είναι η ποιοτική αναβάθμιση του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού με την παράλληλη ριζοσπαστικοποίηση των δημοκρατικών θεσμών. Αυτό είναι σήμερα η κύρια υποχρέωση του προοδευτικού κινήματος και κάθε σοβαρού και ευαίσθητου πολίτη. * Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.